Fontanna Eufrazji i Alexa Armand

Ale, żeby nie było, nie taka zwykła fontanna- wielka, piękna i podświetlana w nocy- stanowi miejsce romantycznych spotkań młodych nowojorczyków

Usiadła na ławce gapiąc się jak głupia na parkę , która siedzi dwie ławki dalej.
- Pogięło ich
Popatrzyła w ich stronę z miną : " tym nastolatką odbiło ". Poprawiła swoją sukienkę . Przerzuciła włosy na prawe ramię zamyślona.

Eudoksja podeszła do fontanny. Przysłuchiwała się myślą ludzi znajdujących się w parku.
Nagle jej uwagę zwróciła młoda kobieta, która siedziała na ławce i myślała o tym, jak się zabić, była zdecydowana, chciała to zrobić. "Cóż, nie jesteś niewiniątkiem".
Eudoksja szybko udała się do miejsca, gdzie znajdowała się ta kobieta.

-Witaj kochanie- puściła jej perskie oko- przyszło twoje zbawienie.

Zatopiła kły w jej szyi. Życie dziewczyny przelatywało przed oczami Eudoksji. Usłyszała także cichy szept nieznajomej: kocham cię i dziękuje. Odeszła... a Eudoksja musiała się zająć bardziej przyziemnymi sprawami, musiała pozbyć się jej ciała.

Josette podeszła do fontanny, tak pięknej jeszcze nie widziała. Sprawdziła jaka jest woda, była gorąca.
Najwyższy czas na kąpiel-pomyślała, po czym zanurzyła się w fontannie.

Edoksja zauważyła wampirzyce. "Hmm. Jest bardziej ekscentryczna niż ja"- pomyślała i podeszła do niej.

-Eeee. Cześć, można się przyłączyć?- puściła jej perskie oko.

Wyczuła zbliżającą się istotę podobną do niej.
Cześć-odpowiedziała
Wskakuj woda jest idealna-powiedziała

-Heh może być i tak.

Wskoczyła do fontanny i zaczęła ochlapywać nieznajomą.

-A tak ogólnie to Eudoksja jestem. A Ty?

przechadzałam się po parku . - * tu jest naprawde pięknie * - pomyślałam zachwycona . nagle zobaczyłam dwie wampirzyce . kąpały się w fontannie - * a to ciekawe * - pomyślałam i usiadłam na ławce koło fontanny , tak aby móc przygladać się dwóm intrygującym wampirzycom .

Eudoksja wyczuła i później zobaczyła nieznajomą. "Hmm. Zdecydowanie się przygląda".

-Witaj! Chodź to do nas. Jeśli oczywiście chcesz- krzyknęła Eudoksja (co w sumie i tak nie było potrzebne).

Alice z daleka dostrzegła szaleńców w fontannie. To moi- pomyślała. Bez namysłu z rozpędem wskoczyła do środka.

Czemu nie . - odparłam i szybko wskoczyłam do fontanny .

Nie ma to jak kąpiel w fontannie... Zadziwieni ludzie patrzyli na grupkę kobiet kąpiących się wspólnie . Fotograf stojący nieopodal zaczął robić zdjęcia, zdecydowanie pięknym dziewczętom.

-Miło cię poznać- Eudoksja wyciągnęła rękę, do Eufrazji- Ja jestem Eudoksja, to Alice i Josette.

- Miło mi . jestem Eufrazja - uścisnęłam rękę każdej z wampirzyc . - co sprowadza was do NY ? - spytałam z zaciekawieniem .

O właśnie, witam . - powiedziała Alice brnąc w wodze w stronę Eudoksji. Ale mamy dzisiaj ładną pogodę! Aż się chce żyć..

Hm, skoro pytasz, to mnie zagnała tutaj samotność i chęć przeżycia czegoś nowego. Przy okazji może spotkam swojego stwórce, który opuścił mnie bez słowa pożegnania. - mówiła to z pogodną miną.

-Cóż... mnie prawie to samo, tylko że nie szukam stwórcy. A Ciebie?

mnie również to samo co ciebie , nie szukam stwórcy , natomist szukam to znaczy szukałam miłości swojego życia . - uśmiechnnęłam się szeroko .

Szukałaś? - popatrzyła z zainteresowaniem na wampirzyce. - Czyli już znalazłaś?

-Oooo pięknie powiedziane. Ja jednak muszę iść, zapolować. Jakby coś to zapraszam do mnie. Nie będzie ci trudno mnie znaleźć.

tak znalazłam . on jest naprawdę cudowny . - powiedziałam z uśmiechem .

dziękuję za zaproszenie . może skorzystam . - odpowiedziałam

-Każdy kiedyś znajduje swoje szczęście- powiedziała Alice, uśmiechając się. - Jest wampirem , czy gustujesz raczej w ludzkich istotach?

jest wampirem . - odparłam . - słuchaj muszę lecieć do domu , może wpadłabys do mnie po 20 ? bardzo będzie mi miło ? - spytałam wampirzyce .

jeżeli tylko dam radę i zdążę przed tym złapać swój dzisiejszy posiłek, to wpadnę .- opowiedziała, pomachawszy ręką w pożegnalnym geście.

A o mnie zapomniałyście-zawołała
Jestem Josette i miło mi was poznać. W sumie nic tak nie zbliża jak kąpiel w fontannie -zaczęła się śmiać, podeszła do każdej i uścisnęła rękę.
No to część oficjalną mamy za sobą, nareszcie kogoś poznałam. -Josette była w euforii, zaczęła biegać i chlapać się wodą.

Podeszłam do fonntanny. Podobnie jak na głównej alei, tak i tu widniało pustkami. Na wilgotnym brzegu ociekąjacej wodą budowli...
*Mogłabym tak siedzieć całą wieczność - pomyslałam, jednak sens tych słów dotarł do mnie dopiero po chwili.. przeraziłam się... to była prawda... mogłam tu siedzieć całą wiczność.... a moze nawet i dłużej.
Nie poruszyłam się, poczułam zapach człowieka, jednak ochota na zabijanie, odpłynęła wraz z łzami. Ktoś dotknął mojego ramienia, wiedziałam, że to właśnie ten kogo przed chwilą wyczółam.
Nic ci nie jest - usłuszałam niski męski głos. Spojrzałam w jego strone. Chłopak miał najwyżej dziewiętnaście lat, spojrzałam mu w oczy i zobaczyłam to czego ja nigdy się nie doczekam, szczęśliwe życie w sile wieku, dzieci, starość.... śmierć.
Odejdź i ciesz się tym co cię czeka w twoim krótkim życiu - powiedziałam do niego i spowrotem zwróciłam sie w strone wody.
Chłopak odskoczył ode mnie jak oparzony, chyba się przestraszył, bo czym prędzej odbiegł w stronę głównej alei.
Dopiero po chwili zrozumiałam, że moja twarz pokryta jest stróżkami zaschniętej krwii.

Ane sama nie wiedziała co ma robić. Wizja zapłakanej Lysette była dziwna. Mimo iż nie znała jej za dobrze stwierdziła , że wampirzyca nie powinna zostać sama.
- Widziałam - jęknęła cicho i podeszła do niej bardzo wolno. Widok zakrwawionej twarzy dziewczyny przyprawił ją o dreszcze. " Wyglądasz gorzej niż wampirzy trup" - to stwierdzenie Stana było trafne. Mogłaby go teraz zacytować. Ane wiedziała co przeżywa Lys. Sama ostatni tydzień spędziła na płaczu. Ane nie płakała za często. Zawsze była tą uśmiechnięta i radosną , cieszącą się swoim wiecznym życiem. Często jednak były to pozory.
Usiadła obok Lysette i podała jej chusteczkę - Masz...

Nagle wyczułam innego wampira. Nie miałam ochoty się odwracać, siedziałem nieruchomo wpatrujac się w swoje odbicie w lustrzanej tafli wody. Dziewczyna usiadła obok mnie, podała mi chusteczkę. Ane zawsze była dla mnie taka miła.
Dziękuję - wyszeptałam. Lekko umoczyłam rożek chustki w wodzie i powoli zmyłam z twarzy krew. Musiałam wygladać okropnie. Krople brudnej wody kapały z twarzy na ubranie, jednak nie zwracałam uwagi na ciuchy, nie teraz.... Teraz byłam wdzięczna wampirzycy, że przyszła ze mna posiedzieć. Samotność była chyba ostatnią rzeczą, na liście tego, na co miałam ochotę.

Schwyciła ją za rękę i pociągnęła za sobą - Chodź , nie będziemy tu tak siedziały do rana- oznajmiła i ruszyła w stronę Moon Street. Ane nie mogła teraz zostawić Lysette samej. Dziewczyna była w kiepskim stanie. Nie chodziło tu o stan fizyczny ale psychiczny. "Szkoda mi jej, wiem co czuje..." westchnęła.
- Chcesz się wygadać ? - zapytała cicho.

Tak... Nie... nie wiem... - zaszlochałam.
Nie wiedziałam czego tak naprawde chciałam... Jako człwiek pewnie położyłabym sie spać, żeby o tym nie mysleć, ale jako wampir... pierwszy raz byłam w takiej sytuacji... naprawde nie wiedziałam co powinnam zrobić. Szłam w ciemno za Ane... byleby poprostu iść... gdzieś... gdziekolwiek...

Alice podeszła do fontanny, i usiadła na brzegu. Była ubrana w dżinsy i płaszczyk, a przy sobie miała torbę zakładaną przez ramię. Czekała na Bellę, z którą umówiła się wczoraj.

Hej Alice - zawołała na widok dziewczyny siedzącej na brzegu fontanny. - mam nadzieję, że się nie spóźniłam..?

Hej! Nie spóźniłaś się to tylko ja przyszłam wcześniej. To co, gdzie idziemy? Ja proponuję centrum handlowe- kupiłabym sobie parę ciuchów, a potem możemy iść do tamtego klubu. Co ty na to?- zapytałam.

Jestem za. Tez muszę sobie coś kupic. Albo mam wiekszą szafę w nowym domu, albo tylu rzeczy zapomniałam z Paryża.. -zaśmiała się.

Siedziała na łąwce wertując jakieś czasopsmo głównie oglądając obrazki - nie czytała go. cieszyła się że zaczyna się ściemniać, po krótce głód zaczynał dawać jej się we znaki

Chodziła bez celu. Postanowiła gdzieś usiąść. Wybrała brzeg fontanny. Usiadła, i przyglądała się strumieniom wody.

Postanowiła poznać trochę okolicę, na początek wybrała uroczy park, w środku którego znajdowała się wspaniała fontanna. Wzieła ze sobą książkę, chciała poczytać. Wtem zauważyła młodą wampirzycę wpatrującą się w wodę. Z książką w ręku i miłym uśmiechem na twarzy zagadała do brunetki.
-Hej, jestem Vicky! - powiedziała wesoło.

weszła do parku z kawą ze Starbucksa w jednej ręce i gazetą w drugiej. Przysiadła na ławce, zdjęła rękawiczki i zaczęła przeglądac pismo. Uwielbiała gazety-ludzkie problemy były, nie można tego nie powiedziec, mega zabawne, a Scarlett ze swoimi latkami na karku, nie umiała zrozumiec dlaczego ludzie tracą swoje cenne życie na takie głupoty.

Co za nuda - pomyślałam przechadzając się po Central Parku. Nie chciało mi sie tak łazić po mieście, miałam ochote wrócić do domu, ale nie mogłam teraz przeszkadzać Louisowi i Ane.
Wlokłam się alejkami, przeszukując myśli przechodniów w poszukiwaniu Santiego. Nigdzie go nie było, nikt go nie widział. To było irytujące.
Może przejdę się do VR... przynajmniej ne bedzie mi się nudzić - pomyślałam i od razu skierowałam się w stronę metra.
Cały czas miałam wrażenie, że ktos mnie obserwuje.

Alex, alex Alex.....-ktoś zawołał mnie
Odwróciłem się odrazu poznałem głos, to był demon przeszłości:
MMMMMMMMAAAAAARRRRIIIAAA- powiedziałem spokojnie
no tak kotku- wampirzyca stałą ode mnie o metr dalej
Co ty tutaj robisz?- spytałem poważniejąc uspakajając głós
No cóż zlecenie....- powiedziała cicho
wtedy zobaczyłem i się przeraziłem
*WILKOŁAK* pomyślałem
był wielki obleśny
Kundla masz psa masz nodze- zaśmiałem szyderczo
Alex wiesz co szkoda mi ciebie...- powiedziała odwróciła sie i odeszła
Wilkołak na mnie skoczył i chwycił za kark i rzucił mną o najblizcze drzewo......nie pamiętam co potem było....

(KILKA GODZIN PÓŻNIEJ)



ALex ....Alex.....- słyszałem głos
Tutaj...- powiedziałem i podniosłem wzrok Jas stała nademną płacząc
Ty głupku...- powiedziała do mnie i podniosła mnie i powkelkiśmy się spowrotem do domu

Eudoksja prowadziła. Szukała jakiś ludzi gotowych na śmierć.

-Kici kici kici. Kurde! Mało ludzi się szlaja o tej godzinie w parku

Przyszła odstresować się trochę. Usiadła na brzegu fontanny, jak to miała w zwyczaju. Cieszyła się, że jest tutaj cicho. Zamknęła oczy i zamyśliła się.

usiadlam na brzegu fontanny i lekko zamoczylam dlon. Woda zdawala sie byc goraca, choc w rzeczywistosci miala tylko dwadziesciakilka stopni.
Moglabym tu zostac na wieki - powiedzialam do siebie - i nikt by tego nie zauwazyl.
To ma swoje dobre strony dodalam w myslach... nie sprawie nikomu przykrosci, nikt nie bedzie sie musial o mnie martwic...
Wyprostowalam sie i spojrzalam w niebo, byla pelnia.