Ronnie Scott's jazz club

hej kotku, pamietasz jak ten facet w barze ciebie zaczepiał, byłem szaleńczo zazdrosny o ciebie, zabiłbym go rozumiesz a to był niewinny flirt ledwie- powiedziałem cichutko przybliżając sie do jej ucha

-właśnie . to on zaczepiał mnie , a nie ja jego . - warknęłam .

hej czy ja siadłem do niej czy ona do mnie??- zapytałem cichutko, byłem na tyle blisko że mogłem policzyć jej rzęsy

- nieważne ... - upiłam łyk coli i spojrzałam na Alexa .

kotku widzisz to wszystko przezciebie, jestem mężczyzną.......dobra nie ważne jak chcesz to ciebie przeproszę albo
możesz mnie karać do woli- powiedziałem delikatnie smyrając jej płatek ucha nosem

- nie będę cię karać , i nie chcę , żebyś mnie przepraszał . - uśmiechnęłam się blado .

hej co jest??- spytałem powoli muskając ją po policzku nosem
* KOCHAM tylko ciebie powiedz mi*

- nic się nie stało . - pogłaskałam go po policzku . - chodźmy do BV , tam zawsze jest ktoś znajomy . - popatrzyłam w oczy Alexowi .

* zabijesz mnie kobieto* pomyślałem wesoło
okey czemu nie przyda się trochę towarzystwa innych wampirów- powiedziałem uśmiechnięty

Weszłam do klubu. Widać było że panuje tu super atmosfera. Usiadłam przy stoliku i zamówiłam piwo. Zamknęłam oczy i wsłuchiwałam się w rytm muzyki.

Postanowiłam iść na spacer. Ubrałam płaszcz i wyszłam.

weszła do klubu i usiadła przy jednym ze stolików. Na wstępie zamówiła drinka- a co ;D. Czekała na występ jednego ze swoich ulubionych jazzmanów amatorów. W miedzyczasie przeglądała gazetę, którą kupiła gdzieśtam.

wyszła oglądac 39 i pół

Weszłam do klubu. Byłam ubrana w dżinsy i krwisto czerwoną tunikę. Usiadłam przy stoliku i zamówiłam piwo.

Weszła do klubu rozglądając się dookoła. Nie znając tu nikogo podeszła do pierwszego stoliku przy oknie i zamówiła colę

Poczułam, że do baru weszła wampirzyca. Podeszłam do niej.- Cześć. Jestem Alice. Mogę się przysiąść?- zapytałam.

- Tak. Oczywiście - Odparła przyjemnym tonem, a na jej twarzy pojawił się nikły uśmiech.
- Jestem Isabella, ale wołają mi Bella. - Podała dziewczynie dłoń.

Uśmiechnęłam się i usiadłam.- Miło mi cię poznać. Od dawna tu mieszkasz?

- Od niedawna... od wczoraj dokładnie - Powiedziała opierając łokcie na stoliku.
- A ty...?

Uśmiechnęłam się- Już od paru miesięcy. Od dawna jesteś wampirem?- zapytałam.

- Cóż... od prawie wieku... Jednak niektóre rzeczy nie są przyjemne... a ty? - Wzięła kubek coli i zaczęła popijać słuchając Alice.

Żyję już 58 lat. A zostałam przemieniona, gdy miałam 17 lat...- wzdrygnęłam się na myśl o przemianie.- Skąd pochodzisz?

- Z Arizony, dokładniej Phoenix...- Zaczęła mieszać słomką w kubku.

Ja z Hiszpani...- uśmiechnęłam się. Dalej zadawałam pytania- chciałam się o niej jak najwięcej dowiedzieć.- Dlaczego zdecydowałaś się przyjechać do Nowego Jorku?

- Ponieważ w moim świecie nie potrafiłam żyć, dlatego próbuję wszędzie...- Westchnęła głęboko zastanawiając się dlaczego dziewczyna tak strasznie chciała być poinformowana o jej osobie.

Aha. No cóż... Ja wiele podróżowałam, przed przyjazdem tutaj. To jest jedyne miejsce, w którym poczułam że mogę zamieszkać.- uśmiechnęłam się i spojrzałam na zegarek.- Przepraszam cię, ale muszę już lecieć. Do zobaczenia.- wstałam, ubrałam płaszcz i wyszłam.

- Tak, do zobaczenia...- Powiedziała po cichu, dopiła colę i także wyszła.

Weszłam do klubu. Usiadłam przy stoliku i zamówiłam sok pomarańczowy. Zamknęłam oczy i zamyśliłam się.

Nagle poczułam wampira. Rozejrzałam się i zauważyłam go, siedzącego przy stoliku obok. Nudziło mi się więc wstałam i zagadałam.- Hej, Alice Evans. Mogę się przysiąść?- zapytałam i uśmiechnęłam się.

Usiadłam na krześle na przeciwko Johna.- Nigdy cię nie widziałam... Od dawna mieszkasz w Nowym Jorku?- zapytałam i napiłam się soku.

Uśmiechnęłam się.- Umiesz grać na gitarze? Kiedy byłam człowiekiem też grałam.- westchnęłam cicho.- Od dawna jesteś wampirem?

Uśmiechnęłam się.- No to dość długo. Ja mam już 58 lat.- zamyśliłam się.- Zostałeś przemieniony w wampira czy pochodzisz z wampirzej rodziny?

Pokiwałam głową.- No tak, rozumiem.- powiedziałam po chwili i upiłam trochę soku.

Spojrzałam na Ozzy'ego. Jego strój był.... wyjątkowy.- Jakiej muzyki słuchasz?- zapytałam wesoło.

Aha.- zachichotałam i dopiłam sok.- Wiesz co, chyba powinnam już iść.- Uśmiechnęłam się przepraszająco i wstałam.- Miło cię było poznać. Do zobaczenia.- powiedziałam i wyszłam z klubu.

Monica weszła z uśmiechem do baru. Do jej nozdrzy wdarł się znajomy zapach. Ze zdziwieniem jej ciemnobrązowe oczy powędrowały na Johna. Podeszła do niego energicznym krokiem. Kiedy ostatni raz go widziała pokłócili się.
-Co ty tu robisz?-syknęła, zakładając ręce na piersi. Była pewna, że wampir zacznie zaraz być wobec niej złośliwy. Jak zawsze...