Piwnica - Lysette Dufours

Nie czekając na to aż lys mnie przedstawi wyciągnąłem rękę w powitalnym geście
Witam jestem Andrew. Mieszkam Na piętrze
Powiedziałem z powagą na twarzy

- Ane dla kumpli wróżka - zaśmiała się - Mieszkam na Moon street jak już mówimy o miejscach zamieszkania.

Wlasnie chcielismy wybracsie do Bloody Valentine... co ty na to Ane - Zwrocilam sie do niej z pytajaca mina.
Andrew jeszcze nikogo tu nie zna - zamyslilam sie - tak sadze...

- Jak dla mnie bomba - stwierdziła - To pozna. Zapoznamy go z nasza paczuszką - uśmiechnęła się porozumiewawczo do Lys.

Ok... tylko... wieciejak chcecie to poczekjacie... jak wolicie... to idzcie sami.. ja musze sie najpierw przebrac... - Spojrzalam po sobie - z leksza nie wygladam...
Zerknelam na nich pytajaco.

Poczekamy
Stwierdziłem i oparłem się o ścianę spuszczając włosy na twarz

- luz, poczekaj ... - popędziłą po swoją torebkę i wyciagnęła z niej małe pudełeczko - Masz - podała jej pudełko - taki mały prezent - usmiechnęła się

Co to ? - zdziwilam sie

- bransoletka - oznajmiła - wiesz ile się napracowałam z tymi przywieszkami! siedem przywieszek i to wszytkie ręcznie robione - wygłosiła z dumą i zapięła owe świecidełko na jej ręce - no co ... zrobiłam ją już dawno

Odsłoniłem włosy z prawego oka i uśmiechnąłem się
Starałem się nic nie myśleć, gdyż nie chciałem żeby Lys cokolwiek usłyszała

Dzieeeki - wyjakalam i cmoknelam ja w policzek, nastepnie pobieglam szybko do sypialni. Zalozylam moje ulubione wytarte jeansy i pirwszy lepszy czarny top.
Wbieglam do salony zalozylam czerwony trencz.
Gotowe, mozemy isc.

Droga z baru do mieszkania zajela mi ok 10 sekund... standard... Zdjelam plasz i powieilam go na wieszaku, zaraz przy drzwiach. Nastepnie ulozylam sie wygodnie na sofie i wlaczylam wiszaca na scianie plazme...
Poprzerzucalam kilka kanalow, az wreszcie trafilam na jakis program przyrodniczy, juz mialam sie wczuc w ogladanie, kiedy dotarlo do mnie ze to program o wilkach.
Pieknie - rzucilam i wylaczylam tv... zmaknelam oczy i staralam sie nie myslec o niczym.... nie potrafilam... mialm miliony mysli w glowie i nie umialam sie ich pozbyc...
Przydalaby mi sie myslodsiewnia Dumbledore'a... pomyslalam z zazdroscia.

Siedzialam tak przez kilka minut. Staralam sie oczyscic umysl... nie wyszlo...
Naprawde jestem jakas walnieta - pomyslalam.
Ide na spacer... powiedzialam jakbym kogos informowala... ah tak zapomnialam nikogo tu nie ma.
Wzielam ulubiony czerwony trencz, wyszlam na klatke schodowa i zamknelam drzwi na klucz.

Wbieglam do mieszkania i od razu udalam sie do sypialni, a mianowicie do szafy.
Dobrze, ze nie jestem czlowiekiem, bo po takiej kompieli i spacerze, napewno mialbym jutro grype.
wyciagnelam czysta bielizne i i spodnice na szelkach.
To wystarczy - pomyslalam i szybko sie ubralam. Podeszlam do lustra. Wygladalam ok.
Spod szelek od spodnicy wystawal jedynie czerwony, sportowy stanik, a pod nim widac bylo dokladnie perlowobialy brzuch. Jeansowa spodnica nie siegala nawet do polowy uda.
Stojac przed lustrem upielam moje pofalowane wlosy w luzny kitek.
Koniec uzalania sie nad soba - powiedzialam glosno i wyraznie, jakbym tlumaczyla cos swojemu odbiciu - trzeba zaczac zyc.
Rozlozylam sie wygodnie na lozku i wlaczylam muzyke najglosniej jak sie dalo.
Moby - idealne jak na nowy rozdzial w zyciu pomyslalam i przymknelam oczy.

Po kilku godzinach nadal chcialo mi sie sluchac muzyki, ale lezenie totalnie mi sie znudzilo. Nie wylaczajac muzyki wyszlam do kuchni, otworzylam barek i wyjelam butelke czerwonego wina i kieliszek.
Wrocilam do salonu, usiadlam na kanapie i wsluchujac sie w slowa jakiejs melodii dochodzacej z sypialninalalam sobiepelny kieliszek.

Po wypiciu calej butelki wina i przesluchaniu calej plyty Moobiego 5 razy, znudzilo mi sie siedzenie w domu. Zalozylam czerony trencz, zeby troche zaslonic swoj stroj, wyszlam z mieszkania, oczywiscie jak zawsze go nie zamykajac i udalam sie bo Bloody Valentine.

Wrocilam do domu w nieco wolniejszym tempie niz zwykle... Nie wiem czemu nagle zrobilam sie strasznie glodna, to prawdopodobnie przez ludzi, ktorych w barze bylo wyjatkowo duzo. Gdy tylko weszlam od razu skierowalam sie o lodowki, by wzmocnic swoeje sily.
Nalalam do pelna swoj ulubiony srebreny kielich i wypilam duszkiem. Nastepnie powtorzylam proces kilkakrotnie.

Wparowalem do mieszkania zaraz za Lys.
Mozesz mi powiedziec co sie z toba dzieje?!
Krzyknalem za nia.

Moglbys nauczyc sie pukac, gdy wchodzisz do czyjegos domu - odparlam cynicznie - I o co ci chodzi z tym "co sie z toba dzieje".. a co ma sie dziac? spytalam robiac przy tym glupkowata mine.

Lys.. martwie sie o ciebie.. wiem ze jestes zla, za ta wyprowadzke, ale przeciez chcieliscie z Santiago miec mieszkanie tylko dla siebie...
wytlumaczylem zblizajac sie do nie powoli.

Nie wypowiadaj przy mnie imienia tego zdrajcy - warknelam.

On tu wroci...
powiedzialem do niej pocieszajaco
zawsze wraca
dodalem sciczonym glosem.

Do miasta - spytalam ironicznie - niech sobie wraca... tu - omiotlam wzrokiem mieszkanie - jego noga nie postanie - usmiechnelam sie na mysl co bym mu zrobila gdyby sie tu pojawil

Dobra skonczmy o nim gadac... moze to lepiej ze go nie ma.
Powiedzialem zdecydowanie stawiajac kropke na koncu zdania.
A powiesz mi o co chodzilo z tymi wilakami??
Zapytalem robiac mine ala "kot ze shreka"

O nic nie chodzilo! - zrobilam obrazona mine.
Poszlismy z Andrew na spacer i zaczepil nas jeden w parku... - skrzywilam sie - nawet sobie nie wyobrazasz jak te kundle cuchna... az mnie zatkalo na poczatku. - Wzdrygneam sie.

Mozesz mi nie wierzyc, ale juz nie moge sie doczekac, zeby poczuc ten ich smrod.
Przemyslalem to co powiedzialem i dodalem
Tzn no wiesz... nie chodzi o zapach, tylko juz nie moge sie doczekac, zeby sie z takim zabawic, az mnie skreca jak o tym pomysle...

Umiechnelam sie drwiaco - tego to i ja nie moge sie doczekac... - rozmarzylam sie.
A wlasciwie po co tu przyszedles -zapytalam po chwili patrzac na niego podejrzliwie.

Chcialem sie zapytac...
zaczalem niesmialo
... czy nie pomoglabys mi przewiezc moich rzeczy twoim Astonem
Usmiechnalem sie delikatnie. Bylem przygotowany na krzyk i nerwy.

achaa - zasmialam sie -kluczyki leza w sypialni na stoliku - dodalam.

I juz
zapytalem podejrzliwie
tak bez nerwow??
Przyjrzalem sie jej badawczo. nie wygladala na zla... wrecz przeciwnie.

Alez ty nic nie rozumiesz - unioslam rece w charakterystycznym gescie - nie bylam zla, ze sie wyprowadzasz tylko ze mi o tym nie powiedziales - zartobliwie walnelam go z piesci w ramie.

Spakowalemwszystkie rzeczy do kilku toreb i juz mialem wychodzic, ale... odwrocilem sie do Lys
A nie chcesz moze pojechac ze mna i go obejrzec??
Zaproponowale, ale wiedzialem, ze nie bedzie chciala teraz go ogladac. Chociaz mowila, ze nie jest zla, ze sie wyprowadzam, bylo jej zal.

Nie Louis... nie tym razem - zauwazyla jego zniesmaczona mine i dodalam - ale obiecuje, ze jeszcze w tym tygodniu zjawie sie na East Village.
Unioslam reke, w charakterystycznym gescie przysiegi.

Wyszedlem juz na klatke schodowa, ale jeszcze odwrocilem sie i rzucilem na pozegnanie
wiesz ze bede cie odwiedzal??

Pytanie Louisa wydalo mi sie smieszne. - chyba zarujesz... jutro zmieniam zamki. Rozesmialam sie.

Jakby to cos zmienialo
mruknalem do siebie, zamknalem drzwi i udalem sie do samochodu.

Weszlam do pustego pokoju Louisa.
Teraz przynajmniej mam gdzie urzadzic gabinet...
Pomyslalam. Postanowilam zabrac sie za to od razu, wiec wzielam plaszcz i udalam sie na miasto.

Zmienilam zdanie na temat spaceru, wiec prosto ze sklepu udalam sie do domu. Pononie weszlam do pustego pokoju Louisa i usiadlam przy malym biurku. "Poglaskalam" je po bacie - jutro juz cie tu nie biedzie, ale nie przejmoj sie... bedzie ladniejsze, nowsze i wieksze.
Po chwili wstalam i otrzasnelam sie. Rozmawianie z meblami chyba nie nalezalo do zdrowych odruchow...
Wyszlam do sypialni i wlaczylam muzyke na caly regulator.

bez dwoch osob, z ktorymi spedzialam ostatnie 18 lat mieszkanie wydawalo sie byc wiezieniem. Nawet ukochana muzyka niedawala ukojenia w samotnosci.
Nie cierpie siedziec sama w mieszkaniu - pomyslalam i poszlam po trencz. - chocby walesac sie po ulicach... ale musze wyjsc. I tak wlasnie zrobilam.

Gdy wrocilam do domu dostawcy juz byli.
Zostawcie wszystko w salonie - rzucialm i otworzylam im drzwi.
Poslusznie wykonali polecenie, a nastepnie wyszli, pozostaiajac mnie sama z kupa nowych, nie zlozonych mebli.
No to pobawimy sie w zlota roczke- zasmialamsie i zabralam sie do skladania deseczek.

Wszedlem do mieszkania powoli i ostroznie. Bylem przygotowany na wszystko. W glowie przerobilem wszystkie mozliwe werje tego co sie stanie jak wejde i powiem swoje "przepraszam".
Kierowalem sie jej zapachem, ktory pamietalem doskonale, mimo iz tak dawno go nie czulem. Zdziwilem sie iz dochodzil z sypialni Louisa.
*Dziwne pomyslalem, ale ufajac niezawodnemu wechowi lekko uchylilem drzwi.

Czyzbys czegos zapomnial Louis?? - rzucilam na wydechu, slyszac kroki za plecami. Odwrocilam sie zeby wysmiac brata i ... az syknelam. Rzucilam deski, ktore akurat trzymalam w rekach i wstalam na rowne nogi, zmrozylam oczy. Kompletnie nie wiedzialam jak mam sie zachowac.

Lysette... kochanie... - wyjakalem - nawet nie wiesz jak sie ciesze... ze z toba... juz ok.
Tak cie przepraszam - zblizylem sie do niej, ale zaraz tego pozalowalem.

Kiedy on zblizyl sie do mnie o kilka krokow, ja zrobilam to samo i zcalej sily uderzylam go w twarz. Nawet nie zdawalam sobie, ze mam jej az tyle. Santiago pod wplywem uderzenia wlacial do salonu, wylamujac przy tym drzwi.
Nie waz sie mnie tak nazywac... juz nie - warknelam z zacisnietymi zebami.

Nawet nie zauwazylem kiedy, wyladowalem na sicianie w sasiedniem pokoju. Tego scenariusza nie przerabialem. Wstalem i otrzepalem sie, ale upadek dawal sie we znaki, wszystko mnie bolalo. Nie dalem tego po sobie poznac.
- Przepraszam, ze tak zniknalem... ale nie moglem zniesc mysli... ze ja... ze ty.... ze to... gdyby ci sie cos stalo...
Znow sprobowalem sie do niej zblizyc.