Dom Erica Folletta

wróciłem do domu, połozyłem się na kanapie i zasnąłem.......... moje snu błądziły po naszej przyszłości....

Obudziłem się na kanapie, Pluto stał przy mnie w pysku trzymał jakieś rzeczy,ubrałem się bez słowa a potem Pluto i Frotka chwycili mnie za mankiedy i zaciągli do domu Kate....

Przyszedłem do domu. Zły jak osa wszedłem do piwnicy i zamknąłem za soba drzwi, czekało mnie 36 godzin męczarni, piekła, uzbroiłem się w cierpliwość.

36 godzin później, żywy trup wstałem posiniaczony, krwawiący , obolały głodny, wstałem i wyszedłem z piwnicy, w porwanych ciuchach, ledwo żywy i z wyraźną ulga, poszedłem do łazienki zmyłem wszystko, potem w sypialni przebrałem się w świeże ciuchy i poszedłem do Kate....

Weszłem wściekły jak osa- Cholera...-powiedziałem.

Kotku, wyluzuj.- powiedziałam przytulając się do niego.

Boze ale świat byłby piękny bez Nich- skwitowałem miałem ochote napić sie alkoholu, Ale powstrzymałem się.... Westchnąłem ciezko, siadłem w salonie, cały swój gniew skunulowałem wewnątrz. -co robimy??- spytałem

A co chcesz robić?- zapytałam i usiadłam obok niego. Wpatrywałam się w jego oczy. Widziałam że był zły.

Położyłem głowe na jej kolanach, teraz to nie wiem, mozemy iść spać jak chcesz..- powiedziałem ....

Uśmiechnęłam się. Po chwili zadzwonił mój telefon. Wyjęłam go z kieszeni. Sprawdziłam niepewnie numer i westchnęłam.- Poczekaj chwilkę.- powiedziałam do Erica. Wstałam i poszłam do kuchni.- No mów o co chodzi.- powiedziałam cicho do wilka, który do mnie dzwonił. Moje serce dudniło jak oszalałe.- Dam ci znać jeszcze dzisiaj.- wyszeptałam po paru minutach. Wróciłam do Erica. Patrzyłam prosto w ścianę. Myślałam nad tym wszystkim, co usłyszałam.

- Co jest???- spytałem jej reakcja nie swiadczyłą o tym że jest dobrze.

Westchnęłam.- Dzwonił Andy, wilk którego "mianowałam" przywódcą. Podobno są jakieś problemy ze sforą. Zadzwonił do mnie, bo mówiłam mu że jeśli coś by się działo to ma mnie informować. Prosił żebym pojechała do Californii. Powiedziałam mu że się zastanowię.- powiedziałam cicho i przytuliłam się do Erica.

Jade z tobą - powiedziałem- nie ważne, gdzie ale z toba??

Westchnęłam.- Nie kotku, nigdzie ze mną nie jedziesz. Nie martw się, pojadę tam tylko na jeden dzień, wrócę szybko. Po prostu sprawdzę co się stało.- powiedziałam powoli i pocałowałam go w policzek.

- Nie i koniec, - powiedziałem pewnie wstałem- jade z toba..

Wstałam i popchnęłam go na kanapę. Usiadłam na nim okrakiem.- Sam chciałeś rozbudzić we mnie tą ostrą Kate, więc proszę bardzo. Nie zgadzam się i tyle. Jak chcesz to mogę nawet w ciebie czymś rzucić.- powiedziałam cicho piorunując go spojrzeniem.

JADE! I KONIEC!- powiedziałem głośno- mozesz gryść, drapać, łamać kości i tak pojadę...

Uderzyłam się otwartą dłonią w czoło.- Kotku, zrozum, nie chcę żebyś tam ze mną jechał. Masz siedzieć tutaj. Wyjdź na miasto, poznaj inne wilki, dobrze się baw, a ja pojadę tam, sprawdzę o co chodzi, zrobię to co miałam zrobić i przyjadę z powrotem. Eric, proszę cię.- powiedziałam cicho przytulając się do niego. Zastanawiałam się czy dałabym radę wrzucić go do piwnicy, ale od razu zrezygnowałam z tego planu. Nie chciałam żeby przez ten czas się męczył.

Nie i koniec, Jadę, a po za tym Piwnica jest zamknięta na klucz- parskłem śmiechem wyczułem jej zamiary....

Wstałam szybko.- Dlaczego musisz mi to utrudniać?! Myślisz że chcę tam jechać?! Nie wiem, co tam się dokładnie dzieje, wiem że wilki się zbuntowały, Andy nie daje sobie rady, muszę mu pomóc. Ty mi tam nie jesteś potrzebny, będziesz mnie tylko rozpraszał! Zamiast o wilkach, cały czas będę myślała o tobie, a jak będziesz tutaj będę pewna że jesteś bezpieczny i dobrze się bawisz! To tylko jeden cholerny dzień!- powiedziałam ze złością w głosie. Gdyby nie to że nie wiedziałam czego dokładnie mam się spodziewać, wzięłabym go ze sobą. Poza tym, Eric mógł tylko pogorszyć sytuację- byłby obcym wilkiem, na terenie innej sfory. Czułam jak moje ręce się trzęsą. Kiepsko nad sobą panowałam, czułam że zaraz mogę zmienić się w wilka.

Wstałem podszedłem do niej i pocałowałem- tą Energię mozesz inaczej- dodałem szybko-właśnie dlatego powinienem jechać z toba nie wiadomo co za syf tam jest- położyłem jej ręcę na swoim karku- Kotku, ty jesteś numer jeden i koniec jadę i nawet nie mysl mnie zatrzymywać- powiedziałem i wbiłem sie w jej wargi, eće już dawno były pod jej sukienka, szybko ściągnąłem ją z niej.

Ooooo nie! Nie ma mowy. Jestem zła, odsuń się lepiej ode mnie. Zostajesz i tyle. Kocham cię, pamiętaj o tym.- powiedziałam i założyłam sukienkę i wyszłam z domu trzaskając drzwiami. Szłam w kierunku mojego domu.

Pobiegłem za nią chwyciłem brutalnie, obruciłem do siebie- I dobrze że jesteś zła, masz byc zła i mnie przekonać że warto abym został- powiedziałem i rozdarłem jej sukienkę, stawiała upur wniosłem ja do domu do sypialni, drzwi zamknąłem na klucz, choć gdyby chciała to by i tak wyszła położyłem sie na niej - i nie każ mi tego powtarzać- moje ustawiedziały co zrobić, moje recę równierz.

Byłam wściekła.- Teraz to już przesadziłeś!- wysapałam cicho. Czułam że zaraz się przemienię, więc otworzyłam okno i szybko z wyskoczyłam na zewnątrz. Zmieniłam się w wilka i pobiegłam przed siebie. "Kocham cię.."

Chciałem pobiec Ale pomyślałem że nie warto, i tak wróci , musiała i koniec innej obcji nie przyjmowałem do wiadomości , krzyknałem za nią- Kocham cię -siadłem na parapecie i patrzyłem jak znika.....

Dostałem Smsa, pop trzyłem na niego z złościa zatroskaniem i zapatrzyłem się w niebo.....

Tak jak obiecywałam, wróciłam szybko. Oddychałam ciężko- niełatwo było mi teraz spojrzeć Ericowi w oczy. Szłam wolnym krokiem w stronę jego domu. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo jestem zmęczona. Podeszłam do drzwi. Westchnęłam i zapukałam. Wbiłam wzrok w czubki butów.

poprzedni dzień to nie dzień, prawie cały przeleżałem w łóżku, pogoda też była raczej nie sprzyjająca, pochmurno było, nic nawet nie zjadłem, leżałem, leżałem....





wstałem gdy usłyszałem pukanie * Kate*, zbiegłem jak oszalały otworzyłem drzwi i namiętnie pocałowałem...

Takiego przywitania się nie spodziewałam. Rzuciłam plecak na podłogę i uwiesiłam się szyi Erica. Całowałam go długo i namiętnie- tak jakbym nie widziała go co najmniej przez miesiąc, a nie jeden dzień. Oderwałam na chwilę usta od jego warg- Przepraszam że tak wyjechałam.- wyszeptałam ciężko oddychając.

popatrzyłem na nią- ważne że wróciłaś..- stwierdziłem, podniosłem ją wyzej, oplotłem jej nogi wokół własnych bioder - Śniadanko!!- powiedziałem, oczy błyszczały szczęściem.

Uśmiechnęłam się. Wiedziałam że, jego oczy dokładnie wyrażały to, co czuł. Przytuliłam się do niego mocniej.- Nawet nie wiesz jak tęskniłam.- wyszeptałam mu do ucha.

Serio to chyba ty nie wiesz jak ja tęskniłem- zaniosłem ją do kuchni- co na sniadanie??- spytałem , przygryzłem jej dolną warge...

- A na co masz ochotę?- zapytałam i pocałowałam go w policzek. Tyle się wczoraj wydarzyło. Westchnęłam i przytuliłam się jeszcze mocniej do Erica.

Dzisiaj moja twórczość kulinarna została wyłaczona, z lodówki wyjąłem kanapki z wczoraj , postawiłem wszystko, zrobiłem kawe, wszystko z Kate na mnie- Gotowe, zero fantazji sama konieczność- powiedziałem i usiadłem , z nią- Am- podałem jej kanapkę- opowiadaj??- powiedziałem ciekawy..

Ugryzłam kawałek kanapki.- Tak naprawdę to nie ma o czym opowiadać. Wilki sprzeciwiły się Andy'emu, były pewne, że zdobyłam tytuł alfy jakimś podstępem. Zebraliśmy się, wyjaśniliśmy trochę, co prawda nie obeszło się bez małej walki, ale teraz już wszystko jest w porządku, a cała sfora zaczęła słuchać wyznaczonego przeze mnie przywódcy. Tak naprawdę dużo rozmawialiśmy, ustaliliśmy że sfora ma dalej robić to, co robiła i w ogóle ma być tak jak było.- powiedziałam szybko.- No i spotkałam się z moimi rodzicami...- dodałam ciszej.

z Rodzicami?? i co??- powiedziałem, głosem zachecającym do opowiadania- no mów- powiedziałem i wypiłem kawę,choć byłem głodny nie chciałem teraz jeść.

Wypiłam łyk kawy.- I stało się to czego się spodziewałam. Objechali mnie, powiedzieli że to że są moimi rodzicami to dla nich hańba, że wstydzą się za mnie, że mnie nie nienawidzą, że nie chcą mnie znać, żebym nie pokazywała się im na oczy i oczywiście że mnie już wydziedziczyli.- uśmiechnęłam się. To co powiedziałam nie było wesołe, ale w głębi ducha cieszyłam się że mi to powiedzieli. Miałam ich dość, nie miałam szczęśliwego dzieciństwa, a oni byli wilkami, które myślały, że ich jedyne dziecko będzie chodzącym ideałem, posłusznym wszystkim.

Pocałowałem ją namiętnie- jesteś najwspanialszą osobą pod słońcem, a twoi rodzice są chorzy skoro tego nie widzą.- skwitowałem , pocałowałem ją w czubek brody...w moich oczach zagościła złość * jak mogli własną córke*

Popatrzyłam w jego oczy.- Moi rodzice są beznadziejni, ale już od dawna mam ich gdzieś. Kiedy byłam młodsza uwielbiałam ich wkurzać. Mściłam się za te ich wszystkie nakazy, zakazy i ciągłą kontrolę. Raz prawie dostali zawału, kiedy zobaczyli mnie w skórzanej kurtce, odjeżdżającą spod domu na motorze.- uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek.

moi raczej teraz to mnie wymazali , przestałem dla nich istnieć- skwitowałem smutno, pammietałem czasy dzieciństwa nie byli złymi rodzicami ale nigdy nie zbuntowali się Alfie, ja natomiast aż 2 krotnie- Ale mamy siebie- powiedziałem wbiłem się w jej wargi....

Teraz tylko ty się dla mnie liczysz.- powiedziałam cicho, odrywając na chwilkę moje usta. Objęłam go i pocałowałam namiętnie.

Dzięki - powiedziałem, moje ręcę znalazły się pod bluzka- hm... moze poczekamy na wieczór z tym??- powiedziałem, z westchnieniem, ręcę wędrowały coraz wyzej po lcecach.

Pocałowałam go w policzek.- Poczekajmy. To co, jakie mamy plany na dziś?- zapytałam i popatrzyłam w jego oczy.

Moze zakupy, a zwłóaszcza ciuchów, moja szafa świeci pustkami, za niedługo nic nie będe mieć, bede nago chodzić- powiedziałem- Ale no wiesz jeśli ty lubisz mnie nagiego to okey, mozemy nie iść na spacer,- uśmiechnąłem się szelmowsko- a no i Frotce trzeba kupić legowisko do porodu..

Zachichotałam.- Dobrze wiesz, że jak dla mnie możesz cały czas chodzić nago. Ale może jednak chodźmy po te ciuchy i legowisko..- powiedziałam uśmiechnięta.- Eric, trochę się boję porodu Frotki... myślisz że wszystko będzie z nią ok?- zapytałam niepewnie.