Piwnica - Lysette Dufours

Och ... wiedziałam, że zrozumiesz - z radości rzuciłam się mu na szyję - przecież go znasz... on nigdy nie używa tego przeciwko swoim ... On jest taki dobry... zawsze myśli bardziej o innych niz o sobie.
Myślisz... - zawachałam się - myślisz, że ten jego ... wypadek ma cos wspólnego z Ane??

To chyba nie pora - lekko odsunąłem od siebie Lys - A co do Ane... nie wiem.. przez chwilę przeszło mi to przez myśl... - Zamysliłem się - swoja drogą dawno juz jej nie widziałem... trochę to podejrzane...

Ale on by jej nie skrzywdził - spojrzałam błagalnie na ukochanego. Odruchowo złapałam go za rekaw kurtki - Przecież wiesz, że nigdy nie zrobił by nic, co by mogło ją zranić... Od czasu Tanyi... nie widziałam go w takim stanie... Pamiętam jak zachowywał się w stosunku do niej... był jak piesek... zawsze przy swojej pani, na każde jej skinienie, robił wszystko czego tylko chciała... a później ona go zostawiła bez słowa wyjasnienia - opowiadałam Santiemu. Zrobiło mi się strasznie smutno, dobrze, że Louis nie słyszał naszej romowy. Nie chciałam budziź w nim starych wspomnień.
A gdy ją odnalazł - wielka łza spłynęła mi po policzku - powiedziała mu, że to jego wina, że odeszła. Że zranił ją swoim zachowaniem, i że jedyne co on potrafi to ranić innych... Byłam tam, słyszałam to... i nie mogłam się oprzeć wiec sprawdziłam czemu to powiedziała... To ... to było straszne...
Opadłam na kolana.

Lys - złapałem ją za ręce i podniosłem z podłogi - co usłyszałaś w myslach Tanyi??
Byłem zaciekawiony. Nigdy wcześniej nie wiedziałem co stało się pomiędzy Louisem i niejaką Tanyą. Wiedziałem jedynie, że owa wampirzyca istniała i, że kiedys była dla Louisa kimś ważnym.

Och... to było okropne... jej mysli krązyły wokół dwóch scen. - na wspomnienie tego wszystkiego zrobiło mi sie słabo, dobrze, że Santi trzymał mnie w tali, bo prawdopodobnie znów bym upadła.
Jedną była rozmowa... z jej bratem... i kochankiem jednocześnie... Rozmawiali o Louisie i jego darze... To on... to Raul kazał jej uwieść Louisa a później namówić go, by pomógł im w jakimś planie... chodziło o likwidacje jakiegos klanu. Kolejna łza połunęła po moim policzku.
Druga zaś... inna rozmowa, również z Raulem... powiedział, że Louis nie jest tym, kim myslał, że jest i, że nie podoła temu zadaniu... chodziło o jego poglądy... nie chciał zabijać innych wampirów... wtedy Raul kazał zostawić Tanyi Louisa i wyjechać...
Złapałam Santiego za twarz... Ona nigdy go nie kochała Santi... nigdy.
Byłam pełna żalu... żałowałam, swoich wcześniejszych decyzji... Przecież mogłam ostrzec Louisa przed Tanyą... mogłam poprostu wczesniej zajrzać do jej głowy... ale nie... nie chciałam wtrącać się w ich sprawy... Pozwoliłam mu zakochać sie w osobie, która chciała go jedynie oszukać...
Stróżka krwii przesuwała sie powoli po mojej twarzy.

- Och Lys... nie wiedziałem... - Przytuliłem ja mocno. Mi również zrobiło się smutno... W tym momencie było mi żal Louisa... nie wiem co bym zrobił, gdyby teraz nagle Lys mnie zostawiła... pewnie zrobiłbym wszystko co w mojej mocy by umrzeć...
- Czy powiedziałaś mu o tym wszystkim... o, co usłyszłaś od tej... Tanyi??

Ttak - wyjakałam - chyba tylko dzięki temu Louis jeszcze żyje...
Myślałam, że z ane będzie inaczej, że w końcu Louis będzie mógł byc szczęśliwy.
Spojrzałam na brata na łóżku. Oratłam łzy z twarzy i powiedziałam:
Trzeba mu przynieść troche krwi... wtedy napewno poczuje sie lepiej...

- Rzeczywiście wygląda na wygłodniałego - spojrzałem na niego uważnie. Mocniej objąłem Lys w talii i pocałowałem ją namiętnie.
- Ty z nim zostań, a ja przyprowadzę jakąś śliczną, niegrzeczną dziwczynkę...
Uśmiechnąłem się łobuzersko.

Wspaniale - odwzajemniłam pocałunek - Idź on jest bardzo słaby. Usiadłam na łóżku obok Louisa i pogłaskałam go po jego lekko pofalowanych blond włosach.

Spojrzałem na nich, usmiechnąłem się i wybiegłem z mieszkania, poszukac dla Louisa czegoś... smacznego.

Stała razem z Alice przed drzwiami do mieszkania Lysette. Zapukała delikatnie.
Mam nadzieje , że jest w domu pomyślała . Czekała by ktoś z mieszkańców otworzył jej drzwi.

Właśnie zbliżałem się do drzwi, kiedy nad młodą dziwczyną zauważyłem dwie wampirzyce...
Och... Ane - powiedziałem zaskoczony widokiem wampirzycy... - To chyba nie jest najlepszy moment na odwiedziny - wyjakałem

Coś ... coś się stało ? - wyjąkała wpatrując się niepewnym wzrokiem w Santiego. -- Mógłbyś mi wyjaśnić ... o ... o co tu wszystko chodzi ?

Wpadła na Ane.- Co z Louisem?- zapytała

Usłuszałm pukanie... weszłam do głowy pierwszej osoby, ktorą napotkałam przed drzwiami... To była Alice...
wtedy to zobaczyłam...
to co stało się z Louisem..
Zatkało mnie... To wszystko była sprawka Eufrazji... Wpadłam w furię...
Podbiegłam do drzwi.. i otworzyłam je z rozmachem...
To nie jet odpowiednia pora na odwiedziny... Wykrzyknełam w nerwach... nie miałam ochoty nikogo widziec... poza tym Louis nadal sie nie budził. Wpusciłam do środka Santiego, zasłaniając wejście dziewczynom.

Mmoże później - odpowiedziałem zza pleców Lys... nie miałem pojęcia czemu jest taka wkurzona...
Skierowałem się do pokoju Louisa, by zanieść mu ofiarę.
Wróciłem po kilku sekundach... dałem Louisowi troche świerzej krwii... Chyba zaraz sie obudzi...
Ja się przejdę na polowanie... przez tą dziweice chyba troche zgłodniałem... Wyszedłem pozostawiając za sobą wampirzyce.

O cholera.- "tylko ja tu nie umiem czytać w myślach?!" pomyślała- Co robimy?- zapytała Ane

Spuściła wzrok i jak to miała w zwyczaju przygryzła dolną wargę. Zamyśliła się na chwilę i dodała. - Lys , coś jest nie tak , prawda ? Powiedz mi co się dzieje... - zmrużyła oczy i przyglądała się badawczo Lysette. - Proszę ... - powiedziała cicho

Powoli zaczalem dochodzic do siebie. Posilek duzo mi dal. Czulem dotkliwe ukłocie na szyi... i bol w nodze... Ten dolny powoli ustepowal... prawdopodobnie własnie dzieki pozywieniu, jednak ten na szyi bardzo mi doskwierał.
Przejechałem dłonia w miejscu gdzie znajdowały się slady po kłach
Ughhh - syknałem z bolu... jeszcze chyba nigdy nic mnie tak nie bolało... jeszcze nigdy wczesniej zaden wmpir sie na mnie nie rzucił...
Nawet nie chcialem myslec za co to wszystko... uslyszalem glosy z salonu... nie mialem jednak ani ochoty ani sily sie podosic. Rozejrzalem sie po pokoju.
Co za sajgon - pomyslalem i opadlem na poduszke.

Szczerze mówiąc nie wiem Ane... nie wiem co się dzieje z wampirem po ugryzieniu przez innego wampira... nigdy nikt mnie nie ugryzł - zrobiłam zamyślona minę - moze poproszę Eufrazję... napewno nie zawacha się mi tego zademonstrować.
Byłam zła, na Ane, na Alice, na wszystkich, którzy byli w poblizu i nic nie zrobili, żeby powstrzymać Eufrazję przed atakiem na mojego brata....

Lysette , proszę ... proszę ... proszę - wpatrywała się w wampirzycę - błagam , jesli będzie trzeba mogę nawet klękać i całować Cię po stopach.- powiedziała całkiem poważnie cały czas gapiąc się na Lysette.

Czego ty właściwie ode mnie chcesz - zapytałam ze złością rozzłoszczona jej zachowaniem... poczekaj zaraz ci powiem po co on poszedł na moon street, choć to raczej nie jest tródne do wydedukowania...
Zacisnęłam powieki i weszłam do głowy Louisa, szukajac myśli, ktore były w jego głowie, tuz przed "wypadkiem"
Jest!! Juz chciałam zacząć jej opowiadać, co dokładnie czół Louis kiedy zmierzał do jej domu, ale cos innego zwróciło moja uwagę... myśli po ataku Eufrazji...
Och Ane nawet nie wiesz co Eufrazja narobiła, przez ten jeden głupi wyskok... jeśli chcesz zobaczyć Louisa... Moge się go zapytać, czy chce mieć teraz jakichkolwiek gosci... ale uwierz mi... on jest pewny, że cie skrzywdził i uwaza, że najlepiej będzie jeśli już nigdy sie nie spotkacie... wiec raczej nie bedzie chciał się z toba teraz spotkać... a juz napewno nie w takim stanie... nie wiesz jak on wygląda.. a zresztą sprawdź... przeciez możesz... sprawdź co on czuje... zobacz jak bygląda... - powiedziałam z ironicznym uśmieszkiem...

Co tam sie dzieje... intensywnie wytezalem sluch... ale wszystko bylo takie niwyraxne, takie ciche - co jest... zamieniam sie w czlowieka czy co!?
Az sie wzdrygnalem... nadal nie mialem sily wstac... nie slyszalem co dzieje sie w salonie
ciekawe czy chociaz moge mowic...
Naprezylem wszystkie miesnie i zawolalem
Lys
To co mialo byc wolaniem bylo jedynie cichym pomrukiem... prawie szeptem i to strasznie ochryplym
wspaniale... mam nadzieje ze chociaz uslyszysz...

Ja ... ja ... nie chciałam. To nie była jego wina... to ... to... jak zawsze ja wszystko spieprzam. Wszystko, sprawiam tylko ból - spuściła głowę. - Zapytaj go czy chce ... czy chce jeszcze mnie widzieć po tym wszystkim. Jeśli nie ... zrozumiem. - jęknęła.
Nie podniosła głowy. Bała się spojrzeć Lysette w twarz.

Nagle usłyszałam jego szept... Brzmiał okropnie...
Przepraszam... - powiedziałam troche oschle - ale, jak same słyszycie brat mnie woła.
Szybkim krokiem przeszłam do pokoju Louisa. Nie zmknęłam przed Wampirzycami drzwi wejściowych. Byłam zła, ale wiedziałam, że obecność Ane może torche pomóc Louisowi. Nie chciałam jej zapraszac, ale jesli ni wykorzysta o kazji i sama nie wejdzie... to jest albo glupia, albo wcale jej na Louise nie zależy, przynajmniej nie tak jak mówi.
Louis obudziłeś się - podbiegłam do brata i przytuliłam go mocno... może trochę za mocno, bo jeknął cicho.
wołałes mnie o co chodzi?? - zapytałam troskliwie.

Co tam się dzieje?? - wykrztusiłem wskazujac na salon... gdy Lys przestała mnie dusić.
Musiało być ze mną naprawdę źle skoro zachowywała sie w taki sposób.

Ane, wchodzimy- szepnęła do Ane. "Albo to teraz wyjaśnimy, albo już nigdy"- pomyślała. Weszła do mieszkania, ciągnąc Ane za rękę.

och - zawachałam się - och... właściwie to nic takiego... Jestes jeszcze głodny?? Jeśli tak zadzwonie do Santiego... jest na polowaniu, może ci coś przyniesć.
Szybko zmieniłam temat. Nie chciałam go zordrażniać.

Nie nie jestem glodny Lys.
Moj glos wreszcie zaczynal brzmiec normalnie.
Nie zmieniaj tematu.

Poprostu masz gości, a ja nie wiem, czy juz masz wystarczająco siły, żeby sie z kimś spotkać. Głupio się czułam rozmawiając w ten sposób Louisem. Pierszy raz to ja opiekowałam sie niem, a nie na odwrót.

"serce" zadrazalo mi na dxwiek tej informacji
Gosci?? A kto przyszedl mnie odwiedzic.
Nie wiedzialem czy mam prawo w ogole ludzic sie, ze to moze byc ona... ale chcialem zeby to byla ona... chcialem tego najbardziej na swiecie.

Alice - odpowiedziałam szybko

Raz kozie śmierć - powiedziała do siebie i korzystając z okazji , że Lys oddala się do Louisa weszły szybkim krokiem do domu.
Wyłoniła się razem z Alice zza framugi drzwi pokoju wampira. łza spłynęła jej po policzku. Niewątpliwie cierpiał.
- hej - powiedziała cicho...

Mowilas, ze przyszli goscie...
Lys zaczyanala krecic...
to moze byc ona... jest szansa, ze to ona... moze przyszla do mnie... Ale jesli to ona... to czy powinna chciec mnie widziec... napewno znow ja zranie...Mialem metlik w glowie.
Przeciez ja potrafie tylko ranic
Przypomnialy mi sie slowa Tanyi.
To jest ONA...
Spojrzalem na Ane i zrobilo mi sie jakos tak slabo... opdalem na poduszke, choc nie chcialem tego. Chcialem na nia popatrzec, choc jeszcze przez moment, spojrzec na jej twarz, piekne, duze oczy, maly delikatny nosek.
Tak bardzo tego chcialem a nie mialem nawet sily podniesc glowy...

Louis... wszystko ok - przestraszyłam się jego zachowaniem. Leżał teraz sztywno, jakby nie mógł sie poruszyć.

Tak
Wycedziłem przez zęby

Spojrzałam na jego kwaśną minę
Mam butelkę Shery w kuchni, może masz ochotę Alice - spytałam ozięble patrząc w oczy wampirzycy, jakby dajac jej znać, że pora wyjść z pokoju.

Chętnie. Chodźmy. Poza tym bardzo ładne mieszkanie- szła już w stronę kuchni. "może się uda to wyjaśnić!" cieszyła się w duchu.

- Przykro mi ... chcę Ci powiedzieć , że to nie była twoja wina. - patrzyła na niego - nie uraziłeś mnie .... i nie zraniłeś. - powiedziała dobitnie wypowiadając wyraźnie wszystkie litery. Nie chciała ranić. Nie chciała sprawiać bólu osobie ... którą tak bardzo kochała.
- Może to głupie pytanie... ale jak się czujesz - zapytała z troską w głosie cały czas bacznie się mu przyglądając.

Zgrywac twardziela czy pokazac ze mnie boli
zastanawialem sie...
to glupie
Podnioslem sie lekko pomimo, ze ledwo trzymalem sie w pozycji pollezacej, usiadlem.
Ok
powiedzialem
Wlasciwie to wcale nie czulem sie xle... Lys troche przesadza...
Powiedzialem troche zbyt entuzjastycznie bo nagle bol w szyi lekko sie nasilil, jednak powstrzymalem jekniecie.
dobrze ze mi powiedzialas, ze to nie przeze mnie bo juz zaczalem sie zastanawiac co zrobilem... wlasciwie to juz nawet uwierzylem, ze cie zranilem i ze...
Usmiechnalem sie szelmowsko....

Często miewam głupkowate wizje i wyglądam jak trup.
Przypomniał jej się ten feralny wieczór w BV gdzie padła na podłogę i dostała wstrząsów epileptycznych.
Usiadła na rogu łóżka. Uśmiechnęła się i dodała - i że ? dokończysz ? - spytała cicho i puknęła się w czoło - No tak ... ty czujesz się zapewne słabo a ja jak na egoistkę przystało wypytuję Cię i wypytuję. - przewróciła teatralnie oczami - jeśli chcesz mogę sobie iść. - nadal się uśmiechała.

Nie ... nie
Mysl, ze moglaby odejsc... byla nie do przyjecia, ale czulem, ze powoli odplywa.
Nie odchodx prosze... moze to nie wporzadku, ale skoro juz tu jestes to posiedx ze mna...powiedzialem ukladajac sie wygodnie na poduszce
Wiem ze zaraz zasne... ale chcialbym, zebys tu byla... zebym... zebym nie musial sie bac, ze juz wiecej cie nie zobacze... zaraz po przebudzeniu
gdyby nie fakt, ze jestem wampirem pewnie bylbym juz caly czerwony...
Nie jeszcze nie...
Myslalem goraczkowo, ale powieki juz osowaly sie na oczy, zaslaniajac przede mna widok, najpiekniejszej na siwecie istoty, ukochanej prze ze mnie istoty.

Dobrze , mogę zostać - uśmiechnęła się raz jeszcze i schwyciła go za rękę.
Wpatrywała się w śpiącego wampira - Sen jest lekiem na wszystko - powiedziała cicho i delikatnie pogłaskała go po dłoni.
Usiadła wygodnie na rogu łóżka i wyciągnęła swój odtwarzacz Mp3. Wsadziła sobie słuchawki do uszu. Teraz mogła czuwać ... nawet wieki.

Popatrzyła jeszcze na Ane i Louisa- No, Lys, to ja lecę. Nic tu po mnie. Przekaż Louisowi że życzę mu zdrowia.- uśmiechnęła się do Lys. Odwróciła się w stronę drzwi i wyszła. Potem pomyślała "Hmm.. iść się upić do baru, czy wrócić do domu?". W końcu poszła w stronę swojego mieszkania.

och... tak.. - byłam zamyślona - pójdę cię odprowadzić... chyba troche zgłodniałam...
Powiedziała i wyszła za Alice z mieszkania, pozostawiając wewnątrz Ane i Louisa.