Sale kinowe

Napiłam się coli. Że też ludzie boją się takich filmów...- A ty się chociaż trochę nie boisz?- Spytałam szeptem.

-A czego się tu bać? To tylko film. -odpowiedział z uśmiechem. Zanurzył dłoń w popcornie i zjadł kilka kukurydz... (jak się nazywają pojedyncze kukurydze z popcornu?? ^^)

Ehh... a miałam nadzieję że będziesz krzyczał.- Odparłam wesoło, wpatrując się w ekran.

(nie mam pojęcia jak się nazywają... ziarenka? xDDD)

-Niiigdyyy... -powiedział głosem upiora. Zaśmiał się.
(To mamy problem... Kurcze, głupi popcorn, trzeba było zamówić krakersy...)

A szkoda...- Stwierdziłam smutno. Wilkołak, który krzyczy tylko z powodu filmu poprawiłby mi humor.

(no tak, trzeba było wziąć coś innego xD)

-Taaa szkoda... -powiedział cicho zafascynowany odrywaniem głowy i wieszaniem na haku.

Westchnęłam. Ten film robił się coraz bardziej głupi, ale przynajmniej można było się pośmiać z zachowania zabójcy. Napiłam się coli.

-To co, może wypróbujemy to w praktyce? -zapytał szeptem patrząc na fragment zabijania po kolei matek z dziećmi.

Zaśmiałam się.- Hmm.. jak znajdziesz jakiś ludzi, którzy dadzą się rozszarpać. No chyba że próbujemy na tobie...- Szepnęłam wesoło.

-Tylko żartowałem. -powiedział cicho się śmiejąc film zbliżał sięku końcowi.

Zaśmiałam się.- A szkoda...- Odparłam wesoło. Właśnie zabito ostatnią kobietę i pojawiły się napisy końcowe.- Nie no dobra, nie był aż taki zły...

-Chodziarz mógł zabijać więcej dzieci, by było bardziej dramatyczne. -patrzył jak ludziska trzęsący się ze strachu opuszczają salę.

Nie no, akurat nie lubię jak zabijają dzieci. Ja sama nigdy ich nie zabijam.- Odparłam i wstałam z fotela.- Kolejny seans czy idziemy gdzieś?- Zapytałam wesoło.

-Kolejny, a potem gdzieś pójdziemy. -powiedział wychodząc z nią z sali. -No to horror, komedia, romans, czy sensacja?

Chodźmy na coś naprawdę strasznego. Komedia romantyczna.- Zaśmiałam się i wyszłam razem z nim z sali.

-Będziesz krzyczeć? -zapytał uśmiechając sięwrednie. Stanął w kolejce po bilety. Ale wrócił do wampirzycy z biletami i krakersami. Resztę popcornu wywalił do kosza.
(hłe, hłe, hłe.)

Hmmm... Myślę że to jest możliwe.- Zachichotałam.- Poczekaj...- Wzięłam krakersa i wepchnęłam sobie go nieufnie do buzi. Pogryzłam i połknęłam.- Yhh.. Lepsze, ale dalej ohydne.- Stwierdziłam i poszłam razem z wilkołakiem do sali.

Z uśmiechem usiadł w kolejnej sali, w kolejnym fotelu i czekał na kolejny film wcinając kolejną przekąskę i popijając kolejną colą.

Usiadłam obok niego. Film właśnie się zaczął. Uśmiechnęłam się. Dawno nie oglądałam komedii romantycznych.

-Lubisz romansy? -zapytał wyraźnie znudzonym głosem.

Trochę. Ale chyba bardziej lubię się z nich śmiać. Ogólnie rzecz biorąc miłość jest dziwna.- Odparłam.

-Dziwna... -westchnął. Ten film jest idiotyczny...

A ty nie lubisz romansów?- Zapytałam z uśmiechem. Znałam odpowiedź. Mnie tam takie historie z happy endem nie wzruszały, ale raz na czas mogłam oglądnąć taki film.

-Nie, że nie lubie, tylko mnie takowe nie interesują. -odpowiedział przynudzony. Bardziej go ciekawiło bezczelne patrzenie jak całująca się para spada z fotela.

Zaśmiałam się. No tak, wpakowaliśmy się w największe skupisko par w NY.-A to prawda z tym całym wpojeniem u wilkołaków? Że tak od pierwszego wejrzenia wiecie że to ta osoba jest twoją ukochaną i nie możecie bez niej żyć?- Zapytałam szeptem.

-Tak -powiedział szeptem wgapiony na tą parę.

To... fajnie. Tak romantycznie w sumie....- Stwierdziłam, teraz też patrząc się na tą parę.- A ty już sobie kogoś wpoiłeś?- Zapytałam po chwili, sącząc colę.

-Nie wiem. -powiedział cicho -A ty się w kimś zakochałaś?

Zaśmiałam się.- Nie wiem.- Odparłam wesoło.

Uśmiechnął się. Na ekranie właśnie parka miała dylemat, bo cośtam i cośtam i z tego cośtam wynikło...

No ale jak to nie wiesz? Myślałam że jak się kogoś sobie wpoi, to to się od razu wie....- Westchnęłam. Czyli jednak nie dowiem się o jego miłości. A szkoda. Uniosłam brwi. Para w rzędzie przed nami wstała z podłogi. Pokręciłam głową i spojrzałam na ekran. Tylko ludzie mogli mieć tak głupie problemy, a ta kobieta, grająca główną rolę zdradziła ukochanego.

-To trochę problematyczne. -powiedział spokojnie. -A wampiry mogą się zakochać?

Problematyczne...- Westchnęłam.- Musisz mi to kiedyś wytłumaczyć. A wampiry oczywiście mogą się zakochać. Wiele wampirzych par jest w NY.- Odparłam cicho.

-A ja myślałem, że wampiry, jako żywe trupy (wybacz mi określenie xD) nie mogą... -westchnął zaintrygowany

To, że są to żywe trupy nie oznacza że nie mogą kogoś kochać, że nie mają uczuć.- Zauważyłam.- No ale i tak w końcu wyciągnę z ciebie, która wilczyca wpadła ci w oko.

westchnął.-Nie wyciągniesz. -powiedział z krzywym uśmiechem. -Nie dam się.

Ale ja mam dar przekonywania.- Uśmiechnęłam się szelmowsko. Film już za nie długo miał się skończyć, bo główni bohaterzy właśnie ze sobą rozmawiali, a wyglądali jakby mieli sobie wybaczyć i oczywiście się pocałować.

Westchnął zrezygnowany. -Trudno i tak się nie dam. -powiedział cicho -To gdzie idziemy? Ty wybierasz. -powiedział kiedy właśnie się ludzie-na-ekranie całowali wśród kwiatków.

Blech, za różowo....- Stwierdziłam, patrząc na ekran.- Hmmm... W sumie to mi to obojętne. A gdzie ty chciałbyś iść?- Zapytałam.

-Mnie akurat też obojętne. -powiedział starając się nie patrzyć na ekran by nie zniesmaczyć się.

Westchnęłam.- No to ja nie wiem...- Uśmiechnęłam się.- Możemy iść na spacer, możemy iść do jakiegoś klubu, kawiarni czy baru....- Zaczęłam wymieniać.- A na co ty masz ochotę?

-Nie kłuć się ze mną. Ty wybierasz. -powiedział z szelmowskim uśmiechem. Na ekranie zawitały napisy końcowe.

Westchnęłam teatralnie.- Ale chciałabym wiedzieć na co ty masz ochotę.- Odparłam.- No dobra... chodźmy do parku wilkołaków.- Uśmiechnęłam się łobuzersko. Wstałam i razem z wilkołakiem wyszłam z sali.- Pasuje ci?

-Ech... co ja mam powiedzieć? No dobra... ja wybieram. Do wilczego parku nie idziemy, bo Noe będzie się mnie później czepiać... -westchnął zrezygnowany. -Jakaś kawiarnia, bar? Czy Central park?

Może jakaś kawiarnia. Mam ochotę na gorącą czekoladę.- Stwierdziłam i wyszliśmy z kina.