Fontanna Eufrazji i Alexa Armand

- Rozumiem... - kucnął przy niej i przytrzymał dłonie.- Przepraszam, ja nie powinienem wchodzić do twojego domu,to było niepotrzebne. - pocałował jej zimne rece. - Juz nie będę się w twoje sprawy wtrącał, znikę raz, a na zawsze. Jeszcze raz przepraszam.

Wstał i pobiegł w wampirzym tempie do domu. Nie mógl pohamowc emocji, drżały mu rece.

Odprowadziła wzrokiem Merkucja, po czym zapłakała. Czerwone łzy kapały na jej białą bluzkę, teraz już do niczego. Postanowiła pobyć w samotności i posiedzieć na drzewie.

Przyszła posiedzieć przy fontannie, chociaz wyczuła wampira i to bardzo nowego, jego zapach był intensywny, odróżniał się od inych. usiadła na schodku i gapiła się podejrzanie na ruchliwe drzewo.

Po chwili zrezygnowana wróciła do domu, gdzie położyła się spać.

Zabrałam ją do CP, tam zawsze można kogoś złapać i zjeść- a jak sie czujesz Alice??- spytałam zatroskana, zerknełam na nią, wyglądała jakby walczyła ze soba.

Zmarszczyłam brwi. Nie spodziewałam się takiego pytania.- Yyyyy.... Dobrze.- uśmiechnęłam się.- Wiesz... ja chyba nie będę dzisiaj nic jeść.- powiedziałam powoli. Nie jadłam nic od dwóch tygodni. Nie chciałam tego zepsuć. Miałam nadzieję, że wytrzymam miesiąc. Poza tym, teraz pojawił się nowy powód.

Okey- powiedziałam, wskoczyłam na brzeg fontanny. po 10 minutach Podszedł do mnie jakiś chłopak moze 20 lat miał uśmiechnął się, też się uśmiechnełam , powiedział że bardzo by chciał mnie poznać, uśmiechnełam się, poszłam kawałek z nim poczym oparłam sie o drzewo, próbojał mnie zbajerowac, a ja szybko wbiłam kły w niego. Piłam jego krew.....

Uśmiechnęłam się. Czułam ten zapach, ale teraz potrafiłam się powstrzymywać. Usiadłam na ławce i podciągnęłam kolana pod brodę. Zamyśliłam się, ale nie traciłam Jasmin z oczu.

Skończyłam pić jego krew , jego ciało schowałam w krzakach, schowałam się za drzewo , musiałam teraz pomysleć, do dalej zrobić.

W wampirzym tempie znalazłam się przy Jasmin.- To co teraz robimy?- zapytałam tak wesoło, jak nigdy. Obiecałam sobie, że teraz już nic nie zepsuję. Dalej czułam się po części winna śmierci dzieci Jas.

Serce przyślieszyło mi- Alice proszę moje serce bije- powiedziałam nie na żarty sie przestraszyłam- Teraz twoja kolej, ja bym sie najchętniej pożegnała i poszła do domu.- powiedziałam ,
*Plan, plan, plan*

"Chciałabyś..." pomyślałam i spoważniałam- Ale ja nie chcę się z tobą żegnać! Jestem taka samotna!- wyżaliłam się jej, a w myślach wyliczałam, ile jeszcze rzeczy muszę zrobić.- To może pójdziemy do jakiegoś klubu?- uśmiechnęłam się.

Okey- powiedziałam- Do którego??- spytałam , cały czas myślałam o planie ale nie mogłam Alice zostawić samej.

Hmmm..- pierwsza myśl to "Little Amsterdam" ale po chwili stwierdziłam, że po ciachu z haszyszem moja czujność mogłaby się drastycznie zmniejszyć.- A co powiesz na Madame Jojo's?- zapytałam.

A moze do Little Amsterdam czy cos takiego, podobno fajna knajpka??- spytałam cichutko

Przełknęłam ślinę. "Taaa... zapomniałam że to głupi mają szczęście..." Westchnęłam.- No to chodźmy.- powiedziałam i pociągnęłam ją w stronę Little Amsterdam.

Opuszczjąc Główną ulicę, przechadza się po mieście. Wkracza do Central Parku i siada przy fontannie, nie zawracjąc na nic uwagi.
- Yhh. - mruczy cicho pod nosem.

Wszedłem do parku i skierowałem się ku fontannie. Gdy się przy niej znalazłem usiadłem na murku, a prawą rękę zanurzyłem w wodzie.

Siedząc tak w milczeniu, do jej nozdrz dolatuje wampirzy zapach. Podnosi niepewnie wzrok i przyuważa wampira siedzącego niedaleko niej i macza rękę w wodzie.
Uśmiecha się w jego stronę widząc, że również na nią spogląda.

Podniosłem wzrok i spojrzałem na wampirzycę. Uśmiechnąłem się delikatnie w jej stronę i zmierzyłem ją wzrokiem.

Po dłuższym zastanownieu wstała i usiadła obok owego wampira.
- Amsel - przedstawiła się z lekkim uśmiechem.

Jack nie martw sie to moja moc moge latać- powiedziałam , cieszyłam sie że mam Jacka nic był już moją przeszłością. Odleciałam jakiś kawałek od fontannu i wylądowałam za drzewem, przytuliłam sie do niego a on oparł się o drzewo, byłam szczęśliwa.

Weszla do parku i usiadla na brzegu fontanny po chwili zanuzyla reke w krystalicznie czystej wodzie. Nachylila sie i zobaczyla swoje odbicie, ktore ''rozmazalo sie'' przez plastikowa pilke ktora wpadla bawiacym sie nieopodal dzieciom.

Weszła z dłońmi w kieszeniach do parku. Usiadla na pobliskiej ławce i wpatrywała sie zabójczo w gwiazdy.

Szukając przygody i będąc ciekawym życia nocnego ludzi wtopił się w tłum i zaszedł do parku. Wyczul wilka. Jego zapach skręcał go w żołądku.

Szybko odwróciła sie w stronę wampira. Poruszyła nosem i spuściła wzrok, po czym migiem wskoczyła na drzewo, siadjac na nim wygodnie.

Szybko zmaterializował się obok niej i chwycił za gardło.
- Co, psinka się boi? Uuu...

- Nie. - odsunęła jego rękę na bok i zeskoczyła z drzewa zadowolona. Przybrała pozę kocicy gotowej do walki i zawyła.
- Teraz się boisz? Pijawko? - zaświeciła swoimi brązowymi oczami, które wydawały się być przezroczyste.

- Jestem mile zaskoczony. Jesteś piękną, bardzo piękną wilczyca. - odpowiedział, zeskakując z ogromnym hałasem.

Zaśmiała się gorzko i podeszła do niego kocim ruchem.
- Marzysz. - spojrzała mu głęboko w oczy. - Poza tym... śmierdzisz jakbyś się z miesiąc nie kąpał.

- Hahaha... jesteś taka słodka. - rzekł, dotykając jej policzka zimne dłonią.
Wyciągnął z kieszeni papierosa i mocno się zaciągnął, siadając na ławce.
- Usiądź, chce tylko pogadać.- odparł, widząc zaskoczenie dziewczyny.

Spojrzała na niego podejrzliwie, mrużąc oczy i unosząc brew.
- Ok. Ale łapy przy sobie. - powiedziała, siadając na drugim końcu ławki.

- Spokojnie. - odrzekł.
- Jak masz na imię? Bo ja jestem Cedric, właściwie John, ale wole to imię. Jest takie ponętne i pełne tajemniczości... - znowu się zaciągnął i zamknął oczy, kierując swoja twarz do nieba.

Uśmiechnęła się lekko.
- Jestem Sofia... Co ty tak w to niebo się wpatrujesz? - zapytała, zbliżając się do niego i patrząc w górę.

Spojrzał na nią.
- Bo lubię jak takie spokojne nocą... gwiazdy pięknie oddają swój blask, ze trudno się mu oprzeć i nie iść na wieczorny spacer... a ty dlaczego spacerujesz sama.... powinnaś się zaopatrzyć w kogoś, kto dotrzyma ci towarzystwa, chociażby ie tylko w parku... taka młoda i piękna podoba się każdemu.

-Nie żartuj sobie ze mnie. - powiedziała z gniewem i odsunęła się z powrotem na koniec ławki. - Jestem wilczycą, zmieniam się co noc w to cholerstwo i jakkolwiek bym próbowała od tego uciec, zawsze bedę przekleta, nic tego nie powstrzyma. - spuściła wzrok. - Poza tym, jeszcze się taki ktoś nie znalazł...

Przybliżył się do niej i objął nieśmiałe ręką.
- Ej. Nie twoja wina, ze takie masz właśnie przeznaczenie. Spokojnie.
- Może po prostu ktoś już się znalazł, tylko ty akurat nie możesz go zauważyć.

Otarła łzy, które właśnie spłynęły po jej zarumienionym policzku.
- Nie myślałam, ze wampiry tak bardzo umieja przekonywac, to znaczy... now wiesz... ze macie taka umiejetnosc. Podoba mi sie ona.

Zachichotał.
- Ciesze się. Chociaż ty jedna to lubisz.



> Przepraszam, ale już muszę iść. Narka i do jutra.<
> Dokończymy jutro, jak będziesz chciała.<
> Dobranoc<

Usmiechnęła się szeroko.
- Ale z ciebie odjazdowy palant. - powiedziała, śmiejąc się

/
/ Ok, nie ma sprawy.

Usiadłem na ławce blisko fontanny.
-no i super -mruknąłem sam do siebie.

Nuda... Nuda.. Nuda... Tak już jej ona doskwierała. Przyszła swoim wampirzym tempem unikając jednocześnie wzroku ludzi. Oni poruszali się tak powolnie w porównaniu z jej leniwym krokiem. Usiadła na brzegu fontanny jakby ignorując wszystko dookoła. Uśmiechnęła się sama do siebie zanurzając delikatnie jeden palec w wodzie. Kiedy go podniosła woda podążyła za nim tworząc mały słupek. Wciągneła powietrze napawając się zapachami dookoła. Tak wielu ludzi wspaniale pachniało, lecz po 70 latach wegetarianizmu przeszła jej na nich ochota. Pośród tych zapachów odnalazła jednak inny. odwróciła gwałtownie głowę do nieznanego jej wampira. Uśmiechnęła sie ukazując równiutkie białe ząbki.

Podniosłem wzrok i ujrzałem wampirzycę
-Cześć -przywitałem się -jestem Nick -wyciągnąłem dłoń w stronę nieznajomej.

Pozwalając opaść wodzie pojawiła się obok wampira w jedną dwudziestą część sekundy. Nie śpieszyło jej się zanadto bo i po co. Uścisnęła delikatnie dłoń chłopaka wracając na poprzednie miejsce. Ponownie się usmiechnęła, a tak właściwie to nie zchodził jej z twarzy.
-Laura. -powiedziała prawie szeptem, chodź w jej głosie dało się wyłapać nutke rozbawienia. - Miło mi - odwróciła na chwilę wzrok od chłopaka przyglądając się przez chwilę dzieciom bawiącym się w chowanego.