Pomost na jeziorze

-A czemu nie?
Zapytałam troche niepewnie kładąc dłoń na jego policzku. Następnie delikatnie pocałowałam go w usta.

bo żadnej dziewczynie na mnie nie zależało
mruknąłem odwracając wzrok.

-Nie jestem "każdą dziewczyną".
Uśmiechnęłam się słodko i pogładziłam go po policzku.
-Jestem inna...
Szepnęłam.

wszystkie tak mówią
mruknąłem i odszedłem parę kroków w tył.

-Logan... Wrzucasz mnie do worka ze wszystkimi... Normalnymi laskami! To boli!
Wrzasnęłam, obróciłam się na pięcie i ruszyłam ku wyjściu z parku.

Logan, Logan , Logan.. i ty się dziwisz, że nikogo nie masz. Zawsze będziesz sam !
odezwał się głos w mojej głowie
zamknij się !
warknąłem i złapałem się za głowę.

Jeszcze usłyszałam myśli Logana.
*Nie Em...Nie wracaj tam...*
Pomyślałam i przyspieszyłam kroku. Chwilę potem już wyszłam z parku.

Usiadłem na trawie i tak spędziłem kilka godzin.



najwyraźniej dla niej to koniec
westchnąłem.
rutyna...
podniosłem się i wolnym krokiem ruszyłem w stronę metro.

W poszukiwaniu odosobnionego miejsca towarzyszyła mu tylko ustawiczny ból głowy spowodowany dłuższym wdychaniem wampirzego zapachu. Usiadł na pomoście nogami dyndając nad powierzchnią wody. Rozkumkane żaby i rozśpiewane chrząszcze tworzyły smutną pieść kończącego się dnia. Zasłuchany zamknął oczy. Jego włosy rozwiewał zachodni, wieczorny, ale ciepły powiew wiatru. Musiał wiele spraw przemyśleć, oraz odpocząć od tego zapachu. Zamknął oczy zamyślony.

Wstał nadal pozostając w zamyśleniu. Kompletnie stracił poczucie czasu. Było już ciemno. Skierował się przed siebie spokojnie lustrując okolicę. Zawsze mógł się przypatoczyć jakiś naćpany wampir, który jakby z choinki się urwał chciał mu zajmować czas. Westchnął cicho i poszedł w stronę wyjścia parku.

Usiadła na pomoście i zanurzyła nogi w jeziorze po kostki. Zachichotała, gdy jej ciało przeszedł przyjemny dreszcz. Korzystała z ostatnich godzin słońca tego dnia, kierując twarz w jego stronę.

Z daleka zauważył na pomoście rudowłosą Noel, która miał przyjemność poznać kilka godzin wcześniej. Jako wilk ciężko mu się było uśmiechnąć więc stojąc kilka metrów za nią zmienił się w człowieka. Nigdy nie zwrócił uwago na cichy trzask, jaki dało się słyszeć podczas przemiany. Widząc, iż Noel się poruszyła powiedział szybko spokojnym głosem. Nie odwracaj się... no chyba, że chcesz sobie popatrzeć na ekshibicjonistę na środku parku... - ostrzegł ją... żeby wiedziała co ją czeka za plecami. Powoli zaczął odpinać złoty łańcuszek, którym przywiązane do jego nogi były ciuchy.

Zaśmiała się i zerknęła na taflę wody w jeziorze, po czym zaczęła zabawnie machać nogami. Trochę dziecka jeszcze w jej głowie zostało.- Już?- spytała po jakiś paru minutach, nie odrywając wzroku od swoich nóg.

Już - odpowiedziałem kiedy założyłem spodnie, koszulkę sobie darowałem, za gorąco było... chociaż mi zawsze jest gorąco. Podszedłem do Noel i usiadłem obok niej. Podciągając jedną nogę pod brodę, drugą zaś zwieszając swobodnie. - Mówiąc nie patrz miałem nadzieję, że to zrobisz - zaśmiałem się.

Trzeba się zachowywać kulturalnie dla starszego kolegi.- uśmiechnęła się szeroko i dopiero teraz zorientowała się, że jest nieziemsko wysoki, o musiała podnieść głowę, aby na niego spojrzeć. - Co tutaj robi wilkołak pierwsza klasa, nie w swoim pałacu?

Zmarszczyłem brwi przyglądając się jej uważnie... ze względu na to, że od dawna z nikim nie rozmawiałem ciężko mi było pohamować emocje... jako wilk raczej nie byłem do tego zmuszony. Wydałem z siebie głośny śmiech, który przypominał warczenie psa. - Wilkołak pierwsza klasa?? - powtórzyłem za nią szczerze rozbawiony - pałac?? Mówisz jakimś szyfrem??... powinienem to rozumieć?? - nadal przyglądałem się jej uważnie tym razem chciało mi się jednak śmieć. Co to wszystko miało niby znaczyć ?

Zaśmiała się ponownie, łapiąc za brzuch z rozbawienia.- Nieważne. Mówiłam, co tu robi wilkołak, raczej powinien panoszyć się w swoim domu...- dodała, odchrząkając.

Powinien panoszyć się po domu - powtórzyłem za nią komicznie zmieniając głos. - Przepraszam czy ty mnie wyganiasz z pomostu, na którym spędziłem więcej czasu niż ty ogólnie w Nowym Jorku - zapytałem unosząc cwaniacko jedna brew. - bo jeśli tak... to będę musiał się postawić... - stwierdził wypinając do przodu umięśnioną klatkę piersiową.

Pff, ty chyba sobie żartujesz. Nie mam zamiaru z tobą walczyć. Więcej odwagi niż rozumu.- wskazała na jego napakowaną klatkę piersiową.- Swojej ci niestety nie pokażę.- zaśmiała się.- Nie mam zamiaru potem wysłuchiwać swoich prowizorycznych wyrzutów sumienia, że pokonałam wilkołaka, wyglądającego na osiłka. Walka to nie sama siła, tylko dobra strategia.

Nie żartuj mała... nigdy w życiu nie chciałbym z tobą walczyć poza tym bądźmy szczerzy jeśli byś wygrała, to tylko i wyłącznie dlatego, że bym ci na to pozwolił... - Spojrzałem na nią rozbawiony... - jestem za stary, żeby dać się pokonać - zmierzyłem ją wzrokiem - dziecku ... - oczywiście nazwałem ją dzieckiem nie dlatego, że tak uważałem, ale dlatego, że chciałem się z nią podroczyć... - Kiedy mówiłem o postawieniu się... chciałem zrobić to - Zaśmiałem się krótko i zanim Noel się obejrzała wepchnąłem ją bezprecedensowo do wody. - mam nadzieję, że umiesz pływać... stwierdziłem pochylając się nad woda w miejscu gdzie przed chwilą znurkowała Noel.

Wynurzyła się z wody szybko i pociągnęła go za do siebie.- A masz staruchu...- zaśmiała się szyderczo i zanurkowała pod powierzchnię. Po chwili odpłynęła o wiele od brzegu.- Umiem pływać, jak widzisz doskonale sobie radzę. Dziecko zaraz cię utopi. Zobaczysz, jak nie przestaniesz tak na nią mówić.- wytknęła mu język.

Dziecko mnie utopi... jaaasne - przytaknąłem jej z sarkazmem chociaż... zaśmiałem się i nagle zanurkowałem jakby wciągnięty przez coś do wody. Nie wynurzałem się przez dłuższą chwilę.

Przez moment także się śmiała, lecz gdy mijały kolejne minuty, a Rid nie wypływał zaczęła panikować i obracała się wokół własnej osi.
- Ridick to nie Jest śmieszne. Wyłaź, bo ci spiorę ten twój tyłek na serio.- odparła, rozglądając się wokoło za chłopakiem. Cholerny pacan.

A on nie wypływał i nie wypływał... Jeśli się utopił... to oznacza, że to przez nią... byś może niedokończone zdanie miało brzmieć "dziecko mnie utopi... jaaasne prędzej sam to zrobię". Kto wie.. może właśnie dusił się pod wodą... Bo mijały minuty, a on nie wypływał i nawet nie było go nigdzie widać... a w tym miejscu woda była płytka...

No bez przesady, przecież tu tak płytko!- wkurzyła się i zanurkowała. Nigdzie ani śladu wariata. Wynurzyła się zdenerwowana.- Riddick, gdzie jesteś. Wypływaj, ale to już!- krzyknęła ze złości i pacła dłońmi o wodę, chlapiąc naokoło.

No dobra... a prawda była taka, że jestem świetnym pływakiem i zanim Noel zdążyła się obejrzeć opłynął ją dookoła i wyszedł niezauważony na brzeg i właśnie stamtąd przyglądał jej się uważnie podśmiewając się pod nosem. Trochę wyrzutów sumienia za tak nieładne traktowanie dziadka ci się przyda stwierdził wreszcie kiedy już nie mógł wytrzymać ze śmiechu.

Odwróciła się w stronę " dziadka" i prychnęła pod nosem.- Ja dostanę prędzej zawału z nerwów, niż ty ze starości.- stwierdziła i wyszła na brzeg. Spojrzała na siebie.- I jak ja teraz wyglądam? Jestem cała przemoczona... będę musiała wracać do domu. Nie zamierzam pajacować w Parku półnaga. I to w dodatku ekshibicjonisty.- wytknęła mu język.- I nie jestem dzieckiem, tylko DZIEWCZYNĄ, dorosłą już.- spojrzała na niego wkurzona.

Podszedł wolnym krokiem nad jezioro. Jako nowy student miał deprechę która przybijała cały jego tok myślenia. Trzeba by się na kimś wyżyć... Miał szczęście znalazł akurat wilczka zanoszącego się śmiechem i wściekłą, mokrą Noe. Nie mogło być lepiej... (xD) -Bryyy -powiedział przeciągając litery.

O nie...- ukryła twarz w dłoniach i zachichotała mimowolnie.- Pomarzyć możesz zdrajco krwi.- wytknęła język Van i zaśmiała się szyderczo.

Spojrzałem na nowo przybyłego wilka... - zaczynam się obawiać, że stary Nowy Jork wyemigrował i przyjechało jakieś nowe pokolenie... - stwierdziłem do siebie po czym nadal podśmiewając się z Noe... albo raczej z jej strachu o moje życie uśmiechnąłem się do nowego - Rid - przedstawiłem się wyciągając w jego stronę dłoń.

-Van -przedstawił się z dokładnie takim samym uśmiechem. Uścisnął mi dłoń i spojrzał na Noe. -Oj dziewczynko, czemuż to mnie tak nazywasz? A cóż ci to zrobiłem? -zapytał głosem rodem z Hamleta...

Nie no ja sobie zaraz pójdę....- stwierdziła i odgarnęła trochę za długie włosy z klatki piersiowej na ramiona. Obetnie je. W najbliższej przyszłości to zrobi.- Kumplujesz się z wampirem... Zdrajca.- powtórzyła i wskoczyła na pobliskie drzewo. Miała ochotę je wyrwać, ale jeszcze takiej siły nie miała, powiedzmy sobie szczerze. Usiadła na jednej z gałęzi i spojrzała w dół.- I jak ci idzie?

Spojrzałem w górę na Noe, miałem nieodparte wrażenie, że za każdym razem jak ją spotykam zaczyna wiać na drzewo... taki tik czy jak? Więc spojrzałem tylko w górę z uniesionymi brwiami i obserwowałem to ją to Vana nie odzywając się.

-A co ciebie to obchodzi? -zapytał opryskliwie. -I czemu chcesz iść? Może ja przyszedłem tutaj by wyznać ci dozgonną miłość? -powiedział miłym do przesady głosem posyłając jaj uwodzicielskie spojrzenie.

Boże trzymaj mnie, bo padnę i już więcej razy nie powstanę. Musiałabym być i chora i niezmiernie pijana, aby tą nibylandzką miłość przyjąć. Weż ochłoń..- zarechotała i spojrzała na Riddicka.
- A tobie, co mowę odebrało, czy dziadek przez wiek ma spóźniony zapłon?- wyszczerzyła się w uśmiechu.[b]

Uśmiechnął się. -Tak naprawdę żartowałem bo chciałem sprawdzić, czy może jesteś zazdrosna. -powiedział cicho wiedząc, że i tak usłyszy.

Nie bawią mnie przekomarzania młodziaków. Jakbym chciał posłuchać to bym poszedł do schroniska... tam mają wiele szczeniaków - wyjaśniłem krzywiąc się lekko. Odkleiłem od ciała spodnie, i zacząłem się cieszyć, że nie założyłem koszulki.

-Westchnął. I oto potęga młodości... -mruknął sam do siebie. Usiadł na ziemi wpatrując się w jezioro.

No tak. Noel nie miała tego szczęścia i przez jej zwiewną białą sukienkę było prawie wszystko widać. No oczywiście miała na sobie bieliznę . Zaklęła pod nosem.- Odezwał się ten co ma więcej. - oburzyła się i odwróciła wzrok na inny obiekt w parku. Poprawiła sukienkę i spojrzała w dół.- Jak dobrze być na drzewie, przynajmniej nie czuję się odmieńcem.

-Odmieńcem? chmm... -powiedział sam do siebie -Rid jesteś tutaj dłużej niż ja. /jest tutaj jakaś sfora? -zapytał na chwile przenikliwszy go swoimi oczami. Potem powrócił do badania otoczenia.

Westchnąłem głośno po czym pokiwałem głową - kiedyś była... ale teraz... nie wiem co się z nią stało... to miejsce wygląda niemal na opuszczone... - stwierdziłem jeszcze raz wzdychając. Spojrzałem w górę i zaśmiałem się. - Noel... zdajesz sobie sprawę, że stoisz na gałęzi nad dwójką facetów i jesteś w sukience... czyli... - przechyliłem głowę nieco w bok, żeby mu nie przeszkadzała gałąź - wszystko ci widać...

Zeskoczyła z impetem na ziemię i spojrzała na niego oburzona. Uniosła brwi.- Mówiłeś coś?- była krok od popchnięcia go gdziekolwiek. Co jak co, ale kultura obowiązuje. Bez przesady.- Jesteś okropny.- mruknęła pod nosem, chociaż było wiadomo, że usłyszy .- Tak, będę paradować przed wami w tej sukience, czy wam się podoba, czy nie. Zboczeńcy.

Uśmiechnął się pod nosem zaciekawiony widokiem kaczek w pałkach wodnych na daleki brzegu. -Nel nie denerwuj się, sama rozumiesz, że paradowanie w mokrej kiecce nie jest bezpieczne. Szczególnie przy płci przeciwnej.

Noel... ja ci tylko grzecznie zwróciłem uwagę - naprawdę nie widziałem w tym nic złego - poza tym skarbie... jak dwóch facetów patrzy ci się między nogi... wierz mi nie ma w tym nic zboczonego... ale skąd możesz wiedzieć... taka młoda... taka niewinna... - uniosłem brwi uśmiechając się szeroko.

Dajcie sobie siana Panowie.- wytknęła mu język.- Dla mnie sam fakt patrzenia się jest niedorzeczny.- Jak tak można?!- Ja niewinna? Chyba w poprzednim wcieleniu, zaraz mogę ci za to oczy wydrapać, albo nie. Nie chcę sobie rąk brudzić.- stwierdziła, uśmiechając się ironicznie do Riddicka.-Van, ja tu żadnego prawdziwego mężczyzny nie widzę.- dodała z wyszczerzem. No bo taki facet, zachowałby się jak gentleman i nie spoglądał pod ubiór swojego rozmówcy.