Samotne Drzewo na Wzgórzu

Nic - odpowiedziala, nie zmieniajac tempa swojego marszu.

okey no to chodźmy.........- powiedziałem głosem trochę przepraszającym

- DO NIEGO ?!? - krzyknęłam . zeskoczyłam z drzewa i pobiegłam przed siebie .

wszedł do parku i usiadł pod drzewem wściekły. To,że pogoda była wręcz nieznośna to jedno, ale to,że nie mógł trafic na jednego konkretnego wampira doprowadzało go do szewskiej pasji. Z nudów zaczął obserwowac park nieświadomie skubiąc palcami trawę

wstal i poszedl

dotarłem na wzgórze . położyłem się pod drzewem i czekałem na Sastre .

nie mogłem dłużej czekać, wyp[adłem z domu i pobiegłem na wzgórze jak piorun. 50 metrów od wzgórza przemieniłem się ubrałem gatki i podszedłem. Patrzyłem ciekawym wzrokiem.

pobiegłem do lasu i przemieniłem się . założyłem spodnie które miałem przywiązane przy kostce i podszedłem do Sastre . - cześć - podałem mu rękę .

Witaj !!!- powitałem go i również podałem rękę- w czym problem?? - powiedziałem poważnie, spoglądałem na niego

zmierzwiłem sobie włosy .. - chciałem cię o czymś poinformować ... - zacząłem - poznałem kogoś .. - wziąłem głęboki oddech - bo widzisz ... ten ktoś nie jest taki jak my .. jest człowiekiem .. jest pół człowiekiem .. ona jest pół człowiekiem , pół wampirem ... kocham ją .. i chcę z nią żyć .. jestem z nią szczęśliwy ... - powiedziałem to wszystko bardzo szybko .

popatrzyłem na niego zniedowierzaniem:
Możesz to powtórzyć bo chyba niezrozumiałem ciebie???- powiedziałem zszokowanym głosem, wciąz patrzyłem na niego......

- kocham dziewczynę , która jest poł człowiekiem , poł wampirem .. zrozum ja ją KOCHAM ! chcę z nią być .. pozwól mi na too.. proszę . - powiedziałem błagalnym tonem .

byłem w szoku, zamknąłem na chwilę oczy :
*no cóż.....................*
nie powinnieneś z nią być to wróg, bądź z nią ale niewiem co przyniesie wam przyszłość ....= przerwałem
*idioto co ty robisz*

- ona nie jest wrogiem ... - powiedziałem stanowczo - ale dziękuję Ci - podszedłem na Sastre i uścisnąłem mu dłoń . [/b]

nie ma za co ale pamiętaj jutro któreśz nas ją może ją zabić, albo zranić i co wtedy zrobisz??- spytałem go a rękę jego przytrzymałem żeby widzieć każdą reakcję......

- będę jej bronić .. za wszelką cenę .. - spiąłem mięśnie - nawet za cenę swojego życia , lub życia kogoś ze sfory . - powiedziałem szybko .

No cóż innej odpowiedzisię nie spodziewałem ale pamiętaj nie wiadomo co przyniesie jutro.....- urwałem , popatrzyłem na niego , był zdeterminowany do walki o nią......

- a co jest jutro ?? - spytałem ,a w głosie dało się dostrzec przerażenie .

Jutro jest przenośnią ale w sumie czas na spotkanie z sforą i wdrorzenie jakiś ruchów.....mam dość czekania aż ktośz nas zginie albo zostanie pobity.- powiedziałem a mój głos był pewny siebie.

- ale na razie nikt nie został pobity . nikomu się nic nie stało .. więc po co ten pośpiech ? - spytałem . Chciałem zyskać na czasie .

to tylko kwestia czasu...- powiedziałem, okłamałem go bo przecież Camill już była pobita... ale.- musze lecieć jak coś to wyj przy będe..........na razie - odwróciłem się i pobiegłem przed siebie, po jakimś kilometrze zwolniłem i normalnym krokiem wróciłem do domu...

wlokłem sie do drzewa 40 minut
*Eh...pecha to mam nie ma co....* usiadłem pod nim i rozpocząłem medytację.....

Przechodzac przez park zauwazyla samotne drzewo. Zblizyla sie nieco, ale zauwazyla, ze ktos juz tam byl.
Wychodzac nie zachowywala sie na tyle cicho by jej nie zauwazyl.
"Cholera" syknela i sprobowala zrobic krok do tylu.

było na tyle cicho a ja skupiony że usłyszałem szmer, raptownie otworzyłem oczy i rozglądnąłem się do okoła........

*wiedzialam spomiedzy krzakow przygladala sie siedzacemu ... wciagnela mocno powietrze *lykanin, sam nie da mi rady...
Wyszla spomiedzy krzakow. Gdy wychodzila lekko musnela jeden z nich dlonia, na co z rosliny pozostaly jedynie zdrewniale badyle. Wszystkie liscie opadly zeschniete za ziemie.
Stanela na otwartym terenie i przygladala sie mezczyznie.

popatrzyłem się na nią cierkawie:
Nie znam cię kim jesteś????- powiedziałem powoli, powągałem powietrze
* Kolejna Istota*

weszłam do parku i skierowałam się pod samotne drzewo . zobaczyłam jakąś dziewczyne i Sastre . cicho warknęłam .

odwróciułem głowę w kierunku z którego usłyszałem ciche warknięcie..... wyczułem że to jest Camille....

Nie odzywala sie. Nadal badawczo mu sie przygladala.

powoli wycofałam się do tyłu . weszłam do lasu i ustawiłam się w pozycji do ataku .

*Nastepny spojrzala w strone lasu.

przepraszam mogłabyś mi odpowiedzieć??- spytałem zaciekawiony, znowu patrząc na nową....

A kim ty jestes, ze zadasz ode mnie takich informacji... Odwrocila glowe w strone mezczyzny. Jej twarz nie przedstawiala zadnych emocji. Zadajesz pytania, na ktore odpowiedz powinienes znac. Od tego masz nos dodala odwracajac sie spowrotem w strone lasu.
*Zawsze te same zbedne pytania... kim jestes... czego chcesz... czemu to robisz... to takie... niepotrzebne

Wybacz masz rację...Jestem Sastre przywódca tutejszej sfory.... czy możesz teraz mi powiedzieć swoje imię?? Wiem że jesteś jak mam wzwyczaju was nazywać Istotą.... Ale imienia mi brak...- powiedziałem, i podniosłem się teraz stałem ,. Raz żerkwałem na Nową raz na las.....

Fox, nazywaja mnie Fox. Jestes przywodca sfory?? Jak duzo jest tu wilkow?? Zainteresowala sie slowami mezczyzny, choc pytania zadawala obojetnie, jakby od niechcenia. Nadal wpatrywala sie w gestwine lisci.

wybacz mi ale takie informacje są za cenne żebym ci powiedział , nie znając ciebie ani twoich zamiarów....- powiedziałem spokojnie, mój głos był poważny....

Twoja cenna informacja zaoszczedzi mi jedynie troche fatygi, smierdzi wami caly park, wystarczy dobrze sie wczuc, odpowiedz sama do mnie przyjdzie znow zwrocila wzrok na wilka skoro i tak bede znac liczbe, nie mozesz mi tego troszke... ulatwic??

po co ci to wiedzieć.....jesteś w połowie jedną z nas a wyczuwał że chcesz chyba zakończyć nasz żywot?? Ja tobie nic nie zrobiłem i nie chcę się bić z tobą ani z nikim innym....- powiedziałem spokojnie choc nabierałem przekonania że to będzie wszystko mnie bolało i to bardzo.....

podeszłam do Sastre i stanęłam u jego boku . wiem , że nie powinnam tego robic ,bo nie należałm do sfory.

poczułęm że teraz musze dać z siebie wszystko.. Camille była koło mnie nie chciałem żeby coś jej się stało...... wbiłem wzrok w Fox.......

Jak milo przez chwile spojrzala na wilczyce pozniej spowrotem skierowala wzrok na mezczyzne.
Nadinterpretujesz jej slowa byly przeciagane, dla niej nie liczyl sie czas. Kucnela nad ziemia i nadal przygladajac sie wilkowi przejachala dlonia po trawie, ktora pod jej dotykiem zaczela najpierw zolknac, potem przybierac bronzowy kolor, tak iz wygladala na spalona. i to blednie

z mojego gardła wyrwało się głośne i długie warknięcie . odchyliłam się do tyłu , tak jakbym przygotowywała się do skoku .

nie Camille..- powiedziałem i przytrzymałem ją- To ciesze się...- powiedziałem spokojnie patrząc na Fox- w sumie mało jest nas może koło 15 ale co i rusz ktoś dochodzi... więc liczba się zmienia......- powiedziałem szczerze. Teraz dopiero zauważyłem że ......
*......ona ma wampirzą moc......* pomyslałem spokojnie chociaż byłem w szoku....

Nie radze zaszczycila wilczyce dlugim przenikliwym spojrzniem sama zrobisz sobie krzywde. Ponownie zwrocila sie do wodza wilkow
Dlaczego mowisz, ze to ja chce waszej smierci, nie zrobilam nic, co mogloby swiadczyc o mojej wrogosci, wy zas wskazala glowa na kobiete od razu chcecie walczyc, nie zwazajac na konsekwencje.
*wasza impulsywnosc przytlacza mnie...