Samotne Drzewo na Wzgórzu

Prychnąłem cicho -skąd pochodzisz?-spytałem patrząc w stronę Noel.

Hiszpania.
Mruknęła pod nosem.
Okropna Hiszpania.
Wypadałoby się dowiedzieć skąon on tutaj. Odchrząknęła zakłopotana.
A ty?

-Wielka Brytania - mruknąłem. -jak znalazłaś się w NY ?- spytałem bawiąc się trawą.

Uciekłam.
Podkuliła nogi pod brodę i spojrzała tępo na ziemię.
Od Ojca. Nie chciałam, aby wybierano mi faceta, który nie odpowiada mi chociaż charakterem.

Chciałem do niej podeść i objąć ją raminiem w geście pocieszenia, ale jakaś niewidzialna nie pozwalała mi na to. Zrobiłem w jej stronę nie pewny ruch ręką , która po chwili opadła.
-ja też uciekłem. Ale tylko dlatego , że sfora ograniczała mnie - powiedziałem zachrypniętym głosem.

Ograniczanie...
Zmarszczyła brwi. Coś jej się przypomniało. Podobnie ją traktowano. Żadnej swobody.
Potwory...
Westchnęła ciężko i znowu opadła na trawę.
No, ale teraz jest lepiej, prawda? Żyjesz zapewne pełną piersią. xD

Podszedł pod drzewo zaintrygowany wilkołaczym zapachem. Od razu rozpoznał rudowłosą dziewczynę stojącą obok nieznanego chłopaka.
- Ejo- przywitał się.

-niezupełnie.. -westchnąłem. -nie mam z kim dzielić tej wolności - popatrzyłem na panoramę NY.
Spojrzałem na nowo przybyłego -Cześć -przywitałem się chłodno. Wstałem i podszedłem do Noel. Ująłem dłoń dziewczyny i musnąłem ustami jej zewnętrzną stronę. - Miło mi było cię poznać, Noel-uśmiechnąłem się zawadiacko, a do chłopaka posłałem chłodne spojrzenie. Ruszyłem do domu.

No widzisz, ja też nie. I nie zamierzam..
Nie dokończyła znowuż, bo wyczuła zapach Van.
Oho, zdrajca krwi przyszedł.
Zaśmiała się, po czym wzdrygnęła, patrząc co wyczynia Seamus.
No, do zobaczenia...
Powiedziała jakoś cicho i odprowadziła go wzrokiem.

Westchnął teatralnie -Czyli już wiesz...- mruknął pod nosem. -Na chwilę wyjechała.- odpowiedział jej głośniej z uśmiechem. Popatrzył na znikającego gdzieś chłopaka. Cóż... może zepsułem mu podryw...- uśmiechnął się do swoich myśli.

Bosz kurde wszyscy mają wąty. -.- Fuck off.
Speszona trochę, odwróciła twarz na Van.
Ja wszystko wiem!
Zachichotała pod nosem.
Na chwilę?

-Może na chwilę- odpowiedział z uśmiechem. Chwila w nieśmiertelności może trwać wieki... -Kto to był?- zapytał z zaintrygowaniem.

Seamus Wetz. Nowy kolega.
Uśmiechnęła się na samą myśl.
Nie martw się, szybko zleci.
Poklepała go po ramieniu serdecznie.

-Szybko, szybko- zaśmiał się -Ojojoj... nowy wilczek...- zamyślił się na chwilę. I wilki z całego świata zlatują do ny...

A co przeszkadza ci to?
Uniosła brwi do góry ze zdziwienia.
Idę się ponudzić w barze, może znowu się spiję tak, że nie będę pamiętać, gdzie polazłam.
Wstała szybko i ruszyła ku Bloody Valentine.

Uśmiechnął się do odchodzącej wilczycy. Również poszedł ze wzgórza.