wieczorny spacer

Zmierzchało. Alice postanowiła przejść się do parku an wieczorny spacer. Jak dawno tu nie była! W pobliżu nie wyczuła zapachu innych krwiopijców. Słyszała i czuła za to ludzi. Śmiech dzieci rozlegał się od strony zjeżdżalni, i mieszał się z nakazami rodziców, którzy kazali im wracać do domów.
Usiadła na ławce w oddali, by móc obserwować dzieci.
Jakie słodkie te dzieciaczki- pomyślała.
Jej wzrok przykuło rude dziecko bawiące się samotnie. -o , a oto mój mały Teddy! - było to jedno z dzieci Mary, jej bardzo odległej kuzynki. W nim przejawiały się 'geny rudych' jak to nazywała Alice. Obserwując go, zastanawiała się, co robią inne wampiry przebywające w tym czasie w nowym jorku.

Eudoksja miała już wszystkiego dość. Kolejne miasto. Zero towarzystwa. A park to idealne miejsce, by przemyśleć kilka spraw.

Eudoksja wyczuła inną obecność- wróg! Musiała szybko opuścić to miejsce. Ten błąd mógł kosztować ją zbyt dużo.

zapach innego, nagła panika, ucieczka? o co chodzi?
Alice spokojnie podążyła za nieznajomym zapachem.
Może w końcu kogoś poznam- pomyślała...

Weronika zaczęła zjeżdżać na zjeżdżalni. Zjeżdżała, zjeżdżała, zjeżdżała... aż z wyczerpania położyła się w piaskownicy i zasnęła. Obudził ją delikatny strzał z karabinu w samą nerkę. Weronika szybko się zerwała i schowała głowę w piasku. Był to idealny kamuflaż, bo napastnik już nie nacierał. Możliwe również, że po prostu uciekł po strzale. Weronika wstała i poszła odpocząć na ławeczce.

"Agrrr" - wrzasnął Janusz wyłaniając się zza krzaka. Jestem straszny i potężny, bójcie się chamy!

Weronika zaczęła się bać.

"Masz fajne wiosło" - rzekł Janusz - "Chciałbym Cię bliżej poznać, daj mi swój numer".

Weronika strzeliła focha, po czym ukryła się za drzewem.
- Nie mam telefonu - wrzasnęła w opętańczym amoku.

Janusz wyciągnął piłę łańcuchową z kieszeni i uciął drzewo, a następnie zapytał - "A co, jesteś zajęta?"

- Nie mam telefonu, bo... takie rzeczy to tylko w Erze - rozpłakała się Weronika i bezradnie rozłożyła ręce, zabijając przy tym przelatującego sokoła. Spojrzała w oczy obcemu i poczuła się niezręcznie.

"Każdy ma jakiś problem" - rzekł Janusz, następnie wziął sokoła u upiekł go na rożnie i wsadził sobie w odbyt.

Weronika zmieszała się zachowaniem przybysza i wskoczyła do pobliskiego kosza. Po dziesięciu minutach zaczęła się dusić i sikła.

Janusz rozciął sobie żołądek i wlał do kosza kwas solny, który po zmieszaniu z moczem zamienił się w wodę święconą. Tak powstała rakieta. "Tępy chuj" - zawołał i splunął.

Weronika poczuła lekki zawód i zjadła ławkę, po czym zamieniła się w gigantycznego ortodoksyjnego Żyda.

Janusz poczuł lekki wzwód i wysrał sokoła, po czym przeszedł na konfucjonizm. Złapał Żyda za warkocz i skręcił mu z włosów łonowych dredy.

Mam pomysł - wysapała podniecona Weronika. - Chodźmy do dzielnicy wampirów. Plotki głoszą, że grasują tam wampiry - dokończyła podekscytowana, a następnie weszła na drzewo i zrobiła kupę do dziupli.

Janusz wszedł w drzewo, zjadł kore i wypluł teleporter, a następnie poszedł do dzielnicy wampirów, która nie wiadomo dlaczego się tak nazywa. "Ciekawe czy są tam wampiry?" - pomyślał.

- Chodźmy na ulicę Główną - ryknęła Weronika, wyrwała sobie nogę i wstawiła w jej miejsce żelazko. Opuściła park.

Postanowiła opuścić towarzystwo wampirów i udać się na spacer. Usłyszała, że w tych okolicach grasują wilkołaki... "Ciekawie by było spotkać jakiegoś" - pomyślała. Powoli spacerowała po parku.

Była nowym wilkołakiem. Chodziła chwilę po parku, zachwycając się tym miejscem. Potem usiadła na ławce. Miała nadzieję że spotka inne wilkołaki.

przechadzałam się po Parku . wiem , że nie powinnam tu przychodzić ,bo roiło się tu od wilkołaków. usiadłam na jednej z ławek i wyciągnęłam książkę . * fuuj .. co tu tak śmierdzi ?! * - rozejrzałam się po parku , i od razu zauważyłam wilkołaka . * hmm... ciekawe .. * - pomyślałam . odłożyłam książkę z powrotem do torby i podeszłam do dziewczyny . - Hej ? - przywitałam sie niepewnie .

-Hej- uśmiechnęła się, choć zapach był straszny.- Jestem Kate.

- Hej . Eufrazja . - podałam dziewczynie dłoń . - miło mi cie poznać . mogę ? - wskazałam głową na miesce obok Kate i szeroko się uśmiechnęłam .

Jasne siadaj- wstrzymała oddech.- Wampir?- zapytała.

- dzięki . taaa .. wilkołak ? - również wstrzymałam oddech i usiadłam koło Kate . chociaż śmierdziała wydawa się całkiem miła .

Tak.- uśmiechnęła się- co cię tu sprowadza? Nie jest tu za bezpiecznie dla wampira.

- powiedzmy , ze potrzebowłam się rozerwać . - uśmiechnęłam się , chociaż smród wypalał mi dziórki . - jesteś tu nowa ? - spytałam marszcząc nos .

Tak, jestem tu do niedawna.- popatrzyła na zegarek- No ale niestety ja już muszę lecieć. Ale mam nadzieję że jeszcze się spotkamy.- uśmiechnęła się, i poszła w stronę domu.

- Pa . - szepnęłam . siedziałam dalej na ławce . w moją stronę szła jakaś bardzo chuda dziewczyna . wyskoczyłam przed nią i bez zbędnych słów wyssałam z niej całą krew . ciało porzuciłam i uciekłam .

był przyjemny wieczór wyszedłem na mały spacerek do parku
*Idiota NY mogłeś pojechać do phinix ....Ny* myślałem trzepiąc głową.
w tem w parku wyczułem pobratuńca raczejdziewczynę była nie dawno może jeszcze była, skierowałem się w stronę z której wyczułem trop

usiadłąm przy drzewie opierając się plecami o jego pień . obserwowałam ludzi , którzy chodzili w tą i z powrotem .

Trop był coraz bliższy cikawe, podszedłem do ławki
* tak tutja siedziała* i nagle znierudzomiałem ta woń
*WAMPIR* nie byłe uprzedzony ale od zawsze mi mówiono żewampir to wróg rozglądałem się do okoła wypatrując gdzie mógł iść

wciągnęłam powietrze i wypuściłam wydając przy tym świst . włożyłam sobie słuchawki od MP3 do uszu i połozyłam się na miękkiej trawie . muzyka tak mnie pochłonęła , że zaczełam śpiewac .

odwróciłem się bo usłyszałem śpiew:
*może to ona* pomyślałem z nadziejąw głosie
wolno ruszyłem w kierunku głosu, przystanąłe kilka metrów od niej
* ale zjawisko, pomyśleć że chciałem mieszkać gdzie indziej* i nagle wiatr powiał z jej kierunku osłupiałem
*ona jest wampirem* i szybko sie schowałem za najbliższe drzewo
*Ale wpadka*

wyjęłam słuchawki z uszu i rozejrzałam się po parku . wciągnęłam powietrze . * wilkołak * - spojrzałam w stronę gdzie zapach był bardzo intensywny . * mam cię * - pomyślałam . poczym wstałam i bezszelsetnie w niecałą sekundę byłam przy drzewie za którym schował sie nieznajomy . oparłam się niedbale o pień
- witaj . - rzuciłam to mężczyzny i odgarnęłam grzywke , która opadła mi na oczy podczas biegu .

zrobiłem trzy susy od niej, syknąłem cicho:
Wampir- zdenerwowałem się wiedziałem to i owo o nich a nawet spotkałem ale było to jakieś10 lat temu. Zacząłem szybciej oddychać
*Uskopój się* pomyślałem w myślach, choć nie mogłem ta woń pogarszała jeszcze sprawdę

- Wilkołak ! - udałam przerażenie , a potem głośno się zaśmiałam . - nie bój sięę ...- powiedziałam najcieplej jak mogłam .

Odskoczyłem jeszcze jeden sus
*No nie powiem zjawiskowa, Ale wampir....*
Sorki ale musze uciekać- powiedziałem odwróciłem sięna pięcie iruszyłem
*Taki pech no straszne,pierwsza noc i Wampir* nasamą myśl przeszły mnie siarki

w kilka sekund byłam u jego boku . - zaczekaj . - złapałam go za nadgarstek . - ty też śmierdzisz , ale ja przez to nie uciekam . - zaśmiałąm się .

odskoczyłem od niej jak oparzony, wyszczerzyłem kły:
sory nie ciebie szukam. jesteś chybana moim terenie prawda mógłbym cię zabić terazale nie zrobię tego więc bądźłaskawa nie dodykać mnie rękami- syknąłem przez zęby
*Uspokój się chyba się kretynie nie przemienisz przy niej* stałem i patrzyłem co zrobi

- dzięki łaskawco . - ukłoniłam mu się zginając w pół . odwróciłam się na pięcie i wróciłam do poprzedniej pozycji koło drzewa .

opanowałem się w sekundę
poczekaj... poczekajjj.... nie chciałem ale.... ty i ja to wrogowie- powiedziałem- nie powinieniem nawet z tobą gadać, a jednak mówię do ciebie.-ruszyłem za nią ale bardzo bardzo wolno

uśmiechnęłam się i w dwóch podskokach byłam przed nim wyciągnęłam rękę .- Eufrazja . miło mi .- przywitałam się znowu odgarniając grzywkę .

Cześć jesstem Sastre- zgodnie zezwyczajami panującymi 600 lat temu ująłem dłoń i pocałowałem ją nawierzchu, ale szybko się cofnołem
wybacz- powiedziałem krzywiąc się i wycierając usta
*Najgorszy pomysł z wszystkich do tego momentu*