Pomost na jeziorze

zacząłem ją rozbierać- nie ma jak na golasa - powiedziałem uśmiechając się zawadiacko- Ty nigdy to ja jestem wariatem- ściagłem z niej sukienke- tak lepiej.

Zachichotałam. Stałam w jeziorze już zupełnie naga, moje ubrania leżały na pomoście.- Teraz ty...- uśmiechnęłam się i rozebrałam go. Podpłynęłam jeszcze bliżej i pocałowałam go, przytulając się do jego ciała.

Ej nie powiedizałem że to jam być goły- parskłem śmiechem,zobaczyłem kogoś, pocałowałem Kate i zanurkowałem, po dwuch minutach wypłyneliśmy- Ale fajnie było- mówiłem zdyszany.

Taaa...- odparłam zdyszana.- Mam nadzieję, że ten facet nas nie zauważył..- powiedziałam.- A skoro ja jestem goła, to ty też!- uśmiechnełam się.

Ale rzeczy widział eh. to chyba nie był naklepszy pomysł- powiedziałem

To był bardzo, bardzo dobry pomysł.- uśmiechnęłam się.- Nawet jak nas zauważył, to trudno. Jezioro jest śliczne, woda ciepła, czemu niby mielibyśmy nie popływać?- powiedziałam wesoło.

Ach tak - powiedziałem i ochlapałem ją wodą- masz ty ty ty.- zacząłem się śmiać.

Osz ty!- roześmiałam się i ochlapałam go.- Sam tego chciałeś!

chwyłiłem ja w nacie i pocałowałem w noc- musze wymyślić ci kare za chlapanie na mnie- powiedziałem.

Karę? No bardzo ciekawe...- powiedziałam i pocałowałam go w usta. Ochlapałam go jeszcze raz i zanurkowałam szybko.

warknałem delikatnie tak dla checy i też zanurkowałem za nia, chwyciłe ją za nogę potem brzuch a potem ramię, pocałowałem w policzek.

Roześmiałam się. Pocałowałam go namiętnie w usta. Przytuliłam się do niego i położyłam głowę na jego ramieniu. Jezioro nie było zbyt głębokie.

wypłyneliśmy- Wiesz co jesteś niebezpieczna nawet dla mnie- powiedziałem i przytuliłem ją mocno do siebie.

Zachichotałam.- Na prawdę jestem niebezpieczna?- zapytałam z uśmiechem. Trzymałam go mocno.- Już cię nie puszczę.- wyszeptałam mu do ucha.

O brzmi jak groźba??- spytałem i pocałowałem ją w powieki, policzki, usta brode- już się boję.

Bo to jest groźba... Nie puszczę cię już nigdy!- powiedziałam groźnie i uwiesiłam się jego szyi.

nie wierze powiedziałem rozbawiony sciągnąłem jej ręce z szyi, oczy mi błysneły w stylu " zobacz idę, i co zrobisz", uśmiechałem się szelmowsko, poszłem w stronę pomostu.

Uśmiechnęłam się- Ja nie żartuję..- warknęłam i pobiegłam za nim. Rzuciłam sie na niego lądując głęboko pod wodą. Wypłynęliśmy na powierzchnie.- A ostrzegałam!- przytuliłam się do jego torsu.

Nie wierze kobieta mnie atakuje- zaśmiałem sie wesoło- no a teraz musimy wyjść bo Pluto mnie zje.

Jęknęłam.- No skoro musimy...- pocałowałam go w policzek, rozglądnęlam się po parku i wyskoczyłam na pomost. Założyłam szybko sukienkę.- No to chodźmy.- uśmiechnęłam się.

wyskoczyłem stałem przed nią nago i mnie to nie krępowało- wiesz Pluto to pies, jest uciazkiwy ale on był moim jedynym towarzyszem.

Rozumiem. Miły z niego psiak. No cóż... pewnie nie będzie zadowolony z tego, że jesteśmy razem...- powiedziałam wesoło.- Będzie sie musiał ze mną tobą podzielić.

ubrałem spodnie podkoszulke- myślę że zrozumie- powiedziałem wesoło ,rękę położyłem jej w pasie.

Cmoknęłam go w policzek. Poszliśmy w stronę domu.

Powoli spacerowali przez park. Gdy doszli do pomostu, przepuścił ją przodem. Rozejrzał się dookoła. Niebo z pomostu rzeczywiście wyglądało imponująco.
Choć zazwyczaj nie opieram się na cudzych opiniach, muszę przyznać, że tym razem dobrze zrobiłem. powiedział zamyślony. Niebo stąd jest... nieziemskie... xD

Uśmiechnęła się rozbawiona i usiadła na pomoście. Nogi opadały jej bezwiednie nad taflą jeziora. Uniosła głowę do góry i podziwiała niebo.

Usiadł tuż obok niej. Spojrzał w górę i próbował odnaleźć miejsce, w które akurat wpatruje się Veronica.

Zaczęła delikatnie machać nogami i zapatrzyła się w przestrzeń.
-A co lubiłeś robić w wolnym czasie, zanim.... zasnąłeś?-zapytała, patrząc na niego.

Właściwie.. to lubiłem robić bardzo wiele rzeczy... na przykład pisałem... kiedyś lubiłem pisać, teraz juz prawie nie pamietam co to znaczy... Lubiłem spacerować... nie biegać jak wampir umykając przed pięknem świata, który nas otacza, ale powolutku przemieszczać się obserwując każdy nawet najdrobniejszy motyw otaczającej mnie przyrody. Zastanowił sie przez chwilę. Własciwie lubiłem też spędzać czas z ludźmi... wiesz, żeby nie zapomnieć, co to znaczy .. być człowiekiem... odpowiedział szczerze. A ty?? co ty lubisz robić, oczywiście oprócz malowania... Uśmiechnął się pytająco.

Biegłam ile mogłam, plan właśnie wdrażałam w życie, może to nie było podpalenie ale byłam mieszancem, nad jeziorem zatrzymałam się. weszłam do wody, była chłodna. Zanudzyłam sie cała, wypuściłąm powietrze, modląc sie aby to był mój koniec

Pobiegłam za nią. Kiedy zauważyłam co chce zrobić, nie mogłam złapać oddechu. Natychmiast wskoczyłam do wody. Wyciągnęłam ją z jeziora i położyłam na pomoście.- Jasmin! Jasmin!- krzyczałam do niej. Natychmiast zaczęłam przywracać jej akcję serca.- Nie rób tego! To nie jest wyjście! Walcz o swoje życie!- łzy spłynęły z moich policzków.

Alice po co to robisz....- powiedziałam zachrypnięta- zostaw mnie , dla mnie już czas nadszedł.

Nie...- powiedziałam spokojnie.- Jasmin, to nie jest twój czas. Wiem, że cierpisz, ale to nie musi być koniec.- powiedziałam płacząc. Usiadłam obok niej. Już nic nie robiłam.- Jeśli zechcesz dam ci umrzeć, ale czy to tego chcesz?- zapytałam łamiącym się głosem. Czułam, że jeżeli nic nie zrobię ona umrze, ale postanowiłam, że to jej życie będzie w jej rękach. Wystarczy tylko jedno słowo żebym ją uratowała, ale nie chciałam tego zrobić, dopóki ona nie będzie pewna.

ALice, chcę żeby mnie nie bolało to wszystko, chcę przestać czuj ból- to wszystko.

Zaczęłam płakać jeszcze głośniej. Czasami zachowywałam się jak dziecko- kiedy nie wiedziałam co zrobić po prostu płakałam. Niestety, od 2 roku mojego życia nikt nie zwracał na to uwagi. Klęknęłam przy jej głowie.- Mam nadzieję że mi jeszcze za to podziękujesz.- wyszeptałam. Przywróciłam jej akcję serca. Zdjęłam z siebie płaszcz i owinęłam ją w niego. Podniosłam ją i pobiegłam do domu.

Usiadła, patrząc na całe wydarzenie, które miało tu miejsce. Działo to się tak szybko, że nie zdążyła zareagować.
-Czy coś mi umknęło, czy wampiry nie muszą oddychać? Zmarszczyła brwi, potrząsając głową.
-Ja? Cóż... Lubię komponować, fotografować, śpiewać, tańczyć... Dużo tego jest.
Uśmiechnęła się i położyła na pomoście, patrząc w niebo.

Dusza artystyczna.... Mruknął do siebie po czym przyjrzał się jej uważnie. Wiesz... Powiedział przypominając cos sobie. Chyba powinienem wrócić do willi. Zmarszczył brwi i dodał z niesmakiem. Zameldować się. Może, masz ochotę pójść ze mną??

Uśmiechnęła się delikatnie i wstała.
-Z chęcią...Zameldować?-spojrzała na niego pytająco i zmarszczyła lekko brwi.

No wiesz... obudziłem się zaledwie kilka dni temu i od tamtego czasu nie byłem na moon street. Biedny Conrad dostanie zawału... a przynajmniej napewno by dostał, gdyby był człowiekiem. Poprawił się. Wstał z pomostu i wyciągnął ku niej rekę, by "pomóc" jej wstać.

*Już wstałam *
Wzięła go pod rękę.
-Prowadź...
Uśmiechnęła się.

Szliśmy wolno w stronę parku. Przechodziliśmy koło pomostu nad jeziorem. Poszłam w tamtą stronę. Położyłam się na pomoście i zaczęłam wpatrywać się w niebo.

Poszedłem za nią śiadłem na pomoście , z nóg ściagłem buty i skarpetki i zanużyłem jej w wodzie, zamknąłem oczy.

Woda jest chyba zimna..- mruknęłam. Patrzyłam na gwiazdy.

Oj nic mi nie bedzie, najwyzej jak zachoruje to pójde do szpitala dadza zastrzyki i po krzyku- powiedziałem z zamknietymi oczami.

Taaa...- uśmiechnęłam się.- Kotku, jeśli się przeziębisz wystarczy ci aspiryna.- uśmiechnęłam się. Wstałam i przytuliłam się do niego.