Domek Alexa Armand

- Al, każda wampirzyca jest młoda i piękna - uśmiechnęłam się - trudno będzie znaleźć faceta , który zwiąże się z kobietą z dzieckiem .

Ale bobasek jest uroczy, a po świecie chodzi wiele różnych facetów. I jak się jakiś zakocha tak naprawdę, to będzie mu to "wisieć i powiewać" czy masz dziecko czy nie.- Stwierdziłam, upierając się jednak przy swojej wersji. Wśród ludzi często się właśnie tak działo.

- Nawet nie wiesz ile wampirów marzy o dziecku ... - westchnęłam , podirytowana jej ciągłym zamartwianiem - To co Idziemy na zakupy ?!

Idziemy, idziemy!- Powiedziałam z entuzjazmem i spojrzałam na Ane.

- No to komu w drogę ... temu czas ! - pomachałam małemu bobo , siedzącemu na kolanach ełi i pociągnęłam za sobą Al, kierując się do wyjścia mało nie zabiłam się o framugę drzwi.

I tak obładowane siatkami wróciłyśmy do Ełi. Niepewnie uchyliłam drzwi i weszłam jak najciszej tylko potrafiłam do środka, co by nie obudzić przyjaciółki i Iriny. Weszłam razem z Ane do sypialni Ełi.- Hej. Mamy wszystko co będzie potrzebne.- Uśmiechnęłam się do niej i do Iriny.- Nie wiem czy pamiętasz, ale dzisiaj jest impreza.- Wyszczerzyłam się jeszcze bardziej.

- Impreza ?! . - syknęłam - kurcze ... trzeba załatwić opiekunkę dla Iriny no i .. nie mam co na siebie włożyć - wyszczerzyłam się do Al. - za chwilę wracam - po cichu wyszłam z sypialni zmierzając do garderoby. Wygrzebałam z niej białą sukienkę (coś na kształt tej , którą nosiła Marlin Monroe ; p ) , czarne szpilki i czarną kopertówkę. Weszłam do łazienki , wzięłam szybki prysznic , przebrałam się , uczesałam włosy w kok i umalowałam się. Wyszłam z łazienki i bezszelestnie przemieściłam się do sypialni , gdzie stały dziewczyny. Al oznajmiła , że opiekunka będzie za 10 min. - No to co ?! weźcie sobie jakieś ciuchy ode mnie i idziemy . - zakupy , które przyniosły przyjaciółki zaczęłam powoli zanosić do dużej szafy.

No dobra.- Po zadzwonieniu po opiekunkę wzięłam z szafy Ełi małą czarną i szpilki i przebrałam się w łazience. Włosy jak zwykle tylko rozczesałam. Z tego co widziałam, Ane też była już gotowa.- No to chyba możemy już iść.- Uśmiechnęłam się, słysząc dzwonek do drzwi.

Pocałowałam Irinę w czoło na pożegnanie i razem z Al oraz Ane wyszłyśmy z domu do klubu , po drodze wpuszczając do środka opiekunkę.

"Spałam" rozwalona na wielkim łóżku , gdy za wibrowała moja komórka , informując mnie , że dostałam sms-a. Leniwie uchyliłam powieki , po czym wzięłam do ręki telefon i odczytałam wiadomość. Alice przysłała mi adres jakiegoś domu. Zmarszczyłam brwi , ale usiadłam na brzegu łóżka i przetarłam dłonią twarz. Zadzwoniłam do agencji i wynajęłam opiekunkę dla Iriny. Podeszłam do łóżeczka Iriny i wzięłam ją na ręce. Przegryzłam swój nadgarstek i przyłożyłam go do małych warg córeczki. Gdy nakarmiłam Ir , przewinęłam ją i przebrałam. Włożyłam małego wampirka z powrotem do łóżeczka , a sama podreptałam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i owinięta ręcznikiem przeszłam do garderoby. Przebrałam się w jasne jeansowe rurki, czarne trampki i niebieską koszulę w czarną kratę. Włosy niedbale uczesałam w kitek. Wszystkie te czynności zajęły mi 10 min. Właśnie schodziłam na dół , gdy zadzwonił dzwonek. Wpuściłam opiekunkę , a sama wyszłam z domu zmierzając, w wampirzym tempie , pod adres , który wysłała mi Alice. Miałam złe przeczucia.

Weszłyśmy do domu. Posadziłam Al na sofie i poszłam do kuchni , żeby przygotować gorącą herbatę. Po zaparzeniu napoju , przeszłam do salonu i podałam kubek Alice. Usiadłam obok przyjaciółki i przytuliłam ją.
- teraz powiedz mi spokojnie, co się stało. - zmarszczyłam brwi.

Opadłam na sofę i patrzyłam przed siebie.- Nie wiem. Po prostu tam weszłam i on już tam leżał! To moja wina.- Zaczęłam bełkotać przez łzy, nie mogąc się powstrzymać od cichego szlochania. Wzięłam od niej kubek.- A nie masz może czegoś mocniejszego?- Zapytałam, patrząc na przyjaciółkę.

- mam , ale.. - chciałam dodać , że alkohol tu niczego nie załatwi , ale podeszłam do barku i wyjęłam butelkę szkockiej. Wróciłam do przyjaciółki , podając jej sporych rozmiarów butelkę.
- posłuchaj mnie uważnie, to nie jest twoja wina. Nic nie mogłaś zrobić. - pocieszyłam ją - czy Van miał jakichś wrogów ? Kogoś , kto chciałby go.. zabić ? - spytałam.

Nie ma żadnego ale.- Nalałam sobie szklankę szkockiej i wypiłam ją od razu.- Nie! To moja wina! Spóźniłam się parę godzin. Gdybym była tam wcześniej, mogłabym mu pomóc!- Oparłam się o sofę i spojrzałam w sufit.- Nie wiem, nie wiele mi mówił, ale zabiję tych, którzy to zrobili! Nie zostawię tak tej sprawy! Zemszczę się, choćbym miała zabić wszystkie istoty na tej ziemi.- Powiedziałam cicho.

- Al , skąd mogłaś wiedzieć ? No skąd ?! Przestań się obwiniać , bo to teraz nie pomoże - odpowiedziałam , po czym zamyśliłam się. - Alice, będę musiała wyjść na parę godzin , zostaniesz tu sama ? - spytałam.

Nie pocieszaj mnie.- Rzuciłam wściekła na siebie.- Gdzie chcesz iść?- Zapytałam podejrzliwie. Irina była w domu, więc Ełi nie musiała nigdzie iść.

zaczęłam wrzeszczeć jak opentana! no bo i tak nikt mnie jeszcze nie rozumiał , a ciocia Alic płakała tak głośno i krzyczała na siebie. dziwne , nie sądzicie ? Krzyczeć na siebie ? Może zrobiła siku i chciała żeby ją przewinąć ? E tam ... dorośli są taccyyy strasznie somplikowani.
- Ma ma! Ma ma ! - łkałam i machałam rączkami na wszystkie strony - ma-ma! ma-ma!

- po prostu muszę wyjść. - oznajmiłam i ruszyłam do drzwi - zajmij się na chwilę małą - rzuciłam na odchodne i wyszłam z domu , zmierzając do domu Vana.

O matko...- Jęknęłam i poszłam do małej. Spojrzałam na nią z góry.- Nie można grzeczniej? Na przykład "mógłby tu ktoś przyjść, proszę?"?- Zapytałam Irinę, pochylając się nad kołyską. Starłam krwawe łzy z policzków i spojrzałam na nią wyczekująco.

Wykrzywiłam się - cio cia! cio cia ! - wyciągnęłam rączki do góry , żeby mnie w końcu wyciągneli z tej cholernej kołyski! No po prostu idzie dostać na łeb jak leżysz 24h na plecach i gapisz się w biały sufit i jakies miśki , które dyndają ci nad głową - Cio - Cia ! AL ! Cio cia Aj!

No dobra, dobra.- Spojrzałam zrezygnowana na Irinę i zaczęłam machać nad nią rękami, próbując je odpowiednio ułożyć, co by małej główka nie odpadła czy coś innego.- Chodź.- Wreszcie ją jakoś wzięłam i spojrzałam w jej oczka.- No co mała? Nudzi ci się tu pewnie?- Nie liczyłam że mi odpowie, więc zaczęłam ją lekko bujać.

Głupie pytanie, a tobie by się nie znudziło lampienie w sufit ?! - tja ! Tja ! - złapałam ją rączką za kosmyk włosów i zaczęłam go obracać ! jejku jakie ona ma ładne błyszczące włosy - lad-ne ! lad-ne! Blys-cy! blys-cy!

A my się tak starałyśmy wybrać ci ładne zabawki.- Powiedziałam z wyrzutem.- A tak ogólnie to ty nie za mała jesteś z tym gadaniem?- Może i rosła szybciej, ale na pewno była inteligentniejsza niż reszta dzieci.- Dzięki. Twoje też są niezłe.- Zapewniłam ją, ściskając Ir na rękach, co by przypadkiem nie upadła.

Weszłam do domu. Byłam padnięta. Usiadłam na kanapie i napiłam się szkockiej. Zastanawiałam się , czy powiedzieć Al , o tym co odkryłam. Zdecydowałam się powiadomić przyjaciółkę, w końcu to był jej chłopak. Z góry doszły mnie dziwne dźwięki. Czyżby Ir zaczęła mówić ? To dziecko rośnie w niewiarygodnym tempie. Pokręciłam głową z niedowierzaniem.

Oburzyłam się! A to mnie ciotka pojechała! Co ona sobie myśli! wykrzywiłam twarz w niesmaku , a dopiero później poczułam ... że ona cierpi. A ten cały uśmiech to jedna wielka gra.
Więc starając się najbardziej na świecie - przytuliłam ją ,tzn ... ścisnęłam jej rękę bo byłam za mała na jakiegoś tubisiowego przytulańca.
I nagle coś huknęło, walnęło i szkło się posypało . Z tego wszystkiego zapomniałam się .... i stłukłam wazon. Byłam taka zła , że cioci Al jest smutna. Wazon mamy grzmotnął o podłogę jak długi , a przecież nawet go nie dotknęłam!

Przytuliłam do siebie małą, a po chwili przestraszona spojrzałam na wazon. Po chwili przeniosłam wzrok na Ir.- Zdolniacha z ciebie, nie ma co.- Uniosłam kącik ust w wymuszonym uśmiechu.- Choć pójdziemy do mamy.- Powiedziałam i zeszłam na dół wraz z małą.- I co?- Zapytałam Ełi, licząc na to że powie mi gdzie była. Ale wcale nie musiała mówić, było od niej czuć zapach wilkołaka.- Mogłam sama to zrobić.- Mruknęłam, siadając obok niej z Ir na kolanach.

- Później porozmawiamy - oznajmiłam - Czy moje dziecko rozwala rzeczy wzrokiem ? - uśmiechnęłam się do małej.

Dotknęłam rączką jej policzka. Gdy zeszłyśmy na dół poczułam jakiś niemiły zapach , a później okazało się , że to od mamy tak jedzie jakimś mokrym psem.... o ble!
Wcisnęłam głowę we włosy cioci, bo one pachniały dużo ładniej chociaż też można było wyczuć jakąś, taką psią nutkę.

Okey.- Zgodziłam się z Ełi. Odetchnęłam głęboko, wciągając do płuc powietrze przepełnione zapachem Vana. Dobrze że była tu Irina, bo inaczej znowu rozkleiłabym się i próbowała upić szkocką.- No niestety, ten wazon... Możesz już o nim zapomnieć.- Skrzywiłam się lekko, głaszcząc małą po główce.

Stwierdziłam , że wpadnę w odwiedziny i uwiecznię na zdjęciu małą. Ona tak szybko rośnie , że niedługo nikt nie będzie pamiętał jak wyglądała. A Ełi przyda się taka pamiątka na stare lata. Podeszłam do drzwi i zapukałam cicho, bo wokoło roznosił się dziwny zapach.
- Czyżby Van wpadł w odwiedziny z Alice ? - mruknęłam do siebie. Zawsze wydawał mi się taki miły i ambitny... Dobrze , że wzięłam aparat ! Uwiecznię ich razem na zdjęciu.
Stałam tak pod drzwiami i mokłam , bo ten powalony deszcz lał i lał, a zapach stawał się coraz silniejszy. Tylko coś mi się tutaj nie trzymało kupy. Plamy krwi na klamce były niepokojąco interesujące.
Jednak nie ośmieliłam się wtargnąć bez zaproszenia.

Przykleiłam się do cioci próbując jakoś ją uspokoić. Skupiłam się mocno, a moje maleńkie ciało przepełniła radość i fala entuzjazmu.
I znowu drzwi otworzyły się na oścież , a za nimi stała głupio wyglądająca ciotka An z ręką, którą trzymała na dzwonku ... bo zdaje mi się , że chyba chciała go użyć. No ale już nie musi.
Jednak osiągnęłam to co chciałam, ciocia zaczęła oddychać bardziej miarowo i wyraźnie się rozluźniła.

- Cześć Ane - przywitałam wampirzycę . Oparłam się plecami o oparcie kanapy i przymknęłam powieki.

Hejka Ane.- Uśmiechnęłam się do przyjaciółki.- Co słychać?- Zapytałam, czekając aż wejdzie.

- Dziękuję ? - musiałam wyglądać jak wariatka stojąc nadal w drzwiach.
Nie wiem jakim cudem się otworzyły, ale zrobiły to z taką siłą, że niemal wciągnęły mnie do środka.
Gdy tylko przeszłam do korytarza wypadły z zawiasów. Czyżbym pomyliła adres czy jak ?
- em .... co tutaj tak głucho jak na cmentarzu ? - zapytałam wyraźnie zdziwiona ich posmutniałymi minami.
- Znowu zabili nam kogoś na wojnie w Afganistanie ?! - mruknęłam zniesmaczona , ale telewizor był wyłączony więc wykluczyłam tą możliwość. Czyli jednak nie były zdołowane newsami z BBC. Dziwne ... bo mnie wkurzało coraz bardziej , że Amerykanie tracą ludzi! A przecież wiążę się to z tym , że braknie nam kiedyś jedzenia!
Przysiadłam na kanapie koło Al i Ir.

Ci z Afganistanu chyba mają się dobrze, chociaż nie żałowałabym gdyby ich zabili.- Po pierwsze byłam pacyfistką, przynajmniej jeśli chodzi o sprawy ludzi, po drugie wisiało mi to dzisiaj. Ludzie są po prostu głupi, cóż zrobić. Zaczęłam lekko się bujać, tylko ze względu na małą. "Na cmentarzu? No tak, trzeba będzie załatwić formalności" Pomyślałam.

- Jezuuu ... co się dzisiaj z wami porobiło! Jesteście na mnie złe czy jak ? - zrobiłam wielkie oczy niczym sowa, spoglądając to na jedną , to na drugą zastanawiałam się o co chodzi.

- Ma mi! Ma mi! - zaczęłam wołać mamę bo trochę mi było niedobrze od tego bujania. Mimo tego , że śmierdziało od niej na kilometr - przecież była moją matką! A jak to mówią " ojców można mieć wiele - ale matka zawsze jest tylko jedna" - mia mi! Mia mi!

Uchyliłam powieki i spojrzałam na Ir. Co ona sobie wyobraża ?! Rozpuszczona, wredna i złośliwa pijawka ! Westchnęłam. Wzięłam od Alice Irine i posadziłam ją sobie na kolanach.

Oj, przepraszam.- Spojrzałam na Ir i przekazałam ją Ełi.- Złe na ciebie? No co ty. Lepiej powiedz co u ciebie.- Uśmiechnęłam się, a ponieważ miałam to już wyćwiczone do perfekcji, uśmiech wyglądał szczerze.

- Gadać mi zaraz co tu się dzieje! Widzę i czuję , że coś jest nie tak! - warknęłam. Byłam już zła na tą całą beznadziejną sytuację! - I nie zmieniaj mi tutaj tematu...

Zaczęłam płakać bo nie lubiłam być tak traktowana, a dotyk mamy wcale nie był czuły i szczery... posadziła mnie na kolanach tak od niechcenia! Obrażona przechyliłam główkę na prawą stronę i ze złości naprawiłam drzwi - to znaczy, same się naprawiły bo wyleciały na dwór, do ogródka, po czym wróciły i wskoczyły na właściwe miejsce.
A , że trzasnęły tak mocno i obraz spadł ze ściany to już nie moja wina.
Przecież nie można mieć wszystkiego.

Prychnęłam i skrzyżowałam ręce na piersi. Dobrze wiedziałam że w żadnym wypadku nie przejdzie mi to przez gardło.- Nic się nie dzieje. To ty nie zmieniaj tematu- właśnie mówimy o tym, co dzieje się u ciebie, no!- Powiedziałam stanowczo.- Ir, dziecię kochane, bądź grzeczna.- Spojrzałam na małą i podeszłam do obrazu, który zleciał ze ściany. Podniosłam go i próbowałam zawiesić z powrotem.

- zaraz wrócę - posadziłam małą na kanapie, szczerze mówiąc mnie też zaczął denerwować ten zapach. Weszłam do łazienki i wzięłam prysznic. Następnie przeszła do garderoby i przebrałam się w niebieskie rurki , czerwone trampki i większą bluzkę. Włosy ponownie związałam niedbale w kitek. Wróciłam do salonu , siadając na sofie i z powrotem wzięłam na kolana obrażoną Ie. - już nie śmierdzę - zwróciłam się z uśmiechem do córki. Przytuliłam ja i pocałowałam z czułością w czoło . (lepiej ? xd ) . Popatrzyłam na Alice lekko zdenerwowana - Al, powiedz jej - poprosiłam.

- A co może być u mnie nowego ... hmmm ?! - westchnęłam i poklepałam małą po główce - uśmiechnij się maleństwo ! - Pstryknęłam jej zdjęcie. Wyglądała niczym malutki aniołek.
Znowu zwróciłam się w stronę Alice - To wyjaśnij mi łaskawie dlaczego czuję tutaj wyraźny zapach wilkołaka ? I co znaczy ta krew na gałce w drzwiach wejściowych.

Kiedy Ełi poszła do łazienki, przypomniało mi się że dalej mam na sobie jej sukienkę, ponieważ jeszcze nie dotarłam do domu. Powiesiłam obraz i oparłam się o ścianę, plecami do przyjaciółek.- Van nie żyje.- Zacisnęłam powieki, zbierając się w garść i odwróciłam z powrotem do Ane i Ełi. Usiadłam na kanapie i westchnęłam.