Samotne Drzewo na Wzgórzu

- nie wiem kim jesteś , ale idź sobie . - powiedziałam stanowczo .

położyłem się bokiem do niej:
*Nie pójdę* pomyślałem z głosem zbolałym

- radziłabym ci odejść ! jestem wkurzona , bo myślę , że się zakochałam , a nie potrafię przespać się z facetem , przy którym jestem szczęśliwa . - powiedziałam szybko . złapałam za plecak i poszłam w głąb lasu .

* no nie tego się nie spodziewałem* pomyślałem i ruszyłem za nią zostawiając między nami metr odstępu

odwróciłam się - ODEJDŹ !!!!!!!!! - wrzasnęłam .

pokręciłem łbem przecząco
*nigdy w życiu *

zaczęłam biec . * co za kundel !!! wrrrr ... *

biegłem za nią.
* Jak miło że wreszcie jest spontaniczna, ładnie tak wygląda*
byłem szczęśliwy choć nie wiem dlaczego.

- jeżeli zaraz się nie przemienisz , zabiję cię ! - krzyczałam .

*jest urocza jak sie złości* i biegłem dalej mając nadzieję że nic głupiego nie zrobi.

upadłąm na kolana . - proszę cię .. nie mam siły.. zostaw mnie i idź sobie .. proszę . - szeptałam .

zaskomlałem żałośnie, i zatrzymałem sie u jej boku tym razem 2 metry dalej.
*Błagam wróć do mojego domu* myślałem intensywnie

- o co ci chodzi ?!? - wytarłam rękawem mokre oczy .

zbliżyłem łapę do jej reki i delikatnie jej dotknąłem,moje oczy zapłoneły miłością której nie mogłem stłumić.

teraz rozpoznałam zapach - Sastre ?!
* ja mu powiedziałam wszystko ! *
odwróciłam się i poszłam przez las .
* jak on mógł ?!? *

wiedziałem że już wie, i że jest zła ale byłem zdeterminowany iść za nią do samego piekła

* jak mogłam być , aż tak głupia ! ... wiedziałam , że nie można nikomu ufać ... * - intensywnie myślałam . szłam przed siebie , co jakiś czas potykając się o korzenie drzew .

*Uważaj* krzyczałem w myślach co widzałem że traci równowagę, biegłem truchtem tak aby być blisko na wszelki wypadek

potknęłam się i udeżyłąm głową o pień . podniosłam się i przyłożyłam dłoń do czoła . - ooo krew . - zachichotałam i zemdlałam .

zmieniłem się byłem skrępowany byłem nagi i.... wziąłem ją na ręce była taka bezwładna.Zawróciłem do domu.

Cornelia, za rada Riddicka ruszyla w strone samotnego drzewa. Szla nie spieszac sie nigdzie, wlasciwie nie wiedziala nawet jak ow Sastre wyglada, miala wiec nadzieje, ze natrafi na jakiegokolwiek wilka.

biegłem jakopętany, dawno taknie biegałem wolno i zgracją jak piesek na pokazie, ale byłem szczęśliwy.Pod samotnym drzewo drzewem zobaczyłem dziewczynę
*Ciekawe*pomyśłałem i zawyłem

Cornelia stojac pod Samotnym drzewem uslyszla wycie. Pomimo, ze nikogo nie widziala, skads wiedziala ze to do niej.
Swoj - powiedziala do siebie - Hej Szukam Sastre - Krzyknela w strone z ktorego dochodzily nawolywania. Nie wiesz gdzie on jest??
Usiadla pod drzewem czekajac na ruch wilka.

*ktoś mnie szuka* pomyślałem
szybko wycofałem się przemieniłem w człowieka, ubrałem moje gatki na rzepy iposzedłem wstronę nieznajomej:
A kto pyta? - spytałem

Wreszcie zauwazyla chlopaka.
Mam nadzieje ze to on - pomyslala i odpowiedziala na pytanie, jak to miala w zwyczaju innym pytaniem
A czy to cos zmieni?? Wstala i zrobila kilka krokow w jego strone.

myślę że tak. Awiec kto pyta??- powiedziałem zakładając ręce na nagi tors i stanąłem

Cornelia - powiedzialam usmiechajac sie do niego - czy to cos zmienilo??

tak przynajmniej znam twoje imię, choć ty wcześniej znałaś moje- powiedziałem i uśmiechnąłem sieprzyjacielsko do niej, sptałem około 5 metrów od niej.

No coz ciesze sie ze wreszcie mam te przyjemnosc aby cie poznac - Powiedziala pewnie Cornelia i ruszyla do Sastre z wyciagnieta dlonia.

mi równiesz. - ująłem jej dłoń i pocałowałem- ciesze się że spotykam kolejnego wilka.

zobaczyłam , że Sastre rozmawia z jakąś dziewczyną . Bezszelestnie wskoczyłam na drzewo , tak aby lepiej ich widzieć .

Skoro szef sfory sie cieszy to ja rowniez - Cornelia zawsze byla uprzejma dla wodzow. Niezaleznie od tego kim byli, nie traktowala ich tak jak pozostalych - czy macie jeszcze miejsce w tej waszej grupie?? Zycie w samotnosci nie bardzo mi lezy.
Odwrocila sie od Sastre i spowrotem usiadla pod drzewem.

No pewnie - powiedziałem powoli- moe poznać twoją historie?

czułem na sobie czyjś wzrok

Ja - Zawachala sie - wlasciwie to nie mam zadnej historii.
Cornelia byla odwazna, ale skryta osoba, wiedziala ze predzej czy pozniej bedzie musiala zdradzic cos na swoj temat, chciala jednak odlozyc to jak najdalej sie dalo.

okey....znasz mnie już , wiec może wróce do domu... jak co to wyj...zjawie się napewno... aha masz gdzie mieszkać??- powiedziałem poważniejąc
* nie powiem ładna jest.........*
*ciekawe co robi Camill??*

Tak, juz dawno temu zlecilam budowe domu w tych okolicach. Dziekuje za zainteresowanie.
Odpowiedziala i wstala, podnoszac sie z ziemi jednym szybkim ruchem.
Nie bede cie zatrzymywac.

a coś jeszcze chciałaś??- spytałem raptownie się zatrzymując...................

Usmiechnela sie i pokiwala przeczaco glowa.
Jedynie dolaczyc do sfory - odpowiedziala.

A masz ochotę na rozmowę od 6 godzin z nikim nie gadałem to trochę frustrujące- powiedziałem powoli

Jezeli chcesz porozmawiac ... nie ma sprawy - odrzekla z powaga - wydaje mi sie, ze jestem dobrym sluchaczem.

to dobrze chdźmy do mnie- powiedziałem sprępowany...
*Wczoraj tutaj płakała Camill*
westchnąłem ciężko:
tędy- i ruszyłem pierwszy, poczułem skrępowanie, tak samo jak przy Kate,...........ale nie przy.....

To blisko tak?? - Zapytala zdziwiona, ze maja isc na piechote.

no raczej a co??- spytałem zatrzymując się

Skoro blisko to nic. Odparla Cornelia i ruszyla powolnym krokiem.

a co ?? - spytałem stanowczo
* no ładnie znowu chceszzłamać zasadę*