wieczorny spacer

Powiem ci tylko tyle, wpojenie w jedną osobe to - nie wiem jak to powiedziec- bujda i tyle ci powiem- nagle spoważniałem.. nie powinienem tego poruszac , zezłościłem sie na siebie...

Bujda?- zapytałam zdziwiona.- Ale jednak uważam że wpojenie jest fajne... Tak od razu wiesz, kto jest ci przeznaczony....- rozmarzyłam się.- No ale tak poza tym, to zostałam alfą w mojej starej sforze... Z jednej strony to straszne, bo mało mnie ona interesuje, ale z drugiej to było jedyne dobre wyjście- teraz nie muszę się chociaż martwić że mnie znajdą i każą mi wrócić...- uśmiechnęłam się.

Moja siostra Alfa nie wierze to co jeszcze mnie wygryziesz??- spytałem, powrócił uśmiech na twarzy tylko oczy były smutnie, po minucie dodałem- tak Kate wpojenie to bujda bo niby kochasz jedna jedyną osobę na świecie i jak umrze to ty umierasz z nią że tak powiem, ale to buja i to straszna...

Spokojnie, będziesz miał tą swoją posadkę Alfy do końca życia...- uśmiechnęłam się.- Sastre, skąd ty to wiesz? O tym że to bujda....- zapytałam go podejrzliwie.

Bo wiem...- szybko zmieszałem sie- no a jaki on jest z wygladu??- szybko zmieniłem temat,

Wyczułam od razu ten podstęp, ale nie próbowałam kontynuować tego tematu.- Z wyglądu.... Przystojny...- stwierdziłam po chwili.

no tak czyli jak spotkam w okolicy jakiegoś kolo, o na przykład jego - i pokazałem na ( Nicka) chłopaka przy drzewie- to mam wyskoczyć Eric ty farciarzu moją sioste usidliłes, ty draniu.. Tak??- powiedziałem uśmiechając sie podstępnie...

Prychnęłam.- No w sumie to nieee.... Ale to jest wampir, zacznijmy od tego... A Erica poznasz po tym, że najczęściej łazi z przylepioną do ręki wysoką blondynką...- uśmiechnęłam się.

A córkę ma no tak- powiedziałem żartując- pożądny facet , podrywa moją sioste a ma dziecko nie ma co...tylko zabić takiego- powiedziałem powaznie a w duchu już tawno tarzałem się na trawie...

Sastre, dzisiaj chyba w końcu ode mnie oberwiesz...- mruknęłam i przyłożyłam mu dłonią w tył głowy.- Należało ci się...- powiedziałam uśmiechnięta.

Ej... no co powiedziałaś o jakiejś przylepiej co to z nim za ręke chodzi, to pomyslałem o dziecku - udałem że się złoszcże - a co nie prawda to??

Oj Sastre, od razu pomyślałeś o dziecku, czyżby jakiś instynkt macieżyński się w tobie odezwał?- zapytałam go szczerząc zęby w uśmiechu.- Wiesz, mówiąc wysoka blondynka miałam na myśli taką wyższą od dziecka...- stwierdziłam po chwili.

No nieee żone ma co za hipokryta, Sypa z moja siostra a ma żone, no teraz to mu dam do wiwatu- skomentowałem to co powiedziała szybko sie poderwałem , czułem że tym razem oberwę jak nigdy...

Roześmiałam się.- Sastre, ty tłumoku, strzelaj dalej...- powiedziałam wesoło. Już czułam tego focha za "tłumoku".- Drogi bracie, spójrz na swoją piękną siostrę i oceń jej kolor włosów i wzrost, bo już mnie wkurzasz tym udawaniem głupka...

Boze Kate wyszłas za mąż i mi nie powiedziałaś, jak mogłaś- zgorszyłem się, udawałem ale mistrzowsko odegrałem to- no teraz to ja nie wiem co powiedzieć, zabolało mnie to że nawet na ślub mnie nie zaprosiłaś jak mogłaś...

Pokręciłam głową.- Sastre, kiedy wreszcie przestaniesz udawać idiotę?- zapytałam.- Twoja siostra nie wyszła za mąż, no chyba że masz jeszcze jakieś inne siostry oprócz mnie....- powiedziałam wesoło.

odetchnąłem z udawana ulga- To dobrze, juz zawału dostawąłem- powiedziałem i chwyciłem sie za " serce"- nie nie mam i nie chcę mieć- powiedziałem - no to kiedy spotkam tego "przeuroczego drania??

"Przeuroczego drania"? Sastre, dobrze wiesz że jestem w stanie wydrapać ci oczy...- pokazałam mu język.- A możesz go poznać kiedy tylko będziesz miał czas...- powiedziałam szybko.

po pierwsz skradł twoje serce wiec jest draniem, po drugie zrobił to tak że jesteś szczęsliwa wiec musi być uroczy ..- wytłumaczyłem- a ja jestem wstanie stać sie 3 metrową bestią moja droga, wiec lepiej mi tutaj nie groź, a poznać ko moge dzisiaj tylko czy on bedzie w stanie mnie ugościć itp itd- powiedziałem z wyższością....

Prychnęłam.- Sastre, jakoś się nie boję tej 3 metrowej bestii...- "Czyli moje okno ma 3 metry wysokości?!" pomyślałam zdziwiona.- No a tak ogólnie to może wpadłbyś do nas jutro?- zapytałam go, spoglądając na zegarek. Musiałam już powoli wracać do domu.

Jasne... Kate wpadne niespodziewanie, w nocy o północy - polazałem język, wstałem z ławki, pocałowałem Kate w policzek- no ja juz musze lecieć będe jutro u WAS- te słowa wymówiłem twarda, jakoś nie wierzyłem.... odwróciłem sie i cichutko ruszyłem przed siebie, cały czas uśmiechałem sie ...

Zaśmiałam się.- Pa Sastre...- powiedziałam do niego i ruszyłam w stronę domu.

Przyszliśmy do parku. Cały czas ściskałam Erica za rękę. Spacerowaliśmy jedną z alejek. Oparłam głowę na ramieniu Erica i spojrzałam na niebo.

-Jak wyjechałem z NY to nie mogłem siebie odnaleźć, nie wiem co ze mną było, nic mie pamiętam...- przyznałem sie Kate- Tęskniłem za tobą i w ogóle...- musiałem to z siebie wyrzucić- w życiu tak źle mi nie było a podczas pełni myślałem że zwariuje.

Nawet nie wiesz jak ja za tobą tęskniłam. Nie potrafię żyć bez ciebie.- stwierdziłam.- Podczas pełni?- zapytałam niepewnie.

Widzisz ty przegapiłaś pełnię a ja żyję od pełni do pełni, muszę o niej wiedzieć... Ale ta pełnia, nawet wuj nigdy mnie takiego nie widział- odparłem po chwili, teraz ja spojrzałem w niebo, gdybym mógł zniszczyłbym księżyc..

Było aż tak źle?- zapytałam cicho. Pewnie domyślał się o co pytałam, choć byłam pewna że nic się nie stało. Pocałowałam go w policzek.

To nie o to chodzi,to co mi sie działo.... tylko o to jak wyglądałem.najodpowiedniejsze określenie to chyba zombii- powiedziałem poważnie- a ten buziak tto za co??- spytałem, pogodnym głosem, uśmiechając się przy tym...

No to faktycznie nie było zbyt dobrze....- stwierdziłam.- Och, a musi być jakiś powód?- zapytałam patrząc mu w oczy.- Skoro tak, to mogę więcej nie całować cię bez okazji. Kolejnego buziaka dostaniesz w dniu swoich urodzin. A następnego w dniu imienin...- powiedziałam poważnie.

Alez nie, całuj jak najwięcej tylko...- popatrzyłem na nią- Kocham cię wiesz..- dodałem, teraz uśmiechałem się do Kate. Zatrzymałem się, stanąłem przed nią i pocałowałem w usta..- Tak lepiej..- skwitowałem..

Uśmiechnęłam się. Uwiesiłam się mu na szyi i odwzajemniłam jego pocałunek.- Ja też cię kocham.- mruknęłam mu do ucha.

- Oj bo wpadnę w jakiś stan euforyczny jak często będziesz mówić..- zakpiłem sobie, ale objąłem ją w talii, uśmiechałem się szeroko bo naprawdę było mi teraz dobrze...

No to kocham cię, kocham cię, kocham cię...- powtórzyłam to parę razy. Wtuliłam się w niego i przymknęłam oczy. Eric wyjechał na dość długo, strasznie za nim tęskniłam.

- A tak prosiłem- powiedziałem, teatralnie łamiącym sie głosem- i co ja teraz mam zrobić, co??- spytałem ją, ale nim coś powiedziała znowu ją pocałowałem....

Oderwałam usta od jego ust.- Masz mnie całować i przytulać do końca mojego życia... Co ty na to?- zapytałam i uśmiechnęłam się łobuzersko.

- Musimy jeszcze jeść, pić i chodzić, kąpać się i oddychać, jak to ze sobą pogodzić??- spytałem jej, zbliżyłem swoje usta to jej ust ale nie pocałowałem- masz pomysł?- szepnąłem.

No tak.... będę musiała nad tym pomyśleć...- stwierdziłam i pocałowałam go delikatnie.

- tylko nie myśl zbyt długo bo ja nie należę do najcierpliwszych osób..- zamruczałem między kolejnymi pocałunkami..w parku jak to bywa gdy jest ciepło przybyło ludzi, wręcz wylegli na ulice, do parków.. kilka par oczu przyglądało się nam...

Uhm... No dobra, wymyśliłam.... Niestety, plan polega na tym, żeby codziennie trochę czasu poświęcać na jedzenia, picie, spanie itd.... Nic lepszego nie udało mi się wymyślić...- zachichotałam. Rozglądnęłam się, ale nie zwracałam uwagi na ludzi. Teraz widziałam tylko Erica. Wplotłam dłoń w jego włosy.

- Nowatorski plan nie ma co...- zakpiłem- ale możemy większość rzeczy robić razem to chyba dobrze....-nagle coś sobie przypomniałem- a co tam w barze mruczałaś o wampirze i nie ufaniu ??- spytałem...

Zachichotałam.- Może nie nowatorski, ale działa.- stwierdziłam.- Kiedy cię nie było miałam aż taką deprechę że zamiast rozwalić pewnego wampira na strzępy zaczęłam z nim gadać... No i on doradził mi żebym.... w pewnym sensie popełniła samobójstwo. Kiedy powiedziałam że tego nie zrobię stwierdził że jestem egoistką i na szczęście sobie poszedł. Najwyraźniej nie rozumiał że kiedy się zabiję, po pewnym czasie mogę zmartwychwstać. I zapomnieć o swoim życiu, rzucić wszystko i wyjechać jak najdalej...- spojrzałam Ericowi w oczy.- A tego bym nie chciała. A jestem pewna że tak by było. Już kiedyś przez to przechodziłam...- dodałam ciszej i przytuliłam się do niego. Ściskałam go tak mocno, jakbym się bała że może mi uciec.

jak to w pewnym sensie?? Co on zasugerował, Kate powiedz mi..- Byłem w szoku, wampiry jak wampiry, raz czy dwa zabiłem jakiegoś ale nigdy nie wchodziłem im w droge jesli nie musiałem teraz, jakaś pijawka chciała żeby Kate... Syknąłem cicho..

W pewnym sensie oznacza nie dosłownie.- odparłam.- Zasugerował żebym.... zabiła moją duszę, zapomniała o swoich uczuciach. Niestety, ja tak nie potrafię... Już kiedyś próbowałam... Nie byłam wtedy zbyt szczęśliwa....- stwierdziłam cicho.

Zabicie duszy...- nie bardzo rozumiałem, choć z drugiej strony czy chciałem zrozumieć to ...cicho westchnąłem ... Przytuliłem Kate do siebie, bo każda moja cząstka tego potrzebowała...

Wtuliłam się w niego. Strasznie za nim tęskniłam. Jego zapach, dotyk, głos, brakowało mi tego. Nic już nie mówiłam. Nie byłam pewna, czy zrozumiał o czym mówiłam, ale domyślałam się że wiedział o co chodzi. Przymknęłam oczy.