Piwnica - Lysette Dufours

Na początku chciałam się odsunąć, jednak tego nie zrobiłam. Pod wpływem jego ciepłej dłoni przymknęła powieki. I stałam tak przez moment napawając się jego bliskością, zastanawiając się jednocześnie, czy to źle, że tak bardzo chcę mu przebaczyć i uznać, że tego wszystkiego nie było. Wreszcie uniosłam rękę i chwyciłam jego dłoń odsuwając powoli od swojego policzka. Rozchyliłam powieki lekko powieki i spojrzałam w jego duże złote oczy.
Obiecaj mi, że już nigdy więcej mnie tak nie zranisz... poprosiłam błagalnie. To było prawie jak kapitulacja całej mojej złości.

-Lys, przysięgam... nigdy już więcej Cię nie zranię..- odpowiedziałem szczerze. Podszedłem do niej tak blisko, że stykaliśmy się nosami - Lysette, kocham Cię i będę powtarzał to każdego dnia, aż do końca mego istnienia. - szepnąłem i pocałowałem ją bardzooooooooo, bardzooooooooo, bardzooooooo... namiętnie.

Poddałam się pocałunkowi Nicka, jakby nic się między nami nie wydarzyło, jakby całe to zajście w ogóle nie miało miejsca, jednak gdy się od niego oderwałam... Spojrzałam na niego z maniakalnym uśmiechem (który był niemal przerażający).
Ale jeśli skrzywdzisz mnie jeszcze raz... zagroziłam... To odbiorę ci najcenniejszą rzecz jaką posiadasz... i zjechałam wzrokiem nieco w dół.
Roześmiałam się widząc jego minę. Nie był to już jednak ani histeryczny, ani złośliwy śmiech, ale szczery i wesoły, taki jak dawniej.

- chyba nie chcesz... - osłupiałem - będę grzeczny ! - zapewniłem szybko i ze śmiechem złapałem ukochaną w talii. Podszedłem z nią do kanapy i położyłem nas na niej. Przytuliłem Lys mocno do siebie. Chciałem się nią nacieszyć...
*uff.. o mały włos jej nie straciłem.. *- uśmiechnąłem się do siebie.
Umarłbym gdyby Lysette mi nie wybaczyła.

Opadłam lekko na kanapę, tuz obok Nicka. Chwyciłam lekko jego podbródek i uśmiechnęłam się patrząc mu głęboko w oczy
Przesadzasz... powiedziałam mrużąc własne. Świetnie byś sobie poradził... z pewną olśniewającą piękną wampirzycą o imieniu Emily... dodałam z przekąsem. Odwróciłam głowę, którą oparłam na jego ramieniu. Moja uroda... jej nie dorównuje... do pięt jej nie dorastam... powiedziałam bardziej do siebie niż do Nicka.

-nawet nie wiesz jak bardzo się mylisz... - zamruczałem... -jesteś najpiękniejszą wampirzycą na świecie.. - szepnąłem jej do ucha, które potem pocałowałem. Położyłem dłoń na udzie Lys, delikatnie je gładząc.

Na caaałym świecie?? spytałam unosząc się i spoglądając na niego niewinnie. Wcale nie oczekiwałam odpowiedzi. Dziękuję... uśmiechnęłam się słodko zadowolona i pochyliłam się nad Nickiem by złożyć na jego miękkich ustach namiętny pocałunek.

- na całym wszechświecie.. - dodałem tuż przed pocałunkiem. - mogę ci jakoś wynagrodzić dzisiejszy dzień ? - pochyliłem się i zacząłem obdarowywać szyję Lys delikatnymi pocałunkami.

Wolałabym o nim zapomnieć... wyznałam szczerze, jednak po chwili uśmiechnęłam się zadziornie i spojrzałam z góry na ukochanego. Chociaż mała rekompensata by nie zaszkodziła... Powiedziałam powoli jakby zastanawiając się nad korzyściami obrotu sytuacji. Odchyliłam głowę upajając się przyjemnością jaką te delikatne pocałunki mi sprawiały.

-mmm... czekam na propozycje - zamruczałem dalej pieszcząc delikatnymi pocałunkami aksamitną szyję Lys

Uśmiechnęłam się łobuzersko, ujęłam Nicka za podbródek i uniosłam jego twarz tak by spojrzeć mu w oczy. Daj mi trochę czasu a wymyślę coś tak perwersyjnego, że nie wiem czy podołasz. Zaśmiałam się, po czym zbliżyłam się do niego i trochę mniej delikatnie niż zazwyczaj chwyciłam w usta jego dolną wargę, zaczęłam ją ssać, co jakiś czas podgryzając.

Podniecony do granic możliwości chwyciłem Lys za pośladki i wstałem z kanapy.
* dam ci tyle czasu ile zechcesz.... a tym czasem pomyślimy razem... w sypialni *- przekazałem Lys w myślach. Ruszyłem do sypialni, gdzie ułożyłem nas na łóżku. Zręcznie zdjąłem bluzkę Lysette, po czym zająłem się swoimi spodniami.

Przygryzłam dolną wargę przyglądając się poczynaniom Nicka. Bluzka poszła mu naprawdę szybko. Albo mi się zdawało, albo szybciej niż zazwyczaj. W międzyczasie (gdy on zdejmował spodnie) zerwałam z niego górną część garderoby, lekko drapiąc go przy tym po jego nagim, bosko wyrzeźbionym ciele. Nie mogąc się powstrzymać zamruczałam cicho (gładząc) patrząc na te idealne mięśnie.

Zdjąłem spodnie Lys odrzucając je gdzieś w bok. Moje ręce zaczęły wędrówkę po ciele Lysette , a podążające za nimi moje usta smakowały każdy kawałek jej ciała.

Wzdychałam, mruczałam i pojękiwałam cichutko za każdym jego delikatnym dotknięciem, pragnąc więcej i więcej z sekundy na sekundę. Najpierw wplotłam dłonie w jego włosy, szarpiąc je lekko palcami, później jednak moje ręce zaczęły zjeżdżać niżej, na jego jakby wyrzeźbione z kamienia napięte ramiona. Przez chwilę oddawałam się przyjemnemu ciepłu, jakie na moim ciele pozostawiały jego pocałunki, aż wreszcie moja dłoń powędrowała z powrotem do jego ciemnych włosów, by przyciągnąć jego twarz do moich spragnionych ust.

Obudziły mnie promienie słońca. Przetarłem dłonią oczy i spojrzałem na śpiącą obok mnie Lys.
-jesteś śliczna.. - szepnąłem jej do ucha i wstałem z łóżka. Przeszedłem do łazienki i wskoczyłem pod zimny prysznic.

Niezauważalnie wręcz rozchyliłam powieki i powiodłam wzrokiem za ukochanym. Takie powitanie mogłam słyszeć codziennie. Uśmiechnęłam się w do siebie przeciągając się w łóżku. Przewróciłam się na drugi bok i rozmarzona wpatrywałam się w drzwi od łazienki, czekając momentu, w którym ukaże się w nich Nick.

Po krótkim prysznicu owinięty w pasie ręcznikiem wyszedłem z łazienki. Usiadłem na skraju łóżka i odwróciłem głowę uśmiechając się do ukochanej. Powoli zacząłem zbierać swoje rzeczy.

Jak zawsze na jego widok mimowolny uśmiech wpełzł mi na twarz. Gdy siedział na skraju łóżka, przeturlałam się do niego i przytuliłam czule. Kocham cię wiesz... wyszeptałam mu do ucha ocierając się swoim policzkiem o jego. Nie czekając na żadną odpowiedź, zeskoczyłam na podłogę i sama udałam się do łazienki.

Wywróciłem oczami i uśmiechnąłem się szeroko. Gdy ubrałem się podszedłem do drzwi od łazienki i zapukałem
-Lys, chyba pora na mnie... - oznajmiłem czekając na odpowiedź.

W mgnieniu oka uchyliłam drzwi i wyjrzałam, jeszcze lekko ociekając wodą. Ale zobaczymy się... niedługo upewniłam się nie spuszczając wzroku z Nicka.

-jasne. Kiedy tylko chcesz - uśmiechnąłem się i pocałowałem Lys na pożegnanie -to. hmm.. zdzwonimy się - odwróciłem się i wyszedłem z mieszkania Lysette.

Odprowadziłam go wzrokiem, bo po chwili gdy tylko wyjdzie z mieszkania powrócić do swoich stałych "łazienkowych" czynności. Ułożyłam włosy, znalazłam jakieś ciekawe wdzianko i z uśmiechem przejrzałam się w lustrze. Z aprobatą pokiwałam głową przyglądając się uważnie swojemu odbiciu. Zgarnęłam torebkę i wyszłam z domu myśląc o całej liście rzeczy jakie miałam ostatnio zrobić.

Wbiegłam do mieszkania i rozejrzała się dookoła. Wszystko było jak zawsze na swoim miejscu, całe mieszkanie było jak zawsze... puste... Przez moją twarz przeszedł nikły uśmiech. Nie musiałam się pakować, nie potrzebowałam żadnych rzeczy... jednak postanowiłam coś zabrać... weszłam do sypialni i do sportowej torby wepchnęłam nieco ciuchów. Kiedy wszystko zamknęłam zamek i wiedziałam, że mogę wyjść i już nie wracać... usiadłam jeszcze na łóżku i wyjęłam telefon. Wiedziałam, że ta jedna osoba mogła sprawić, że zmienię zdanie, że zostanę...
Wzięłam głęboki oddech i wybrałam numer. I choć modliłam się by tym razem usłyszeć jego prawdziwy głos, a nie tylko pocztę głosową Nick nie odebrał, a ja po raz setny usłyszałam to samo...
Pokręciłam ze smutkiem głową i nadal trzymając telefon w dłoni wstałam. Mogłam się odciąć, zostawić go tu i nie liczyć, że ktokolwiek zadzwoni, udawać, że wcale mnie tu nie było, że... to wszystko jest za mną i nie wróci... ale tego nie zrobiłam... Wrzuciłam telefon do torby i zawołałam Wolfa który z radością merdając ogonem przybiegł z kuchni. Nie był to już szczeniak... sięgał mi do pasa, a jego białe futro lśniło nawet w ciemności. Założyłam mu obrożę i smycz i wyszłam z mieszkania zamykając za sobą drzwi.
Tak wyglądała moja ostatnia chwila spędzona w moim mieszkaniu. Ostatnia chwila, w której modliłam się i błagałam pocztę głosową, by tym razem się nie odezwała. Ale od kiedy potępiony ma prawo się modlić.

Już od godziny stałem jak głupek przed drzwiami Lys. Czułem, że od dawna jej tam nie ma. Najgorsze jednak było to, że nie czułem i nie słyszałem Wolfa, co oznaczało, że Lys musiała gdzieś wyjechać. Zacząłem "lekko" uderzać głową w masywne, dębowe drzwi. Co jakiś czas sięgałem do kieszeni , by wyjąć z niej komórkę i wystukać numer Lysette. Kłopot w tym, że za każdym razem nie miałem odwagi nacisnąć zielonej słuchawki, bo bałem się , że usłyszę słowa takie jak :"Koniec z nami..." lub "Zawiodłam się na tobie.. już nie mogę ci ufać... " . W końcu nacisnąłem odpowiedni guzik i usłyszałem pierwszy sygnał, po którym się rozłączyłem.
Nie dam rady.. - jęknąłem w myślach. Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, że przez ten jeden , pieprzony sygnał na komórce Lys pokaże się informacja "1 nieodebrane połączenie...."
-Świetnie!! -warknąłem -teraz już wie , że jestem tchórzem.. - odwróciłem się na pięcie i flegmatycznym krokiem ruszyłem do Bloody Valentine, by chodź na moment zapomnieć , że jestem tchórzliwym głupkiem.

Dotarcie do domu nie zajęło mi wiele czasu. Nie weszłam nawet do środka, bo jeśli drzwi były zamknięte, mogłam być pewna, że za nimi nikogo nie zastanę.
Kiedy tylko zeszłam po schodach do piwnicy wyczułam jego zapach. Nie był zbyt wyraźny, jednak na tyle mocny, bym mogła stwierdzić, że jeszcze niedawno tu był. Ciężko określić, co czułam. Ulgę, radość... złość, jedyne czego byłam pewna to to, że muszę go znaleźć jak najszybciej. Stanęłam przed moimi DĘBOWYMI (^ ^) drzwiami i wpatrzyłam się w nie, jakbym oczekiwała, że zobaczę na nich jakąś wskazówkę. Nie wiedzieć czemu kiedy tak stałam, narastała we mnie chęć zajścia do BV. Jakbym czuła, że tam go znajdę, jakbym wiedziała, że tam właśnie jest. Nie tracąc czasu najszybciej jak potrafiłam wybiegłam na ulicę, a następnie udałam się do baru.

I znów to zrobiłam... weszłam do domu trzasnęłam drzwiami, a następnie oparłam się o nie jakbym własnym ciałem chciała zabarykadować wejście. Głupia... głupia Lysette. Stałam tak przez chwilę wpatrując się w ścianę naprzeciw mnie. Przełknęłam głośno ślinę. Zawsze musisz coś zrobić... jak nie mówisz za dużo to mówisz za mało... nigdy nic nie robisz jak należy. Głupia... Zamknij się w reszcie!- krzyknęłam do tego cienkiego głosiku, który jak najęty nadawał wewnątrz mojej głowy. Zdenerwowana odskoczyłam od drzwi i podeszłam do barku. Wyjęłam butelkę whiskey i nalałam do szklanki. Usiadłam na kanapie i wyjęłam telefon. Zadzwonię do niego... zdecydowałam otwierając klapkę, nie... nie mogę do niego zadzwonić... zmieniłam zdanie zatrzaskując telefon i odrzucając go na stolik. przejdzie mu... i przyjdzie... na pewno... przyjdzie... zaczęłam przekonywać sama siebie popijając czarnego JW. A jeśli nie... zgarnęłam telefon, kluczyki oraz kurtkę i wyszłam do samochodu. Nawet we własnym mieszkaniu nie mogłam wytrzymać. Usiadłam na miejscu kierowcy(w swoim samochodzie) i wpatrzyłam się w telefon w mojej dłoni...

Dobra... to głupie siedzieć w samochodzie przed domem... jeszcze na dodatek tyle czasu... Odpaliłam silnik... Postanowiłam pojechać na Moon Street. Może, Nick już wrócił. pomyślałam wyjeżdżając z ulicy.

Tak wiem.... jestem bezczelny.
Stanąłem przed drzwiami mieszkania Lys i wyważyłem je kopniakiem. Może chciałem jeszcze "porozmawiać" z Lysette.. wyjaśnić. Jak gdyby nigdy nic usiadłem na kanapie i tępo wpatrzyłem się w jakiś punkt na ścianie na przeciwko mnie.

Zmierzała do domu... nie oddychała... nie patrzyła... po prostu szla na wyczucie... drogę znała doskonale wiec nie musiała jej widzieć... Zeszla do piwnicy niemal jak zombie scierajac resztki krwi z policzkow... juz chciala otowrzyc swoje piekne debowe drzwi... kiedy zorientowala sie... ze nie moze wyczuc klami... dziwne... jak wychodzilam jeszcze tu byla! Rozchylila powieki i zauwazyla ze drzwi sa wylamane... super... jeszcze ja okradli... Jakby nogdy nic weszla do srodka.. dopiero po chwili zauwazyla Nicka... i zaczela przeklinac siebie ze nie oddychala... przynajmniej nie musialaby tu wchodzic... Przez chwile stala jak wryta wpatrujac sie w niego. Z pewnoscia gdyby jej serce bilo teraz by stanelo... albo nabralo takich o wiele szybszych obrotow. Rozejrzala sie dookola jakby szukajac drogi ucieczki.. ale "stara Lys" jej na to nie pozwolila. - przyszedles ponizyc mne jeszcze bardziej... - spytala bezbarwnym glosem calkowicie innym niz zwyczajny cieply glosik Lysy.

to ja wymyśliłem, że masz piękne, dębowe drzwi xD więc mogę ci je teraz zabrać xDDD
Nie odpowiedziałem od razu. Przez dłuższy czas nadal wpatrywałem się tępo w ścianę, potem wstałem i podszedłem do Lys. Kciukiem starłem krew z policzka wampirzycy płakała... płakała i to przeze mnie - popatrzyłem Lysette głęboko w oczy -ja... ja nie chciałem. Przepraszam. Wcale tak nie myślę.. - powiedziałem szybko. Położyłem dłoń na policzku Lys -kocham cię...

Nie dales ... tylko okresliles... drzwi to wlasnosc prywatna!!
Nie myslisz??[/b] - zapytalam drzacym glosem... - choc umiem czytac w myslach... Nick... twoich po prostu nie rozumiem... nie wiem juz co myslisz... i nie wiem... w co mam wierzyc... bo... - zajknelam sie i kolejna zla splynela po moim policzku. odwrocilam od niego wzrok... i tak juz czulam sie ponizona... a teraz jeszcze brakowalo tego bym sie przed nim rozplakala... - co innego mowisz... a co innego robisz... - odsunelam sie od niego... nie chcialam go pobrudzic bo i po co mialby nosic na sobie moje DNA... - jeszcze kilka godzin temu niegdy nie uwierzylabym, ze moglbys powiedziec mi to co powiedziales...ale teraz... - pokrecilam bezradnie glowa. - mowisz, ze mnie kochasz... a porzucasz mnie przez NIA!... zakonczylam ponownie spogladajac mu w oczy.

-nie kocham Em. Za to kocham Ciebie - powiedziałem pewnie i szczerze. Starłem łzę spływającą po policzku Lys - za to nie wiem co ty czujesz do mnie - odszedłem kilka kroków do tyłu. Na myśl nasuwało mi się tylko jedno pytanie...

Nie wiesz... - zapytaalam patrzac na nieo zdziowiona... moje zrenice momentalnie rozszezyly sie... tak, ze moje oczy nabraly czarnej barwy. - Nie wiesz... - unioslam glos pod wplywem oburzenia... - po tym wszytkim... po tym... jak przylapalam cie z Em i jak ci wybaczylam... niemalze zapominajac o wszystkim... ty masz watpliwosci co JA do ciebie czuje... - Odwrocilam sie do niegoplecami... znow zaczynalam sie zloscic... a moja zlosc nigdy niesprzyjala rozwojowi sytuacji... - Nick... nie wiem co chciales osiagnac tympytaniem... ale jesli chciales zranic mnie jeszcze bardziej...to gratuluje... udalo ci sie... - powiedzialam powoli probujac sie uspokoic. Moj glos drzal jeszcze berdziej niz wczesniej... do tego z bezbarwnego zmienil sie na przepelniony smutkiem i gorycza.

-więc tak.. - urwałem - to koniec? -spytałem patrząc na plecy Lys i błagając <sam nie wiem kogo> by mi wybaczyła jeszcze raz.

Nick... To byly twoje slowa - odwrocilam sie do niego ze smutkiem nie tylko w glosie ale takze wypisanym na twarzy i widocznym w oczach... - a wiec tylko od ciebie zalezy... czy to prawda... i czy te slowa mialy dla ciebie jakakolwiek wartosc... - urwalam... chcialam do niego podejsc i powiedziec mu ze go kocham... i ze nie chce tego konczyc... nie tak... nie teraz... nie nigdy... ale nie moglam... nie potrafilam... nie wiedzialam jak... po prostu choc bardzo chcialam zrobic krok w jego strone... nie moglam i stalam tam patrzac sie na niego pytajaco, az wreszcie zadalam jedno proste pytanie. - Czy chcesz... aby to byl koniec??

-nie chcę -popatrzyłem jej w oczy. Byłem wściekły na siebie za to co pozwiedzałem u mnie w domu. Chciałem , żeby Lys wiedziała, że to co mówiłem to nie była prawda i bardzo tego żałuję. I wkurza mnie to, że jakiś wilkołak czyta te posty i liczy na to, żeby mnie Lys pobiła.

W takim razie nie koncz tego... i nie zachowuj sie wiecej jakbys chcial... - odpowiedzialam wywracajac oczyma. Spojrzalam na niego powaznie. - Naprawde mnie zraniles... - pozalilam sie robiac krok w jego strone. Calej tej sytuacjo w ogole by nie bylo gdynym nie byla tak zazdrosna... ale bylam i nie wazne jak bardzo staralam sie chocby udawac,ze to nie prawda... to i tak nie udawalo mi sie nikogo oszukac.

-tak wiem.. jestem palantem.. -spuściłem wzrok. W głębi duszy (o ile taką miałem) wiedziałem , że Lys zasługuje na kogoś o wiele lepszego. Popatrzyłem na nią i zamyśliłem się.

<dzięki Van , że zwróciłeś mi na to uwagę.>

Jestes... - przytaknelam udajac zamyslona... po chwili jednak usmiechnelam sie... nie moglo to wygladac zbyt ciekawie... bo cala twarz mialam umorusana we krwi. - Nick... nie chodzi o to... byles zly na moja reakcje na Emily a zastanow sie... jak ty bys zareagowal gdybys najpierw zobaczyl jak calusie sie z santiago... a pozniej uslyszal ja umawiam nas na kolacje... przy czym kolacja bylaby jedynie pretekstem.. bo co za wampir organizuje kolacje... - na chwile zeszlam z tematu. - a gdybys powiedzial, ze nie chcesz isc... ja odpowiedzialabym "nie to nie rob jak chcesz mnie nie zatrzymasz"... - moj glos wydal sie smiesznie przesadzony kiedy mowilam ostatnie slowa... - Nick zastanow sie jakbys sie zachowal... gdyby ta sytuacja dotyczyla ciebie...

Doszły do mnie tylko jedne słowa -Santiago? -przełknąłem ślinę i cofnąłem się o parę kroków do tyłu potykając się o coś.

Ooo tak.. a teraz może jeszcze będzie mi tu udawał zazdrosnego...
Tak Nick Santiago... - odpowiedzialam bez namyslu nie zwracajac uwagi na intencje jego pytania. - moj byly chlopak... -wytlumaczylam choc chyba nie byloo konieczne. - jak bys nie wiedzial... - przewrocilam oczami i spojrzalam na niego. Potknal sie...?? wampiry sie od tak nie potykaja... - Co ci jest... - spytalam lekko zdziwiona jego zachowaniem.

-nic... - uśmiechnąłem się blado... Usiadłem na oparciu kanapy . -tak.. masz rację zachowałem się jak dupek ... - błądziłem gdzieś myślami.

Ty nie bladz gdzies myslami tylko je sprecyzuj... bo czytanie w bladzacych myslach nie nalezy do najprostrzych rzeczy xD.
I zaraz wyjdzie ze o ja go bede pocieszac taak... na sete... xD
Nick... - usiadlam obok niego na kanapie - O co chodzi - zapytalam wprost... dziwnie sie zahowywal... czyli nie zachowywal sie normalnie... i sciemnial ze o nic nie chodzi!? Szczerosc to podstawa udanego zwiazku!! Wiec badz szczery... (i nie bladz juz tymi myslami!)

hahaha... taka afera tylko o to, że się potknąłem.
-naprawdę nic.. -uśmiechnąłem się. Chciałem dotknąć Lys , ale nie miałem jeszcze na to odwagi. -miałem się już zapytać o to na początku... co zrobiłaś z Wolfem ?