Dom Lyn Di Venuto

Musiałem załatwić coś, co raczej by cię nie zainteresowało. możesz mi wytłumaczyć po co miałem ci o tym mówić...?? - spytał nie przesuwając sie ani o krok. Jego głos był spokojny całkowicie pewien swojej racji - myślałem, że zajmie mi to mniej czasu i nawet nie zauważycie mojej nieobecności. - wytłumaczył. Nagle się uśmiechnął, jakby coś do niego dotarło. - Czyżbyś była zazdrosna o Heidi?? - spytał prostując się, jednak nadal nie pozwalając jej przejść.

-ohh daj mi spokój.. - pokręciła głową , po czym przecisnęła się pomiędzy ciałem Santiago , a framugą drzwi. Stanęła za jego plecami - i czemu miałabym być o nią zazdrosna ? po pierwsze nigdy nie zaglądałam ci do łóżka , a po drugie.. podobno łączą nas czysto przyjacielskie stosunki .. czyż nie ? - uśmiechnęła się wrednie tłumiąc żal. Odwróciła się na pięcie i zeszła na dół. Ubrała skórę, którą uprzednio zostawiła na podłodze i ostatni raz przejrzała się w lustrze. Z jej ust wydobył się pomruk. -masz zamiar tu zostać ? - spytała nie odrywając wzroku od własnego odbicia.

Ty mi to powiedz... - odpowiedział wreszcie... - czy według ciebie jesteśmy jedynie przyjaciółmi?? - spytał schodząc powoli po schodach. Stanął za jej plecami, tak, że ponad sobą w lustrze mogła zobaczyć jego odbicie.

Przeczesała palcami włosy. Po raz pierwszy nie wiedziała co powiedzieć. Wzruszyła ramionami .. taa.. bardzo inteligentne. - Ty masz Heidi i jesteś z nią szczęśliwy.. a ja mam..eee.. a ja mam wódkę - w tym momencie miała ochotę pacnąć się w czoło.

(Rzeczywiście to ostatnie zdanie było mega inteligentne ^ ^)Jesteś tego pewna?? - spytał odgarniając jej włosy i kładąc dłonie na jej ramionach. Przysunął się bliżej, ocierając lekko brodą po jej szyi wyszeptał jej do ucha - jesteś pewna? - powtórzył.

XD

Przeszedł ją dreszcz, gdy poczuła jego dotyk na swojej skórze. -jestem pewna czego ? - przymknęła powieki. Nigdy nie zastanawiała się nad tym co łączyło ją z Santim. Zawsze traktowali się jak zwykli .. przyjaciele (?)

Niewielki uśmiech przeszedł po jego twarzy - pytałem - powiedział powoli spoglądając w lustro by ujrzeć w nim Lyn - czy jesteś pewna tego, że jestem szczęśliwy z Heidi... a ty szczęśliwa... - tu rozważył szybko stwierdzenie ze swoją wódką... ale to raczej nie brzmiałoby dobrze więc użył frazy - sama... - bo owszem... była sama... i jak źle by to nie brzmiało, taka właśnie była prawda. Wpatrywał się w jej lustrzane odbicie. Teraz, z przymkniętymi powiekami, i w tej pozycji wydawała się o wiele łagodniejsza niż zazwyczaj.

Zabolało. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że wszyscy na około jej znaleźli sobie kogoś. Santi ma tą rudą wiewiórę, a Vince ma Mel. Skoro oni znaleźli tutaj swoje drugie połówki , a Lyn jakoś nie może , to chyba powinna wyjechać. Powinna znowu zacząć podróżować po Europie i szukać kłopotów. Powoli pokręciła głową - nawet jeżeli nie układa ci się z Heidi ... to ja nie będę twoją nagrodą pocieszenia. - odwróciłam się w jego stronę i spojrzałam mu prosto w oczy - zapamiętaj sobie raz na zawsze : Lyn Di Venuto zawsze jest nagrodą główną - spuściła wzrok głośno połykając ślinę.

A kto powiedział, że mi się z Heidi nie układa...- spytał prostując się i patrząc na nią z góry - wręcz przeciwnie, ona poza mną świata nie widzi - stwierdził wkładając ręce do skórzanej kurtki którą miał na sobie i oddalając się o krok do tyłu i opierając o ścianę naprzeciwko lustra. - Problem polega na tym, że mój świat ostatnio kręci się wokół innego, kto jak zauważyłem, woli być niedostępny i bawić się w jakieś dziwne gierki. - stwierdził uporczywie wpatrując się w oczy Lyn jakby chciał jej coś przez to powiedzieć.

Uniosła wysoko brwi i wpatrywała się niezrozumiale w Santiago. W tym momencie musiała wyglądać jak dziecko. - nie wiem o co ci chodzi .. - wzruszyła ramionami , również robiąc krok do tyłu , tym samym przylegając plecami do lustra. Doskonale wiedziała o co mu chodziło, ale dlaczego nie mógł jej powiedzieć tego wcześniej? Właśnie przed pięcioma minutami zrozumiał, że tak naprawdę nie jest już zainteresowany Heidi..

Przewrócił oczami - doskonale wiesz o co mi chodzi - stwierdził z taką pewnością, że od razu było widać, że nie dał się omamić jej zdolnościom aktorskim - Nie jesteś tępa... nawet jeżeli nie zrozumiałaś tego co powiedziałem w co głęboko wątpię, to już dawno powinnaś zauważyć... - pokręcił głową... - chyba, że ty wcale nie chcesz widzieć - dodał nagle głosem pełnym zadumy, jakby dopiero teraz przyszło mu to do głowy.

-nawet jeżeli chciałabym zauważyć, że coś do mnie masz , to i tak nie dałeś mi szansy, bo zniknąłeś nic nikomu nie mówiąc ! -wyrzuciła z siebie. Osz ku^wa.. a miała udawać , że nic nie kuma...Ponownie wzruszyła ramionami - dlaczego ty nigdy nie mówisz mi wszystkiego wprost ? -zapytałam odbiegając od tematu.

Ale już wróciłem, i teraz ci ją daję - powiedział równie spokojnie jak wcześniej, na drugą część wypowiedzi pokręcił głową (od tego kręcenia to prawdopodobnie niedługo jakiegoś wstrząsu dostanie...) - A dlaczego, ty niektórych rzeczy nie mówisz wprost...? - spytał, przekrzywiając głowę i wpatrując się w nią z zainteresowaniem.

-ja zawsze mówiłam wprost czego chcę ! - odparła. - oo.. jakiś ty łaskawy.. -prychnęła.

Spojrzał najpierw na podłogę i jakby w ciągu kilku sekund zdążył przemyśleć sens każdego wypowiedzianego przez nią słowa, oraz każdego zdania w jakie się owe słowa połączyły, później zaś spojrzał na nią "spod byka" - w takim razie wybacz... gdybym wiedział wcześniej, jak dosłowna jesteś, w swoich zachciankach, nie fatygowałbym się tu, a swoje słowa zachował dla siebie. - opuścił leniwie powieki, kiedy je rozchylił ponownie stał tuż przed nią - twoje słowa świadczą o tym, że się pomyliłem. A jeśli tak właśnie jest, nie powinienem ci już więcej zawracać głowy - położył dłoń na jej policzku, jakby chciał cos zrobić, w ostatniej jednak chwili zrezygnował uśmiechnął się blado i odwrócił z zamiarem wyjścia.

Co jeszcze spieprzysz , Lyn ? - pomyślała. Szybkim ruchem ręki złapała go za nadgarstek, przyciągając go do z powrotem do siebie. Uśmiechnęła się łobuzersko - nie pomyliłeś się - wyszeptała. Co on z nią robi ?! Wampirzyca nigdy nie odnosiła się w taki sposób do faceta. Koniec świata.. po prostu koniec świata..

Pozwolił jej na to, choć bez trudu mógł zabrać rękę i wyjść. Stanął naprzeciw niej i przyjrzał się jej badawczym spojrzeniem. A to co za gierka... zaczął się zastanawiać... prawdopodobnie kiedyś wyrzuciłby jej, że się nim bawi, a teraz... teraz stwierdził, że jeśli chociaż częściowo może mieć to, czego chce... to czemu by nie... bez słowa nachylił się i pocałował ją. Namiętnie, wręcz brutalnie, jakby chciał odebrać jej ten pocałunek, ukraść go i już nigdy więcej nie oddać. Jednocześnie swoim ciałem przygwoździł ją do ściany, niemalże nie dając jej możliwości ucieczki. Ręce położył na zimnym tynku, niejako zamykając Lyn w klatce... wiedział jednak,że jeśliby tego nie chciała, znalazłaby sposób, żeby go obejść...

Nie mogła się powstrzymać i jęknęła prosto w jego usta. Oddawała sprawnie namiętne , wręcz brutalne pocałunki Santiago. Zarzuciła ręce na szyję Valmonta. No cóż... kiedyś o niczym innym nie marzyła, ale z czasem dała sobie spokój. Teraz miała to , czego pragnęła na samym początku znajomości z wampirem. Nagle oderwała się od miękkich warg mężczyzny - a co z twoją panną ? - spytała. Nie żeby ją coś to obchodziło.. ale jednak...

Pocałunek był tak... wspaniały i tak długo wyczekiwany, że Santiago niemal się wkurzył, kiedy Lyn go przerwała, ale gdy tylko usłyszał pytanie zaśmiał się - a co ma być - spytał może za bardzo okazując zdziwienie... wzruszył ramionami - jeżeli jeszcze kiedyś ją spotkam powiem jej, że to koniec - zaśmiał się jeszcze raz i wrócił do tego co o przerwała Lyn, ze zdwojoną słią, natarczywością i namiętnością niż wcześniej.

Po chwili z powrotem oderwała się od niego - powiesz jej , że to koniec , bo chcesz iść ze mną do łóżka ? - uniosła wysoko brwi.

Przewrócił oczami, ale uśmiechnął się łobuzersko i mrużąc oczy rzucił krótkie - może... a co... mam jej nic nie mówić - oczywiście igrał sobie z Lyn. Z Heidi wszystko było skończone od dawna, tyle, że nikt jeszcze nie wypowiedział tego na głos. A jeśli chodziło o Lyn... to powinna wiedzieć.

Czyli była dla niego tylko panienką do łóżka... no cóż.. nie spodziewała się niczego innego. - ta.. to może jednak pójdziemy się napić ? - mruknęła wyrywając się z jego "klatki" i stając za plecami Santiago.

Zaśmiał się widząc w jej zachowaniu pewnego rodzaju irytację - od kiedy to bierzesz moje słowa na poważnie? - zdziwił się nie ruszając się z miejsca.

-hmm.. zastanówmy się... chyba od momentu , w którym powiedziałeś mi , że jednak na mnie ci trochę zależy - pokiwałam głową i skrzyżowałam ręce na piersi.

No dobra... te jedne... słusznie...ale chyba nie chcesz mi powiedzieć, że od tego momentu, będziesz analizować, każde moje słowo i doszukiwać się w nim jakichś nieprawidłowości? - spytał odwracając się w jej stronę... - mówiąc, że mi na tobie zależy, nie chciałem zmieniać twojego stosunku do mnie... - po chwili jednak gdy zastanwoił się nad swoimi słowami dodał - no może troszkę... ale tylko w jednym aspekcie... nie tak diametralnie. Wydawało mi się, że trochę mnie znasz... i wiesz kiedy zasługuję na porządnego kopa, a kiedy na takiego lżejszego...

-chcę po prostu wiedzieć, czy jestem dla ciebie zwykłą dziwką, którą przelecisz i zapomnisz o niej , czy .. kimś więcej. - zmrużyłam oczy w oczekiwaniu na odpowiedź.

Powinnaś wiedzieć, że nie potraktowałbym cię tak - powiedział niezmiernie urażonym tonem... podszedł do niej i chwycił ją za ramiona - powinnaś wiedzieć, że jakbym chciał cie tylko przelecieć i zostawić, już dawno bym to zrobił...

No dobra.. może mu uwierzyła. Jak na razie Lyn musiało to wystarczyć. Przeczesała palcami czarne włosy Santiago , po czym pochyliła się i zaczęła wodzić językiem po żuchwie i szyi Valmonta. Przylgnęła do niego całym ciałem.

No to z jej zachowania wynikało, że ja przekonał. Pozwolił jej na wszystko co robiła, a w międzyczasie z lekko zajeżdżającym drwiną uśmiechem zapytał - mam rozumieć, że rezygnujemy z drinka?

-zamknij się.. -wyszeptała pomiędzy pocałunkami. Chwyciła Santiago za kurtkę i nie przestając pieścić jego szyi , pociągnęła w stronę sypialni...


< dobra , idę spać. Jak coś to będę jutro , pa. ^ ^ >

Zaśmiał się, ale posłusznie przymknął się, choć nie do końca bo koniec końców wciąż ją całował, a to nieco utrudniało wykonanie jej "polecenia". Wszedł za nią do sypialni i przy okazji zwalając coś, z jednej z szafek, nie miał jednak możliwości zobaczyć co to było...

Sprawie zdjęła z siebie kurtkę , po czym popchnęła Santiago na łóżko , sama układając się na mężczyźnie. Jednym szybkim ruchem zerwała z wampira koszulkę i zaczęła wodzić ustami , po jego muskularnym brzuchu. Jej dłonie powędrowały do rozporka spodni Valmonta i już po chwili jego spodnie znajdowały się w kącie pokoju.

To się nazywała szybka akcja... Santiago nic właściwie nie musiał robić, bo Lyn zachowywała się jak wygłodniała tygrysica, która właśnie zgarnia swój dawno oczekiwany kąsek... mniam.
Jak tylko jego spodnie poleciały gdzieś na bok, Santi jednym strawnym ruchem przekręcił ich dwójkę, tak by móc zając należne sobie miejsce na przodzie. I również nie minęło wiele czasu zanim dolna część garderoby Lyn poleciała gdzieś za jego plecy. Mając ją w całej okazałości dopiero teraz mógł zauważyć jej piękno... wcześniej nie mógł nawet w połowie podziwiać go tak jak teraz. Kiedy się napatrzył z powrotem przylgnął do niej ustami, całował ją namiętnie w okolice szyi niżej w obojczyki ramiona piersi. Lyn była niesamowita.

Jej ciało wygięło się w łuk, jakby pragnąć , aby usta Santiago pochłaniały większą część jej ciała. Palce jednej dłoni wplotła we włosy wampira , a drugą rękę umieściła na jego plecach , drapiąc , szczypiąc i gładząc je. Gdy wargi S. zjechały niżej , z jej ust wydobył się głośny jęk rozkoszy. Tylko na chwilę pozwoliła mu dominować. Odwróciła go tak, że to teraz Lyn znajdowała się u góry , zaczynając pieścić jego ciało.




Nie mam więcej pomysłów jak cenzuralnie pisać posty ; P

Weszła do domu na plecach taszcząc ciało Morta. Nie wiedziała dlaczego przywlekła go do siebie.. Czyżby miała przebłysk dobroci ? Niee.. po prostu nie mogła go tam tak zostawić .. w końcu to jeden z Magery. Położyła nieprzytomnego Raineya na kanapie i zdjęła z siebie skórzaną kurtkę. Z piersi wampira sączyła się krew. Dziewczyna poszła do łazienki, by po chwili wrócić z apteczką. Rozebrała Morta i zaczęła obmywać jego rany , a następnie opatrywać je. Po kilkunastu minutach mężczyzna był czysty. Venuto z powrotem poszła do łazienki i popatrzyła w lustro. Wyglądała beznadziejnie.. włosy miały chyba własny świat , a biała koszulka była cała od krwi Raineya. Wampirzyca westchnęła i zaczęła doprowadzać się do porządku. Wskoczyła pod prysznic , rozczesała włosy i przebrała się w czyste rzeczy. Wróciła do salonu i usiadła na fotelu. Odpaliła papierosa , a wzrok wlepiła w śpiącego* wampira.

* wampiry śpią / zapadają w letarg , ponieważ w ten sposób regenerują siły.

Ciężkie jest życie wampira... Zwłaszcza gdy w jego ciele brakuje krwi. Biedaczek aż stracił przytomność. Bo przecież nie z powodu tego draśnięcia jakie na jego klacie zostawiła mu Al.
Mort ocknął się pod wieczór, kilka godzin później, łapiąc się za głowę, siadając zaraz na łóżku. Uniósł wysoko brwi do góry.
- Lyn, kochanie, żeby mnie zaraz tabletką gwałtu potraktować... Przecież wiesz, że ja i bez tego... - uśmiechnął się pod nosem zatrzymując wzrok na dziewczynie - Co się stało, zanim... - rozejrzał się po pokoju i spojrzał wprost na nią. Zdawał się promieniować spokojem. Jego oczy płonęły. Był bez koszulki co jeszcze podkreśliło jego urodę. Mrrrau xdddd

Lyn pokiwała głową z politowaniem - Taaak. Bardzo zabawne. - warknęła - Cieszę się , że masz tak dobry humor , po tym jak mała Alice skopała ci dupę.. - wstała i skierowała się do kuchni. Po chwili wróciła z dwoma woreczkami krwi. - Masz. - podała je Mortowi. Zajęła z powrotem swoje miejsce. Nosz.. nie dość , że Lyn przytargała Raineya do swojego domu i się nim 'zaopiekowała' , to jeszcze ten niewdzięcznik zachowuje się jak bezczelny dupek.

Oparł się o ścianę i przesłał jej przelotne, pełne spokoju i zaciekawienia spojrzenie.
- Słuchaj. Jestem zmęczony. Sytuacja WYMKNĘŁA się spod kontroli... - walnął zaciśniętą pięścią w nocny stolik, unosząc górną wargę do góry. Jego twarz ściągnęła się lekko, a oblicze pociemniało. - Myślisz, że nie mam jaj? To cię obchodzi? Moje urażone ambicje? Pieprzysz, Lyn - przeniósł wzrok na rzucone torebki z krwią - Obrażasz mnie. - z trudem zwalczył niesmak i odwrócił głowę. Niech poczęstuje go sobą, a nie jakąś tanią podróbą. Co za brak manier! Doprawdy.

- Hm.. tak obchodzi mnie. A wiesz dlaczego ? - skrzywiła się lekko - Bo do kur.wy nędzy jesteś wojownikiem i masz godnie reprezentować Megerę! - krzyknęła. Zmierzyła go wzrokiem , po czym podniosła do ust swój nadgarstek i przegryzła go. Chwilę później z ranki pociekła szkarłatna ciecz. - Chcesz ? To chodź... - rzekła ponętnym głosem. Gdy zobaczyła , że Mort zrobił krok do przodu , zaśmiała się gorzko. - Chyba kur.wa żartujesz ?! Jeżeli ci się nie podoba.. - wskazała na woreczki z krwią - .. to tam są drzwi - warknęła.

- Tylko, kurwa popatrzcie. - roześmiał się, konkretnie wkurwiony, wstając. - Zamknij się i posłuchaj. Ty masz swoje rozkazy, a ja swoje. Więc niech tak zostanie. Znasz swoje miejsce, więc rób co do ciebie należy. Wszystko. - powstrzymał się z trudem by nią nie pierdolnąć o ścianę. Zmrużył oczy.
- Uważasz, że źle wykonuje swoje obowiązki?? To chcesz powiedzieć? Dzięki ci, kurwa, bardzo. - podszedł do niej zdecydowanym krokiem.
- Nie pierdol, Lyn - przycisnął ją do ściany i wgryzł się w pulsującą żyłę na jej szyi, spijając z niej słodką krew. Jedną ręką przytrzymywał jej ramię do chłodnej ściany, drugą objął ją mocniej w pasie miażdżąc ją w sposób dość nie delikatny. Lyn nie powinna go drażnić. Był jej stwórcą, siłą rzeczy - był silniejszy. Za drugim razem pomyśli dwa razy nim otworzy tę niewyparzoną buźkę.

- O nie kochanie... - warknęła - Jestem prawą ręką księżnej i kiedy nie ma jej w pobliżu wykonujesz MOJE rozkazy. I to ty powinieneś znać swoje miejsce w szeregu. Jesteś tylko nędznym wojownikiem i gdybyś zginął nikt nie przejąłby się twoją śmiercią sUonko. - wyrzuciła mu prosto w twarz , kiedy do niej podszedł. Nagle Rainey pochylił się i wbił kły w jej szyję. Źrenice Lyn znacznie się powiększyły. Wampirzyca lekko drgnęła. Fakt było to podniecające... można nawet powiedzieć , że bardzo, ale Venuto zachowała zimną krew i odepchnęła od siebie Morta. - co ty kurwa robisz ?! - warknęła - wypierdalaj stąd - wskazała ręką drzwi.

Gdy go odepchnęła, przejechał językiem po wargach, zlizując z nich świeżą krew Lyn.
- Jak mnie pamięć dobrze nie myli Melanie była na stacji. Była tam?! - ryknął w gniewie, głośno. - A teraz kotku... Teraz nie jesteśmy na polu walki. Więc nie oczekuj ode mnie posłuszeństwa, ani teraz ani kiedykolwiek później, dziecko... Posłuszeństwa oczekuję ja! Twój...- przygniótł ją z powrotem do ściany, przyduszając ją w żelaznym uścisku. Z furią w oczach nagle cofnął rękę, a Lyn która przez chwilę była w powietrzu z powrotem dotknęła nogami ziemi. Gdyby wzrok zabijał...

Gdy tylko opuścił Lyn na z powrotem ziemię , wampirzyca nie czekając ani chwili dłużej popchnęła Morta z taką siłą , że mężczyzna rozpłaszczył się na ścianie po drugiej stronie pokoju. Venuto znalazła się przy nim w wampirzym tempie. - Uwierz mi , że za chwilę może się to zmienić. I zaraz zrobię tutaj "pole walki" - ryknęła. Wyjęła zza paska sztylet (chyba wszyscy teraz noszą sztućce za paskiem xD) i wbiła go w prawe ramię Raineya. Zadała jeszcze kilka ciosów , po czym umieściła ostrze na swoim miejscu. Cofnęła się kilka kroków do tyłu.

- Spierdoliłaś, Lyn. Nawet nie wiesz jak bardzo... - rzucił cicho. Posunęła się za daleko. W każdej chwili mógł ją zabić. Był wojownikiem, jej stwórcą... Nie miała szans. Oparty ciężko o ścianę, schylił głowę, nie reagując. Włosy zasłoniły jego twarz. Stał pod ścianą bez słowa, zaciskając bez słowa pięści. Jego klatka piersiowa podnosiła się i opadała pod wpływem przyspieszonego oddechu.

- yyy.. wyglądasz teraz jak dziewczynka z "Ringu" - zaśmiała się gorzko. Śmieszyło ją zachowanie Morta. Niby jest wojownikiem , a zachowuje się jak psychicznie chory. Nawet gdyby ją zabił , to i tak wkrótce podzieliłby z nią ten los , gdyż wątpiła , żeby księżna odpuściła Raineyowi. - i ty śmieciu nazywasz się wojownikiem ? - prychnęła patrząc jak wampir robi z siebie idiotę. Lyn cofnęła się jeszcze kilka kroków. Kątem oka zauważyła , że na szafce leży spluwa Santiago. Uśmiechnęła się nikle. Wyciągnęła za plecami rękę i złapała za broń tak , że wampir tego nie zauważył..