Bar Bloody Valentine

Bo czytam ci w myslach .
Zasmiał sie gardłowo

tylko mi???

kazdemu w tym klubiee ..widzisz tego goscia w niebieskii marzy teraz o roozowym samochodz

Usmiechnął się

-dziwne
pomyślałam
-a jesteś wampirem czy wilkołakiem????

-bo tylko wampiry umieja czytać w myślach
wstałam zapłaciłam i posząłm do parku

Ehhh ale panna humorzasta .
Zucił barmanowi 5 złotych monet ,wylądował na ziemi And go out

Po czasie, w którym poznała co to prawdziwa nuda, wyszła z baru, wczesniej jednak zostawiając zapłatę za napój.

Lestat de Lioncourt napisał:

Ehhh ale panna humorzasta .
Zucił barmanowi 5 złotych monet ,wylądował na ziemi And go out

(( Piszesz w czasie przeszlym wiec nie go out tylko went out... ))

Weszla do baru i siadajac przy stoliku zamowila drinka.

Wylądowałam koło Bv weszłam uśmiechnełam sie do Steva a ten podał mi piwo, był miły wiec puściłam mu oko.

Wypiłam piwo- Dzieki Steve- zapłaciłam i wyszłąm poleciałam na Cmentarz.

Zaraz po wejsciu do bv przystanela na srogku i rozejrzala sie dookola.
Chocby zmienil sie caly NY to miejsce zawsze bedzie takie samo.
Podeszla do barmana.
Poprosze Gin z tonikiem - poslala mu anielski usmiech, ktoremu zaden czlowiek nie byl w stanie sie oprzec.
Odebrala drinka i usiadla przy jednym ze stolikow.

Wpadłem do BV i usiadłem przy kontuarze:
-Harvey'a -rzuciłem w stronę barmana i przyglądałem się jak mężczyzna przygotowuje mojego drinka.

Powoli popijajac Gin zauwazyla nieznajomego wampira. Usmiechnela sie do siebie i bez ogrudek podeszla sie przywitac.
Oparla sie o blat baru i niby patrzac w przestrzen podala mu dlon.
My sie chyba nie znamy. Jestem Lysette Dufours, dla przyjaciol Lys.
Do pila gin do konca i przesunelam szklaneke w strone barmana.
Jescze raz to samo.

Spojrzałem na wampirzycę i uścisnąłem jej dłoń:
-Nick...Nick Wilson -uśmiechnąłem się przyjacielsko i upiłem łyk drinka.

Co taki wampir jak ty robi w barze... sam?? Spytalam tym razem patrzac mu prosto w oczy.
Odebralam od barmana nowego drinka.

-mówiąc "taki wampir" co masz dokładnie na myśli??-spytałem i odwzajemniłem spojrzenie.

Rozesmialam sie.
Lapiesz mnie za slowka. Lepiej odpowiedz na pytanie.
przechylilam szklanke popijajac Gin.

-liczyłem na to, że tu kogoś spotkam..-zmierzyłem Lys wzrokiem i uśmiechnąłem się zadziornie.

Ponownie sie rozesmialam.
Liczyles ze kogos spotkasz... TO troche jak ja. Moje oczy swidrowaly go spojrzeniem spod uniesionych bwri

-może to przeznaczenie??-roześmiałem się xD

Nie wierze w przeznaczenie... Los ludzi lezy tylko i wylacznie w ich rekach... wampirow... tez.
Powiedzialam powaznie dopijajac drinka.

-może masz rację.. -powiedziałem powoli i dopiłem drinka.
*coraz bardziej podoba mi się NY..*-popatrzyłem na wampirzycę i szeroko się uśmiechnąłem.

Usmiechnelam sie.
A wiec podoba ci sie tu coraz bardziej... Mozesz mi zdradzic dlaczego?? Spytalam rozbawiona.

-no nie , czy tylko ja w tym mieście nie potrafię czytać w myślach??-uśmiechnąłem się szeroko
-no więc, podoba mi się tu , bo poznaję bardzoo interesujące osóbki -posłałem jej jeden z najładniejszych uśmiechów.

Dooprawdy?? spojrzalam na niego z lekko udawanym niedowierzeniem. A pod jakim wzgledem sa one takie... interesujace??
Odstawilam pusta szklanke na bar.

-to wolałbym zachować dla siebie -odpowiedziałem i puściłem do niej oko.

Rozesmialam sie.
Tylko o tym nie mysl. Bo za dlugo sie wylacznoscia nie nacieszysz. Zlosliwy usmieszek przyozdobil moja twarz.

-posłucham twojej rady -odpowiedziałem z rozbawieniem i dokończyłem drinka.

Spojrzala na jego pusta szklanke.
Zwazywszy na to, ze ani ty, ani ja juz nic nie pijemy... stanie w barze chyba nie ma wiekszego sensu...
Masz moze ochote sie gdzies przejsc?? Zaproponowalam.

-czemu nie ... -zapłaciłem za siebie oraz Lys i wyszliśmy z baru.

Vanessa weszła do baru. Usmiechnęła sie zalotnie do barmana i zamówiła drinka. Usiadła przy barze, popijając napój. Miała nadzieję spotkać tutaj kogos internesującego.

Weszłam pewnie do baru - Cześć Steve dzisiaj wino podaj- powiedizałam przy barze , uśmiechnełam sie do niego szeroko.

wypiłam 3 kieliszki " na odwagę", pocałowałam Steva w usta, zapłaciłam za wino i wyszłam Stev stał w szoku.ja wyszłam.

weszłyśmy raźnio no BV, tam też dużo ludzi nie było, odrazu w drzwiach - Steve słonko, piwo- powiedziałam do barmana ten tylko puścił oczko do mnie- A ty co Alice??

Piwo..- powiedziałam, próbując powstrzymać śmiech.- Amy, co ty mu zrobiłaś?! No ja rozumiem, że szukasz swojej miłości.. ale Steve?!- śmiałam się i usiadłam przy barze.

Nic, przychodze siadam i patrzę co robi, tak wyglądały moje ostatnie 2 dni. A po za tym jak się nie ma co sie lubi to się lubi co się ma. Fakt Steve nie jest ideałem moim ale go lubię- powiedizałam i puściłam do niego oko, a on podał nam 2 piwa
- Cześć Lala!- powiedział i poszedł do następnego klienta

Desperacja... Rozumiem..- uśmiechnęłam się do niej i napiłam się piwa.

Oj przestań, nie znasz go i tyle czy sam wygląd ma sie liczyć- zdenerwowałam się, no fakt Steve to nie Brad Pitt ale miał swój urok- a wogóle mnie nie kręcą wampiry i tyle - powiedziałam i ukuło mnie to kłamstwo do rzywego, ale wolałam nie myśleć o Nicku.

Posmutniałam.- Wiem, że to o niego chodzi...- powiedziałam cicho.- Nie wiem, co się stało, ale jeśli nie chcesz mi mówić, nie mów. Steve jest fajny, ale obawiam się, że to nie jest dla ciebie. Ale nie martw się, znajdziesz sobie kogoś.- powiedziałam powoli.

Powiedzmy że poznałam tutaj takiego jednego ale on chyba nie był dla mnie, a Steve zawsze jest- powiedziałam powoli uważając na słowa- a po drugie pragnę żyć jak człowiek a wampir mi tego nie pozwoli.

Popatrzyłam jej prosto w oczy.- Naprawdę tego chcesz? Naprawdę chciałabyś porzucić życie wampira? Chciałabyś być taka, jak człowiek?- zapytałam cicho.- Tylko nie kłam... I tak to wyczuję...- powiedziałam do niej. Cały czas wydawało mi się, że to przez tego faceta tak mówiła.

Miałam lat 17 gdy mnie przemieniono w tą Bestię nigdy sie z tym nie pogodziłam że moje koleżanki chodziły na zavbawy miały normalne życie a ja, a ja jestem kur** jakimś dziwadłem z legend i baśni. August stworzył mnie bo był sam i był Egoistą. Za dużo straciłam żeby sie cieszyć z tego kim jestem a wogóle jako człowiek miałam chłopaka którego straciłam Automatycznie po przemianie nigdy sie z tym nie pogodziłam. Dlatego chcę żyć jak najbardziej normalnie.- powiedziałam dobitnie, wypiłam piwo, Steve odrazu podał następne.

Eh... Ja na swoje życie patrzę z innego punktu widzenia, dlatego tego nie zrozumiem. Moje życie, jako człowiek było do dupy. Dlatego ja się cieszę z tego, kim jestem. I choć jestem sama, nie przeszkadza mi to. Już teraz nie.- powiedziałam spokojnie. "Czyli jestem sama? Eh...".