Dom Vanilii Canosa

I tak właśnie oddział dzielnych żołnierzy wygrał jakże dzielną wojnę.
W pewnym momencie zaczęłam się śmiać.- Jeszcze nigdy nie widziałam głupszego filmu...- Wyjęczałam, wijąc się przez ten atak śmiechu.

Uśmiechnął się. Jego filmowa wyrozumiałość była w stanie znieść prawie każdy film. Nalał sobie i dziewczynie soku Podał jej szklankę.

Westchnęłam.- Jeszcze nie nakręcono filmu, który by mi się podobał. I już go chyba nie nakręcą...- Stwierdziłam i upiłam łyk soku. Spojrzałam na Vana. Nie był aż tak załamany jak ja.- To co, idziemy spać?- Zapytałam wesoło.

Spojrzał na nią zdziwiony -A wampiry śpią?- nierozumiał.

Nie. Ale lubię patrzeć jak śpisz, więc mogę ci towarzyszyć.- Uśmiechnęłam się lekko.

-No to dobranoc.- powiedział z lekkim uśmiechem. Idąc po schodach na górę. Po drodze (no w łazience xD) wziął prysznic i przebrał się. Poszedł do sypialni.

Poszłam na górę i weszłam do sypialni. Wślizgnęłam się pod kołdrę i zamknęłam oczy. Mogłam spokojnie udawać sen przez całą noc.

Również poszedł spać. Po XXX czasu obudził się, słońce już świtało. -dobryy -powiedział lekko zaspany.

-Hej.- Uśmiechnęłam się to niego. Ehh.... cholerne słońce.- Jak się spało?- Zapytałam wesoło.

Uśmiechnął się do niej.-Dobrze- odpowiedział z wielgachnym uśmiechem -Widać ty też spałaś...

Kiwnęłam głową.- Tak. Mi też się dobrze spało.- Zachichotałam. Przybliżyłam się do niego i wtuliłam się w jego pierś, obejmując go.

-To dobrze- odpowiedział. Również ją przytulił. Wydawało mu się, że przytula kostkę lodu, ale chyba już się do tego przyzwyczaił.

Dzisiaj też musisz iść na uczelnię?- Zapytałam i przymknęłam oczy. Uwielbiałam się do niego przytulać- był strasznie ciepły.

-Jeżeli by założyć, że twój urok osobisty mnie zatrzymał, to mógłbym nie iść.- powiedział z uśmiechem.

No to dzisiaj robimy sobie wagary.- Uśmiechnęłam się szelmowsko.

-Taa nie ma to jak wagary dla dobra ludzkości.- zaśmiał się, a w oczach mignęły wesołe błyski. Poczochrał ją po głowie.

No świat się chyba bez nas nie zawali... Przynajmniej mam taką nadzieję.- Stwierdziłam. Nie chciało mi się w ogóle ruszyć z miejsca. Moje włosy jak zwykle skołtunione. Westchnęłam.

-Może, może...- pocałował ją wręcz z uwielbieniem w czoło (całus w czółko i wampirzyca powinna być zadowolona xDDD).

- Nieeee... Całus w czoło mnie nie zadowala.- Odparłam i pocałowałam go namiętnie, lecz po chwili się odsunęłam. Westchnęłam cicho.

-Czemu wzdychasz?- zapytał z uśmiechem. Jego całus w czoło by zadowolił.

- Bo jeszcze chyba nie do końca przyzwyczaiłam się do tego zapachu...- Stwierdziłam. Miałam na myśli zapach wilkołaka.

Uśmiechnął się zadowolony -Ja już twój przerobiłem.- zaśmiał się lekko

Zmarszczyłam brwi, patrząc na niego morderczym spojrzeniem.- Ty weź mnie nie denerwuj. A ja do twojego i tak w końcu się przyzwyczaję.- Odparłam, ale dalej leżąc na skraju łóżka.

-Przyzwyczaisz się, oczywiście.- uśmiechnł się szelmowsko i rzucił w nią poduszką.

Osz ty!- Kolejne mordercze spojrzenie rzucone w kierunku Vana. Wzięłam poduszkę i rzuciłam w niego tak mocno jak tylko umiałam.- Ty wiesz, że jak się zdenerwuję to będziesz miał przechlapane?

Zaśmiał się nic nie robiąc z groźby wampirzycy. Popatrzył tylko z żalem na biedną w wyniku uderzenia, podartą poduszkę-po-przejściach. Ale wziął kolejną i rzucił w stronę wampirzycy.

Złapałam poduszkę w locie i z uśmiechem trzasnęłam nią w wilkołaka. We włosach miałam pierze z poprzedniej poduszki. Przez chwilę miałam ochotę użyć swojego uroku osobistego, ale na razie się rozmyśliłam.

Mimo, że również złapał poduszkę, pierze zaatakowały go całą chmarą. Uśmiechnął się do wampirzycy i już miał posłać do piekła kolejną i ostatnią poduszkę, ale się rozmyślił, z uwagi, że nie będzie mu się chciało latać po sklepach szukać takowych. -Chcesz wziąć prysznic?- zapytał z uśmiechem patrząc jak czarne włosy wampirzycy zmieniły się w biały puch.

Roześmiałam się, opadając na łóżko pełne pierza.- Przydałoby się.- Odparłam z uśmiechem.- Mógłbyś dać mi jakiś ręcznik?- Zapytałam, niechętnie wstając z łóżka.

-Górna półka w szafie.- powiedział wskazując palcem.

Okey, dzięki.- Uśmiechnęłam się i poszłam do łazienki, biorąc ręcznik. Jęknęłam, patrząc w lustro. Weszłam pod prysznic i kiedy już moje włosy były czarne, tak jak zwykle wyszłam i owinęłam się ręcznikiem. Z powrotem założyłam sukienkę i wyszłam z łazienki.

Wynajdując sobie ubranie poszedł do łazienki i po prysznicu i wszystkim innym wyszedł przywrucony do pierwotnego stanu. Zszedł na dół zrobić sobie śniadanie.

Zeszłam na dół i znalazłam wilkołaka w kuchni.- Wiesz co, ja chyba pójdę na spacer. Może spotkamy się później, co?- Zapytałam, przyglądając się mu. Musiałam posiedzieć chwilę w moim ulubionym miejscu i pomyśleć nad tym wszystkim.

-Oki.- uśmiechnął siędo niej i zajął się robieniem swojej ulubionej jajecznicy. Po chwili, albo dwóch został tylko po niej sam zapach i brudne naczynia.

Do zobaczenia.- Uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek. Wyszłam z domu i ruszyłam w stronę central parku.

-Do zobaczenia- mruknął, ale wiedział, że wampirzyca jest już daleko. Również wyszedł skompletowawszy sobie jakiś ubiór.

Przyszedł do domu i uwalił się na kanopie. Zaczął wkuwać do egzaminów rozkładając podręczniki, notatki i zeszyty na stole.

Szłam powoli ulicą, nucąc coś pod nosem. Doszłam do domu Vana i zatrzymałam się przed drzwiami. Pukać? Nieeeee.... Podeszłam do okna w salonie i zwinnie przez nie wskoczyłam. Mój czarny, skórzany, najukochańszy płaszcz zaszeleścił, zapowiadając moje przybycie. Podeszłam do kanapy zza oparcia i uśmiechnęłam się do wilkołaka.

Wygiął swój kręgosłup by spojrzeć na nią.-Hejo- przywitał się z uśmiechem.

Chyba nie masz mi za złe tego, że tak weszłam. Wskoczyłam oknem, żeby sprawdzić czy nie chowasz tu jakiejś kochanki.- Uniosłam brwi z trudem powstrzymując śmiech.

-Karzda kochanka przy tobie jest za brzydka.- zaśmiał się szczekliwie -Ale drzwi zawsze są otwarte dla ciebie.

To znaczy że nie muszę przeszukiwać szaf i sprawdzać czy nie ma jej pod łóżkiem?- Zapytałam, poważnym tonem, krzyżując ręce na piersi. No co jak co, ale ja się nie będę nim dzielić z jakąś głupią blondynką. Usiadłam na kanapie, za jego stopami.

-Nie musisz. I tak byś ją wyczuła zapachem.- uśmiechnął się z wesołymi błyskami w oczach.

Czyli jej nie ma? Jesteś pewny? Bo wiesz co bym z nią zrobiła, kiedy bym ją znalazła.- Uniosłam brwi i złapałam go dłonią za szyję, lecz zamiast ją ścisnąć zjechałam ręką na jego kark i wbiłam mu się w usta.

Uśmiechnął się czule i przytulił ją do piersi -Nigdy bym cię na nikogo nie wymienił. -szepnął jj do ucha.