willa rodziny LaPusch

Prychnąłem na widok wychodzącego wampira i usiadłem na kanapie
twój braciszek jest trochę zazdrosny
powiedziałem z ironią.

-Trochę...
Powiedziała opadając bezwładnie na kanapę.

Wziąłem do ręki kieliszek z winem i wychyliłem połowę z jego zawartości
no więc na czym skończyliśmy ?
spytałem odstawiając naczynie z winem z powrotem na podłogę. Popatrzyłem wyczekująco na Em, a na mojej twarzy pojawił się łobuzerski uśmieszek.

Odwzajemniła uśmiech i poprawiła włosy.
-Wiesz...Już zapomniałam...Może mi przypomnisz?
Przygryzła wargę.

z wielką chęcią
położyłem dłoń na udzie Emily i zbliżyłem twarz do jej ust. Najpierw przygryzłem jej dolną wargę, a potem całkowicie oddałem się pocałunkowi.

Odwzajemniała pocałunki błądząc po jego plecach. Nogę oplotła wokół jego nogi. Ostrożnie zabrała się do rozpinania jego koszuli.

Posadziłem Emily tak, że siedziała na mnie okrakiem. Zdjąłem jej koszulkę i stanik [xD]. Gdy uporałem się z własną koszulą, zacząłem całować jej szyję oraz piersi.

-Poczekaj...
Szepnęła.
-Może...Może lepiej chodźmy do sypialni, bo jak Mat wejdzie too...

to skopię mu dupe
powiedziałem pewnie, ale widząc minę Em szybko dodałem
dobra, prowadź
uśmiechnąłem się lekko.

Ukradła mu koszulę i ubrała ją, zapinając jeden guzik.
-Chodź...
Wzięła go za rękę i poprowadziła na pierwsze piętro, do jej pokoju. Otworzyła drzwi i weszła do sypialni ciągnąc za sobą Logana.

Zapiąłem koszulę i odwróciłem się w stronę Em..
-jesteś jeszcze piękniejsza gdy leżysz tak niewinnie nago.
uśmiechnąłem się i polizałem jej szyję.

Uśmiechnęła się sama do siebie. Poczochrała go po włosach. Wstała z łóżka, okrywając się kołdrą i podreptała do garderoby. Tam ubrała się w luźną, dłuższą koszulkę i czarne bokserki (damskie, żeby nie było ) i wróciła do Logana.
-Masz na coś ochotę, przystojniaku?
Zapytała uśmiechając się uwodzicielsko.

może sprawdzisz ?
uśmiechnąłem się łobuzersko i "przesłałem jej niewidzialnego całusa".

Podeszła do niego bliżej i usiadła okrakiem na jego kolanach. Ujęła jego twarz i zbliżyła swoją do niej, by go namiętnie pocałować.

właśnie..ale muszę już iść
zdjąłem ją ze swoich kolan i ubrałem spodnie.

-Jeju...
Jęknęła.
-A to czemu?
Zapytała, robiąc smutną minę.

żebyś się za mną stęskniła...
uniosłem lewą brew
pa skarbie
pocałowałem ją w czoło i ruszyłem w stronę drzwi.

Popatrzyła na niego smutno, po czym poszłam za nim do drzwi.
-Musisz iść?
Znów spojrzała niego smutno, lecz tym razem jeszcze smutniej.

Em..
pogłaskałem ją po policzku i zszedłem na dół po schodach ubierając kurtkę.

-I zostawisz mnie tak..Zupelnie samą?
Zrobiła miną zbitego psa. W wampirzym tempie znalazła się w przedpokoju.
-Błagam...Zostań...
Poprosiła.

Emily !
skarciłem ją
wiesz, że wrócę..
westchnąłem i pocałowałem ją w policzek
wrócę
szepnąłem i wyszedłem z mieszkania Em.

-Pa...
Szepnęła i zamknęła drzwi. Uśmiechnęła się i tanecznym krokiem poszła na górę ogarnąć pokój.

Zeszła na dół i usiadła na kanapie. Westchnęła głęboko i założyła nogę na nogę. W myślach odtworzyła twarz Logana uśmiechając się szeroko. Postanowiła wyjść z domu więc pobiegła do swojej garderoby, gdzie ubrała się w krótką, czarną sukienkę z cekinami a na to skórzaną kurtkę. Na nogi ubrała czarne szpilki a do ręki wzięła małą kopertówkę.
-Och Em... Nie idziesz na żadną randkę!
Powiedziała do siebie i przejrzała się w lustrze. Wyglądała bosko, a czerń podkreślała bladość jej skóry. Uśmiechnęła się na swój wygląd, zeszła na dół i wyszła z domu.

Wyciągnęłam klucz z torebki i otworzyłam nim drzwi. Weszłam niechętnie do domu i usiadłam na kanapie.
-I co mam teraz zrobić? Za co się zabrać?
Zapytałam samą siebie. Wstałam z kanapy i udałam się do wielkiej garderoby, z której wyciągnęłam ogromną walizę i zaczęłam do niej pakować wszystkie ubrania. Zniosłam walizkę na dół i postawiłam ją przy drzwiach. Następnie udałam się do wielkiej sali balowej, gdzie stał fortepian. Zaczęłam na nim wygrywać smutne melodie... Moje krwawe łzy zaczęły kapać na białą posadzkę i fortepian...

"zamknij się..ani ty , ani ja nie wyjedziemy z tego pieprzonego miasta ! rozumiesz ?!"
Brzęczały mi te słowa Nicka w głowie... Nie, zdecydowanie nie miał racji...Powinnam była wtedy, w barze się z nim pożegnać. Czemu tego nie zrobiłam? Nie musiałabym teraz iść do niego i patrzeć mu teraz w oczy... Nie po tej rozmowie w BV. Zresztą wiedziałam, że jest z Lysette. Wiedziałam już, że wyważył drzwi do jej mieszkania, wiedziałam, że starał się ją przeprosić... Nie, nie mógłby zaczynać tego wszystkiego od początku. Myślę, że kosztowałoby go to za dużo. Zresztą, po co miałabym jeszcze bardziej denerwować Lys? I tak już wiele przeszła. Ten pocałunek... Zapewne nadal siedział jej w głowie.
-Och Em! Ty egoistko!
Wrzasnęłam i z trzaskiem zamknęłam klapę fortepianu. Zerwałam się ze stołka i ruszyłam w stronę drzwi, które otworzyłam z impetem. Znalazłam się w sypialni babci. Nadal pachniało tu jej perfumami. Zaciągnęłam się, po czym wyszłam z pokoju i udałam się z biblioteki. Tu, zasiadłam przy biurku, z którego wyciągnęłam arkusz papieru i pióro. Bardzo stare... Zaczęłam pisać:


Złożyłam arkusz na pół, potem jeszcze raz na pół, a następnie włożyłam go do koperty. Zaadresowałam ją Nick Wilson. Szybko wyszłam z biblioteki i zaszłam na dół, szybko włożyłam na siebie cienką, czarną bluzę i wybiegłam z domu, z listem w ręku. Ruszyłam w stronę domu Nicka...

Od Nicka wróciłam szybko. W zaledwie 2 minuty. W całym tym pośpiechu zapomniałam zamknąć drzwi, na szczęście nie doszło do jakiejś...hmm..tragedii. Rzuciłam wzrokiem na stojącą pod ścianą walizkę.
-Czasem, najchętniej zabiłabym się...
Mruknęłam do siebie i ruszyłam w stronę barku. Wyciągnęłam z niego pierwszą lepszą butelkę.
-Ach więc co tu mamy? U, szkocka whisky... Może być.
Znów mruknęłam i usiadłam na kanapie otwierając butelkę.
-Och Emi, Emi, Emi... Jesteś wredną suką, która nie może żyć bez faceta...
Głupio się zaśmiałam. Wręcz zarechotałam..Nie, to złe określenie... To był raczej paniczny śmiech... Upiłam kilka łyków trunku.
-Uh... Chyba powinnam z kimś pić, nie sama... Zachowuję się jak jakaś stara, opuszczona baba...
Znów butelka znalazła się przy moich ustach.
*Em, przecież jesteś opuszczona, może nie stara, ale opuszczona na pewno...*
Usłyszałam cichy głos w mojej głowie.
-Zamknij się!!!
Wrzasnęłam po czym znów zaczęłam się śmiać.
-Z drugiej strony masz rację...
Butelka się skończyła więc wstałam po następną. Druga równie szybko się skończyła więc, poszłam szukać szczęścia w następnej. Tej jednak nie wypiłam do końca, film mi się urwał, zasnęłam z butelką w ręce.

Obudziłam się z dość silnym bóle głowy.
-Co jest? Gdzie ja jestem? Ała, moja głowa...
Jęknęłam. Rozejrzałam się po salonie. Na dworze było już jasno. Zerwałam się szybko z kanapy i przewróciłam się o własne nogi. Zaśmiałam się po czym podniosłam się i dopadłam komórki leżącej na ławie.
-O matko!
Wrzasnęłam.
-Pięknie! 10:05, pociąg mi odjechał... Pojadę jutro...

Opadłam bezsilnie na kanapę.Wzięłam do ręki poduszkę i cisnęłam ją przed siebie.
-Muszę coś ze sobą zrobić..
Sapnęłam i poszłam do kuchni nalać sobie wody. Po chwili odstawiłam pustą szklankę do zlewu i wyszła na boso do ogrodu. Stanęłam na trawniku i ciężko westchnęłam.
-Och Em, ty pijaczyno...
Uśmiechnęłam się do siebie delikatnie i podreptałam do krzaka róży, z którego zerwałam kwiat i włożyłam go we włosy. Znów westchnęłam i wróciłam do domu. Wzięłam prysznic, przebrałam się w jakieś wygodne spodnie i T-shirt. Założyłam na to skórzaną kurtkę, a na stopy czarne baleriny, i wyszłam z domu przekręcając klucz w drzwiach.

Z cmentarza wróciłam do domu. Z impetem otworzyłam drzwi i przewróciłam się o stojącą w przejściu walizkę. Tak, to zapewne przez to, że Logana nie było w pobliżu... Bez niego byłam bardziej...Niezdarna. Podniosłam się z podłogi, a następnie podniosłam przewróconą walizkę. *Czas wyjechać...Em! Weź się w garść i idź na ten cholerny dworzec!* Pomyślałam przygryzając dolną wargę najmocniej jak się da. Rozejrzałam się po salonie, zanim do niego weszłam. Otulił mnie tu dawny zapach, ten cudowny, słodki zapach ukochanego. Odtworzyłam w myślach ostatnie spotkanie z Loganem... Uch, kiedy to było? Usiadłam na kanapę, kopiąc przy tym pustą butelkę po szkockiej. Podciągnęłam nogi pod brodę i przekręciłam głowę, tak, że leżałam lewym policzkiem na kolanie.
-Logan... Wróć...
Szepnęłam błagalnym głosem. Po kilku minutach podniosłam się z kanapy i poszłam rozpakować walizkę. A potem, to już nie wiedziałam co ze sobą zrobić...

Stanąłem przed drzwiami Emily. Nie wiedziałem czy dobrze zrobiłem wracając. Westchnąłem i zapukałem trzykrotnie do drzwi posiadłości Em.

Grzebałam jeszcze w walizce gdy usłyszałam pukanie. Nie zwróciłam uwagi na zapach gościa i zawołałam od niechcenia:
-Otwarte!!
I wróciłam do swojego poprzedniego zajęcia.

Wziąłem głęboki wdech i wszedłem do środka. Zamknąłem drzwi i rozejrzałem się.
*wiele to tu się nie zmieniło *- pomyślałem odgarniając grzywkę z oczu.
ehem..
odchrząknąłem znacząco.

Wciągnęłam zapach nosem. TAK! To ON! Zbiegłam ze schodów, o mało się na nich nie zabijając. Zatrzymałam się dopiero na pierwszym od dołu, stojąc twarzą w twarz z Loganem. Moja radość nie miała końca. Wypełniała każdą komórkę mego ciała; była wszędzie. Dyszałam szybciej niż zwykle, a w brzuchu czułam znajome motylki.
-Wróciłeś...
Szepnęłam uśmiechając się delikatnie. Po chwili nie wytrzymałam i uwiesiłam się mu na szyi mocno go ściskając.
-Tak się cieszę, że jesteś...
Ucałowałam ukochanego w policzek.

ehm.. no tak. Wpadłem się przywitać
oznajmiłem przytulając Em. Nie sądziłem , że wampirzyca tak ucieszy się na mój widok. Ostatnim razem gdy się widzieliśmy za bardzo się nie przejęła tym, że wyjeżdżam.

Oderwałam się od niego, choć na prawdę trudno mi było. Zaprosiłam go gestem do salonu.
-Napijesz się czegoś?
Zapytałam melodyjnym głosem. Nagle potknęłam się o leżącą butelkę po szkockiej, którą opróżniłam dzień czy dwa wcześniej.
-Uhm...Wybacz...
Sapnęłam zażenowana i zawstydzona, sprzątając jeszcze dwie pozostałe.
-Usiądź proszę. Tak więc, masz na coś ochotę?

może.. wodę.
odpowiedziałem mierzwiąc sobie włosy i patrząc gdzieś w bok.

Udałam się do kuchni i nalałam szybko wodę do kielicha. Wróciłam do salonu i podałam go Loganowi.
-Hmm...Wszystko w porządku? Jesteś jakiś... Nieswoi?
Zapytałam z niepokojem, siadając obok niego.

Wziąłem od Emily kielich z wodą i upiłem kilka łyków
nie.. wszystko w porządku... co u ciebie ?
spytałem zmieniając temat.

-Stęskniłam się za Tobą...
Szepnęłam rumieniąc się; odwróciłam wzrok od Logana tylko by nie patrzeć mu w oczy.

ehm... chciałem cię zaprosić na kolację
popatrzyłem na Em.

Szybko odwróciłam głowę z szeroko otwartymi oczami. Następnie rozejrzałam się po salonie.
-A może...
Zaczęłam niepewnie.
-Może kolację zrobimy u mnie?
Uśmiechnęłam się uwodzicielsko.

dobrze
uśmiechnąłem się
na co masz ochotę ?

Zaskoczona spojrzałam na wampira.
-Y... No...
*Na ciebie?* Zarumieniłam się.
-No nie wiem, a co proponujesz?
*Błagam, tylko nie proponuj jedzenia. Błagam!* Modliłam się w myślach, a w rzeczywistości nadal byłam czerwona niczym świeża krew.

no jeżeli nie chcesz jedzenia.. tylko masz ochotę na coś innego , to może na początek kieliszek wina ?
spytałem siląc się na obojętny ton. Na mojej twarzy pojawił się łobuzerski uśmiech.

-Ostatnio... Dość sporo wypiłam...
Na samą myśl wzdrygnęłam się. Przysunęłam się bliżej Logana.
-A masz coś jeszcze w planach?
Moja dawna pewność siebie wróciła. Teraz pragnęłam Logana bardziej niż kiedykolwiek indziej.