Midnight time

- może być - powiedziałam uśmiechając sie szeroko ale tak aby zatuszować kły....

Kelner odszedł ... - jesteś głodna ? spytała Eufrazja .

- nie ja że jestem jaka jestem nie muszę często polować raz na tydzień, mogę ale nie muszę więc sie ograniczam tylko przypomniałam sobie tego kelnera.... wiesz... i musiałam sie uśmiechnąć- mówiłam z rozbawieniem...

noo tak . uśmiechnęła się do Jasmin . - opowiedz mi o tym majorzedomu ...

- hm....Wysoki smukłu młody bo tylko 25 lat ma, chodzi na studia.. wysłałam go żeby nie stracił niczego z ludzkiego życia, przystojny, inteligentny, romantyczny, hardy,uparty jeśli czegoś chce....... wprost idealny ale człowiek, który zna moją tajemnicę. ale traktuje mnie jak drugiego człowieka no chyba że mu przypomnę że dzisiaj muszę iść na polowanie... no to w tedy dystansu nabiera. Poluje tylko ze względu na to że on mieszka ze mną w posiadłości reszta służby ma własne domki na terenie rezydencji....- mówiąc o nim przypominałam sobie każdy jego gest , każde przez niego wypowiedziane słowo.....

Eufrazja słuchała z zaciekawniem . - mówisz o nim bardzo czule . dlaczego nie możesz z nim być ?

-po pierwsze jego ojciec też był moim majordomusem, to raczej przyzwyczajenie , po drugie on pewne by chciał ale boje sie że mógłby skończyć jak mój ojciec a tego na pewno nie chcę..- Zaśmiałam sie ironicznie " tego bym nie zniosła"[u]

ugryź go . niech będzie taki jak my . wtedy będziecie mogli być ze sobą . Eufrazja podniosła kąciki ust .

- może tak wiem że ludzkie życie jest kruche i wiem że mogłabym to zrobić... już mnie o to prosił ale on sam nie wie jak to jest być wampirem on nigdy prze nigdy nie widział mnie zaraz po wypiciu krwi... Czerwone oczy od krwi i tren jęk jak bym całowała sie z kochankiem naprawdę długo on mnie takiej nie zna ... i wolę zeby on został człowiekiem a po drugie skąd ja wezmę takiego majordomusa no i oczywiście będzie musiał rzucić studia a na to ja mu nie pozwolę....- powiedziałam hardo , pewna swoich racji

może masz rację Eufrazja uśmiechnęła się szeroko . - wiesz .. mam jutro to znaczy dzisiaj ( bo już świta ) urodziny . może wpadniesz do mnie razem z tym całym majordomusem ?

- no nie wiem .... on woli trzymać sie od nas z daleka... wie że grozi mu niebezpieczeństwo ..nawet z mojej strony.... a po drugie chyba ma w planach jakiś wypad z kolegami do baru niech sie zabawi....- powiedziałam smutno " Szkoda że dzisiaj musiał przyjechać alex ta sierota będe musiałą go zostawić samego , trzeba poznawać innych ...- pomyślałam ale jeszcze gorzej mi sie zrobiła

hmmm .. szkoda .. to znaczy , że 26 raz z kolei spędze urodziny sama Eyfrazja posmutniała i odwróciła głowę , żeby ukryć krwawą łzę , która poleciała jej po policzku .

- nie ja przyjdę tylko powiedz mi co chcesz dostac i tak musze pewną kieckę przetestować wieć... nie ma problemu.... miał sie zjawić mój znajomy ale sądząć nie obrazi sie jak dzisiaj go potraktuję jak powietrze... po ostatniej wizycie musiał kupić sobie nową garderobę bo nic nie miał..... - "no i dobrze mu tak , tak wchodzić w nocy do mnie do pokoju i próbować pocałować.. a nich ma za swoje..."-powiedziałam i pomyślałam z nudą rozbawienia

wiesz tak naprawde nie chcę żadnego prezentu , poprostu chcę z kiśmś świętować . Eufrazja nieco się rozchmurzyłą .. a ten twój znajomy to wampir ? spytała po chwili wampirzyca .

- takkkkk- powiedziałam przeciągle - ale dla jego własnego dobra lepiej żeby dzisiaj nie pokazał mi się na oczy..... po ostatnim wybryku...- powiedziałam a w głosie wyczułam gniew który szybko stłumiłam

Eufrazje to rozbawiło . - no cóż pora się zbierać . o której u mnie będziesz ?

-może tak 0 18 słońce powinno już zachodzić - powiedziałam patrząc na nią i też sie uśmiechając

* Eufrazja przytaknęła , uśmiechnęła się i wyszła *

Alice weszła do klubu, a za nią Bella. Usiadła na fotelu, przy stoliku w rogu. Podszedł do nich kelner.- To ja poproszę sok pomarańczowy. A ty co zamawiasz?- zapytała towarzyszki.

to samo. poproszę. - znowu się uśmiechnęła.

No to nam się udało z tymi zakupami. Chyba za niedługo będę musiała kupić większą szafę.- zaśmiała się, i wypiła łyk soku.- No ale opowiadaj, co tam u ciebie?

coraz lepiej. wrocilam do tanca... - powiedziała, a jej oczy, dziś w kolorze mlecznej czekolady, zabłysły wesoło. - I podoba mi się tu... A u Ciebie..?

U mnie w sumie nic. Żeby się aż tak nie nudzić, sama zaczęłam pisać książkę.- uśmiechnęła się.- Ostatnio nawet zaczęłam się zastanawiać, czy nie znaleźć sobie jakiejś pracy. Ale stwierdziłam że może jednak nie... ludzie zdziwiliby się że jestem aż tak blada, a jak bym nie wytrzymała to mogłabym się nawet na kogoś rzucić. Zbyt ryzykowne.- westchnęła.- Czasami się zastanawiam, czy lepiej jest być wampirem, czy człowiekiem. Niestety, mi nie dali wyboru.

ehh.. u mnie jest jeszcze jeden problem.. moje oczy zmieniaja kolor razem ze zmianami mojego nastroju. - skrzywila sie. - Tak.. ja tez nie mialam wyboru.. Jasper przemienil mnie bo to był jedyny ratunek. Moze nie powinnam pytac, ale.. jak to było z Tobą..?

Szerze mówiąc nie wiele pamiętam. Wiem, że wyszłam w tę noc z domu, miałam zamiar iść potańczyć do jakiegoś klubu. Wtedy przyczepił się do mnie jakiś facet. Był miły, ale nachalny. Powiedział że odprowadzi mnie do domu. Wiedziałam że się już nie odczepi, więc poszłam z nim. On nagle stwierdził że chciał mnie zabić, ale za bardzo kojarzę mu się z kimś bliskim. I że skoro wiem, że jest wampirem, to nie może mnie tak zostawić. I wtedy film mi się urwał. Krzyczałam, błagałam, ale jego nie przekonałam. Potem obudziłam się już taka blada, z dziwnymi zębami. W głowie dudniło mi tylko" Jestem wampirem, skoro już wiesz nie mogę cię tak zostawić". Wiedziałam już kim się stałam. Szybko wróciłam do domu i ukryłam się przed słońcem. Wszystkiego musiałam nauczyć się sama.- Alice zrobiło się smutno- Nikt, nic mi nie wytłumaczył. Pierwszy raz jak polowałam, to tak naprawdę nie byłam pewna, czy mam to tak robić, czy może inaczej. Ciężko mi było, ale już się pozbierałam.

Przykro mi... - szepnęła. - Ja miałam przez cały czas Jaspera. I to był 182 najszczęśliwsze lata mojego zycia... Niestety..Nie cały rok temu jasper odszedł, nie mówiąc gdzie i dlaczego. Prosił tylko, abym go nie szukała, bo tak będzie 'bezpieczniej'.. - skrzywiła się. A jej oczy były błękitne. - Ale było mineło. Obiecałam mu, że będę żyć dalej. - uśmiechnęła się nikle. - Dlaczego wybrałaś Nowy Jork..? - zapytała swojej towarzyszki.

Czyli miałaś choć trochę lepiej ode mnie.- westchnęła- Dlaczego Nowy Jork? Zacznijmy od tego że najpierw dużo podróżowałam. Urodziłam się w Hiszpanii, po tym jak zostałam wampirem, zaczęłam jeździć po Europie. Czułam się po prostu strasznie. Miałam depresję przez to bycie wampirzycą. Wreszcie podjęłam decyzję, że otrząsnę się z tego wszystkiego. Przyjechałam do Nowego Jorku, bo Europa zaczęła mi przypominać moją historię. A zależało mi na dużym mieście, bo wiadomo jak się tutaj żyje- szybko, wszyscy się gdzieś spieszą. Ja też tak chciałam, bo wtedy zapomniałabym o wszystkim. Niestety, mam za dużo czasu na myślenie.- westchnęła, i zamówiła sobie jeszcze sok- Wiesz, zależało by mi aby wreszcie sobie kogoś znaleźć. Ty już przeżyłaś miłość, ja stałam się wampirem tak młodo, że nie znam tego uczucia. Nigdy, żadnych motylków w brzuchu.- uśmiechnęła się- Ale jak na razie nie ma nikogo na horyzoncie. Ostatnio nawet myślałam żeby zamienić jakiegoś człowieka w wampira, ale zrezygnowałam z tego pomysłu. I tak żyję dalej.

Smutne... Brak milości daje się we znaki. - smutno sie uśmiechnęła. - Ale może... Może lepiej, że nie przezyłaś rozczarowania..? Te lata z jasperem były magiczne i piękne, ale kiedy odszedł mówiąc, że nadal kocha, lae tak będzie lepiej... Serce, chociaż dawno przestało bić, nagle przypomniało o sobie. I czułam taką potworną pustke... To tak jakby zabrać człowiekowi cały tlen... - w oczach zalsniły łzy. Kolejna dziwna cecha. Wampirzyca, która płacze jak zwykli ludzie. - Znajdziesz sobie kogoś. I będziecie obłednie szczęśliwi. - uśmiechnęła się do Alice ścierając słoną krople z policzka.

Uśmiechnęła się na słowa wampirzycy- Och. Jedno mnie tylko dziwi.- dlaczego nie szukałaś Jaspera? Ja na pewno bym nie odpuściła. Ale cóż, może tak było lepiej.- Popatrzyła na zegarek- O boże! Naprawdę już tak długo tu siedzimy?- podniosła się z fotela zbierając swoje zakupy- No to ja już lecę. Ale jak będziesz miała czas to możesz wpaść do mnie, do kamienicy. Po raz kolejny nie możemy dokończyć rozmowy. To cześć!- uśmiechnęła się i wyszła z klubu.

weszła do klubu. Mimo niedzieli i tak pełno było ludzi, zazwyczaj zbitych w rozchichotane, rozgadane, rozwrzeszczane grupki. Scarlett uwielbiająca obserwacje ludzkich zachowań wszelkiego rodzaju z uwielbieniem przyglądała się temu siedząc przy stoliku i pijąc drinka

weszła do klubu. Nie bez przypadku było to pierwze miejsce ktore odwiedzila.Blue uwielbiala muzyke, a zwlaszcza muzyke dobra. Jednakowoz Blue byla tez niemrawa i fajtlapa na dziendobry upadla na stolik jakiejs dziewczyny. Kiedy juz zerwala sie i zaczela ja przepraszac rozpoznala w niej wampira co nieco ja zaniepokoilo.

Scarlett w pierwszym momencie wytrzeszczyła oczy, które natychmiast po tym zwęziły się w cieniutkie szparki. Jeszcze nigdy nie spotkała wilkołaka, jednak ciepło bijące od dziewczyny utwierdziło ją, że oto ma przed sobą odwiecznego wampirzego wroga. Zważając na obecnośc ludzi syknęła tylko cicho wycierając mokra plamę po drinku
Nic się nie stało

widząc reakcję wampirzycy czmychnęła do pobliskiego stolika zastanawiając się czy też naprawdę pierwszy raz spotkała wilkołaka czy może ona jest tak kiepskim obserwatorem. Pochądząc z małego miasteczka blisko Ontario, a więc będąc prostą dziewczyną przechyliła się w kierunku nieznajomej i zapytała wprost
Jeszcze nigdy nie widziałaś wilkołaka?

odwróciła się w kierunku z którego padło pytanie. W sensie że niby tak się zachowują straszne wilkołaki? Miała ochotę się usmiechnąc ale niewątpliwa wilkołaczoś dziewczyny kazała jej trzymac się na dystans
Może tak może nie...a ty pewnie jesteś dośc młodym wilkołakiem co??

Wyszczerzyła się.
Raczej nie. Raczej jestem wilkolakiem od urodzenia. Albo rodzice mnie namietnie okłamuja.
zachichotala

parsknęła śmiechem. Matko kochana gada z wilkołakiem...czy to nie dziwne?
Namiętnie mówisz?? Nie no wierzę, że cię nie okłamują.
spojrzała na zegar
Muszę leciec. Eeeem...
zastanowiła się przez chwilę
Miło..było poznac. Scarlett
wyszła

Blue
wyszczerzyła zeby w usmiechu. Po chwili stwierdzila ze nic ciekawszego juz sie tu pewnie nie wydarzy wiec wyszla .

poszedłem do klubu który był w centrum handlowym.....ale nawet nie zwróciłem uwagi na to kto jest w środku cały czas byłem myśłami przy Camille,zamówiłem wodę i usiadłem przy barze.....

weszłyśmy do klubu . poczułam zapach Sastre . na jego widok szeroko się uśmiechnęłam . podbiegłam do niego i rzuciłam mu się na szyję .

Zauważyłam Sastre.- Hej.- Pomachałam mu i uśmiechnęłam się.

Witaj kotku!!!! Cześć Kate....- powiedziałem ucieszyłem się szczerze na widok znajomych- gdzie byłyście????

Podniosłam wyżej torby z zakupami.- Małe zakupowe szaleństwo.- roześmiałam się.

kotku wieszale w domu masz jeszcze 16 torb.... tak dla przypomnienia - uśmiechnąłem sie szczerze- i co udane zakupy????

- wiesz Kochanie , to było silniejsze ode mnie - zrobiłam słodkie oczka .

okey okey czy ja coś mówie.......chcecie coś do picia???- spytałem dziewczyny....