Piwnica - Lysette Dufours

Wyjdz - odwrocilam glowe w druga strone, a reka wskazalam na drzwi. - Nie chce cie widziec.

- Lysi - glos zaczynal mi drzec... ale nadal nie dawalem za wygrana. - Lysi... gdybym wiedzial... gdybym mial pewnosc, ze wszystko bedzie ok... nie wyjechalbym...

Och... biedactwo... nie miales pewnosci?! - na mojej twarzy zagoscil usmiech - Nikt jej nie mial - podbieglam i zlapalam go za gardlo - ale wyjechales tylko ty... TY - wykrzyknelam mocniej zaciskajac dlon na jego szyi. - a wlasnie ciebie wtedy potrzebowalam najbardziej.
W tym momencie rzucilam nim w strone drzwi wyjsciowych, tak, ze i znich pozostaly jedynie drzazgi
Wynos sie... i nie przychodz wu wiecej - powiedzialam przechodzac przez szczatki drzwi do mojego nowego gabinetu. - Nie chce cie znac.
Usiadlam na podlodze i czekajac az wyjdzie zabralam sie do dalszego skladania mebli. Jakby nic sie nie wydarzylo.

- Nie mysl, ze poddam sie tak latwo - wyszeptalem( jednak na tyle glosno, aby uslyszala) i lekko kulejac na jedna noge wybieglem z kamienicy.

Gdy wyszedl odetchnelam.
Jak on mogl... jak smial tu wrocic. - z nerwow roztrzaskalam deske od nowego regalu, ktory akurat skaldalam. Bylam wsciekla... na siebie, ze poniosly mnie nerwy. Powinnam byla zalatwic to w calkiem inny sposob. Powinnam byla zachowac sie spokojnie, wytlumaczyc mu, ze to koniec. Wtedy moze dalby sobie spokoj...
Taaak - pomyslalam - tak wlasnie zrobie gdy sie tu znow pojawi... jesli sie tu znow pojawi.

Spojrzalam na drzwi lezace na podlodze.
Pieknie... teraz jeszcze musze to naprawic.- wszystko bylo w malych kawalkach - ochh nie mam juz dosc majsterkowania na dzis.
Zawiesilam w drzwiach wejsciowych szmate, aby zakryc widok na klatke schodowa, a reszte pozostawilam w strzepach.
Sama udalam sie do sypialni, polozylam sie na lozku i z zacisnietymi powiekami probowalam zasnac.

Nastepnego dnia nie mialam ochoty na nic... a juz w szegolnosci nie na naprawianie szkod, jakie warzadzil w moim domu Santiago. Jedyne na co sie zebralam to wycieczka do baru.
Gdy stalam na klatce schodowej spojrzalam jeszcze na "drzwi" do piwnicy. Lekko powiewajaca w nich szmata nie prezentowala sie zbyt dobrze.
Dzis trzeba cos z tym zrobic - skrzywilam sie i wyszlam na ulice.

Gdy tylko wrocilam do domu zaczelam opatrywac swoje rany. Poradzilam sobie ze wszystki... oprocz jednego. Nie bylam w stanie sama dobrze nastawic sobie barku. Gdy szukalam w glowie osoby, ktora bylaby mi w stanie pomoc od razu wpadl mi do glowy Andrew.
Jak stalam tak wyszlam.

Powoli zszedlem do piwnicy. Zamiast drzwi w przejsciu wisiala jakas szmata. Wszedlem do srodka. Bylem pewny, ze nie ma jej w domu. Postanowilem naprawic wszystko to, co zepsulem kilka dni wczesniej. Najszybciej jak potrafilem zajalem sie naprawa drzwi wejsciowych oraz tych prowadzacych do dawnego pokoju Louisa.
Gdy skonczylem, "zrobilem" takze meble w pokoju i ustawilem je wg odrecznego rysunku, zapewne wykonanego przez Lys.
''Mam nadzieje, ze juz troszke ci przeszlo''... nabazgralem na odwrocie "projektu", polozylem go na stole i udalem sie do baru.

Weszlam do domu jakby nigdy nic. dopiero w salonie zalapalam, ze cos jest nie tak. Wrocilam na klatke schodowa i uwaznie przyjrzalam sie drzwiom.
Wczoraj was tu nie bylo... zmruzyla oczy i weszla do domu wypatrujac innych zmian.
Weszla do "gabinetu" (ROWNIEZ przez drzwi...cale).
No tak... zawsze musisz sie wtracic... Zauwazylam na stoliku kartke. przeczytalam i prychnelam.
Tak napewno mnie nie przekupisz...

Nie wytrzymam tu. Wzielam trencz i wyszlam do baru.

Znudzony filmami Louisa postanowilem porozmawiac z Lys. Zadzwonilem dzwonkiem do piwnicy i czekalem, az mi otworzy.

Podeszlam do drzwi i kompletnie zdezorientowana uchylilam je lekko.
Santiago... och nieee
Znow bedziesz probowal tych twoich argumentacji...

I tu sie mylisz... - wykrzyknalem z radoscia. - Powinnismy zostac przyjaciolmi. No wiesz... spotykac sie na piwo, gadac o roznych dziwnych rzeczach... umawiac z innymi. sory ze tak prosto z mostu, ale inaczej pewnie nie dalabys mi dokonczyc.

Zatkalo mnie.
Cco?? Chcesz... sie ze mna przyjaznic??

No... taak - zamyslilem sie. musialem sie zastanowic od czego by tu zaczac. - no bo widzisz ty i louis jestescie dla mnie wszystkim, jedyna rodzina jaka mam. Nie moge pozwolic sobie na utrate.. was. Jesli nie czujesz do mnie nic tak... nooo wiesz jak, to przynajmniej mozemy byc przyjaciolmi, zawsze dobrze nam sie gadalo... aaa wlasnie i do tego ostatnio poznalem taka zarabista laske... mowie ciii, chyba mialas racje... powinnismy sprobowac z kims innym...

Niee... nieee to nie mialo byc taaak.
Mialam wrazenie ze zaraz sie przewroce, docieraly do mnie jedynie poszczegolne slowa
Poznales laske...?? Mialam racje?? Nie mialam sily na jakas normalna rozmowe, na uzasadnienie, ze sie mylilam, ze to on mial racje. Jedyne na co sie wysililam to:
Ok, wiesz co pororzmawiamy pozniej.... wlasnie cos robilam.

Widzisz jak swietnie sie dogadujemy, kiedy sie nie klucimy?! - pocalowalem ja w policzek na pozegnanie. - To jeszcze do ciebie zadzwonie i no wiesz.. umowimy sie gdzies na piwo, wiesz pogadamy i w ogole. - Puscilem do niej oko i zadowolony z siebie ruszylem po schodach w gore.

Totalnie zjechana wrocilam do domu. Gdy tylko weszlam od razu rzucilam sie na lozko. CO prawda nie chcialo mi sie spac ani nic z tych rzeczy, ale co wlasciwie moze robic wampir sam w mieszkaniu...
Wlaczylam wierze i zapuscilam jakis ciekawy utworek.

Nuda stwierdzilam, wylaczylam muzyke i wyszlam polazic po miescie.

Nie bylo przez okolo 2 tygodnie. Wrocilam gdy tylko ktos zainteresowal sie moim zniknieciem. Ktos... KTOS... hahah.
Dwa tygodnie... a wszystko stalo sie takie inne. Teraz do wszystkiego podchodzilam z pewnym dystansem.
Szkoda bylo mi tylko Louisa. On wyjechal. Nie mial juz nigdy wrocic. Biorac pod uwage, ze nie rozstawalismy sie od dziecka... bylo to dla mnie ciezkie. W ciagu kilku tygodni stracilam prawie wszystko co kochalam.


Teraz jestem inna... zycie mnie zmienilo.

Zaparkowalam auto przed kamienica. Nowiutki Aston az nie pasowal do calej ulicy.
Z kilkoma pelnym siatkami weszlam do piwnicy. Napelniwszy barek, przebralam sie, zarzucilam nowa czarna skore i wyszlam do bloody valentine liczac, na spotkanie jednego ze znajomych wampirkow.

Po powrocie do domu siedzialam sama, co ostatnimi czasy nie bylo dla mnie normalne. Nie moglam zniesc widoku swoich czterech scian... pustych. Kiedys przeciez oprocz mnie, mieszkaly tu jeszcze dwie inne, bliskie mi osoby....
Wreszcie zniecierpliwiona bezczynnoscia postanowilam odwiedzic Alice. Choc nie mialam zadnej pewnosci ze jest w domu, przejsc sie nie zaszkodzilo. Zarzucilam na plecy czarna skore i wyszlam na klatke.

Ledwo weszlam do domu. Nie mialam juz na nic sily... nie wiem czemu, ale bylam strasznie oslabiona.
W kuchni otworzylam lodowke i wyjelam z niej maly zapasik krwi, wlalam do szklanki i szybko wypilam. Po czulam sie duzo lepiej, ale i tak uznalam, ze lepiej jeszcze troche odsapnac. Poszlam do sypialni i wygodnie ulozylam sie na lozku. Czekalam az przyjdzie sen.

W mieszkaniu spuściłam Wolfa ze smyczy. jak to szczeniak cieszył się niemiłosiernie. Szczekała, skakał... nie dało się go nie pokochać... Udałam się do sypialni, gdzie postawiłam jego koszyk i poduszkę, w kuchni ustawiłam miseczki. Weszłam do salonu i wzięłam go na ręce.
Kochana psinka... usiadłam na kanapie i kładąc go sobie na kolanach zaczęłam go gilgotać. Zwierzak był cudowny, wspaniały... prawie jak jego prototyp....

Khem Khem, jako to się mówi sąsiadów przydałoby sie kiedyś poznac. Scarlett postanawiając wdrożyc swój ambitny i jakże sprytny plan w życie zaczęłam od samego dołu. Zeszła do piwnicy i zastukała raz a porządnie.

Słysząc pukanie do drzwi przerwałam zabawę z Wolfem i pozostawiając go na kanapie, lekko roztrzepana podbiegłam otworzyć drzwi.

Hejka!
wyszczerzyła się szeroko do Lysette
To ty tu mieszkasz??No popatrz dzielą nas jakieś cztery piętra,a ogolnie to chciałam poznac sąsiadów no i...
rozłożyła ręce
Zaczynam od ciebie.Mogę wpaśc??

Roześmiałam się. Witaj Scarlett, pewnie wchodź. otworzyłam przed wampirzyca drzwi.

zajrzała do mieszkania. Musiała przyznac, że jak na mieszkanko w piwnicy (sama wolała znajdowac się nieco dalej od ziemi) Lys urządziła je genialnie.
Co tam?? A w ogole wiesz jaki zlot był dzisiaj w central parku? Normalnie na mało której imprezce znajdziesz tyle wampirów naraz...oooooooooooooooooooooooooooooooooooj, a co to??!!
wybałuszyła oczy na małą puchatą kuleczkę

Powiodłam wzrokiem na zdziwioną miną Scar, zatrzymałam się na Wolfie.
Ahhh to mój nowy towarzysz życia... Zaśmiałam się szczerze. Wolfie, prawda, że śliczny...

Jeest Taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaki słodki
podrapała psiaka za uszami po czym mocno go przytuliła.
I taaaaaaki mięciutki

A jaki fajniutki będzie jak urośnie... stanęłam nad nimi przyglądając im się uważnie. To co napijesz się czegoś??

No jasne. Chociaż zależy co masz do picia.
usiadła na dywanie obok psa
On będzie bardzo duży no nie??

Bardzo bardzo. Wyszczerzyłam zęby.Mam krew ludzką z tego co pamiętam to BRh+ i minus chyba też, 0Rh- i ABRh+, do tego oczywiście wode, jakieśtam napoje gazowane i kilka rodzajów alkoholi... Wymieniłam z pamięci.

Ehehehe wiesz co dobre
zachichotałam.
brh+ poprosze.

Nie ma sprawy. Uśmiechnęłam się i wyszłam do kuchni.
Po kilku sekundach wróciłam ze srebrnym pucharem pełnym świeżej krwi. Bardzo proszę. Podałam Scar.

wypiła krew
Mmmm, najlepsza.
wyszczerzyła zęby tonem znawcy po czym spojrzała na zegar.
Kurcze muszę spadac. Sorka, że tak wiesz, weszłam, krew ci wypiłam i idę, ale chcę jeszcze przejrzec jakieś oferty pracy. Niedługo nie będzie mnie stac na piwo w Bloody Valentine.
mruknęła po czym zkierowała się do drzwi
Na razie. Pap malutki
pomachała Lys i szczaniaczkowi po czym wyszła.

Pomachałam Scar na pożegnanie i zajęłam się swoim psiakiem. To teraz miało być moje główne zajęcie... dbanie o Wolfa.
Wyjęłam smycz i i podpięłam mu do obroży.

Pora na zapoznanie się z okolicą... Powiedziałam do zadowolonego szczeniaka i włożyłam kurtkę.
Kilka minut później byliśmy już w parku.

Wyjęłam klucz i przekręciłam go w drzwiach otwierając je. Gdy tylko się uchyliły Wolf poleciał do swojego koszyczka.
A oto i moja oaza spokoju. Powiedziałam z uśmiechem, ukazując wnętrze piwnicy.

-całkiem oryginalnie.. -uśmiechnąłem się do Lys i rozejrzałem się po piwnicy.

Nie ściemniaj... Uśmiechnęłam się szpanersko. TO co?? zostajemy?? czy ruszamy gdzieś dalej?? Spytałam niewinnie.

-jak wolisz.. -uśmiechnąłem się łobuzersko i usiadłem wygodnie na kanapie.

No cóż... mi obojętnie... ale widzę, że ty już wybrałeś.... Spojrzałam na niego zadziornie. TO... czego się napijesz??Spytałam kierując się do małej, ciasnej kuchenki.

-zależy co masz... -zmierzwiłem włosy ręką.

No cóż...Idąc do kuchni, subtelnie przesunęłam dłoń po oparciu kanapy, na której siedział Nick. Mam to co wampiry lubią najbardziej... czyli krew i alkohol. Machinalnie przygryzłam dolną wargę.