Pomost na jeziorze

no wiesz różne przeziębienia, różne objawy- powiedziałem, ciepło jej ciała działało na mnie.

Uśmiechnęłam się.- Nie słyszałam o groźnym przypadku przeziębienia u wilków...- powiedziałam cicho.

To ja bede pierwszy- powiedziałem , uśmiechnąłem sie, oczy miałem zamkniete ,czułem się szczęśliwym....

Uśmiechnęłam się.- Nawet jeśli będziesz chory, ja znam się na medycynie. Szybko bym cię wyleczyła.- powiedziałam. Zamknęłam oczy.

Dzieki koleja rzecz do mojego spisu- odwróciłem głowe i pocałowałem ją w policzek- Dzieki Sakrbie- powiedziałem z szelmowskim uśmiechem

Uśmiechnęłam się i pocałowałam go namiętnie. Objęłam rękami jego szyję i przytuliłam się do niego.

Kochanie, nie tak ostro- powiedziałem i się zaśmiałem wstałem, włożyłem buty, potem włozyłem Kate na swoje plecy- Gdzie idziemy??

Uśmiechnęłam się.- Gdzie tylko chcesz...- powiedziałam trzymając się Erica.

Uśmiechnąłem się i poszedłem z Kate na plecach do jej domu, pogwizdywałem wesoło.

Choć nie przepadałam za tym parkiem z powodu panującego w nim zapachu, nie miałam ochoty na spacer w CP, tam znowu było zbyt wiele wampirów. Nie miałam ochoty na wielkie spotkania z tysiącami osób... w tym momencie mogłabym rozmawiać tylko z jedną, ale kogo można spotkać w TYM parku.
Obeszłam dookoła jezioro i zatrzymałam się przy pomoście. Przeszłam po sękatych deskach i zatrzymałam się na samym końcu, tuż nad wodą. Uśmiechnęłam się do siebie i niczym tańcząc, z rozpostartymi ramionami okręciłam się woków własnej osi. Wiatr rozwiewający moje włosy był ciepły i przyjemny. Milutki.

Opadłam na chłodne deski pomostu. Ręce ułożyłam nad głową, wpatrzyłam się w niebo i przelatujące po nim chmury.
Jedną z niewielu rzeczy jakie pamiętam z życia, była zabawa w skojarzenia. Wraz z Louisem kładliśmy się na łące tuż za domem i oglądaliśmy chmury, przyporządkowując im coraz to śmieszniejsze kształty. To były dobre czasy, lepsze niż te teraz. Wtedy nie byłam taka samotna... ale w końcu to moja wina, nie musiałam być sama... to był mój wybór, którego teraz żałuję.
Na niebie właśnie przesuwała się ospale szara chmurka w kształcie przeciągającego się kota. To poddało mi pomysł na zabicie samotności. Zwierze.... kupię sobie zwierze...
Zaskoczona genialnością swego pomysłu w podskokach wybiegłam do miasta.

Szliśmy wolno, trzymając ją za rękę ,marzyłem żeby ten Dawid nigdy więcej się nie zjawił ale znając życie pewnie i tak wróci. Zerkałem na nia co chwileczkę,tylko to się liczyło ja i ona.....

-o czym myślisz ? -spytałam patrząc gdzieś w dal.

O wszystkim, co dalej .... jak to się potoczy, martwie się o nas...i o to co z tym całym Dawidem- powiedziałem poważnie.

-mówiłam ci , żebyś już o tym nie myślał... -pocałowałam Sastre w policzek -teraz liczymy się 'my' ...-uśmiechnęłam się.

wiem, - powiedziałem, podszedłem bliżej i na jej wargach złozyłem pocałunek- Kocham cię bardziej niż ziemię po krórej stapam, a uwierz mi ziemie kocham bardzo....- wyszeptałem do Camille, wiał lekki wiosenny wietrzyk, niestety niebo wyglądało brzydko, szare, pochmórne- chodźmy do mnie, zaraz moze sie rozpadać.

-dobrze.. -uśmiechnęłam się promiennie i ruszyliśmy w stronę Głównej ulicy.

<pisz u siebie ;* >

Wszedłem pewnym krokiem na stary pomost i usiadłem na sękatych deskach. Spojrzałem w niebo i obserwowałem chmury, które na tle księżyca leniwie przesuwały się po niebie.

Nie wiedząc czemu, przyszła właśnie tu, do dzielnicy wilkołaków nad jezioro. Weszła na pomost i deski lekko zaskrzypiały. Ujrzała zarys postaci i wyczuła zapach Logana. Podeszła niepewnie do chłopaka i usiadła obok niego.
-Cześć...
Wyszeptała spoglądając na taflę jeziora.

Odwróciłem głowę w stronę Emily
śledzisz mnie ?
uniosłem lekko brwi i uśmiechnąłem się uroczo
ciesze się, że cię widzę
moje oczy zaświecił się ze szcześcia

Popatrzyła na niego z lekkim przerażeniem w oczach.
-Czy Cię śledzę...? Nie...Raczej nie...To spotkanie to czysty przypadek. No może zrządzenie losu....?
Uśmiechnęła się niepewnie.
-Też...Też się cieszę...
Szepnęła.

może
popatrzyłem gdzieś w dal
co sprowadza cię do tak niebezpiecznej dzielnicy ?
spytałem przenosząc wzrok na Emily.

Popatrzyła mu w oczy. Zajrzała bardzo głęboko w wampira. Rozchyliła delikatnie usta i siedziała jak ostatnia...
-Nie...Nie wiem...
Wyjąkała, nadal patrząc w jego cudne, czarne oczy.

Obserwowałem każdy ruch Em. Dotknąłem palcem wskazującym jej wargi i delikatnie po niej przejechałem.
ah... nie wiesz ?
posmutniałem i spuściłem wzrok
a myślałem, że przyszłaś tu ze względy na mnie

Spanikowała.
*Co ja wygaduję?!*
Wrzasnęła na siebie w myślach.
-Ja...Ja...Ja...No...wiesz....
Znów zaczęła się jąkać.

tak wiem...
westchnąłem i położyłem się na brzuchu tak, że ręką dosięgałem tafli wody.

-Och wybacz....
Szepnęła i spojrzała na niego przepraszająco.

nie masz za co przepraszać
powiedziałem beznamiętnie wlepiając wzrok w spokojną jeszcze taflę wody, którą po chwili zmąciłem dotykając jej dłonią.

-Ech...No dobrze... Wiesz... Ja może pójdę...
Uśmiechnęła się do Logana po czym podniosła się z pomostu zwinnym ruchem.
-To...Do... Następnego? ;>

uciekasz...
szepnąłem
przyzwyczaiłem się..
powiedziałem do siebie i przyjąłem pozycję siedzącą.

-Nie...Nie uciekam, tylko uważam, że chyba... Że chyba Cię zanudzam czy coś...
Powiedziała nieśmiało po czym szybko dodała:
-Ale mogę zostać...Jeśli chcesz...

chciałbym, żebyś została
Uśmiechnąłem się uroczo i wstałem z pomostu. Moja twarz znajdowała się tylko kilka milimetrów od twarzy Emily. Popatrzyłem jej głęboko w oczy.

Spojrzała mu w oczy i delikatnie przygryzła dolną wargę.
-A więc zostanę...
Uśmiechnęła się uwodzicielsko. Dwoma palcami przejechała po wierzchu jego lewej ręki. Przechyliła głowę lekko w prawo i znów się uśmiechnęła.

chciałabyś coś szczególnego robić ?
spytałem i rozejrzałem się po parku.

Przyłożyła palec do jego podbródka i obróciła go tak by Logan na nią spojrzał. Uśmiechnęła się i zamrugała kokieteryjnie. Zrobiła mały kroczek w jego stronę, takę że dzieliły ich tylko milimetry. Znów uśmiechnęła się uwodzicielsko i rzekła:
-A Ty na co masz ochotę...?
*...przystojniaku.*
Dokończyła w myślach.

na wszystko co jest związane z Tobą
posłałem jej najpiękniejszy uśmiech, na jaki było mnie stać. Wyciągnąłem dłoń i położyłem ją na biodrze Emily.

Opuszkiem palca przejechała po jego policzku i uśmiechnęła się zalotnie. Drugą rękę położyła swobodnie na jego karku. Przygryzła dolną wargę i zatrzepotała rzęsami.
-Na wszystko co ze mną związane...?
Powtórzyła zadowolona.

takkk..
szepnąłem i popatrzyłem Emily głęboko w oczy.

Jej ręka zjechała z karku na klatkę piersiową chłopaka, a następnie pod koszulkę. Em przejechała ręką po torsie wampira również patrząc mu prosto w oczy. Nadal się uśmiechała.
-Wiesz... Może wpadniemy do mnie?
Zaproponowała.
-Tu tak śmierdzi tymi psami...
Powiedziała zniesmaczona.

dobry pomysł
uśmiechnąłem się.
[b]ja jeszcze niestety nie urządziłem się na tyle, by móc sprowadzać do siebie gości.

Biegła przez park, aż dostała się na pomost na jeziorze.
Przystanęła, aby odpocząć.
Usiadła pod jego barierką i zanurzyła ochoczo nogi w wodzie.
" I to się nazywa wypoczynek... "

Weszłyśmy szybko do baru, dziwny lęk który nagle przyszedł , nagle znikł, znowu wrócił mi dobry humor- Dzięki Alice.- powiedziałam naprawdę wdzięczna że wyszłyśmy, szybko napisałam smsa do Jacka że teraz jestem w parku wilków nad Jeziorem..odetchnęłam z ulg........

No dobra, to teraz opowiadaj co u ciebie.- uśmiechnęłam się lekko i usiadłam na pomoście.

usiadłam obok- No wiec poznałam , genialnego, cudownego faceta.....i...i... i.. myślę że toto... ma na imię Jack...- powiedziałam tak szybko że nie wiem czy usłyszałam, ale byłam taka podekscytowana że nie mogłam się opanować, samo wspomnienie Jacka wywoływało usmiech na mojej twarzy...- A ty??- spytałam szybko, zeby nie zaczeła mnie wypytywać...

No to gratuluję...- uśmiechnęłam się. Pamiętałam jak jeszcze kiedyś mi mówiła że od facetów będzie się trzymać z daleka. Westchnęłam.- No w sumie to ja też kogoś znalazłam...- powiedziałam cicho i popatrzyłam na jezioro.