Samotne Drzewo na Wzgórzu

- nie mów mi co mam robić . nie możesz mi rozkazywac .
warknęłam na Sastre i przyjęłam poprzednią pozycję .

Zmrozyla oczy.
Nie powiedzialam ci co masz robic spojrzala na nia spokojnie udzielilam ci jedynie... przyjacielskiej rady.
*Nigdy mnie nie sluchaja, a pozniej padaja na ziemie i wija sie w agoni... glupota...

- pff .. wiesz gdzie mam twoje " przyjacielskie rady " jak to nazwałaś ..
zrobiłam kkilka króków do przodu .

no cóż pytasz od razu o liczebność sfory.....- powiedziałem poważnie- tak może pytać tylko ktoś kto chce nas zniszczyć, ale już powiedziałem pomyliłem się.....i śie cieszę....- powiedziałem do Fox- Camille nie możesz walczyć ona nam nic nie zrobiła.......- zwróciłem sie do Camille głos miałem powazny, szorstki...

Nie zwrocila uwagi na szefa. Drwiacy usmiech zagoscil na jej twarzy. Rozwarla ramiona i spojrzala zachecajaco na wilcyce.
W takim razie na co czekasz?? zrobila zdziwiona mine.
Fox miala ju za soba tyle naglych atakow, ze doskonale wiedziala jak sie to skonczy. Wystarczyl jeden dotyk, a kazdy, niezaleznie jakiej byl rasy, padal nieprzytomny.

wybiłam się , a w powietrzu przemieniłam w wilka . wylądowałam za jej plecami głośno warcząc .

Zanim dziewczyna zdazyla sie obejrzec Fox stala juz za szefem sfory, tak, iz stanowil on bariere pomiedzy nimi.
Wytlumacz jej, ze to nie pomoze zwrocila sie do jego plecow teraz, jako zwierze padnie szybciej niz trawa, ktora sie wczesniej bawilam.

CAMILLE NIE....................- krzyknąłem - Co ty robisz co?? nie znasz jej siły i chcesz się bić- warknąłem przeciagle
* Camille zwariowałaś czy co...*

stałam jak wryta * dlaczego on ją broni ?! * - myślałam .
odwróciłam się i pobiegłam w stronę lasu . biegłam z taką szybkością , że zastanawiałam się dlaczego jeszcze nie walnęłam w drzewo .

Postanowiłam pójść pod samotne drzewo. Ujrzałam Sastre, a obok niego jakiegoś wilkołaka i dziewczynę, o dziwnym zapachu. Zdziwiłam się, bo wilczyca wyglądała jakby szykowała się do ataku- Hej Sastre, co się dzieje?- zapytałam go. Wtedy wilczyca pobiegła w stronę lasu.

nic To Fox- powiedziałem do Kate odwróciłem się do niej....- Czy mogłabyś wytłumaczyć mi po co to zrobiłaś??- spytałem Fox

Spojrzala na nowoprzybyla. Pokrecila glowa.
*Kolejny wilk.
Skierowala na niego spokojny wzrok.
Zrobilam co??

Wybacz ale prowokujesz wilka...a Camill nie należała do sfory....wiec ona mogła robić co chciała, Fox.......nie wszyskie wilki są w sforze......... A ty jak byś chciała aby ona ciebie zaatakowała...- powiedziałem z tonem oskarżycielskim

Przygladala mu sie uwaznie.
Walka jest mi obojetna rzucila i usiadla na ziemi plecami opierajac sie o drzewo. Znow zaczela bawic sie trawa. Jednym dotknieciem powiedziala wpatrujac sie w czarniejace zdzbla trawy moglam odebrac jej przytomnosc na dluugi czas. Zauwaz, ze ostrzegalam ja, to ona mnie nie posluchala.
Nawet nie zdazyl sie zorientowac kiedy stanela tuz przed nim.
Nie masz prawa mnie o nic oskarzac, to ona nie myslala co robi. Spojrzala na niego, a w jej niebieskich oczach pojawil sie niebezpieczny blysk.

i zrozum tutaj kobiety...........- powiedziałem ironicznie odwróciłem się od Fox- Jeśli bedziesz chciała że mną pogadać to zawyj jeśli potrafisz Fox........ - w duszy uśmiechnałem się..
* Istoty ile jeszcze was tutaj jest??*

Watpie abym miala taka potrzebe, poza tym... znow z szybkoscia, prawie nie zauwazalna dla jego wzroku pojawila sie przed nim ja nie wyje, tylko pojawiam sie tam, gdzie osoba ktorej szukam. Usmiechnela sie. Po wechu znajdziesz wszystko... rzucila i zniknela, jakby rozplynela sie w powietrzu.

aaaaaa...........kobiety..........- powiedizałem -Szlak trafił medytację- zmieniłem się w wilka i rozpocząłem szykanie Camille....

Pomogę ci jej szukać.- powiedziałam, i przemieniłam się w wilka, Potem pobiegłam za nim *A kim jest ta wilczyca?*- pomyślałam, przekazując mu to w myślach.

*jest ze mną...*- pomyśłałem * chcę ją znaleźć bo nie zrozumiała mnie albo źle zrozumiała*

w wilczej skórze położyłem się pod drzewem było piękne, teraz to dobiero zauważyłem.....

siedziałem pod drzewem zastanawiając się co robi teraz Camille.......

wstałem z ziemi i udałem się do parku nad jezioro...
*może tam bedzie***

podszedłem do drzewa i usiadłem pod nim zamknąłem oczy i wyłączyłem się na wszystko.........

12 godzin medytacji zmęczyło mnie...... postanowiłem pójść Do centrum handlowego
*Ciekawe co robi Camille*

weszliśmy na wzgórze . Usiadłam na trawie plecami opierając się o pień drzewa .
- ładnie tu .. - stwierdziłam .

no nie powiem uroczo tutaj i tak cicho.....- powiedziałem i położyłem się na wznak....

Co za dziwadło...- byłem zły mokry i zły......i śmierdziałem....

- co za bohater... - pokręciłam z niedowierzaniem głową .

prosze bez aluzji....- powiedziałem i siadłem na trawie

- chodź - wstałem i otrzepałam się .

dokąd?? - wstałem patrżać uważnie na nią......

- chodź to zobaczysz -odrzuciłam do tyłu włosy .

wstałem i podszedłem do niej:
Okey.- chwyciłem ją za rękę.....i poszliśmy.....

Przyszłam pod samotne drzewo. Wszędzie śmierdziało wampirami. Westchnęłam i rozejrzałam się czy nikt nie idzie. Szybko podskoczyłam i usiadłam na gałęzi drzewa tak, aby nikt mnie nie zauważył. Zaczęłam rozmyślać.

Płakałam było mi trudno, nawet niewiedziałam jak, stanełam przy samotnym drzewie i się przytuliłam było mi źle, Bardzo źle....

Hej.- Powiedziałam smutno zwieszając się z drzewa. Trzymałam się nogami gałęzi i widziałam do góry nogami wampirzycę poznaną wcześniej.

odskoczyłam od drzewa jak oparzona:
Przepraszam już ide..- powiedziałam wycierając łzy nie lubiłam pokazywać że jest mi źle...

Jak chcesz, to zostań.- powiedziałam do niej.- Coś się stało?- zapytałam, choć znałam odpowiedź.

Eh.... nic ciężko mi... tak po prostu ciężko..- powiedizłąm i osunełam się na ziemię nie miała siły żeby iść dalej...

Zeskoczyłam z drzewa i usiadłam obok niej.- Coś konkretnego, czy tak ogólnie złapałaś doła?- zapytałam.

w sppppppontanicznym przypływie emocji, przytuliłam się do niej i rozpłakałam na dobre:
Poprostu nie umiem tego pogodzić nie wiem jak to zrobić....- mówiłam rzez łzy.....

Zaskoczyło mnie to ale objęłam ją i poklepałam po plecach.- No już, spokojnie.... Cokolwiek by to nie było, jakoś się ułoży...- przytulałam ją dalej jak małe dziecko.

tak myślisz??- spytałam na nią jak dziecko , byłam rozmazana i rozczochrana-......

Oczywiście że tak!- uśmiechnęłam się do niej serdecznie. Czułam ten zapach, ale starałam się nie zwracać na to uwagi.- Proszę.- podałam jej paczkę chusteczek.

Jasmin - powiediząlm wycierając się- przepraszam..........- i nagle poczułam zapach krwi znanej mi krwii:
Oliver... - powiedizałam do siebie , wstałam - prosze oddałam chusteczki....