Dom Vanilii Canosa

Zaśmiałam się, przytulając się do niego.- Co robimy? Masz jakieś plany na wieczór?- Zapytałam po chwili.

-Nie mam...- powiedział uśmiechając się promiennie. -Co byś proponowała?

Hmmm...- Zamyśliłam się.- Nie chce mi się stąd wychodzić. Ty skręcisz dobry film na DVD i popcorn i oglądniemy coś fajnego. Co ty na to?- Uśmiechnęłam się, schodząc z jego kolan.

Uśmiechnął się -Ale przecież ci on nie smakował...- wstał i z uśmiechem poszedł do kuchni -Wybierz sobie jakiś, płyty są na stojaku przy telewizorze. -Z kuchni dolatywało,,pykanie'' kukurydzy na patelni.

Ale wydawało mi się że ty go lubisz.- Pokazałam mu jeszcze język. Podeszłam do półki z płytami.- A na jaki film masz ochotę? Komedia, horror, dramat?- Krzyknęłam do niego z pokoju, przeglądając płyty.

-A jaki wybierzesz.- odkrzyknął i wsypał popcorn do miski. -Herbata, kawa, sok, czy cola?

Najchętniej krzyknęłabym wino, ale nie chciałam się dzisiaj upić.- Soczek.- Powiedziałam na tyle głośno, żeby mnie usłyszał.- No tooooo... Może ten!- Wzięłam jakiś horror o nawiedzonym domu i włożyłam płytę do DVD. Zasłoniłam okna, co by było bardziej strasznie. Usiadłam po turecku na kanapie i czekałam na Vana.

Przyszedł z michą popcornu, szklankami i sokiem pomarańczowym. -Oo zadbałaś o klimat?- zaśmiał się siadając obok niej. (wszytko położył na stoliku przed nimi)

No ba! O wszystkim pomyślałam.- Uśmiechnęłam się i oparłam o jego ramię. Włączyłam film.- Mam nadzieję że ci się będzie podobał film.- Spojrzałam na wilkołaka.

-Nawet jak nie będzie to towarzystwo pierwszorzędne.- uśmiechnął się do niej i pocałował ją w czoło.

Zaśmiałam się i odetchnęłam z ulgą, sama nie wiem dlaczego. Potem wlepiłam wzrok w ekran. Właśnie grupa nastolatków wchodziła do nawiedzonego przez duchy domu.

Wpatrywał się w ekran. Nachylił się lekko w kierunku stołu -Soku?- spytał i nalał do szklanek. Podał jedną wampirzycy nawet nie czekając na odpowiedź. Sam upił łyk ze swojej szklanki. Grupa nastolatków na ekranie bawiła się w wywoływanie duchów.

Dzięki.- Uśmiechnęłam się lekko i upiłam łyk napoju. Wyszczerzyłam zęby w uśmiechu- właśnie zabito jednego z nastolatków.

Popatrzał na nią -Mógł jednak się lepiej postarać. Te krzyki nie były aż takie przeszywające.- powiedział odnośnie obcinania nóg.

Mało realistyczny.- Stwierdziłam i wzięłam miskę popcornu na kolana.- Chcesz?- Zapytałam, patrząc na ekran.

Zanurzył rękę w misce i włożył do ust kilka ziarenek popcornu. -Dzienks. Ale rzeczywiście mało realistyczny.

No niestety. Ale w sumie nie jest gorszy od tamtego, który wcześniej oglądaliśmy w kinie.- Odparłam. Po dłuższej chwili ciszy zerknęłam na Vana. Uśmiechnęłam się od ucha do ucha i rzuciłam w niego kilkoma ziarenkami, oczywiście cały czas patrząc w telewizor.

Zaśmiał się i poczochrał ją (dość mocno, ale chyba nie zwróciła na to uwagi xDD) po głowie. -Tam byłaś zamroczona, bo głodna.- odpowiedział z uśmiechem.

Westchnęłam i pokręciłam głową.- Nie byłam zamroczona!- Zaprzeczyłam od razu. Od razu wzięłam jedno ziarenko i rzuciłam mu w ramię.

-A właśnie, że byłaś.- upierał się. Starał się przygnieść jej głowę ręką do oparcia kanapy.

Nie byłam! Dlaczego niby tak twierdzisz?- Zapytałam lekko oburzona. Złapałam go za nadgarstek i cofnęłam jego rękę.

-Bo ilm był kiepski.- odpowiedział z uśmiechem. Uśmiechał się szelmowsko jak nic.

Westchnęłam teatralnie.- Ale nie byłam zamroczona.- Zaprotestowałam.

Spojrzał w jej oczęta -Byłaś i koniec.- odpowiedział -No dobra... nie byłaś. -powiedział ugodowo. Już z grupy nastolatków została tylko dziewczyna, która była u kresu załamania.

No właśnie. Nie byłam i tyle.- Pokazałam mu język. Ten film zaczął mnie bawić. Nastolatki tak głupio umierały, a zamiast się bronić tylko wrzeszczały.

Uśmiechnął się lekko. Sposoby oplatania przyjaciółki jej wnętrznościami, przez zahipnotyzowaną dziewczynę były fascynujące... (żart hahaha).

Zaśmiałam się cicho, kiedy ostatnia bohaterka zmarła. Wyłączyłam telewizor po pojawieniu się napisów końcowych.- Był kiepski.- Stwierdziłam wesoło, przenosząc wzrok na Vana.

-Mało jest filmów, które mogą zainteresować wampirzycę -powiedział zadowolony.

No w sumie to to prawda.- Powiedziałam z uśmiechem.- A szkoda, bo nie mam co oglądać. Dlatego wolę książki.- Stwierdziłam.- Późno jest, nie chce ci się spać?- Zapytałam cicho, wpatrując się w jego oczy.

-Może trochę...- dopiero teraz, gdy o tym wspomniała rzeczywiście poczuł zmęczenie.

Uśmiechnęłam się.- Jak chcesz to możesz iść spać. A ja nie będę ci przeszkadzać. Poczekam aż wstaniesz.- Powiedziałam powoli.

Pokiwał głową. -Dobranoc.- uśmiechnął się i poszedł po schodach do sypialni. Wykąpał się pod prysznicem i wgramolił się pod kołdrę, gdzie po chwili zasnął.

Chwilę siedziałam na dole, ale później zaczęło mi się nudzić. Na palcach weszłam po schodach i wślizgnęłam się do jego sypialni. Bezszelestnie zrzuciłam buty i położyłam się obok niego. Uśmiechnęłam się i patrzyłam jak śpi.

...XXX czasu później...
Obudził się i pierwszą rzeczą co ujrzał p otwarciu oczu była twarz Alice. -Dobryy- powiedział przeciągle trąc zaspane oczy.

Bry.- Wyszczerzyłam zęby w uśmiechu.- Jak się spało?- Zapytałam, dalej się w niego wpatrując.

-dobrze, dziękuje- powiedział i usiadł na łóżku. -Siedziałaś koło mnie całą noc?- zapytał spoglądając w kierunku okna.

Przyszłam tuż po tym jak zasnąłeś.- Przyznałam, podnosząc się z łóżka.- Dzisiaj wreszcie wyszło słońce. Jest po prostu wspaniała pogoda.- Mruknęłam niezadowolona.- Chcesz śniadanie?- Zapytałam po chwili.

Wstał i uśmiechnął się do niej -Oczywiście, ale sam zrobię.- powiedział -Chyba nie masz doświadczenia w przyrządzaniu ludzkiego jedzenia. -ruszył w kierunku schodów.

No tak, w sumie to tak.- Westchnęłam.- Ale nie tak dawno robiłam kanapki...- Uśmiechnęłam się lekko. Poszłam za nim.

-To mi pomożesz. Pobawimy się w kuchni.- uśmiechnął się szeroko i wkroczył do kuchni. Wziął nóż i zaczął krajać chleb.

Okey. To na co masz ochotę?- Zapytałam, stojąc przy lodówce.

-Kanapki- odpowiedział wskazując palcem chleb. -Ty coś jesz?

Zmarszczyłam brwi.- Nieeee, wiesz, chyba nie jestem głodna.- Zachichotałam.

Uśmiechnął się w odpowiedzi. Kiedy nakroił wystarczająco kromek otworzył lodówkę w poszukiwaniu masła.

Zrobić ci herbatę?- Zapytałam go, nalewając wodę do czajnika.