Domek Alexa Armand

- Jeśli już kogoś masz odwiniać to cały mój klan z wyjątkiem Jas. Max został jak by to powiedzieć zdetronizowany. Nie twierdzę że był bez winy ale to moja matka odegrała kluczową rolę. - mówiłem wolno, ważąc każde słowo. ręką zacząłem powoli gładzić.mogłem tak siedzieć i siedzieć bez końca.

-nic z tego nie rozumiem - jęknęłam -zaraz dam ci trochę krwi -wstałam z podłogi i powlokłam się do kuchni. Z lodówki wyjęłam dwa woreczki krwi i zaniosłam je Alexowi.

- Nie Eufrazjo , nie wypiję tej krwi.- powiedziałem stanowczo. Wiedziałem że cały mój trud ostatnich 3 miesięcy poszedłby na marne.- Nie pijam krwi od 3 miesięcy i nigdy już się nie napije.- Dodałem pewny swoich słów. Wstałem, i powlokłem się na kanapę gdzie opadłem bez władnie. Byłem wykonczony.

- jesteś wampirem , a wampiry piją krew ! nie obchodzą mnie twoje durne postanowienia masz ją zaraz wypić !-rozkazałam podając mu woreczek.

- Nie kochnie.- powiedziałem i wstałem z kanapy- To że jesteś w ciąży nie oznacza że będziesz mnie zmuszać do czegoś czego nie chcę, a nie chce krwi.-woreczek który trzymałem w ręce połozyłem na blace. Podszedłem powoli do lodówki , Ale jej nie otworzyłem intensywnie zastanawiałem się co powinienem teraz zrobić.- Eufrazjo przepraszam cię szczerze ale muszę się położyć na chwilę i odpocząć. Nie bać na mnie zła. Rozmowę możemy dokończyć jak odpocznę.

-w takim razie ja też nie będę jeść - powiedziałam stanowczo kładąc się na kanapę i biorąc do ręki książkę.

- Kochanie ty to ty a ja to ja. Ty musisz bo nasze dziecko potrzebuje a ja nie jestem w ciąży na szczęście.- powiedziałem poważnie- i nie muszę pić krwi.- Dodałem po chwili. nie miałem siły na kłucenie się z Eufrazją

-"nie będziesz mnie zmuszać do czegoś czego nie chcę robić" -zacytowałam słowa Alexa, po czym wstałam z kanapy i ruszyłam w stronę drzwi. -odezwij się kiedyś.. głupio by było , żeby dziecko nie poznało swojego ojca - warknęłam wychodząc z domu i trzaskając drzwiami.

- Oj Eufrazjo o ile mnie pamięć nie myli ja już nie żyję a to czy piję krew czy nie nie zmieni tego stanu- powiedziałem powoli. Wróciłem po minucie na kanape , gdzie położyłem się, przymknąłem powieki i pozwoliłem sobie na to żeby odpłynąć. Martwiłem się wszystkim , i Eufrazją i ciążą i zastanawiałem się co dalej. Ale nie trwało to długo po 5 minutach świadomość moja poprostu poddała się.

Wstałem w życiu nie czułem sie tak wypoczęty. Szybki prysznic jeszcze poprawił mi humor. Nóż Eufrazja musiała zrozumieć że zmiany które zaszły we mnie są nieodwracalne. przebrałem się w standardowy zestaw : spodnie, T-shirt i poszłem się przejść.

Weszłam do domu , rzucając na stół torebkę. Położyłam się na kanapie przymykając oczy. Nagle poczułam jakby ktoś próbował wyrwać mi brzuch . Jęknęłam
biorąc do ręki telefon. Napisałam do Ane sms-a .

Ane , przyjdź jak najszybciej do mojego domu !
Zaczyna się !

Ełi.

- EŁIIIIII! - wrzasnęłam wbiegając razem z Alice - gdzie jesteś ?!

- przed tobą ! - warknęłam mrużąc oczy . - czy ktoś ze zgromadzonych umie odbierać poród ? - jęknęłam.

- Ona - wypchnęłam Alice , a sama schowałam się w kącie - nie umiem panować nad sobą wystarczająco , żeby się na ciebie nie rzucić ....

- no to super ! - spojrzałam na Alice - Al , ruszysz się czy nie ?! - wygięłam się w łuk.

Po trudach i mozolnej pracy uporałyśmy się z małą pijawką.
O godzinie 2 w nocy maleństwo przyszło na świat piękne i zdrowe.
Alice , która była tak wyczerpana , że nie mogła ustać na nogach , przysnęła na fotelu.
Ja natomiast nadal siedziałam w kącie pokoju, bojąc się podejść , aby nie zrobić nikomu krzywdy.

- no podejdź to wreszcie . - uśmiechnęłam się promiennie do Ane. Spojrzałam na małą dziewczynkę śpiącą w moich ramionach .

Usiadłam wreszcie w fotelu, zadowolona z tego że wszystko się udało. Obserwowałam Ełi, próbując jednak nie spać, tylko cieszyć się razem z przyjaciółką jej malutkim baho... dzieckiem. Uwielbiałam dzieci, lecz najbardziej te cudze, a po tym porodzie byłam już pewna ze nigdy w życiu ich mieć nie będę. Westchnęłam z uśmiechem na ustach, widząc małą w ramionach Eufrazji.

- Na twoją odpowiedzialność - zagroziłam , po czym zerwałam się z podłogi i wolno , ostrożnie ruszyłam w kierunku dziewczyn - hej mała - pomachałam do niej z daleka ...

- przywitaj się z ciocią - uśmiechnęłam się do maleństwa.

Przegryzłam swój nadgarstek , przykładając to ust małej, by mogła się najeść.
Po 10 min. przymknęłam oczy zasypiając. Byłam wyczerpana.

- jezzuuu ... a bardziej humanitarnie się tego karmić nie da ? - zapytałam , robiąc wielkie oczy na widok gdy mała pijawka wysysała krew ze swojej matki - soraja ... a od czego jest krew " w proszku" i butelka ? :<

- jest coś takiego jak krew w proszku ? - uśmiechnęłam się nie otwierając oczu. - zastanawiam się , jak dać jej na imię..

Podeszłam do nich i wpatrywałam się w małą. Zachichotałam cicho i szturchnęłam Ane w bok, kiedy usłyszałam jej uwagę.- Znając życie taka krew w proszku jest ohydna.- Zauważyłam, nie odrywając od nich wzroku.- Nie wiem, ale niech to będzie jakieś oryginalne imię, bo dziewczyna będzie miała jakieś kompleksy. Moja mamusia nie była zbyt kreatywna i dzięki temu nazywam się tak jak 1/15 dziewczyn na tym świecie.- Mruknęłam z uśmiechem na ustach.

- zgadzam się z tobą Al, niech to imię będzie oryginalne. - uśmiechnęłam się uchylając powieki - chociaż twoje imię , jest też piękne - spuściłam wzrok na córkę.

- mnie też nie nazwano oryginalnie .... Ane ... bane ... srane ... - westchnęłam - To już wolałabym mieć na imię Frances i być przezywana przez kolegów " o franca idzie " xD - zazdrościła siostrze jej nietypowego imienia

- a może 'Imre' ? - zamyśliłam się.


(a jak twoja siostra ma na imię ? XD
ty masz siostrę ?! XDD )

( mam xD )

*uuuuu.*

- a ty Alice masz jakiś pomysł ? - Zapytałam wpółprzytomną wampirzycę.

Kiwnęłam przecząco głową.- W sumie to nie. Ale wy jesteście twórcze, wymyślicie coś fajnego.- Stwierdziłam zupełnie tego pewna.

Zaśmiałam się, bo stwierdzenie Al mnie rozbawiło - A Irina ?

- a może Krystyna ? - uśmiechnęłam się - Irina mi się podoba , a na drugie.. hmm.. - zastanowiłam się. Spojrzałam najpierw na Alice , a potem na Ane - na drugie będzie miała Alane . XDDDDD

- Jakie kreatywne - zaśmiałam się i wcisnęłam bah... to znaczy dzieciąteczku najdroższemu xDDDDDDDDDDDDD butelkę z krwią do buźi - masz i nie zjadaj swojej matki.!

(nie mówcie na moje dziecko , bachor ! XDDD *FOCH z przytupem*)


- myślicie , że powinnam powiedzieć Alexowi , o dziecku ? - zapytałam przygryzając wargę.

- głupie pytanie ... raczej , że tak - westchnęłam i walnęłam się w łeb ... czy ona udaje taką małą inteligentną ?

(a bobas albo berbeć mogę? xD)
Oczywiście. Na pewno się ucieszy.- Już ich widziała, Ełi i Aleksa na cudownym rodzinnym zdjęciu, z wózeczkiem dziecięcym z Iriną w środku, choć wcale nie miała takiego cudownego daru jak koleżanka stojąca obok : P.

Popatrzyłam z niedowierzaniem na przyjaciółki - on mnie zostawił ... - warknęłam - ten skurwiel zostawił mnie dla innej . - zmrużyłam oczy.

Wytrzeszczyłam oczy.- Dla innej?- Zapytałam, ale jednak wiedziałam o co chodzi.- Nie wierzę. Nie on. Mogłabym posądzić wszystkich facetów na świecie, ale nie jego.- Dla mnie para "Ełi i Alex" była przykładem idealnej, kochającej pary. A tu taka wiadomość...- No fajnie, oświadczam wam że już nie wierzę w miłość.- Westchnęłam teatralnie.

- a jednak .. - westchnęłam - dobra , nie mówmy już o tym . mam do was małą prośbę - uśmiechnęłam się - nie kupiłam dla Iriny żadnych rzeczy , chodzi mi tu o ubranka , łóżeczko czy też wózek . czy mogłybyście to wszystko kupić ? moja karta kredytowa jest w torebce - brodą wskazałam na stół. - ja za bardzo się na tym nie znam , ale wiem , że Ane lubi zakupy. - uśmiechnęłam się do przyjaciółek.

- Wykluczone ... mamy grać dobre ciotki , a ciotki lubią sprawiać prezenty - uśmiechnęłam się pogodnie, jednak wiadomość o Aleksie dała mi takiego Bęcka w łeb , że przez dłuższą chwilę zastanawiałam się czy warto w ogóle wiązać się z kimś na stałe. Do tej pory nie mogłam sobie wybaczyć nieudanych zaręczyn ... ale ... może to i lepiej teraz nie gryzę się z myślą , że dostałam kosza od narzeczonego - A kasą się nie przejmuj - obróciłam swoją kartę między palcami - Wiecie co .... żałuje , że nie zostałam ze Stanem w Anglii ... ale nie żałuje , że poznałam miłość swojego życia! Nie żałuje tego , że mnie zostawił jak szmacianą lalkę... teraz jestem totalnie wolna ... niczym motylek. A zabrania mi ktoś skakania z kwiatka na kwiatek ?! Przynajmniej teraz mogę iść spokojnie z przyjaciółkami do "Burdelu" i mój facet nie zrobi mi dzikiej awantury. Ahhh czuje , że w końcu nikt mnie nie ogranicza!

Jestem ciocią.- Zauważyłam mało inteligentnie, szczerząc się przy tym. Spojrzałam na Ane.-Też się tak czułam, jak rzuciłam Angela. Tylko później spotkałam Vana i wszystko się posypało.- Wzruszyłam ramionami.

- szczerze mówiąc .... myślałam , że ty i Angel to będzie związek na wieki - zaśmiałam się dziwacznie, bo sama nie wierzę w coś takiego, a nagle deklamuje niczym Przemysław na języku polskim inwokacje "Pana Tadeusza" ( Bursztynowa pała XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD)

Prychnęłam.- Powiedzmy, że się nie dogadywaliśmy. Przynajmniej ja się nie dogadywałam z nim, on nie narzekał.- Po raz kolejny wzruszyłam ramionami.- Szczerze mówiąc, to bardziej odpowiada mi związek z psem niż z Aniołkiem.

- ja i tak nie mam szans na jakikolwiek związek .. - westchnęłam. - wątpię, że ktoś zechce samotną kobietę z małym dzieckiem - spuściłam wzrok , lekko uśmiechając się do Ir.

Co ty gadasz?- Oburzyłam się.- No co jak co, ale powinnaś wziąć się w garść. Jesteś piękna, wyglądasz na młodą, bobasek też jest cudowny... znajdź tylko faceta co lubi takie rodzinne klimaty i gotowe!- Uśmiechnęłam się.