Willa Ane deRose

Kot. On się panicznie ich boi! Syknął, chwytając odruchowo Ann w talii z przerażenia. - Masz.... kota? - Przełknął nerwowo ślinę i wyjrzał na odchodzącego zwierzaka. Wszędzie tylko pełno ich kłaków, wbijają pazury niepotrzebnie, trzeba się o nie troszczyć... nie to nie dla Shujiego. Jego ogólnie zwierzęta nie lubią i nawzajem. xDDD -One gryzą..!

Niemalże skręcała się ze śmiechu - boisz się kotów ?! - chichotała dalej - Przecież Johny nie gryzie. Jest milutki ... - Widząc jak Shuji panicznie boi się jej partnera życiowego (no bo tak można właśnie nazwać Johna - zawsze był przy niej, no może czasami zdradzał ją z Białą damą , ale wiedział kiedy pocieszyć) zacisnęła palce na jego dłoni.
Nie wyobrażała sobie jak można bać się kota! Zawsze wychowywała się wśród zwierząt dlatego też nie mogła odrzucić małego kotka , kiedy ktoś podrzucił go do jej ogrodu.

Zerknął na jej twarz z lekkim oburzeniem. Jak ona może go nie rozumieć. Przecież też się na pewno czegoś boi. - Tak, mam coś na wzór fobii! Xd - Zachichotał nerwowo. jeszcze brakowało tego, aby zaczął psikać.

- Oj shuji! Przytuliła go mocno do siebie - To jest naprawdę baaardzo spokojny kot ! - głaskała go po plecach jak malutkie dziecko. Bo prawdę mówiąc faceci to takie duże dzieci XD Ale żeby bać się kota ? Cóż ... przecież każdy się czegoś boi. Ane też miała swoją fobię xD Nienawidziła wszelkiego robactwa! Wytłumaczyła sobie , że pewnie przeżył jakieś niemiłe spotkanie z kotowatym.
Johny widząc jak dziewczyna patrzy na niego z miną " Wypad" , czmychnął z powrotem przez klapę w drzwiach.
- No widzisz .. poszedł sobie - uśmiechnęła się do wampira. Prawdę mówiąc , zastanawiała się w duchu czy on czasami nie próbuje wykorzystać tej swojej fobii. Nie ... nie to tylko dobry kumpel ( Ta tłumacz tak sobie! tłumacz! XD ) ! Chociaż kto wie co chodzi mu teraz po głowie oO

Odsunął się, widząc jak kot wybywa z pokoju. Nya, gÓpi futrzak! Zasyczał, czując jeszcze jego zapach unoszący się wpowietrzu, chwilę jednak potem przyćmił go zapach perfum Ane. Chyba jej. xD - No i dobrze, ze sobie poszedł. xD Bez urazy, ale ja chyba nigdy się nie przyzwyczaję do kotów. =.=

( nieee perfumy należały do kota xDDDDDDDDDDDDDDDD Inteligentne xD )

- taaa a ja nigdy nie przyzwyczaję się do robaków - wzdrygnęła się na samą myśl o obślizgłych , małych "lobackach" , które popierdzielają po podłodze w piwnicy. Feee ! Samo wejście do tego ciemnego miejsca było straszne. Głupio to zabrzmi ale ... jako wampir bała się wszelkich ciemnych wejść do piwnic.
Dopiero teraz uświadomiła sobie , że stoją tak jakoś dziwnie przytuleni przez cały czas.
- yyyy ... - wyjąkała speszona - to co teraz robimy ?

Mam cię xDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

Mając głowę na jej ramieniu, nie widział jej twarzy, ale umiał czytać w myślach, chociaż ostatnio próbował tego nie robić. Czasami... woli nie wiedzieć co inni o nim sądzą, może zaboleć. Tym razem wyczytał to i owo, uśmiechając się pod nosem. - Nic. XD - Odsunął się, pstrykając ją w nos, po czym odwrócił i rozejrzał jeszcze raz po domu. Na prawdę, za duży skubaniec. XD - Miałaś na myśli..- O ironio.. XP- ..coś konkretnego? - Przeciągnął się w miejscu.

Mam cięęęę! XD

- a co ja miałam na myśli ?- ocknęła się - OO Nawet przy tobie nie umiem myśleć normalnie ... - cholera! znowu chlapnęła coś tą swoją niewyparzoną gębą. Speszyła się jeszcze bardziej. Chyba lepiej byłoby gdyby zrobiła się czerwona.... Westchnęła tylko, wypuszczając ze świstem powietrze.
- Chyba nic ... prawda ? - zapytała, bo sama nie wiedziała o czym myślała przed paroma minutami.
Przecież przyrzekałaś sobie , że już nigdy się nie zakochasz! NIGDY! - warczał umysł ,ale serce wcale nie chciało go słuchać. Przez ostatnie dni myślała , że to tylko senny omam. Wyobraźnia na pewno płatała jej figle!
Ale on był tutaj, stał przy niej i wcale nie miał zamiaru zniknąć , a jednak bała się , że zostawi ją samą ... że zostawi ją wtedy kiedy nie będzie już odwrotu.
Głupia , nawet nie wiesz czy Cię lubi ... - znowu zasyczał głosik w jej głowie.



Mam Cię xDDDDDDDDDDDDDDDDDD

Lekko zmieszany, podrapał się po głowie, cały czas zerkając na wampirzycę. - Ane, czy ty coś przede mną... ukrywasz, hę?! O.O - Wypalił z grubej rury nagle i przyglądał się jej badawczo, oczekując odpowiedzi. Może się zakochała... w kimś. I teraz nie wie co ma biedna zrobić. - Wiesz, mi możesz powiedzieć praktycznie wszystko. - Wyszczerzył się na koniec.

- skądże znowu ... Co miałabym przed Tobą ukrywać ? - zmieszała się , jeszcze bardziej "zamykając się w sobie" (ostatnio mój ulubiony tekst zaraz po "oparła się o oparcie " i "szafka się nie otwarła")
Wyskoczenie z tekstem "Tak, kocham się w Tobie" byłoby żałosne i ogólnie bleeee....
- Wiem , że mogę Ci ufać - dodała na koniec , ale i tak nie zamierzała mu powiedzieć co do niego czuje. Nie teraz ;P

Przyglądał jeszcze się jej chwilę, po czym westchnął. Beznadziejne. Nie czai w ogóle o co chodzi kobietom. - Nie rozumiem babskiego zachowania. XD - Stwierdził, po czym jeszcze raz zerknął spod byka. A może to on się jakoś dziwnie zachowuje. Cholera, gdyby była człowiekiem, byłoby o wiele łatwiej. - Dobra, jak nie chcesz to nie mów. - Dodał nadęty jak balon.

- Oj nie obrażaj się ...-spojrzała na niego przepraszająco.
Skoro umiał czytać w myślach to po cholerę ją pyta ? Dla satysfakcji ? Czy tylko po to , aby usłyszeć to z jej ust ?
To ona nie rozumiała jego zachowania. Gdyby umiała czytać w myślach, nie musiałaby pytać...

- Nie obraziłem się. - Podsumował krótko i zwrócił wzrok gdzie indziej. Trudno jest się skupić przy TAKIEJ wampirzycy na swoich zdolnościach. Przynajmniej tak było w jego przypadku, nie wiedział w jakim świecie się znajduje. - Trudno mi trzeźwo.. myśleć. - Uśmiechnął się delikatnie i spojrzał na nią z błyskiem w oku.

Przecież była zwyczajna ... niczym szczególnym nie wyróżniała się z tłumu jakże pięknych wampirzyc.
- Czy ty aby nie przesadzasz ? - stwierdziła, śmiejąc się. To był swego rodzaju komplement.
Fajnie miesza się komuś w głowie

-Ja? o_O - Zerknął na nią pół oburzony, pół zdezorientowany. Dopiero teraz zaczynała mieszać mu zupełnie. - No powiedz o co ci chodzi, bo się chyba nigdy nie dowiem, nie zgadnę, chociaż mam do tego predyspozycje. - Oznajmił podejrzliwie i stanął naprzeciw, patrząc z góry.

- Czy ty naprawdę jesteś tak mało domyślny ? - stwierdziła i stanęła na palcach , aby móc cmoknąć go w policzek.
Faceci to jednak trudna sprawa -.-'' Czy oni tylko udają , że są tak mało rozgarnięci ?
- wysil swoją główkę, skarbie - dodała, nadal chichocząc.

Spojrzał na nią trochę niemrawym, lekko naćpanym wzrokiem. Coś go skręciło w żołądku, sam nie wiedział, co to się z nim dzieje. Czyżby.. - No weź.. zakochałaś się we... mnie? oO - Spytał, patrząc spod byka, niedowierzająco. Zaczął kojarzyć.

No w końcu! !Coś się dzieje !

Zrobiła minę niewiniątka. Czy on nie brał czegoś takiego pod uwagę ?
-naprawdę się nie domyślałeś ? - to było raczej pytanie retoryczne. Z jednej strony niczego sobie nie obiecywała, ale zawsze łudzić się można.
- To takie dziwne , że mnie pociągasz ... a może... nie czujesz tego samego do mnie ? - teraz to ona wypaliła z grubej rury.

No jakby nie było, dla niego strasznie dziwne. Tylko tutaj był mały problem. On niczego więcej poza przyjaźnią nie sugerował, ani nie zakazywał. Nie był aż tak nastawiony do Ane jak ona do niego. Westchnął ciężko. - Wiesz... właściwie to, ja cię tylko lubię... - Wydukał, wyczuwając, ze błądzi po cienkim grząskim gruncie. Zaraz pewnie na niego ryknie i będzi musiał się stąd wynosić. No, ale nic nie poradzi na to, że czuje się w jej towarzystwie, jak w towarzystwie kogoś z rodziny, a nie bardziej bliskiego jego skamieniałemu sercu. Nigdy jeszcze nie przydarzyło mi się coś takiego, dlatego nie wiem, o czym mówisz. - Dodał speszony. Miał przecież rację, nic nie wiedział o miłości.

Wcale nie ryknie Przecież rozważała taką możliwość i była na to przygotowana.
Może było jej trochę przykro... ale specjalnie się tym nie przejęła.
- Jak to ? Przez te wszystkie lata nigdy się nie zakochałeś ? - no cóż, wydało jej się to nadzwyczaj dziwne. Sama jeszcze dobrze pamięta czasy przedszkolne i jej "pierwszą prawdziwą miłość" , która rzucała w nią klockami xDDDDDDDDDD
- hmmm ... - zamyśliła się na moment - A może inaczej... co teraz czujesz - pogłaskała go wierzchnią stroną dłoni, delikatnie po policzku.

Westchnął, czując tylko jak Ane przejeżdża po jego policzku równie zimnym co on dłonią. Chwycił za jej rękę i odstawił od niego ze zrezygnowaną miną, po czym usiadł na krześle. - Boże, przepraszam cię. Tyle o ile, o miłości wiem tylko z filmów... - Zachichotał wyraźnie nerwowo i zasłonił twarz rękoma, opierając łokcie o kolana. Co za wstyd. - Nie wiem czemu, ale czuje się w porządku, nic, a nic... - Nie wiedział, jak to określić.

- Nie masz za co mnie przepraszać - dodała stanowczo i usiadła przy nim na podłodze.
Przecież to nie jego wina ... Ane podejrzewała , że może po prostu nie umie tego nazwać. Zresztą - faceci zawsze wydawali się jej dziwni. Z nimi trzeba jak z dziećmi, powoli i spokojnie, bo inaczej nic się nie osiągnie.
Przy niej nie musiał się niczego wstydzić... Odciągnęła z wielkim trudem jego dłonie od tej ślicznej twarzy.
- Oh Shuij ! - i tutaj zrobiła wielką pauzę - Spójrz na mnie ... - cały czas unikał patrzenia jej prosto w oczy , co wydało się wampirzycy zabawne - Ja to rozumiem - niemalże mu to przeliterowała. Nie chciała aby czuł się przy niej skrępowany.

Spojrzał na nią w końcu iście chłodnym wzrokiem, ale nie aż tak bardzo, żeby mroziło na kilometr i odpychało. Po prostu teraz zachowywał się jak prawdziwy bezuczuciowy wampir, jakich podobno mało, po prostu wyjątki. Westchnął i wstał z lekkim uśmiechem, nie wiedząc co o tym myśleć. Wyznała mu miłość. Powinno mu być przykro, czy się cieszyć? Kompletnie zawiódł na całej linii. - Najlepiej będzie jak pójdę do siebie, przepraszam. - Odparł, stając szybko przy drzwiach. Co za żenada.

Wypuściła ze świstem powietrze. Wcale nie chciała żeby tak wyszło.
- Głupia gęś! - mruknęła do siebie pod nosem, podnosząc się z podłogi - Shuji , do cholery! Nie chciałam ... nie idź, proszę. - Co ona sobie w ogóle wyobrażała ?! Miała ochotę pacnąć się tak mocno w łeb , żeby te jej wszystkie klepki przestawiły się na " wredną , zimną sukę".

Zwrócił na nią wzrok przez ramię i przełknął nerwowo ślinę. Jakby mu jakiś kamień stanął w gardle i nie mógł nic zrobić. Nic powiedzieć, aby przestała siebie obwiniać. W końcu to jego cholerna wina. Nie jest taki dojrzały, jak ona. I doświadczony. - Nie, spokojnie. Nie twoja wina Ane. To ja jestem głupi, nie umiem ci nawet odpowiedzieć tym samym. - Skorzystał ze swoich cudownych wampirzych mocy i wybiegł z wili prędzej, niż sam myślał. Co gniew potrafi zrobić z czło.. wampirem. Tym bardziej, że był zły i wkurwiony na siebie. Miał ochotę rozbroić całe miasto,a już na pewno swoje mieszkanie.

I znowu została sama w tej swojej pieprzonej , ogromnej chałupie. xX
Stała tak przez chwilę wpatrzona w drzwi z Zonkiem na twarzy, bo nawet głupia nie umiała się odezwać. Cholernie się zmieniła od czasu kiedy przybyła do Ny i to głównie przez Lu. Stała się taką jedną wielką rozmamłaną kobietą , która zakochiwała się w każdym i stwierdziła , że czas to zmienić , bo inaczej nie da sobie rady.

Wbiegłam do domu Ane niczym rusałka w czasie zielonych świątków. Aż mi śliczny skórzany, czarny płaszczyk wietrzyk rozwiewał. A że Ane stała tuż za drzwiami, od razu rzuciłam się na nią, czego najwyraźniej wampirzyca się nie spodziewała, bo obie gruchnęłyśmy na podłogę.
- Van żyje!- krzyknęłam na pół okolicy, patrząc się na Ane z wieeelkim uśmiechem na twarzy.

Teraz miała podwójnego zonka na twarzy.
- Że niby jest Zombie ?! czy dzisiaj jest pierwszy kwietnia i mnie wkręcasz ? - zapytała , jeszcze bardziej zszokowana. Patrzyła na Al jakby jej się znowu we łbie coś przestawiło z tej samotności , bo chyba zmartwychwstać się nie da. Był już taki co tak sobie powstał , aczkolwiek dla niej to był mit.

Teraz to Ane mnie zadziwiła, więc sama zmarszczyłam brwi.
-Nieee.. no jak zombie?! Normalnie żyje i ma się dobrze.- Uśmiech z powrotem pojawił się na mojej twarzy.- Aż za dobrze.- Dodałam po chwili i puściłam wampirzycę.- A co u ciebie? Jak pan Azjata?- Zapytałam z ciekawością w głosie,

- ale jak ?! co ?! dlaczego ?! Opowiadaj co się stało! - Uśmiechnęła się do niej promiennie i czując , że zanosi się na dłuższą rozmowę , pociągnęła ją na kanapę. Podskoczyła do kuchni nie pytając nawet Al czy się czegoś napije,po czym wpadła z powrotem do pokoju , niosąc w ręce butelkę wina i dwa kieliszki.

No tak, nie ma to jak zaczynać pić już w południe.
- Sama dokładnie nie wiem. On też dokładnie nie wie.- Wzruszyłam ramionami.- Siedziałam na cmentarzu...- Tutaj posłałam jakiś triumfalny uśmiech w stronę Ane, wyrażający "ha! widzisz! dobrze było siedzieć na cmentarzu!"- No i usłyszałam bicie jego serca i jego głos, odkopałam go no i koniec opowieści, jednym minusem jest to, że włosy mu się rozjaśniły i wygląda jak tleniony blondyn, ale przeżyję to.- Upiłam łyk wina z kieliszka, obracając go w dłoni.

Zaśmiała się - Nie wyobrażam sobie Vana w tlenionym blondzie - Przytuliła ją serdeczne, jakby chciała powiedzieć " A nie mówiłam , że wszystko się ułoży . HA ! " Cieszyła się , że przyjaźniła się z Alice i Ełf, przynajmniej nie zostanie sama.

(W tym samym czasie do Ane przyszła jej dawna, znajoma Martha)
No cóż,dziś wzięło mnie na wyrzuty sumienia i właśnie zdałam sobie sprawę jak dawno nie byłam u Ane. Ile to już? Jakieś 20 lat? Chyba tak.
Sumienie wzięło górę i kazało mi odwiedzić wampirzycę. Przeszłam ludzkim krokiem do Willi sznownej pani de Rose
Zapukałam...

Uścisnęłam ją z całej siły, a z jednego oka popłynęła jedna, samotna łezka. Koszmar się skończył, dopiero teraz się mogłam nad tym rozczulić, przy wilkołaku przecież bym tak ostentacyjnie nie ryczała.- Wieeesz, tak strasznie za nim tęskniłam. On jest tak totalnie wyjątkowy!- Rozczuliłam się. Bo Van faktycznie przebijał wszystkich, nawet japońca Ane.- No to teraz ty opowiadaj.- Odkleiłam się od niej i upiłam kolejny łyk alkoholu, po czym spojrzałam zdziwiona na drzwi wejściowe.

WTF OO ...
A wiesz suonko , że wykorzystywanie mojej postaci do Twoich niecnych planów jest surowo karane ? U nas na forum postacie muszą się znać aby mogły się odwiedzać , chociaż zawsze mogłaś napisać, że po sąsiedzku wpadłaś pożyczyć cukier!

Wampirzyca już miała się podnieść na jednej ręce z kanapy , ale stwierdziła , że wcale nie ma ochoty na gości. Gdyby to był Santi - wyłamał by drzwi. Chociaż Ane wcale nie chciała go ostatnio widywać po tym co zrobił Al , to czuła smutek z powodu szwagra ( XDDD) Ełf - wlazła by bez pukania z jej słynnym "dzień dobry,cześć i czołem ", a o powrocie Shujiego nawet nie mogła marzyć.
- Wiesz co ... poudawajmy , że nas nie ma! - szepnęła do Alice i zgasiła światło, zapalając tylko świecę zapachową na stoliku kawowym.

Oj Ane, nie marudź tak... Sry Martha, ale to willa Ane, więc ja nie wiele mogę ^^

No tak... żaden z naszych znajomych by nie pukał, a nawet jakby zapukał, to po chwili by po prostu wlazł. A Santiemu chyba nawet byłam w stanie wybaczyć i tak się mu nie udało zabić Vana, więc... Parsknęłam śmiechem.
- Okey.- Wzruszyłam ramionami, wpatrując się w płomień świecy.- Ane, czy ty do cholery powiesz mi w końcu co u ciebie słychać?!- Szepnęłam zniecierpliwiona.

- Jest tak super , że aż płakać mi się chce z tego szczęścia - mruknęła smętnie, ale nie chciała aby jej nastrój przeniósł się na Al. Fajnie , że już nie smęciła , a powrót Vana dodał jej skrzydeł.
- Totalna beznadzieja ... i aż szkoda o tym gadać - bąknęła , siadając na kanapie i podkulając nogi. Sięgnęła po kieliszek. W tej pozycji wyglądała totalnie jak jakiś ułom. Chyba jedynym wyjściem jest spicie się tak, żeby we własnym domu ... nie wiedzieć jak do niego trafić ( tekst typu "oparła się o oparcie")

Wywróciłam oczami. No tak, nie ma co, trzeba się samemu cieszyć ze swojego zajebistego szczęścia.
- No mów, mów.- Uśmiech zniknął z mojej twarzy i wpatrywałam się teraz w Ane. Hm, zanim schlejemy się winem, może minąć trochę czasu, w końcu ile to ma procent? Czy naprawdę musi być taka równowaga w przyrodzie?

Winko 14 % , a wynalazki studentów ... łohoho XDDDDDDD
- oj bo widzisz ...- i tutaj zaczęła swój wywód. Uśmiechając się blado, opowiedziała jej o wszystkim. O tym jaki był cudowny i etc. , o tym jak poprawiał jej humor i ogólnie same superlatywy. Upiła łyk wina z kieliszka , po czym ( mówiąc naprawdę cichutko, ledwie słyszalnie) przeszła do ostatnich wydarzeń.
- Sama widzisz , że to beznadzieja

Matko, Ane, mogłabyś to streścić w kilku zdaniach, bo nie czytałam waszych postów i nie wiem w ogóle co się dzieje
Słuchałam wszystkich jej słów i przetwarzałam to w głowie. Kiedy już skończyła mówić, siedziałam jeszcze chwilę, nie mówiąc ani słowa.
- Oj Ane.- Westchnęłam cicho, przygotowując sobie argumenty, którymi mogę ją pocieszyć. Ah, głupio wyjechałam z tym Vanem i jaki to świat jest piękny!- Ochrzaniłam się szybko w myślach.- Wiesz, ale może on jeszcze zmieni zdanie czy coś? Poza tym, to pewnie było takie ot chwilowe zauroczenie.- Zaczęłam pocieszającym tonem głosu.

bla bla bla Japoniec olał An , proste i logiczne żono .
- Mam nadzieję , że mi to minie. Nie chcę się znowu zakochiwać ... - stwierdziła jak najbardziej poważnie i dolała wina do kieliszków - ale nie zamierzam smęcić! O nie! Faceci to nie powód do zamuły - zaśmiała się głupkowato, unosząc kieliszek ku górze.

Dziękuję, kochanie.
Nie bardzo wiedziałam, czy Ane tylko robi dobrą minę do złej gry, czy naprawdę postanowiła to olać.
- Jak chcesz. Ale to faktycznie baaardzo głupi powód.- Uśmiechnęłam się lekko i uniosłam lekko kieliszek, po czym upiłam łyk słodkiego wina.- A oprócz Japońca? Coś się działo?- Zapytałam z ciekawością w głosie.

- Nie. - rzuciła tylko, po czym odstawiła butelkę. Chyba znowu wpadł jej do głowy genialny plan - Wiesz ...chciałabym gdzieś wyjechać. -Miała nagłą potrzebę przemyślenie sobie tego wszystkiego na spokojnie. Może Al zechciałaby towarzyszyć An ? Szczerze mówiąc - jej też przydałyby się jakieś wakacje.

Kiwnęłam głową, zastanawiając się nad tym.- Co cię tak nagle wzięło na wyjazd?- Zapytałam nagle, lekko zdziwiona.- Wakacje? Ane, no chyba mi nie powiesz, że chcesz odpocząć w jakimś ciepłym kraju, wylegując się całymi dniami na plaży.- Uśmiechnęłam się złośliwie, marszcząc brwi.- Skoro już urządzamy jakiś babski wieczór, to powinnyśmy zadzwonić po Ełi i Nessie.- Mruknęłam cicho.- Ah, Nessie! Ta sirota ode mnie oberwie! Gdzie ona jest do cholery?! Już ja się zemszczę, do własnej ciotki się tyle nie odzywać!- Powiedziałam głośno, oburzona jak tak można mnie olewać.

- Tak , dokładnie! Chcę leżeć sobie na plaży i popijać drinki z parasolką , o! Zadowolona ? - zaśmiała się sztucznie, bo zupełnie nie było jej do śmiechu. - I nie wiem jak ty, ale ja zamierzam ten plan zrealizować! - powiedziała dobitnie - Babski wieczór... Wiesz co, chyba nie mam ochoty na słuchanie smętów Eł. Mam dość swojego moralniaka, ale skoro nalegasz - sięgnęła do kieszeni , wyjmując telefon. Wysłała wiadomości do dziewczyn...