willa rodziny Cullen

Spojrzała na nią zmartwiona.
- Nie słonko... Ale na pewno wrócą.- dodała jej otuchy i przytuliła do siebie. Tak bardzo pragnęła jej ulżyć w tym cierpieniu, niedługo skończy jej się słodkie dzieciństwo. O ile już nie skończyło, myśląc o jakimś chłopaku kręcącym się koło dhampirzycy. - Na pewno..- dodała, całując ją w głowę, pełną miedzianych i pięknych loków.

Wtuliła się w ciotkę mocno.
- Czemu nie teraz? Brakuje mi ich, jak oni w ogóle mogli mi to zrobić... znowu wyjechać...- odparła, cała popłakana. Nie panowała nad emocjami.

Pokręciła głową przepraszająo. Nie wiedziała, jak jej odpowiedzieć, zwłaszcza co, jak ująć słowa, aby jej nie zranić. Nie zrazić do siebie jej rodziców, nie powiedzieć złego słowa o Belli i Edwardzie. Otuliła małą kocem, bo czuła jak się troche trzęsie z zimna ciała Alice.
- Kochanie, nie wiem co mam ci odpowiedzieć. twoi rodzice na pewno wrócą, muszę, przecież jesteś takim fajnym wampirem, muszą... No chyba ci nie jest źle ze mną, hm?- uśmiechnęła się szeroko, odganiając temat jakoś wyjazdu przeklętych wampirów. W pewnej chwili wyczuła silny zapach Carlisle'a. Uśmiechnęła się pod nosem.

Wampir wszedł do domu i odrazu gdy zobaczył Alice i renesmee razem jego usta wygięly się do góry w usmiechu.
- Dobrze, że was widzę razem.- odpowiedział, siadając na wielkim fotelu w tymże salonie.
- Dawno was nie widziałem...- odparł, wpatrując się w śliczne oczy wnuczki. Potem przyjażnie zerkając na swoją podopieczną- Alice. Jakby nie było córka .

Nessie uśmiechnęła się szeroko do dziadka, no ba! Odgarnęła kosmyk włosów z twarzy, spoglądając to na Alice, to na Carlisle.
- My też, dziadku.- odrzekła spokojnym tonem, zaspokoiła swój głód rodzinny. Zobaczyła więcej członków rodziny, niż kiedykolwiek.

Uśmiechnął się do Nessie.
- Jak tam nasz Aniołku, jak Aksel?- spytał spokojnym głosem. Wiedział, ze chłopak nie zrobi krzywdy jego wnuczce, przecież miałby na karku całą rodzinę Cullenów. Jedna z największych w NJ.

Alice zachichotała i spojrzała porozumiewawczo na Carlisle.
- No Nessie, powiedz...- szturchnęła ją delikatnie, jak tylko mogła. Tak zwyczajnie, dla zachęcenia.

Stuknęła dosyć mocno Alice i rzuciła obydwu grożne spojrzenie, jednak dla starszych wampirów wyglądało to jak dziecinna zabawa.
- Dobrze- odparła z dumą- Ostatnio dosyć często się nie widujemy, a szkoda... nie wiem co z Akselem... Chyba postanowił ode nie odetchnąć.- zachichotała pod nosem nieśmiało, bo zaraz zarumieniła się.

Zaśmiał się pod nosem.
- Renesmee, on pewnie jest zajęty studiowaniem, albo szkołą, nie wiem gdzie tam chodzi, ale na pewno tak jest.- sprowadził ją na zupełnie inne manowce.

- Nessie, nie mów tak!- skarciła ją wzrokiem wampirzyca i wzięła ją położyła sobie na ramię. Uśmiechnęła się do Carlisle i zaniosła do góry. Dziewczynka ględziła od rzeczy, chciała spać. To było jasne. Alice położyła ją na jej łóżku i zanuciła chwilę kołysankę Belli.

Nessie pomachała dziadkowi szybko na dobranoc. Gdy była juz w swoim pokoju, Alice zaczęła jej nucić ulubioną piosenkę. Uśmiechnęła się i ziewnęła.Ucałowała wampirzycę w policzek i zamknęła oczy.
- Dobranoc- odparła, czując, ze zraz zaśnie.

Zachichotała pod nosem, widząc gest dziewczynki. Uśmiechnęła się szeroko zadowolona i wyszła z jej pokoju, gasząc światło.
- Dobranoc słonko..- odrzekła, zamykając cicho drzwi. Zeszła pospiesznie na dół.
- Zasnęła.- odparła, siadając na sofie.

- To dobrze...chociaż ty będziesz, jak mnie nie będzie w domu. Opiekuj się nią, bo w każdej chwili może zmienić się w dorosłego wampira, widzę to w jej rysach twarzy, wyczuwam silniejszy zapach wampira.- stwierdził, spoglądając w Aliceoczma ojca ztroskanego i stanowczego.- Ja idę do gabinetu, muszę zrobić papierkową robotę.- odparł i wstałz fotela, po czym skierował się obok do pokoju. Tam usiadł na swoim krześle i rozpoczął jako tako pracę domową. Zaśmial się cicho pod nosem.

Alice pokręciła twierdząco głową, nie wiedziała dlaczego. Rozejrzała się po domu, ktory odzyskał swoją dawną świetność. Uśmiechnęła się szeroko, szczerząc zęby, a tym samym ujawniając kły.Dotknęła je delikatnie i zorientowała się, że przydałoby się małe polowanko. Wyskoczyła przez okno czym prędzej,próbując nie budzić małej...

Wyszłam z sypialni i zeszłam szybko na dół.
-Carlisle! Alice!
Zawołałam uradowana.

Weszła po cichu przez okno w swoim pokoju do domu. Zeszła do salonu i usiadła na fotelu, widząc po drodze kochaną Esme.
- Jak ja cię dawno nie widziałam! Co się dzieje ze słynną wampirzą rodzinką?

Strasznie długo nie widziałem Renesmee. Szkoła zajmowała mi tyle czasu, że zupełnie zatraciłem się w rzeczywstości. ale teraz, koniec roku, więc sielnka musi trwać! Z szerokim uśmiechem i średnim różowym misiem, szedłem zdeterminowany w stronę domu Cullenów. Wskoczyłem przez okno pokoju Renesmee i cichutko wylądowałemna ziemii. Renesmee spała. Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej i niemalże na placach podszedłem do jej łózka i usiadłem obok. Odgarnąłem kilka rdzawobrązowych kosmyków z jej policzka i przejechałem po nim dłonią. Cieszyłem sięna jej widok. Choć jej zapach był nieco inny niż zapamiętałem, był równieintensywny i słodki. Po prostu dhampirzyca przechodziła faze końcowej przemiany, to normalne.

Otworzyła lekko jedno oko w stronę siedzącego obok.
- Aksel! Matko nie strasz mnie!- krzyknęła, ale zaraz wyraz twarzy zmienił sie na bardziej zadowolony z przyjścia chłopaka. Spuściła wzrok zadziornie.

Zaśmiałem się lubieżnie, chociaż wątpiłem czy przestraszyłem dhampirzycę.
- To dla Ciebie.. - mruknąłem aksamitnym tonem i wręczyłem jej misia, który usmiechał się w jej stronę czule i wlepiał w nią swoje nalutkie, czarne jak węgliki oczka. - Przepraszam że mnie tak długo nie bło.. - powiedziałem nieco smutnym tonem i musnąłem wargami policzek dziewczyny.

Uśmiechnęła się pod nosem, w tej samej chwili odwracając głowę, aby spotkać jego usta. Wpiła się w nie mocno i przytuliła do siebie jakby go z wieki nie widziała. Po chwili odsunęła.
- Ups, przepraszam... Jakaś dziwna ostatnio jestem...- zagryzła dolna wargę, wpatrując się w jego oczy.

Zaśmiał się ponownie, gdy został zaatakowany przez miękkie, ciepłe usta Renesmee.
- Jak dla mnie, możesz mieć takie dziwne zachowanie przez cały czas. - usmiechnąłem się szeroko i wplotłem palce w jej włosy - Brakowało mi ciebie, Mała.

Czy wypada prosić o więcej?- uśmiechnęła się tajemniczo i chwyciła za ręce.

Spojrzałem na nią trochę ździwiony.
- O co chodzi? - odparłem zdezorientowanym tonem.

Zaśmiała się pod nosem i puściła, po czym ostatni raz w domu spojrzała na niego tajemniczo.
Muszę trochę pobiegać...- zagryzła dolną wargę i wyskoczyła zgrabnie i zwinnie przez okno.

Zaśmiałem się tylko na jej słowa i zaraz wyszedłem za nią.

Weszła przez okno do swojego pokoju, tak jak wyskoczyła kilka godzin temu. Popatrzyła chwilę na księżyc i położyła się spać.

Spakowała swoje rzeczy, w ogóle jej nic nie było potrzebne... ale dla zachowania pozorów... Zostawiła misia od Aksela na łóżku, wtulając się w niego, czując jeszcze zapach perfum dhampira. Otarła jakieś łzy, spływające po policzku i przewiesiła torbę przez ramię. Wyskoczyła przez okno po cichu, kierując się na pociąg z NJ do gdzieś tam. Na miejscu zdecyduje gdzie.

Wróciłam do domu, po dość długim polowaniu za miastem. Wciągnęłam powietrze nosem, by sprawdzić, czy ktoś jest w domu. Nie wyczułam niczyjej obecności. A szkoda, liczyłam, że w końcu będę mogła z kimś zamienić choć kilka słów. Usiadłam na kanapie i pogładziłam ją. Dawno tu nikogo nie było, wszyscy gdzieś wybyli, i zostawili dom, nawet mnie o tym nie informując. Byłam na siebie nieco zła, że wybrałam się samotnie na to polowanie. To był błąd. Wstałam z kanapy i w błyskawicznym tempie znalazłam się pod drzwiami do pokoju Nessie. Był pusty, tak jak zresztą reszta domu. Na łóżku leżał miś, którego dostała zapewne od Aksela. Pachniał nim, a zarazem moją kochaną wnuczką. Sapnęłam mimowolnie, i udałam się do pokoju mojego i Carlisla. Wzięłam jedno ze zdjęć i usiadłam w bezruchu na wielkim łożu. Na zdjęciu znajdowała się cała nasz rodzina. Teraz byłam sama, i nawet nie miałam się do kogo uśmiechnąć.

Weszła z Nicholasem do domu, czując odrazu zapach Esme. Zmarszczyła brwi.
- Babcia wróciła... - Odrzekła z lekkim uśmiechem. Kiedy ona z nią rozmawiała, to nie pamięta.
- No, ale my idziemy do mnie i koniec kropka. - Wyszczerzyła się i doszła w stronę schodów. - No chyba, że nie chcesz...

Z łobuzerskim uśmiechem na twarzy i dzikimi myślami w głowie podszedłem do Ness, po czym objąłem ją w pasie. Delikatnie pocałowałem ją w czoło i uśmiechnąłem się szerzej. -Cokolwiek zechcesz kochanie.- Odgarnąłem kosmyk włosów, który osunął się jej na twarz. -A więc prowadź.- Złapałem ją za rękę.

Dzikimi myślami? A jakie ona teraz miała,gdy tak ją trzymał w pasie. Pociągnęła go za sobą do jej pokoju i weszli oboje. Uśmiechnęła się pod nosem, zwykle śmiertelniczki powinny mieć tremę przed tym, co zaraz się stanie, ale ona nie miała żadnej, może wpływ humoru chłopaka tak działał? Zamknęła drzwi, puszczając Nicholasa na chwilę. Obróciła się z szatańskim uśmiechem na twarzy i przygryzła dolną wargę. Przez chwilę się nad czymś zastanawiała, ale w końcu popchnęła go na łóżko delikatnie. Usiadła na nim okrakiem i pocałowała zachłannie.
- Nie boisz się, że ci coś złamię? xD - uniosła brwi do góry. - Wiadomo, ze się zrośnie, ale może zaboleć...

Zarechotałem głupio, trzęsąc się przy tym. -Wątpię, że zdołasz mi cokolwiek zrobić.- Mówiąc to obróciłem ją tak, że to ona się pode mną znajdowała.

- Nie no nie mów, że się boisz..- Zachichotała, czując jak się chłopak trzęsie. - Nie masz czego. - Pocałowała go czule i przyciągnęła do siebie.

-Bać się tego jakże uroczego maleństwa?!- Uśmiechnąłem się, po czym zwinnie wsunąłem rękę pod jej koszulkę. Ująłem jej twarz w dłoń i delikatnie, jednak namiętnie pocałowałem, błądząc drugą ręką po jej marmurowych plecach.

-Maleństwa?! - Zaśmiała się, wyginając od tyłu, czując jego dłonie na swoich plecach. dreszcze. Odwzajemnił pocałunek, przejeżdżając mu prawą dłonią wzdłuż pleców w stronę spodni. XD

-Mojego...Maleństwa...- Wyszeptałem między pocałunkami. Całowałem ją wzdłuż linii żuchwy, następnie w szyję. Potem przeszkodziła mi koszulka. : (

- Nie bój się mnie rozebrać. - Spojrzała na niego z lekki uśmiechem i pomogła mu z tą koszulką. Przycisnęła go do siebie, czując napływającą żądzę.

(ostro xD)

Kontynuowałem całowanie tej małej jakże uroczej istotki. Dekolt, brzuch i...I spodnie -.-'. Natychmiast zabrałem się do ich zdejmowania xD.

(W tym czasie do domu przyszła Martha Cullen,zaginiona siostra Edwarda)
Zapukałam do drzwi.Usłyszałam kroki kierujące się w stronę drzwi,tylko dlatego że też byłam wampirem.
Otworzyła mi Esme ze zdziwienia szeroko otewierając oczy.Zanim zdążyłam coś powiedzieć rzuciła się na mnie(z radości).Zamknęła mnie w żelaznym uścisku ale nie próbowałam się z niego wyswobodzić chociaż mogłam,bo w końcu jak się ma takiego brata jak Edzio to się po nim odziedziczyło to i owo.
Esme powitała mnie słowami pełnymi radosnej ekscytacji...