Fontanna Eufrazji i Alexa Armand

Jasne... u mnie... powiedzmy ze szampansko...- powiedziałam uśmiechnięta, lecz moje oczy popatrzyły na Santiago intensywnie * Pogoda i co jeszcze*, Wręcz tak jakbym chciała przebić sie przez jego czaszke, wejść do głowy i dowiedzieć się co mu jest..

To świetnie... zaśmiałem się. U mnie wręcz przeciwnie... dodałem w myślach. Strasznie tu dziś tłoczno nie sądzisz... tematy jakie przychodziły mi na myśl gdy chciałem o czymś rozmawiać, w rzeczywistości nie były do rozmowy zdatne, no... nie licząc pogawędki z grabarzem...

No rzeczywiscie, moze pójdziemy do BV??- spytałam go , miałam nadzieję że przy 5 piwie wreszcie coś wyciagnę z niego...

Czemu nie... odpowiedziałem, miałem nadzieję, ze po 5 butelce czystej zapomne o swoim koszmarnym życiu.

No to chodź- pociagnełam go i ruszyłam w strone BV..

Przyszłam do parku. Doszłam do fontanny i usiadłam na jej brzegu. Zmoczyłam dłoń w wodzie. Wpatrywałam się w niebo.

Renesmee w podłym nastroju szła główną aleją w stronę fontanny. Nie zauważyła nikogo w pobliżu, a może nie chciała zauważyć? W każdym razie usiadła na schodku i puściła Carlie ze smyczy.

Nagle wyczułam pół wampira.-Witaj Nessie. - Powiedziałam do niej cicho. Czułam jej nastrój.- Masz psa?- zapytałam.

Ujrzała Alice. Uśmiechnęła się sztucznie. Próbowała nie myśleć tak o nim.
- Cześć Ciociu... - spuściła wzrok. - Tak, mam suczkę. Carlie.

Niepewny już niczego wyczuł zapach Nessie. Z początku chciał sobie dać z tym spokój, iść w inną stronę. Jednak pragnął się z nią zobaczyć... Zrezygnował, gdy zobaczył, ze z kimś rozmawia. Oddalił się trochę i usiadł na ławce, obserwując Je.

Gratuluję. To bardzo fajny pies.- powiedziałam wesoło. Westchnęłam.- Nessie, słoneczko, jeśli chciałabyś pogadać, to wal śmiało.- Powiedziałam cicho. Czułam że coś jest nie tak, ale nie chciałam o nic pytać.

- Taa... narazie to istny szatan. - dodała cicho. Zerknęła w bok.
- Och... a ten tu po co?! - wstała, krzyżując ręce ze złości.

Ehm... To o niego chodzi...?- zapytałam cicho. Zacisnęłam pięść i zmniejszyłam trochę złość Renesmee.

Usiadła zdziwiona na schodku...
- Nigdy tego nie rób... - powiedziała powoli, zaraz potem znowu wstając i patrząc Alice zabójczo w oczy. - NIGDY! - krzyknęła i szybko wzięła Carlie na smycz.
Spojrzała w kierunku Merkucja.
- Niech wie jak się czuję. - odrzekła i poszła główną aleją.

To co zobaczył w oczach Renesmee na pewno nie można było nazwać pozytywnym. Wstał i podbiegł trochę, aby zrównać się z Nessie.
- Dlaczego tak reagujesz? Przecież to ty mnie rzuciłaś jak niechcianą lalkę!

Pokręciłam głową i westchnęłam.- Powodzenia.- uśmiechnęłam się lekko i wstałam z fontanny. Poszłam w stronę kamienicy.

Zmateraializowała się tuż przy fontannie. Nienawidzę parków... przeszło jej przez myśl, gdy opadała na pobliską ławkę.

Megan wytarła łzę spływającą po jej policzku
*jak mogłam się tak zachować ?! *- skarciła się w myślach. Usiadła na pobliskiej ławce i podciągnęła nogi pod brodę. *pewnie jestem teraz dla Taylora tylko...uhh.. *-nie mogło mi to nawet przejść przez myśl. Przeczesała palcami włosy , a z kieszeni kurtki wyciągnęła komórkę. Napisała krótkiego sms-a Taylorowi

Wszedłem spokojnie do CP, z daleka dojrzałem Fontanne... podszedłem do Meg blisko , lecz nie usiadłem obok niej.. Słucham Meg.. powiedziałem nijakim głosem..Piwo cały czas trzymałem...

Popatrzyła na Taylora
-chciałabym ci wyjaśnić swoje zachowanie na cmentarzu.. - odwróciła wzrok
-kiedy do mnie mówisz wydaje mi się, że jestem w niebie.. kiedy mnie dotykasz mam "motylki w brzuchu"... odkąd zostałam wampirem nie czułam niczego podobnego i dlatego tak się zachowałam. Przepraszam jeśli w jakiś sposób Cię uraziłam.. -popatrzyła na Taylora - jesteś dla mnie kimś ważnym, ale wiem, że swoim zachowaniem potrafię tylko ranić... -poczuła, że jej oczy stają się mokre. Przymknęła powieki, by łzy nie potoczyły się po jej policzkach -... dlatego też powinniśmy zostać tylko przyjaciółmi.. -dokończyła szeptem.

Opadła kurtyna, szybko siadłem obok Meg... Meg ty mnie nie zraniłaś rozumiem twoje zachowanie na cmenatrzu,To ja powinienem nas powstrzymać a nie ty.... Dodałem pewnie, ręką delikatnie scierałem łzy... Jak na tak starego wampira to ja się z nas dwojga zachowałem jak dureń. Kidy jestem z tobą nie widze nic innego.... Dodałem... Megan nie wiem czy o to mi chodzi, czy bedąc blisko ciebie bedę mógł być tylko przyjacielem, wiem że to zbyt wcześnie ale chyba nie o przyjaźń mi chodzi....Dodałem.. Zrozumiem jeśli teraz pójdziesz i nigdy się nie zobaczymy....z każdym zdaniem mój głos zcoraz bardziej smutniał ...ale w końcu zawsze zostawałem sam....[b]

- chyba nie jestem jeszcze na to gotowa... nie chciałabym cię zranić.. -pogłaskała go po policzku.
Meg wiedziała, że czuje coś do Taylora, ale bała się do tego przyznać. Nie chciała robić zbędnych nadziei wampirowi. Jeżeli darzy się drugą osobę "tym uczuciem" dąży się do tego by za wszelką cenę jej nie zranić.

Rozumiem i nie nalegam, gdy bedziesz gotowa napewno domyśle się.. powiedziałem kompromisowo, szczęście Meg było dla mnie najważniejsze... To że w jakiś sposób pragnąłem jej cielesnie musiałem uciszyć na razie, choć trudno było bo ten dotyk... Uśmiechnąłem się..... Wiec nie płacz prosze .. Dodałem z lekkościa w głosie...

Uśmiechnęła się lekko - nie będę.. -otarła łzy i przytuliła Taylora . (tak po przyjacielsku)

chciałem westchnąć ale się powstrzymałem, delikatnie pogłaskałem jej włosy... Czułem że jeśli nie bedę umiał się opanowac to stracę Meg a tego bym nie chciał...* Egoista* tak to dobre słowo..chciałem jej bo potrzebowała jej kazda moja wampirza komórka.... usmiechnąłem się.. Jakie to życie jest popaprane... zaśmiałem się na tą myśl która wypowiedziałem głośno...

-no może czasami.. -uśmiechnęła się blado i popatrzyła na idącą alejką zakochaną parę. Szybko odwróciła wzrok
- masz zamiar gdzieś studiować ? a może praca ? -spytałam zmieniając temat.

Megan ja na studia. nie no proszę.... Zaśmiałem się ale mojej uwadzie nie uszło to że Megan szybko odwróciła sie na widok Pary... Do pracy?? oj staruszek ze mnie.. znów zakpiłem... A tak poważnie bede musiał coś ze soba zrobić, wiec chyba tak, pójde na jakieś studia.....

Przytargała za sobą Aksela, trzymając go cały czas za rękę.
- Lepiej dla nas, żeśmy poszli. - przyznała otwarcie i usiadła przy fontannie.

- Tak, a dlaczegóz to? - zapytałem z szerokim usmiechem. Usiadłem obok Renesmee i przygarnąłem ją do siebie ramieniem. Delikatnie głaskałem ją po włosach.

- Jakby to powiedzieć... Esme ma za bardzo rozwinięty instynkt macierzyński. Dba bardzo o naszą rodzinę, za co jej dziękuje, ale czasami przesadza.- przyznała się i zarumieniła .

- Ach, czyli mogła by się zbulwersowac, dowiadując sie o naszym związku? - zachichotałem.

Pokręciła głową.- No, w rzeczy samej.- przytuliła się do niego bardziej- To znaczy, miałaby pewne obawy i drżałaby o moją osobę, bo w końcu jestem jej jedyną wnuczką, ale wreszcie zaakceptowałaby to.- uśmiechnęła się, wyszczerzając zęby i swoje kły.

- Och. - powiedziaem cicho i spojrzałem przed siebie. Gdy zawiał mocniejszy wiatr, zmierzwił moją blond grzywkę. Poprawiłem ją i spojrząłem czule na Nessie.
- Z dnia na dzień jesteś coraz piekniejsza.

Zwiedzając NY znalazłam w parku fontannę. Przycupnęłam przy niej mocząc palce w wodzie. Odchyliłam głowę, gdy wiatr przyniósł mi zapach dwóch wampirów. Była to piękna scena jak z ociekającego różowymi serduszkami romansu. Nie chcąc słyszeć rozmowy by nie wchodzić w prywatność odwróciłam głowę i poczęłam się zastanawiać *a może mnie coś takiego spodka?*, *Nie myśl tak*- skarciłam samą siebie w myślach - *popadasz mała w paranoje*. Chcąc zmienić temat myślenia skoncentrowałam się na kształcie fontanny układając dla siebie wierszyk o fontannie i krasnoludkach...

Weszłam do dawno nie odwiedzanego przeze mnie parku. Skierowałam się tutaj, do fontanny. Usiadłam w zacienionym miejscu i rozłożyłam nogi przed siebie. Poczułam zapach kilku wampirów, ale nie ruszyłam w ich stronę. Chciałam posiedzieć sama... Zupełnie sama, przemyśleć kilka spraw...

Wszedł rozchwianym krokiem do parku, trzymając kupioną w pobiskim sklepie wódkę... Upił kiilka łyków trunku i upadł na trawę obok fontanny. Zaśmiał się wdzięcznie. Po chwili podszedł do niej i zanurzył głowę, wpuszczając do swoich ust wodę pozwalając całkowcie wtragnąc w jego ciało... chciał się utopić... ale nie mógł....

Weszłam do parku. Chciałam go znaleźć. Dotarłam do fontanny. Usiadłam na jej brzegu, patrząc na Angela. Przygryzłam wargę.- Angel, podjęłam decyzję, nie mogę pozwolić ci żebyś zrobił coś głupiego. To ja wyjadę.- powiedziałam łamiącym się głosem. Potem spojrzałam na niego i westchnęłam. Wstałam i ruszyłam alejką przed siebie. Zaczęłam rozmyślać. Bolało mnie to. Będę musiała się ze wszystkimi rozstać. Ane, Ełi, Lys, Nessie, Amy... Wszystkich. Przymknęłam oczy, choć szłam dalej. Przez całe życie uciekałam przed miłością, ślubem, zobowiązaniami. To nie było dla mnie. Nie nadawałam się. Teraz nie byłam w stanie zrobić czegoś innego. Choć teraz już nie byłam pewna, czy coś do niego czuję czy nie. Cały czas krzyczałam na siebie. Tak bardzo go zraniłam. Musiałam wyjechać. Nie mogłam przecież ranić go dłużej. Rozejrzałam się. Nigdzie nie było żadnych ludzi, więc jak najszybciej pobiegłam na stację metra.

Przyglądałam się całej tej sytuacji. Nie nie chciałam w to ingerować, lecz jak widziałam zmoczoną głowę Angela zrobiło mi się trochę go żal. Wstałam z trawy i podeszłam do niego niepewnie. *Alice! Do cholery wracaj tu!* Krzyknęłam w myślach. Kucnęłam obok Angela.
-Angel? Dobrze się czujesz?
Zapytałam niepewnie, lekko nim potrząsając.
-Angel!?
Obróciłam go na plecy i poklepałam go delikatnie po policzku. Rozejrzałam się dookoła. Wszyscy się gapili. Podniosłam więc by zanieść go gdzieś z dala od ludzi. Nie było to trudne, jednak przypomniałam sobie, że nie wszyscy wiedzą, że jestem wampirem, więc lekko ugięłam się pod jego 'ciężarem'. Położyłam go na trawie, w jakimś ustronnym miejscu, sama usiadłam na trawie wyciągając nogi przed siebie. Czekałam aż się ocuci.

Przyszłam do Central Parku- mojego ulubionego miejsca w tym mieście, nie licząc bv. Szłam powoli alejką, ciesząc się okropną pogodą. Wiedziałam, że ludzie patrzyli na mnie jak na idiotkę- podczas gdy oni byli ubrani w płaszcze, a w rękach mieli parasole, ja szłam w zupełnie już mokrej, zwiewnej niebieskiej sukience na ramiączkach i butach na wysokim obcasie. Dalej spacerowałam uśmiechnięta, podziwiając jak zwykle wygląd parku.

- Hej Alice ! - zawołałam , wymachując rękami i podskakując. Uściskałam ją na powitanie , niczym ciotka Rose , gdy wpadałam do niej z wizytą - Znowu szwendasz się sama ?

Hej Ane.- Uśmiechnęłam się, teraz już zupełnie mokra.- Oj, dobrze wiesz że uwielbiam tak łazić. A co tam u ciebie?- Zapytałam.

- Kupiłam sobie kota - uśmiechnęłam się radośnie - Mam pomysł ... wpadnijmy do Lysette. Tak dawno jej nie widziałam. Nawet nie wiem co się z nią teraz dzieje.

Westchnęłam.- Lys wyjechała dzisiaj. Pojechała do Louisa.- Powiedziałam smutno.

- Zapomniałam jej powiedzieć żeby go pozdrowiła! - warknęłam ironicznie. O jak miło! Po prostu bomba... Coraz bardziej zaczynam się zastanawiać : czy ja aby jestem w tej grze ? A może już dawno straciłam swoje trzy życia?
- kiedy pojechała ?

Dzisiaj.- Odpowiedziałam jeszcze smutniej.- Podobno czuła się samotna, a Nicka gdzieś wcięło. No i wyjechała.- Wzruszyłam ramionami, idąc dalej alejką razem z Ane.