Spirit Club

-Dziwna jesteś, albo po prostu próbujesz dać mi do zrozumienia, że nie stać cię na coś miłego do powiedzenia. Przyszedłem tutaj, bo spodziewając się jakieś miłej rozmowy, a ty jesteś niedostępna. Czy to znaczy, że nie chcesz się zniżać do normalne rozmowy z wilkołakiem, czy po prostu jesteś na coś zła i lepiej bym ci dał spokój? -nie był zbytnio miły kierując siędo nie, ale trudno. Ile można?

Westchnęłam.- Jestem bardzo dziwna, ale to akurat chyba nie ma znaczenia.. A może ma? Nie wiem. Po prostu, jakoś tak, ogarnął mnie kiepski humor. Wybacz.- Stwierdziłam zupełnie szczerze.

-Aha, pewno jakiś idiota cię wkurzył... trudno... -również westchnął. -A potem przyszedł drugi mając do ciebie wąty o byle co. Cóż będe sięzbierać. Może się zobaczymy jak ochłoniesz. -powiedział wstając.

Nie wkurzył. Trochę dobił na moje własne życzenie. A teraz, choć mam straszny humor, wszyscy chcą mnie zostawić samą. Jakoś im się nie dziwię, ale z drugiej strony jak sobie stąd pójdziesz, to pewnie znowu się upiję.- Westchnęłam.- Do zobaczenia.

-Albo pozwolisz, że zostanę co?- zapytał -Z kwestii naukowej. Nigdy nie widziałem upitego wampira. -powiedział wesoło.

Jak poczekasz chwilę to będziesz miał okazję.- Uśmiechnęłam się. Żal dupę ściska... Powinnam się wziąć w garść.

Usiadł spokojnie na stołku. Jego twarz nie wyrażała niczego, poza tym, że wprawny obserwator mógł wyczytać, że coś knuje.

Muzyka szumiała mi w uszach. Wypiłam kolejny kieliszek.- Opowiedz mi coś o swoim życiu.- Poprosiłam.

Westchnął -Nie mam co opowiadać, nic ciekawego się nie zdarzyło -powiedział monotonnym głosem. Nagle z szybkością [umy zabrał wampirzycy kieliszek sprzed ust i położył poza jaj zasięgiem.

Na pewno nic ciekawego?- Zapytałam, ciekawa życia wilkołaka.- Mógłbyś mi to oddać?

-A, a, a ty niedobra dziewczynko. -powiedział kręcąc palcem -żartowałem, że chcę cię widzieć upitą. Taki widok musi być straszny. -powiedział usprawiedliwiając się. Wypił wrednie na jej oczach resztę z kieliszka -Kto by pomyślał, taka porządna wampirzyca a alkoholiczka. Wstydziłabyś się -upominał.

Cholera, chwilowo wstyd odpłynął daleko, wraz z promilami w mojej krwi...- Stwierdziłam wesoło.- No wiesz, chcesz czy nie i tak pewnie bym się upiła.

-Ale się nie upijesz, bo a tu jestem i będę cię bronił przed pokusami życia doczesnego -powiedział wesołym głosem.

Och, jak miło.- Stwierdziłam wesoło. Z jednej strony chciałam zerwać z nałogiem, z drugiej strony wódka leżała w mojej lodówce, a stracenie świadomości było kuszące.

-Teraz to możesz zamówić tylko zieloną herbatę. Podobno działa odświeżająco i oczyszcza organizm. Czyli idealna dla ciebie. -poradził. Akuratna dla alkoholików.

Wolałabym whisky z lodem.- Powiedziałam szczerze.- A może miałbyś ochotę gdzieś się przejść? Ta muzyka mnie dobija...- Stwierdziłam.

-Proszę bardzo -powiedział wstając.

To gdzie idziemy?- Zapytałam, wstając z krzesła. Zachwiałam się lekko, ale po chwili mogłam już normalnie stać.

-Jeżeli jesteś w stanie chodzić -powiedział. -Ale gdzie? Nie znam się na tym mieście...

Jestem w stanie!- Powiedziałam z uporem małego dziecka.- Możemy iść do parku, kawiarni, kina, gdziekolwiek.

-Może do parku? Tam przynajmniej nie ma barów? -zapytał proponując.

A szkoda...- Mruknęłam pod nosem.- Może być.- Ubrałam płaszcz i poszłam w stronę wyjścia.- Ale idziemy do Central Parku czy do tego wilczego?- Zapytałam.

-Do cenral... bo w wilczym by mnie wyśmiali za uganianie się za pijaną wampirzycą. -powiedział uśmiechając się. Czekał aż wampirzyca wyjdzie by ruszyć za nią.

Kiwnęłam głową.- No tak, rozumiem.- Uśmiechnęłam się i wyszłam chwiejnym krokiem w stronę CP.