Willa Eudoksji

Przerażony mężczyzna oglądał kobiety.

-Dziewczynki no to może się nim zajmijcie, zanim coś zrobi ze strachu. Śmierdzącego się chyba nie chwycicie.
Ja nie jestem głodna.

Eudoksja usiadła. Wzięła poduszkę. Przekręciła głowę, i przyglądała się towarzyszką.

Allice dwa razy nie trzeba było tego powtarzać. Przyssała się do szyi faceta. Nie był najlepszego gatunku, i na pewno wiewiórka smakowała by lepiej. Rozkoszowała się każdym łyczkiem z zamkniętymi oczami nie zwracając uwagi na towarzystwo. Zastanawiała się, czy ktoś jeszcze z obecnych tu wampirzyc go zakosztuje.

Słysząc myśl:
*Już wiewiórka smakowałaby lepiej*
Emily wzdrygnęła się i popatrzyła na ofiarę z obrzydzeniem.
Wiewiórka? Bleee
Spojrzała na siedzącą Eudoksję i uśmiechnęła się do niej. Usiadła obok wampirzcy i zagadała do niej:
-Od ilu lat jesteś wampirem?

Eudoksja z uwagą przypatrywała się Alice. Odwróciła głowę do Emily.

-Hmm. Coś tak 234 lata już sobie liczę. Ale w sumie to zaczęłam żyć pełnią życia może od 100? Trudno powiedzieć. Na początku się ukrywałam i nie chciałam istnieć. No ale się pogodziłam z tym- na twarzy Eudoksji pojawił się uśmiech.
A Ty?

-To długa historia....
Uśmiechnęła się do Eudoksji.
-Może opowiem Ci ją jak będziemy miały chwilę sam na sam

Skończyła swoją ucztę. Wzięła ciało pod pachę, a Eudoksje za rękę. - Choć, muszę Ci coś pokazać- powiedziała bezczelnie patrząc na Emily. Wyciągnęła zdziwioną panią domu z jej mieszkanka.

Eudoksja podniosła wzrok na Alice, jak Prosiaczek, który ma nadzieję, że Puchatek i Tygrysek zabiorą go ze sobą na wycieczkę.

Wpadła do domu i znalazła się na gorze. Garderoba!
Znalazła jeansy, czarną, wygodną koszulkę i... glany. Przecież chciały się bić. Związała włosy.

"No teraz lepiej".

Wybiegła z domu.

Eudoksja była zmęczona i trochę podchmielona (po wizycie u Josette). Weszła do oranżerii, usiadła na kanapie i zdjęła buty. "Hmm. moje życie się zmieniło"-uśmiechnęła się do swoich myśli-"teraz dość dużo się dzieje".

Myśląc nad wieloma sprawami zasnęła.

Obudziła się nad ranem. "O rzeszek, ale mnie głowa boli". Wstała. Poszła do łazienki. Krótki prysznic i truchcik do garderoby. Założyła bluzę sięgającą jej do kolan. Poszła do sypialni, zasłoniła okna i włączyła wierze. Nie chciał iść spać, wolała posłuchać muzyki.

God is an astronaut.

Wstała. Pobiegła do ogrodu i zaczęła tańczyć (o ile jej wygłupy można nazwać tańcem). Wirowała po ogrodzie. W sumie się nudziła, więc dlaczego nie?

Wpadła do domu (wcześniej była na spacerze), trzasnęła drzwiami.

-Kuźwa! Cóż to za idioci teraz się tworzą! Żeby z dzieci robić wampiry?! To się przecież w głowie nie mieści! Jak tak kuźwa można?! Zero pomyślunku! Nic, tylko głód krwi lub może jakaś pedofilia?

Opadła na poduszki w pokoju w wierzy. Letarg

"Wdech i wydech, wdech i wydech". Ok Eudoksja się uspokoiła. Wskoczyła pod prysznic, a woda zmywała jej furię. Wyszła, ubrała spodnie (pierwsze z brzegu), koszulkę i spięła włosy. Postanowiła odwiedzić Alice. "Aaaaaa zapomniałam o butach"- szybko znalazła trampki i wyszła.

Wróciła do domu. Rozebrała się, poszła pod prysznic, wrzuciła na siebie jakiś ciuch i poszła do wieżyczki. Zatopiła się w dźwiękach muzyki. H.I.M. i jego boski głos- tego było jej potrzeba.

Wpadła do domu- najedzona. "Hmm. mam pomysł". Pobiegła do garderoby. Znalazła tam walizkę, dokumenty i zaczęła się pakować.

"No to jazda. Europa czeka".

Eudoksja dziarskim krokiem wlazła do domu.

"hmm. Interesujące". Poczuła zapach większej ilości osób, znaczy może dwóch? heh i usłyszała dziwne odgłosy, dobiegające z jej sypialni. "O kuźwa!" Wpadła do pokoju z walizkami w rękach. Wryło ją. Jej sprzątaczka zabawiała się z jakimś dupkiem!

-Oż Wy! Spadówa z mojego ŁÓŻKA smarkacze!

I tak zaczął się piękny wieczór nr jeden...

"Nie ma to jak w domu" uśmiechnęła się do siebie i poszła zapolować.

-Jeszcze się głupio będzie pytać. Pewnie, ze tak.

Eudoksja rzuciła się na wampirzycę. I wywlokła ją z domu.

Josette zobaczyła Eudoksję tarzającą się w błocie.
Widzę, że ci się nudzi!
Zaczęła ją obrzucać błotem.
Masz to za moją matypke