wieczorny spacer

yyyy... no... to...- zająknałem sie, odkaszlnałem- Mam kilka scenariuszy, musze brać wszystkie za i przeciw pod uwagę... Tylko mam jedno marzenie ale to przyszłość pokaże czy spełni sie czy nie....- odparłem- raczej wesoło wyobrażam sobie przyszłośc, skoro za Bestyjke próbujesz mnie zabić- Dodałem z szelmowski uśmiechem.

No tak... ja ci mówię wszystko, a ty o tym marzeniu nic mi nie powiesz...- powiedziałam smutno. A więc jednak żadna straszna odpowiedź nie padła, modliłam się o to w myślach i jak widać wyprosiłam.-Eh... czasem jesteś za bardzo uparty. Ale cieszę się że optymistycznie patrzysz na naszą przyszłość.- uśmiechnęłam się i objęłam go ręką w pasie. Oparłam głowę na jego ramieniu. Skręciliśmy powoli w kolejną alejkę.

o bo to takie straszne ciche marzenie, widzisz.. a zależy od wielu czynników, ode mnie, od ciebie, od Sastre, od naszej sytuacji, i od naszych chęci- powiedziałem powoli, zerkając na Kate co chwile, swoją rękę położyłem na jej ramieniu- A po za tym dla mnie najważniejsza jesteś ty- wyszeptałem jej do ucha.

Strasznie ciche marzenie.... Mam nadzieję że któregoś pięknego dnia mi o nim powiesz- uśmiechnęłam się i popatrzyłam w niebo.- Tak ogólnie to myślę że nasza przyszłość będzie odjazdowa. Kocham cię i tylko to się dla mnie liczy.- powiedziałam i pocałowałam go w policzek.

Myśle że możliwe żekiedyś o tym marzeniu- bąknąłem- A co to przyszłości bedzie kolorowa- parsknąłem śmiechem- a przynajmniej czerwona, od mojej krwi.

Kolorowa...- uśmiechnęłam się. W głębi ducha cieszyłam się że nic szczególnego mi nie powiedział. "Błoga nieświadomość..." Cały czas trzymałam Erica za rękę. Przypatrywałam się niebu.

No napewno z taką toba i z takim potworem jak ja wszystko jest możliwe- powiedziałem uśmiechnięty, Niebo szczególnie dzisiaj jasne było, powoli czułem wpływy pełni, pokreciłem głowa żeby sprawdzić swój stan, * Nie jest tak źle* pomyślałem.....

Prychnęłam.- Dlaczego myślisz że jesteś potworem?- zapytałam powoli. Spojrzałam na księżyc i przeniosłam wzrok na Erica.

Popatrzyłem znacząco na Kate- bo taka jest prawda- powiedziałem smutno, grzechy przeszłości były poważniejsze niż Kate myślała.

Och... Dobrze wiesz że w moich oczach nigdy nie byłeś potworem. Wiem, że nie jest to obiektywne zdanie, ale jednak zawsze myślę o tobie jak o zupełnym przeciwieństwie potwora.- uśmiechnęłam się. Dla mnie zawsze Eric był ideałem, który jakimś cudem ze mną wytrzymywał.

no wiesz ty tak uważasz ja tak, gdybym nie urodził się w pierwszą pełniepo przesileniu wiosennym wszystko byłoby w miare dobrze a tak....Potwór ze mnie- powiedziałem dobitnie, ścisnałem ją mocniej, lekko się uśmiechnąłem.

Nie wierzę że jest z tobą aż tak źle. Tzn. nie wierzę w to, że jesteś aż takim potworem. Po prostu w to nie wierzę.- powiedziałam powoli. Wiedziałam że nie wiem wszystkiego, ale nigdy nie byłam w stanie myśleć o Ericu jak o potworze. Spojrzałam w niebo. Księżyc był piękny.

Bo mnie jeszcze aż tak bardzo nie znasz- powiedziałem, w duszy pragnąłem aby następnego dnia po prostu nie było. Pamiętaj kocham Cię.

Skarbie, wszystko będzie dobrze.- przytuliłam się do niego i pocałowałam go w policzek.- Kocham cię.

Wiem, i tego się własnie boję że kochasz mnie tak mocno że bedziesz próbować sprawdzić dlaczego ukrywam się przed Toba..- powiedziałem przystanąłem, swoją twarz przybliżyłem do jej, dotknąłem ust Kate i złożyłem na nich namiętny pocałunek- Ale moja madra dziewczyna tego nie zrobie, prawda??- spytałem ale nie musiałem pytać, po prostu wiedziałem ze nie będzie tego sprawdzać i nim odpowiedziała, znowu całowałem ją ....

Splotłam dłonie za jego szyją.- Ufam ci, dlatego nie będę nic sprawdzać. Wiem, że jeśli mówisz że to niebezpieczne to tak jest.- powiedziałam cicho. Odwzajemniłam jego pocałunek, przytulając się do niego.

- Mniam ...- powiedziałem- Nie ulegaj mi tak często bo inaczej sie przyzwyczaję...

Uśmiechnęłam się.- Nie wiem co się ze mną dzieje. To, że ci tak ulegam jest baardzo dziwne.- powiedziałam cicho i pocałowałam go w policzek. Ścisnęłam jego dłoń i poszłam dalej alejką.

- Kate myślę że czas na mnie, wolę być daleko od ciebie kiedy....- przerwałem- no powiedzmy że chcę abyś była bezpieczna- powiedziałem, patrząc na księżyc, potem mój wzrok powędrował na twarz Kate.

Westchnęłam.- Ok, rozumiem.- powiedziałam patrząc w jego oczy. Ani trochę nie chciałam go zostawiać, ale wiedziałam że muszę to zrobić. Pocałowałam namiętnie jego usta i przytuliłam się do niego.- Ale jak tylko to wszystko minie, przyjdź do mnie.- Odsunęłam się kawałek.- No to do zobaczenia.- uśmiechnęłam się smutno i odwróciłam. Zmierzałam w stronę domu.

Gdy już znikła, z gniewem kopnałem powietrze jakby tam stał mój wróg, warkłem cicho i i poszedłem do siebie.

Zamiast do domu poszłam do parku. Usiadłam na mojej ulubionej ławce i spojrzałam na jezioro. Uśmiechnęłam się lekko. Byłam szczęśliwa, odkąd spotkałam Erica poczułam że znów żyję. Wiatr delikatnie rozwiewał mi włosy. Pomyślałam że posiedzę tu jeszcze chwilę, byłam pewna że albo akurat spotkam Erica, albo, na co bardziej liczyłam że spotkam się z kimś ze sfory. Nie pamiętałam kiedy ostatnio w ogóle spotkałam Rida, żałowałam że nie miałam szansy pogadać z Sastre albo Camille, chętnie poznałabym April. Zamknęłam oczy i zaczęłam rozmyślać.

Wszedłem do parku wilków i usiadłem w cieniu starego dębu. Odchyliłem głowę do tyłu wlepiając wzrok w niebo, i w takiej pozycji rozmyślałem co pożytecznego mogę zrobić dla siebie...albo Lys.

Dawno nie było mnie tutaj, park wyglądał ta jak ostatnio kiedy byłem tutaj, oddychałem spokojnie, czułem się szczęśliwy, Camille i sobie kupiłem wakacje na bahamach, musiała sie uspokoić, wróciłem wcześniej by przygotowac dom na jej powrót..Ale dzisiaj szukałem znajomych twarzy.... Z oddali dostrzegłem znajoma mi blondynke, siedziała tyłem do mnie, na ławce.podszedłem do niej zakryłem oczy:
- Zgadnij kto to??- zagadnałem do niej i uśmiechnąłem się do niej...

Poznałam ten zapach i ten głos.- Saaaaastre!- krzyknęłam i rzuciłam się mu na szyję.

- Kate chcesz mnie zabić czy co??- spytałem , ten entuzjazm mnie ucieszył, poruszył, łzy nawet w oczach sie zebrały- chcesz mnie zabić mała??- [pwturzyłem z lekkim przekąsem...

Oj, tam od razu zabić...- westchnęłam teatralnie i puściłam go.- Przecież tyle czasu cię nie widziałam, tęskniłam za tobą!- powiedziałam uśmiechnięta.

- Wiem ja też za toba, wogóle za wami, za Ridem ile to go nie widziałem , a Cornelię, albo April, o boże....- zacząłem rozpamiętywac - Ale co słychać u ciebie, w sforze widziałaś kogoś?? wampiry daje sie wcinają??- spytałem uśmiechałem sie bo byłem naprawde szczęśliwy że spotkałem Kate, miałem zamiar poodwiedzać, wszystkie wilki które zagościły w NY...

No właśnie nie widziałam ostatnio ani Rida, ani Cornelii, April też nie mam pojęcia gdzie jest...- powiedziałam powoli.- No u mnie wszystko w porządku albo i lepiej.- uśmiechnęłam się od ucha do ucha.- Na pewno mogę powiedzieć że mamy nowego wilka w sforze.

Nowego wilka, A przystojniejszy ode mnie- zażartowałem z niej- już czuję się zazdrosny, wolałbym jakąs Wilczyce- powiedziałem z przekasem, siadłem na ławce, przymknąłem na sekundke oczy, nabrałem powietrza- Ale sie stęskniłem za tym parkiem....

Usiadłam obok niego.- No nie dziwię ci się... Gdzieś ty w ogóle był?- zapytałam go.- No a tak ogólnie to ten wilk jest od ciebie o wiele bardziej przystojny...- wyszczerzyłam zęby w uśmiechu.

Nie no zabije drania i tyle...- powiedziałem żartując cały czas- Pojechałem na wakacje z Camilli, wcześniej miała trudne chwile chciałem jej wszystko jakoś zrekompensować i zabrałem na wakacje..- powiedziałem rozmarzony....- aha Kate co do tej ściany, sorry oddam ci kase i w ogóle..- skrzywiłem się bo powinienem był wcześniej to zrobić, a pojechałem na wakacje i w ogóle o tym zapomniałem..

Roześmiałam się.- No chyba żartujesz? To ja ci powinnam podziękować za tą dziurę! Dzięki tobie zdecydowałam się wyrąbać tam wielkie okno! A drania nie zabijesz, nie ma szans! Ten drań jest mój i tylko mój.- uśmiechnęłam się.- W ogóle tyle się w moim życiu wydarzyło!- mówiłam podekscytowana.

To opowiadaj mi juz!!- zażądałem rozbawionym tonem- musisz powiedzieć starszemu bratu i to już- skarciłem ja z uśmiechem na ustach...

Roześmiałam się- A więc wpoiłam sobie kogoś, zostałam alfą w innej sforze, zaczęłam studiować dziennikarstwo..- wyliczałam wesoło. Przy Sastre zawsze czułam się jakbym miała starszego brata.

Wróć cos ty powiedziałam..- powiedziałem powoli, uśmiechałem sie wesoło a jednak byłem zszokowany- Czyżby moja siostra dorastała- nie wiem dlaczego ale Pokochałem Kate jak siostre dużo młodsza ale siostre- opowiadaj od początku, jestem za stary na takie sruu i wyliczanki, moga byc pikantniejsze szczegóły...- dodałem po chwili ale czułem ze dostanę za to w łep....

Zaśmiałam się.- Masz szczęście że jestem dzisiaj w tak dobrym humorze... Można powiedzieć że twoja siostra dorasta... A Eric jest cudowny....- pokazałam mu język.

Okey, ale mów...- ponagliłem ją złośliwie- jak tak bedziesz mi mówić to zestarzeje się na tej ławeczce- zakpiłem * Eric, słyszałem już to imie* zastanawiałem się, strzeliłem taką miną jak bym przeżywał jakieś paskuctwo...

Och, no ale tu nie ma co dużo mówić... Życie jest piękne i tyle...- uśmiechnęłam się.- A ty i tak jesteś już taaaaki stary...- wiedziałam że mi się za to oberwie.- I co masz taką minę?- zapytałam po chwili.

Dzieki wnusiu..- powiedziałem złośliwie- bo wydaje mi sie ze uw Eric pomagał nam podczas bitwy, to ten sam??- spytałem Kate, ale za nim odpowiedziałam pokazałem jej jezyk i cicho warknąłem, oczywiście wszystko dla checy...

Do usług, dziadku. Tak, to ten sam Eric...- zachichotałam.- Poznaliśmy się w bardzo romantyczny sposób czyli w czasie walki z wampirami....

A już pamietam to ten co dostał po głowie tak??- szydziłem lekko, uśmiechałem sie kpiarsko, przypomniając sobie tą walke..., za dziadka posłałem jej sójkę w bok....

Prychnęłam.- Tak, to ten sam. Ale jest cudowny, boski, inteligentny, czuły, opiekuńczy, troskliwy, przystojny...- powiedziałam szybko.- No po prostu "cud miód i orzeszki"- zaśmiałam się.

Nie mów tak bo jeszcze go skosztuję i bedzie lipa...- zakpiłem- no to chyba jakiś chrzest będzie musiał przeprowadzić żeby sprawdzić czy nadaje sie na faceta dla mojej siostry...- powiedziałem niby poważnie ale jesnak wesołym tonem..

Roześmiałam się.- Nie martw się o mnie, ja jestem pewna że dobrze wybrałam... z resztą teraz to i tak nie mam już nic do powiedzenia... ja nie mogę bez niego żyć... - powiedziałam wesoło.