Willa Eudoksji

Shadelady wskoczyla na parapet i przykucnela. Milo mi Cie poznac Suzanne. Jestem Shadelady i podonie do Ciebie jestem tu nowa:) Nie martw sie. Bedzie dobrze:) mowiac to pogladzile wampirzyce po wlosach

-Spoko możemy się tak bawić.

Eudoksja rozejrzała się po okolicy.

-Heh. Chyba mamy towarzystwo. Widzisz te dwie wampirzyce? Idziemy?

Złapała Josette za rękę i zeszły z drzewa. Podbiegły do nieznanych im wampirzyc.

-Witajcie! Chyba warto się zapoznać skoro tutaj jesteście. Oczywiście nie mam nic przeciwko- uśmiechnęła się od ucha do ucha- Eudoksja, a to jest Josette. A Wy?

Chyba mam y towarzystwo- Josette podeszła do dwóch nieznanych wampirzyc.
Cześć jestem Josette i bardzo miło mi was poznać.

Eudoksja popatrzyła z zaciekawieniem na wystraszone wampirzyce, a te uciekły w popłochu.

-Heh. Chyba nie chciały nas poznawać, co nie Josette? Miło było Was poznać- krzyknęła Eudoksja za nieznajomymi- pa!

Widzisz jak się nas boją. Kurde nie wiedziałam, że aż tak jesteśmy straszne

Po wyjściu z baru postanowiła poznać trochę okolicę. Zaciekawił ją biały dom... wręcz przykuł jej uwagę, postanowiła się obok niego pokręcić.

Shadelady nie wiem jak ty, ale ja wracam - Krzyknęła zawracając drogę.


Przepraszam, za mnie i za nią, trochę nas wystraszyłyście, hehe. Ja jestem Suzanne, a tamta, to Shadelady z tego co pamiętam. - Mówiąc to, Suzanne lekko się zaczerwieniła.

Josette wyczuła zbliżającą się wampirzycę.
Cześć miło mi cię poznać jestem Josette a to Eudoksja. Trochę nas zaskoczyłaś, nie chciałyśmy cię wystraszyć.

-Niop dokładnie, w sumie jesteśmy przyjaźnie nastawione... a tu taka reakcja- Eudoksja roześmiała się przyjaźnie- miło Was poznać.

-Josette a w sumie nie wiem, czy zauważyłaś jakąś wampirzyce. W sumie to chyba była koleżanka Alice.

Miło mi - odrzekła. Próbowała rozczytać z twarzy wampirzycy, czy jest tu pożądana.

-Może wejdziemy do środka? Zapraszam do salonu- uśmiechnęła się.

Poprowadziła towarzyszki przez korytarz i siup do salonu. Eudoksja zajęła miejsce na kanapie, wzięła poduszkę i wskazała ruchem ręki miejsce obok siebie.

-Co Was tutaj sprowadza?

Emily podziwiała rośliny znajdujące się w ogrodzie.
Hmm... Widać, że ten wampir też kocha rośliny. Tak jak ja... Zapukać? Myśli kłębiły jej się w głowie.
Podeszła do drzwi nieznajomej.Nie była pewna czy wypada zapukać, jednak w końcu zapukała...

W domu rozległ się odgłos pukania.

-Przepraszam na chwilę, ale...

Eudoksja szybko podbiegła do drzwi. Stała w nich wampirzyca.

-Witaj!

-Cześć, nazywam się Emily i jestem tu nowa ...
Emily uśmiechnęła się po czym dodała:
-Pomyślałam, że warto poznać nowych sąsiadów i bardzo zaciekawił mnie Twój ogród, więc zawitałam do Ciebie.Chyba,że przeszkadzam...

-Jasne, że nie- wampiry mile widziane- uśmiechnęła się- swoją drogą to chyba dobry pomysł. Hmm. Jutro się tym zajmę- powieszę sobie tabliczkę z napisem "nieśmiertelni mile widziani". Tylko co na to śmiertelnicy powiedzą? Heh. i tak uchodzę za dziwaczkę, więc... O przepraszam, głośno myślałam.

Eudoksja poprowadziła za sobą Emily, do salonu.

-A ja jestem Eudoksja.

Emily szła nie pewnie za nową znajomą. Nie wiedziała co ma mówić...

-Nio to jesteśmy. Rozgość się. Ta mała tutaj to Josette. Właśnie miałyśmy zamiar obalić winiacza i pooglądać "Drogę bez powrotu"- cienkie, ale może być. Przyłączysz się do nas? Szkło jakieś na winiacza, czy nie pijesz?

Wcale nie jestem mała, nie zaczynaj ze mną- Josette podbiegła do nieznajomej i uściskała ją
Cześć jestem Josette fajnie, że wpadłaś czym więcej tym lepiej.

-Heh... No skoro tak...
Emily posłała szeroki uśmiech do nowych znajomych.
Nagle pociągnęła niespokojnie nosem.
-Czemu czuję tu zapach krwi...człowieka?

Suzanne swoim zwyczajem siedziała na gałęzi i oglądała wampirzyce

Wyczuwam tu krew człowieka... Czyżby uczta? - Pomyślała marszcząc brwi.

Emily dawno nie piła krwi ludzkiej, może teraz nadarzyła się ku temu okazja?
-Ja....
Przerwała. Wciągnęła powietrze nosem i niemal rozpłynęła się...Oblizała delikatnie usta.
-Moje drogie panie... Szykuje się smaczny kąsek... Nawet się cieszę, że tu zajrzałam

Trzeba korzystać z okazji. Przekąski same cisną się do nas

Nagle Emily, która z reguły ma bardzo dobry słuch, usłyszała jakiś szelest...
-Słyszałyście to?!
Zawołała.

"Cholera!" Pomyślała Suzanne. Nogi już miała całe zdrętwiałe, nie mogła znaleźć lepszej, wygodniejszej gałęzi.
"No to się wydało..."

Em znowu pociągnęła nosem.
-Znam ten zapach...
Powiedziała pod nosem.

No nic, zejdę. - Pomyślała i zeskoczyła z gałęzi otrzepując się nerwowo.

-Czyli mamy towarzystwo? Heh. Trzeba sprawdzić, kto lub co- Eudoksja się roześmiała.

- Nie wiem jak wy, ale ja zgłodniałam! - Powiedziała z łobuzerskim uśmiechem.

Odwiedzi Eudoksje.
Hmm ale tu tłoczno... wejść, czy nie wejść?

Wyszły na zewnątrz z zamiarem poszukania przekąski, która się czaiła gdzieś w ogrodzie.

-O Alice. Miło Cię widzieć. Ktoś się tu czai i pachnie przepysznie. Szukamy kobitki!

- Hej, Ty tam?! Poczekaj na mnie kochanie! Nie mam zamiaru sama się wpraszać! -
Krzycząc to, Suzanne szybko podbiegła do nieznajomej.

Widząc wampirzyce zatrzymała się, otwierając szeroko drzwi powiedziała nerwowo - Chyba nie chcecie mnie....zjeść? -

-E tam, my wampirów nie jadamy Ja tam w ogóle nic nie jadam, tylko pijam... popatrzała znacząco na szyję nieznajomej.
Ale nie martw się- buchnęła śmiechem - przynajmniej z mojej strony Ci nic nie grozi.

-Alice ty tak się nie ciesz, bo nasz ze mną do czynienia

Eudoksja rzuciła się na Alice i przewróciła ją. Zaczęły się turlać po trawie.

Eudoksja miała pecha. Alice znowu siedziała na niej okrakiem okładając ją pięściami.
- eeej , przez ciebie zachciało mi się jeść! masz w domu syntetyczną krew?

Eudoksja nie wytrzymała i chwyciła Alice za włosy.

-Przecież wiesz, że wolę tradycyjnie. A teraz zapraszam do salonu na winiacza. Josette przytaskała 100letniego, pycha.

Nadal trzymając Alice za włosy, zaprowadziła całe towarzystwo do salonu. Dopiero tutaj uwolniła Alice i posadziła na kanapie i... skoczyła jej na kolana.

-Dziewuszki, szto my budziem rabotac?

Alice bezceremonialnie zrzuciła Eudoksje z kolan.
-Ja ci dam rosyjski...- powiedziała z groźną miną.
Rozlała winiacza do szklanek. A gdzie reszta kompanii? chce się z nimi poznać!

Suzanne szła nieśmiało za nimi, śmiejąc się z rosyjskiego - O nie, jeśli chcesz po rusku to zdala od moich uszu -

Usiadła wygodnie.

Za nią weszła Emily z posępną miną.
-Byłam pewna że czuję krew ludzką... Szczerze to dalej ją czuję...

- Emily, może idź zbadaj dom jak Cię to nie pokoi. Ja nie mam zamiaru się ruszać z miejsca, fotel idealnie ułożył się do mojego tyłka, haha - Roześmiała się głośno popijając.

-Dobra... Czas zaszaleć!
Zawołała Emily i wzięła kieliszek z winem do ręki.