Bardzo stary las

Ogromny las, czyli najlepsze miejsce na spacery i bieganie. Wysokie drzewa i wydeptane ścieżki prowadzące do nikąd.

Biegłem co sił w łapach, ale prawa łapa jednak w końcu skapitulowała i przewróciłem się, żebra też jeszcze bolały, brakowało mi tchu.

Wróciłam się.- Wybacz... zapomniałam o twojej kontuzji...- przekazałam mu w myślach. Usiadłam obok niego.

Kate przestań to ja taki jestem, wieczny kaleka- przekazałem w myślach.

E, tam, użalasz się po prostu nad sobą. Ale mówię ci, dzisiaj pewnie ci przejdzie... Kości się już prawie zrosły..- uśmiechnęłąm się.

no jasne.- polizałem ja po pysku- jesteś boska.

Zachichotałam.- Dzęki.- wstałam- To co, idziemy dalej?- zapytałam.

no - przekjazałem wstałem i wystawiłem język złap mnie!!- pobiegłem, choc wolniej.

Pobiegłam za nim. Złapałam go i zagrodziłam mu drogę.- Złapałam.- zawyłam wesoło.

dzisiaj tak ale zobaczysz jak będę zdrowy. - warknąlem wesoło, zaśmiałem się po pisiemu , podszedłem i polizałem ją.

Polizałam go po nosie.- Mnie i tak nie prześcigniesz!- warknęłam.

zobaczymy- powiedziałem , zebrałem wszystkie siły i puściłem sie pędem przed siebie.

Zawyłam i pobiegłam za nim- Eric, bo sobie coś zrobisz!- przekazałam mu w myślach. Zaczęłam go doganiać.

nie tym razem- jeszcze przyspieszyłem, zdawałem sobie sprawę że mogę zrobic sobie krzywdę ale co tam, czułem sie wolny.

Biegłam za nim.- Jesteś za bardzo uparty!- zawyłam wesoło i przyspieszyłam. Biegłam równo z nim. Byłam szczęśliwa jak nigdy- Kocham cię!- przekazałam mu.

ja ciebie bardziej- zwolniłem, teraz raczej biegłem truchtem, poddziwiając okolice i Kate- czas mógłby stanać w miejscu, co ty na to??

Ja ciebie bardziej!- zwolniłam trochę- Tak, też tak myślę.- warknęłam wesoło.

o nie ja ciebie bardziej- przewróciłem jąi przytrzymałem ją łapą- ja bardziej.

Zawyłam wesoło.- Nieee... to ja ciebie bardziej. I nawet się ze mną nie kłóć!

bedę , będę.....- szczeknąłem cicho ale wesoło- bo ja ciebie moja droga kocham naj naj naj....najbardziej na świecie. - i polizałem ją wesoło.

Eh... wygrałeś. Ale ja kocham cię tak mocno jak ty mnie.- polizałam go po nosie.

to dobrze -położyłem sie obok niej- Słonko jako wilczyca jesteś mniej uparta- szczekłem wesoło.

Serio? No to chyba muszę rozmawiać z tobą tylko w ludzkiej postaci.- zawyłam, leżąc i wpatrując się w niebo.

serio serio, ale nie badź taka ostra, lubię kiedy mi czasem ustępujesz.- szczekłem, oczy mi zabłyszczały.

Nie jestem aż tak ostra, jak ci się wydaje. Po prostu zawsze uczono mnie jak byc twardą i ostrą, albo jak stwarzać takie wrażenie.- Zawyłam.- No to może czasami będę ci ustępować..- popatrzyłam mu prosto w oczy- Chociaż... zobaczymy.- warknęłam wesoło.

przemieniłem sie w człowieka- Osz ty jak mozesz co?? ja tu z sercem a ty moze- powiedziałem udając powagę, w duszy chichrałem się jak nigdy.

Przemieniłam się w człowieka i Roześmiałam się.- Mówię że zobaczymy.

Bozę zraniłaś mnie do żywego..- powiedziałem teatralnie łamiącym się głosem, oczy zrobiłwm zranionego psiaka.

Chichocząc przybliżyłam się do niego i pocałowałam go- Skarbie, nie dam się na to nabrać.

łzy popłyneły mi z oczy- ja nie żartuje patrz- powiedziałem smutno.

Zmarszczyłam brwi.- Taaak? A dlaczego niby płaczesz?- zapytałam podejrzliwie.

bo mnie zraniłaś- zaśmioałem się i ją pocałowałem - ty łobuzie do łez mnie doprowadzasz.

Nie dam się wkręcić!- Roześmiałam się.- Z twoich oczu można odczytać wszystko.

zamknąłem powieki- A teraz??- spytałem i po omacku szukałem jej ust, lecz chybiłem pocałowałem ją w policzek.

Uśmiechnęłam się.- Teraz byłoby ciężko. Ale po twoich oczach wszystko widać. Kiedy jesteś wesoły wyglądają, jakby się iskrzyły. Kiedy jesteś zamyślony twoje oczy wyglądają jak morze- widać w nich tą granatową głębię. Kiedy się boisz wydają się ciemniejsze. Kiedy kłamiesz wyglądają jak zamglone niebo.- westchnęłam i pocałowałam go.- Niby zawsze są niebieskie, a jednak zawsze wyglądają inaczej.

od dzisiaj nie otwieram powiek0 powiedziałem z przekąsem,ręką podziłem po jej ciele- będę ślepy wieć mi pomagaj.- powiedziałem i się uśmiechnąłem.

Zachichotałam.- Wolałabym jednak żebyś choć czasami je otwierał.- pocałowałam go namiętnie.

zmysł dotyku też mam dosć dobry- poweidziałem i palcem przejechałem po jej wargach- wieć raczej wiem co gdzie jest dzięki dotykowi, a powieki bedę podnosić jak będę chciał ciebie zobaczyć, ale to będzie żadko żebyś mi nie czytała z oczu.- powiedziałem z miną naukowca.

Przytuliłam się do niego.- Skarbie, przecież muszę skądś wszystko wiedzieć, prawda? Gdyby nie twoje oczy, o wielu rzeczach pewnie byś mi nie powiedział. Ale nie martw się. I tak mogę odczytać to co czujesz, nawet nie musisz unosić powiek.- powiedziałam spokojnie.

skąd??- spytałem zaintrygowany, jej nagie ciało przytulające sie do mnie, sprawiało że czułem się wspaniale- Ska??

To po tobie po prostu widać na pierwszy rzut oka. A jeśli kłamiesz, albo próbujesz coś ukryć też to widzę. Ale nie powiem ci nic konkretnego.- pocałowałam go w policzek.- Już wystarczy że wiesz o oczach...

no to nic już ze mnie nie wyczytasz- powiedziałem zawiedziony wstyałem i na ślepo ruszyłem przed siebie, jako wilk nie było tak źle, drzewa wyczuwałem instynktownie.

Poszłam uśmiechnnięta za nim- Kocham cię.- szłam spokojnie przez las.

ja ciebie też.- powiedziałem i wskoczyłem na duże stare drzewo, nie otwierając powiek.zacząłem pogwizdywać, siadając na gałęzi.

Roześmiałam się i wskoczyłam na jedną z wyższych gałęzi. Spojrzałam na niebo.