Rainforest Cafe

Atmosfera karaibska bo i jedzonko typowo znad morza opanowanego przez wiadomych nam piratów ;P
Dośc duża knajpka utrzymana w atmosferze korsarskiego statku (drewniane ściany, stoliki i krzesła). Atrakcją jest ogromne akwarium stojące pośrodku sali.
Najlepsze owocki w mieście

wszedł do kawiarni i zajął miejsce przy stoliku czekając na scarlett

wbiegła do kawiarni szukając wzrokiem znajomej twarzy. Kiedy zobaczyła Christiana usmiechnęła się szeroko i podeszła do stolika.
I jak??Zarąbiście prawda? zapytała siadając naprzeciwko

pokiwał z uznaniem głową
Ehe. Świetne rybki.
zachichotał

Hah witaj w Soho.
rozsiadła się wygodniej (to jest-siadła sobie na krześle po turecku)
Chociaz ty, jako koneser sztuki z przymuszenia..wiesz, kasa i te sprawy, pewnie już tu bywałeś.

Wyobraź sobiezrobił męczeńską minę
Że nie bardzo. Wystawy na których bywałem zazwyczaj mieściły się w centrum, były autorstwa sławnych już i dośc zmanierowanych artystów, którym chodziło tylko o pieniądze a ich prace były strasznie nudne...
popatrzył przez chwilę na akwarium
Ogólnie rzecz biorąc miałem emosmutne dzieciństwo, prawda?

OOOOOO, biedactwo...
przechyliła się nad stołem i poklepała go pocieszająco po głowie
Powiem ci... straciłeś wiele. Ale cóż! Po to masz mnie
wskazała palcem na siebie usmiechając się łobuzersko
Żeby wszystko nadrobic nie?

spojrzał na dziewczynę zdezorientowany
Przecież...podobno od niedawna tutaj mieszkasz
eeeee chyba że pomylił ją z kimś innym

Ah to zapewne. Mieszkam tu od bardzo niedawna, może dwa tygodnie
rozmarzyła się
Ale wiesz...kiedy marzysz o zobaczeniu jakiegos miejsca tak naprawdę, wtedy chcesz wiedziec o nim wszystko. Ja wiem wszystko o soho w NY, soho w Londynie i Paryżu

Muszę leciec na razie
wyszła

patrzył nieco smutno za znikającą za drzwiami dziewczyną
Pa
po chwili również wstał i wyszedł. Może gdzieś spotka kogoś znajomego? Miał ochotę porozmawiac z kimkolwiek

weszła do kawiarenki i usiadła. zamówiła wodę

Weszła do kawiarenki rozglądnęła się. Wystrój kawiarenki bardzo jej się podobał. Zamówiła cafe latte, i usiadła przy stoliku. Potem po raz kolejny odpłynęła wraz z myślami.

Alice podniosła się z fotela, zakładając torebkę na ramię. "Chyba wybiorę się na spacer" stwierdziła, i wyszła.

Weszla do baru i zamowila kawe. Usiadla przy stoliku i zaczela przygladac sie ryba w akwarium.

Nie zaciekawila ja zadna osoba wiec wypila kawe i wyszla z knajpy.

Vanessa westchnęła wchodząc do kawiarnii. Zajęła stolik i zamówiła wodę. Zamyśliła się oraz skuliła na krześle.

weszła do rainforest żeby popracowac. Zamówiła coś zimnego. Tak, zdecydowanie, w te ciepłe dni nie miała już najmniejszej ochoty na herbatę. Usiadła przy stoliku i odpaliła laptopa.

wstała, zostawiła pieniądze na stoliku i wyszła

Weszłam do kawiarni. Usiadłam przy stoliku koło okna i zamówiłam kawę. Wpatrywałam się w ciągle zabieganych ludzi.

Po paru godzinach wstałam, zapłaciłam za kawę i wyszłam.

Weszła tanecznym krokiem do kawiarni. Usiadła przy stoliku koło okna czekając na kelnera, który przyjmie jej zamówienie.
-nareszcie.. -mruknęła do siebie, kiedy ujrzała zbliżającego się w jej stronę wysokiego, chudego kelnera.
- czy mogę przyjąć od pani zamówienie ? - zapytał szarmancko
-tak.. hmm.. poproszę cappuccino.. -uśmiechnęła się anielsko do mężczyzny, który odszedł bazgroląc coś w małym notatniku. Odwróciłam głowę i wpatrywałam się w ludzi za szybą.

Wybrałem się na spacer, który stał się rytuałem... Chodzenie między ludźmi uspakajało mnie... czułem się dziwnie, byłem już zmęczony swoim życiem, i jeszcze ten list w kieszenie, nie patrząc na nazwę kawiarni wszedłem do niej i usiadłem z tyłu jak najdalej od wszystkich...

W pewnym momencie poczuła zapach Taylora. Nie myliła się. Właśnie wszedł do kawiarni. Megan nie podeszła do niego, gdyż wampir wyglądał na bardzo zamyślonego, więc nie chciała mu przeszkadzać. W tym czasie otrzymała swoją wcześniej zamówioną kawę i zaczęła się nią delektować.

Wyciągnąłem list z jednej kieszeni z drugie wyjąłem papierosy i zapalniczkę, zapaliłem jednego papierosa i sie zaciągnąłem , patrzyłem na list, który dobrze znałem.... Nagle ktoś otworzył drzwi i wszedł do kawiarni, cyrkulacja powietrza spowodowała że poczułem ..Megan.... I wodziłem wzrokiem w jej poszukiwaniu, w końcu gdy ją znalazłem, wstałem od swojego stolika, list schowałem do kieszeni płaszcza papierosy też i podszedłęm do niej... A kogusz to moje oczy widza..- zaśmiałem śie za jej plecami, stałem 50 cm, od niej, ale skoro mieliśmy byś przyjaciółmi to €smiechnałem sie tylko i czekałem na jej reakcję....

Odwróciła głowę w stronę Taylora
-Cześć ! - krzyknęła wesoło całując go w policzek. -proszę , usiądź.. - wskazała na wolne miejsce obok siebie -przepraszam, że nie podeszła pierwsza, ale wyglądałeś na zmartwionego i zamyślonego, więc nie chciałam się narzucać. - posłała mu anielski uśmiech i upiła łyk cappuccino.

A tak mam zmartwienie i powód do myślenia, ale to nie oznacza że nie mam pogadać z starą znajoma... Zaśmiałem się i usiadłem naprzeciw Meg... I co słychać??... Spytałem, kelnerowi pokazałem że nic nie chcę...

-mogę Ci pomóc ? -spytała zatroskana. -no wiesz.. u mnie nic ciekawego.. -mruknęła wlepiając wzrok w blat stołu. W ogóle życie Mehan było nudne jak flaki z olejem...

Pomóc chyba nikt mi nie moze....odpowiedziałem na jej pytanie, przez ten czas kiedy się nie widzieliśmy zmieniłem się, nie zewnętrznie ale wewnętrznie...westchnąłem bo nie wiedziałem co mogłaby mi poradzić... Nie przesadzaj, u ciebie nic ciekawego.. usmiechnąłem się choć to już nie był mój uśmiech ,raczej coś pomiędzy grymasem a uśmiechem

Weszliśmy do hmm.. kawiarni. Usiedliśmy przy jednym ze stolików. Podszedł do nas kelner.- Ja poproszę gorącą czekoladę. A ty?- Spojrzałam na wilkołaka.

-Herbatę. -powiedział z uśmiechem patrząc na biednego kelnerczynę który poszedł zrealizować zamówienie.

Po chwili już wrócił z naszym zamówieniem.- Tooo... kogo sobie wpoiłeś?- Zapytałam wesoło po raz kolejny.

Milczał jak zaklęty. -Masz jakieś zwierze?

Westchnęłam.- Nie mam. Gdybym miała pewnie już by nie żyło- rzadko bywam w domu.- Stwierdziłam.- A ty masz?

-Nie, chyba tutaj nie byłoby dobrze nawet chomikowi. Ten zapach... -westchnął z uśmiechem.

Prychnęłam.- Chomik byłby szczęśliwy.- Odparłam, sącząc z kubka gorącą czekoladę. Przyglądałam się wilkołakowi.

Westchnął. -Nie chce mieć zwierząt. -powiedział znowu wpadając w zamyślenie.

Ja zawsze chciałam mieć fretkę. Ale na razie jakoś jej nie kupiłam...- Uśmiechnęłam się. Od dziecka marzyłam o fretce, ale moja ciotka zawsze mówiła że nie chce mieć zwierzątka. Okrutne to było..

-Fretkę? Takie małe szczurkowate coś? -zapytał. W jego oczach pojawiła się smuga wredności.

No, powiedzmy że szczurkowate... Ale zawsze o takim czymś marzyłam!- Stwierdziłam wesoło.

-A o czym jeszcze marzyłaś?- zapytał wpatrując się w nią jak w obrazek.

Hmmm... O nowej gitarze akustycznej.- Zachichotałam.- Oczywiście o wielu rzeczach jeszcze marzę, ale o niczym specjalnym. A ty?

-O gitarze? Dlaczego? -spytał zaintrygowany.

Bo moja poprzednia jest już stara.- Powiedziałam, jakby to było oczywiste. Dla mnie było. Ciężko już grać na takim starociu, przydałaby się nowa, ale z moją obecną wiążą się wspomnienia, więc trochę żal mi ją wyrzucić.

-A nie lepiej ją odnowić, niż wyrzucać? -zapytał widząc sentyment w jej oczach -Są różni specjaliści, zawsze można ją zregenerować.

Uśmiechnęłam się.- Ta gitara ma ponad 30 lat, ciężko byłoby. Ale na pewno jej nie wyrzucę. Może po prostu schowam ją w szafie.- Stwierdziłam.- A jakie są twoje marzenia? Ale takie największe, najważniejsze dla ciebie.