Fontanna Eufrazji i Alexa Armand

Usiadłem na jednej z ławeczk na przecw fontanny z nadzieją, że spotkam tu Elle.

spotka ; ]
Elle przyszła na spacer bynajmniej przeciez nie zeby sie dotlenic.... .. - czesc Mat - powiedziala z usmiechem i pocałowała go w dolną wargę. oczywiscie wczesniej do niego podchodzac jak cos.

Nieco zaskoczony objąłem ją w tali i namiętnie pocałowałem.
-Witaj kochanie...
Szpnąłem uśmiechając się szarmancko.

- stęskniłam sie za tobą - powiedziała i pogłaskała go lewą dłonią po policzku

--Ja za Tobą również, kochanie.
Powiedziałem spokojnie jednak mięśnie szczęki zacisnąłem mocno. Przytuliłem się do jej piersi.

- heej, co sie stało? - spytała i odgarneła włosy za ucho

- Chodzi o moją siostrę...Ale nie ważne... Może się gdzieś przejdziemy?
Zaproponowałem

- no powiedz - poprosila w pewnym sensie ignorując probozycje przejscia sie.

Zacisnąłm mocniej szczękę.
-Muszę...?
Wycedziłem przez zęby.

- musisz - powiedziałą i pocałowała go moze na zachete czy cos.

Wstałem z ławki i zacząłem nerwowo chodzić w tę i z powrotem przed ławką.
-Po prostu, po prostu się o nią martwię..Wystarczy?
Zapytałem przystając przed siedziącą Elle.

- eh, nie. ale trudno. nie chcesz to nie mow - powiedziała z jakims bladym usmiechem

-Ech...Chodzi o to...
Znów zacząłem nerwowo się przechadzać.
-...Chodzi o to,że jak ją ostatnio zranił ten cały Nick... To...To się martwię. O nią. Wczoraj wchodzę do domu a ona już z kolejnym leży na kanapie i się z nim całuje! A pewnie ledwo co go zna!

- w sumie my tez ledwo co sie znalismy tak dla przypomnienia. - powiedziała i wstała zeby go teraz przytulic.

-Tak, ale to co innego...
Szepnąłem zrezygnowany.

- wydziwiasz Mat. kocham cie, wiesz? - spytała i usmiechnela sie do niego

-Tak, tak...Wiem...
Usiadłem na ławce i przytuliłem Elle całujac ją we włosy.

- nie martw sięęę. - powiedziała i zaplotła mu rece na szyii

-Jak mam się nie martwić?! To moja siostra!

- skarbie, nie bulwersuj sie tak - mrukneła.

Objąłem ją ramieniem.
- To idziemy gdzieś?

- dobra, co proponujesz? - spytała

- A Ty gdzie chciałabyś iść?
Zapytałem obojętnym tonem. Tak na prawdę najchętniej bym pograł na fortepianie, w domu.

- napewno chcesz gdzies isc? - spytała. no bo nie ma sensu go ciagac gdziekolwiek w takim staniee.

-Z Tobą zawsze i wszędzie...
Wyszeptałem uśmiechając się.

- tak? myslalam ze chcesz pobyc sam itd - powiedziała i pocałowała go jakos mile w usta

Zacząłem ją namiętnie załować by tylko o wszystkim zapomnieć...

zaplotła mu rece na szyii oddajac pocałunki. je.

Z wielkim trudem się od niej oderwałem i przyłożyłem swoje czoło do jej czoła.
-Wiesz, że jeteś jedną z ważniejszych osób dla mnie?

- hm, chyba tak - powiedziała usmiechajac sie kacikowo do niego.

Przytuliłem ją i pocałowałem delikatnie we włosy.
-To co chcesz robić...?

pewnie mu uciekla czy cos skoro poszlas.

- Oj nie bądż taka sztywna.... Zobaczysz za parę lat, będziesz mnie błagała o to bym ci się oświadczył. - uśmiechnął się łobuzersko i wybuchnął śmiechem. Pocałował ją w policzek i mocno do siebie przytulił.
- Ale serio... chciałabyś ze mną spędzić... wieczność? Wiesz, ja nadal myślę, ze to sen... i uważaj nie chce się z niego obudzić...

Zachichotałam.- Ja też się boję że się obudzę... tylko że wampiry nie śpią... może umarłam i poszłam do nieba?- uśmiechnęłam się.- Chcę z tobą spędzić caaalutką wieczność. Kocham cię.- pocałowałam go w policzek.

- Coś takiego... Jak my się ze sobą zgadzamy... - odparł z uśmiechem.

- Słuchaj... muszę iść sprawdzić jak się mają sprawy w domu. Wiesz, hydraulik.... czy mi nie rozniósł chaty... - zachichotał.- No chyba, że nie chcesz się ze mną rozstawac i pójdziesz ze mną, w co wątpie. Pełno tam wody i jest nieciekawie...- spoważniał.

Westchnęłam.- Wiesz co, trzymam za ciebie kciuki, sam poradzisz sobie z hydraulikiem.- zachichotałam.- A ja jeszcze muszę wpaść do szpitala i załatwić parę spraw.- popatrzyłam mu w oczy i pocałowałam go namiętnie.- Już za tobą tęsknię.- uśmiechnęłam się, wstałam szybko i pobiegłam w wampirzym tempie w stronę szpitala.

Odprowadził Alice wzrokiem i sam pospieszył do domu.

Monica powolnym, wręcz mozolnym krokiem podeszła do fontanny. Odgarnęła kosmyk za uchu o westchnęła przeciągle. Spojrzała w taflę wody, rozmyślając. Przez ogarniającą ją nudę i znużenia zaczęła się bawić brązowym kosmykiem włosów.

Weszłam do pArku, odkąd byłam z Jackiem , moja samoocena poszła w góre, więc ubrana byłam w rurki, Top bez ramiączek i marynarkę, miałam wyrazisty makijaż, szłam Pewnie, uśmiechałam się . Była ciekawa czy kogoś spotkam i o dziwo był:
- Santiago..- uśmiechneła się do wampira

Siedziałem plecami oparty o drzewo. Moja głowa trzymała się w górze jedynie dzięki podpierającej ją dłoni.
Na dźwięk swojego imienia uniosłem ją nieco, a przyszło mi to z ogromnym trudem. Uśmiechnąłem sie blado do wampirzycy.
Witaj Amy zachrypiałem, prawdopodobnie mój dawno nie używany głos zbuntował się przeciw ponownej aktywniści.

- Santiago co ci jest??- spytałam pamiętałam go uśmiechniętego, z baru a teraz nie poznawałam go, można powiedzieć że lekko sie zaniepokoiłam, od razu polubiłam Santiago..siadłam obok niego i zerkałam na niego..

Mi? uniosłem brwi, co również nie było dla mnie lekkim wyczynem Po prostu.... nic.
Nie musiałem kłopotać innych. TO nie było konieczne. Wziąłemm głęboki wdech i uśmiechnąłem się.
Po prostu nic. Powtórzyłem niewinne kłamstewko.

Santiago,jasneee- powiedziałam z lekka ironią, byłam wyczulona na kłamstwa, po Nicku nienawidziłam tego tak bardzo że....wziełam nie potrzebny mi oddech..aby sie uspokoić- powiedz, wiem że coś cię trapi, to widać ci na twarz...- powiedziałam teraz śmielej spojrzałam na niego

Naprawdę wszystko jest ok - powiedziałem siląc się by zabrzmiało to szczerze i prawdziwie. Moja agonia zbliżała się ku końcowi... wystarczyło znaleźć tylko kgoś kto ją przyspieszy... dopełni... Nie musiałem martwić sobą innych.
Wysil się ten ostatni raz... powiedziałem do siebie, albo raczej zmusiłem się. Na mojej twarzy ponownie zajaśniał dawny, promienny uśmiech.
Wszystko jest ok... to przez tą pogodę... jakaś taka przygnębiająca... stwierdziłem przejętym tonem, jakbym naprawdę wierzył w to co mówię.
A co u ciebie Amy?? spytałem tym samym przejętym głosem, by zmienić temat.