Cmentarz Soho

Uuuu to kruchutko... musisz to zmienić... Powiedziałem z uśmiechem, musimy to zmienić... poprawiłem się.

- Masz coś konkretnego na myśli ? - popatrzyła na niego spode łba . - "My " ? - nadal przyglądała mu się przenikliwie.

Jeszcze nie... ale coś się wymyśli... uniosłem brwi i spojrzałem na nią tajemniczo. W końcu mam duuużo czasu...

- dużo czasu ... - zachichotała - znowu wyskoczysz ni stąd ni zowąd z jakimś "cmokasem"... - przewróciła teatralnie oczami.

Jak chcesz... to nawet teraz... stwierdziłem poważnie i zbliżyłem się do jej twarzy.

Ane na początku zatkało. Nie mogła wydukać ani słowa. Zaskoczyła ją reakcja Jasona.
Dotknęła ręką jego policzka i przysunęła się minimalnie do chłopaka.

Nie dostałem w twarz więc odebrałem to jako jednoznaczną informację. Dłonią chwyciłem jej twarz i pocałowałem ją namiętnie.

- Nie było aż tak źle - prychnęła śmiechem , po czym uśmiechnęła się szeroko.

Nie było aż tak źle?? powtórzyłem za nią. Uniosłem brwi. W takim razie nie jestem dla ciebie wystarczający... nigdy cię nie zadowolę. Stwierdziłem zeskakując z murku.

Przewróciła teatralnie oczami i również zeskoczyła z murku.
Westchnęła ciężko chwytając go za rękę.
- Głupek - stwierdziła cynicznie . Pocałowała go delikatnie , po czym odsunęła się minimalnie czekając na reakcje wampira.

Uśmiechnąłem się widząc jej reakcję na moje słowa. To miało być takie nieudolne pocieszenie?? spytałem się odwracając głowę w drugą stronę. Oby było takich więcej...

- Może ... - rzuciła tajemniczo - Idziemy gdzieś czy będziemy tak sobie stali ?

A gdzie chcesz iść?? spytałem oparłszy się o murek na którym uprzednio siedzieliśmy.

- Gdziekolwiek - uśmiechnęła się przymykając oczy. - nie lubię tego miejsca

No tak... jednoręka Ane... Zaśmiałem się przypominając sobie o wyobrażenie. Chodźmy, gdzie tylko chcesz...

- hmmm ... chodźmy ... skończyły mi się pomysły. - mruknęła - a tutejsze kino jest takie denne ... żel niczym Camp rock.

No cóż... z przyjemnością bym ci pomógł, ale znam to miasto niczym... każde inne... stwierdziłem nie mając żadnych pomysłów na ciekawe porównania.

- A chcesz zobaczyć mój 'cudny" dom ? - zapytała zaciekawiona odpowiedzią. Spojrzała na niego wyczekując jego zdania.

Skoro taki cudny... to raczej, że chce... Odpowiedziałem z uśmiechem.

Wchodzimy?? Spytał a oczy mu zabłysły. Najpierw przykucnął a następnie wzbił się w powietrze i przeskoczył bramę. Stojąc już za nią spojrzał na Veronicę uśmiechem zapraszając ją do siebie... Ciepły wiosenny wietrzyk poruszał długimi ciemnymi kosmykami włosów wampirzycy. Widok ten napawał serce Jamesa uczuciem do tej pory mu nie znanym, obcym, acz przyjemnym. Każdy jej ruch, choćby najmniejszy sprawiał radość jego oczom, powodował powstawanie miłych dreszczy przechodzących przez jego kark.

Dziewczyna uśmiechnęła się i przeskoczyła lekko bramę, trzymając brzeg sukienki. Rozejrzała się po cmentarzu, tłumiąc ziewnięcie. Jak często pół-wampir zapomina o swoich słabościach. Cieszyła się tylko, że nie burczy jej w brzuchu. Spojrzała kątem oka na Jamesa, uśmiechając się do niego promiennie. Bardzo cieszyła się z jego towarzystwa i miała zamiar się zagłodzić, albo nawet nie spać by spędzić z nim jak najwięcej czasu.

Przeszedł kilka kroków w głąb cmentarzyska, rozejrzał się, pokiwał głową. Spojrzał w stronę Veronici. Co będziemy robić?? spytal, choć było mu to całkowicie obojętne. Przyjrzał sie uważnie Veronice. Jesteś blada... wszystko ok? Wiedząc, że to w połowie człowiek zdawał sobie sprawę, że przy niej nie na wszystko może sobie pozwolić... w końcu ona się męczy... Zmierzył ją badawczym wzrokiem.

Uśmiechnęła się delikatnie.
-Tak. Wszystko jest w najlepszym porządku. Sama nie wiem...
Podeszła do jednego z grobów, patrząc na niego.
-Co myślisz o...Nieśmiertelności?

Megan siedziała oparta o murek myśląc nad sensem swojego istnienia. Niby rzecz tak oczywista, acz tak skomplikowana, że można myśląc nie spostrzec, ani uciekającego czasu, ani jak bardzo zostaliśmy pochłonięci przez ducha starości. Rodzina, niby taka zwyczajna rzecz, ale dla osoby bez rodziny to już nie jest takie oczywiste. " Bo skąd ja się wzięłam, skoro żyję. Z miłości? Nienawiści? Pragnienia, czy pożądania? " - myślała. Przez głowę przechodziły coraz nowsze, zarazem coraz bardziej zastanawiające obrazy przeszłości. Coraz bardziej cierpiące ilustracje ukazujące postawy, których dziewczyna nigdy nie poznała. Miłość. Tak, taka do wykorzystania. Boląca, w pożądania zrodzona, a nie z pragnienia ciepła. Tęsknota? Za kim miała niby tęsknić. Chyba sama za sobą. Wiedziała, że teraz to tylko postać, a nie ona sama. Tylko biała, blada i załzawiona maska splamiona hańbą niechcianego uczucia, dotyku; boli. Uczciwość? Wobec kogo? Jeśli sama wobec siebie nie była szczera, uczciwa... więc jak mogła być taka wobec kogokolwiek innego. Tyle potrzeb, chociaż żadna nie została spełniona, choćby w małej części nie została wypełniona dziura w jej sercu. A co to serce? Gdyby ona jeszcze to wiedziała. Serce, to dla niej coś magicznego, co nie jest rzeczywiste, teraz liczy się tylko pragnienie zemsty. Zemsta, to teraz najważniejszy i najłatwiejszy sposób na wyzbycie się wszystkich emocji, od miłości, bo poczucia winy. Poczucie winy? Właśnie. A jednak to czuje. Czuje, gdy czuła krwawe łzy na swoich policzkach. Nie powinna płakać. Żal. Choćby mały, ale był. Jakże. Szczęście, gdy jest przy niej, gdy czuje ciepło, gdy unosi się daleko od czarnej przepaści, topiąc się w radości złotej barwy i niebieskiego nieba. Jej głowę wypełniały tysiące myśli. Siedziała samotnie na cmentarzu z przymkniętymi powiekami, a w zaciśniętej dłoni trzymała lilię-białą lilię, którą kiedyś położyła na grób ukochanej siostry.

Nogi zaniosły mnie na cmentarz.... Miejsce tak straszne i smutne że ciężko mi było patrzeć na te nagrobki, połowa z nich stała bo wampiry zabiły tych biedaków, a wszystko przeze mnie...... w oddali dostrzegłem Megan , ale wyglądała tak jakby nad czymś myślała intensywnie....... wyglądała pięknie a zarazem smutno.... Chciałem podejść ale doszedłem do wniosku że może chce być sama.... Usiadłem pod drzewem....

Delikatny, wiosenny wietrzyk przyniósł do Meg intensywny zapach wampira. Wampirzyca znała bardzo dobrze tą woń. Otworzyła wcześniej przymknięte powieki, a jej wzrok zwrócił się ku drzewu gdzie siedział Taylor. Uśmiechnęła się delikatnie na widok znajomej twarzy. Podniosła się zgrabnie z chłodnej ziemi i podeszła do chłopaka
-Witaj -jej cichy i melodyjny głos zabrzmiał na cmentarzysku.

Moje oczy zabłysły radościa na widok Meg .... Hej Meg.... powiedziałem i uśmiechnąłem się do niej,podniosłem z ziemi...ująłem jej dłoń i delikatnie pocałowałem... Dawno się nie widzieliśmy... dodałem, spokojnym głosem....

-rzeczywiście.. -oparła się o pień drzewa -myślałam o Tobie.. -dodała niepewnie. Odwróciła głowę w przeciwną stronę lekko się uśmiechając.

Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej.... Ja też myślałem cały czas o tobie... Dodałem.... spojrzałem na nia....Mogę spytać co tutaj robisz??...Spytałem, nie odrywając wzroku od Meg...

Megan przymknęła oczy i cichutko westchnęła
-nic szczególnego... po prostu przechodziła obok i postanowiłam się rozejrzeć -odpowiedziała jak najszybciej mogła.

Aha... powiedziałem... Masz ochotę na mały spacer??...Spytałem uśmiechając się do niej... wolałem dać jej wybór... znaliśmy się przecież krótko, mogła mieć inne plany...

-dobrze.. -uśmiechnęła się lekko i ruszyła wolnym krokiem w stronę głównej bramy.

Ślicznie dzisiaj wyglądasz.... Powiedziałem idąc obok Megan... Mam Pytanie... Albo nie nie mam..Zawachalęm się wpadrzony w Megan, Chciałem przyblizyć się do niej ale po tym co było u mnie w mieszkaniu, ręcę grzecznie schowałem do kieszenii....

- dziękuję.. - uśmiechnęła się blado
- o co chcesz mnie zapytać ? -popatrzyła zaintrygowana na Taylora.

Nie powiem... Zanudziłem tajemniczo...To teraz Gdzie??... Spytałem, zerknąłem na nia i się uśmiechnąłem * Mam nadzieję że nie ma jakiś takiś zdolności żeby wyłapać co ja myślałem* skwitowałem w myślach, na sekundę w moich oczach pojawiła się panika...Szedłem spokojnie z rękami w kieszeniach...

-heej... chcesz żebym cię błagała ?! -puknęła chłopaka żartobliwie w ramię. Uśmiechnęła się zalotnie i delikatnie musnęła palcami jego dłoń.
-może jednak zostaniemy tutaj ?

Nie, błagać nigdy, chodź... skrzywiłem się * opanuj się ile ty masz lat*... Możemy jak najbardziej... Powiedziałem i siadłem poddrzewem, znowu poczułem to dziwne uczucie kiedy Meg przejechała mi po dłoni, uśmiechnąłem się lekko...

Uśmiechnęła się do Taylora i usiadła obok niego
-a więc o co chciałeś mnie zapytać ? -wiedziała, że wierci mu teraz dziurę w brzuchu, ale nie lubiła kiedy ktoś wycofywał się ze swoich decyzji.
-przysięgam, że odpowiem.. -dodała patrząc mu głęboko w oczy.

Wyciągnąłem rękę i przejechałem opuszkami palców po jej dłoni * Do działa i w drugą stronę*.. Poczułaś coś??... Spytałem, nie o to chciałem zapytać ale tamto pytanie było tak nie istotne że już zapomniałem o nim.... Spojrzałem na nią z ciekawością....

Zastanowiła się przez chwilę po czym odpowiedziała podejrzanie
-a co miałam poczuć ? - wiedziała , że jeśli odpowie na to pytanie źle to może zranić Taylora.

na twarzy pojawiła się maska pokerzysty... Nic....spróbowałem modulować głos aby Megan nie poczuła sie do czegoś zobowiązana lub cos podobnego, to nie o to chodziło... bo to że moje ciało reagowało na Meg tak to nie znaczy że jej musiało... Niestety westchnąłem na końcu co mogła Megan odebrać jako symbol że kłamię lub coś zataiłem przed nią...

Megan położyła dłoń na policzku wampira i przybliżyła się do niego. Przyłożyła swoje wargi do jego i czekała na reakcję chłopaka.

Sam dotyk wywołam rewolucje we mnie, a ten pocałunek.... Odpowiedziałem na niego ochoczo, delikatnie ale stanowczo.... Czułem że moja ręka dotknęłam Megan, palce mi się trzęsły i chodź od jej ciała dzieliła moje palce tkanina, moje palce same delikatnie zjechały do jej bioder.. Wtedy oprzytomniałem i szybko się cofnąłem... Przecierz nie chciałem jej skrzywdzić...spojrzałem przepraszająco na nią, taka gwałtowna reakcja mogła zostać odebrana przez nią opatrznie...

Uśmiechnęła się czując dłoń Taylora na jej biodrze.
-nic się nie stało.. -szepnęła i żeby to udowodnić ponowiła pocałunek.

Jesteś pewna??... Spytałem, przysunąłem się bardzo blisko, jej woń zawładnęłam mną, czułem ze nie moge się oprzeć, delikatnie palce wplotłem w jej włosy...