Dom Kate Thompson

Nie ja tylko ty stwierdzasz fakt, nie pytając mnie co o tym sądze, nawet twój Brat zauważył to....- prawie wywarczałem to - z pięć minut zajeło mi opanowanie siebie- a co ciebie teraz obchodzi moje zdanie, powiedziałaś za nas dwoje...

A tak naprawdę, to czy to, że ty myślisz inaczej coś zmieni?! Eric... mamy inne zdanie na ten temat, ale ja swojego nie zmienię...- krzyknęłam i weszłam do domu, trzaskając przy tym drzwiami. Usiadłam w fotelu, nie wiedziałam co teraz mam robić.

otworzyłem drzwi, szybkim krokiem wszedłem do sypialni, znalazłem torbe, w której przyniosłem ubranie, wszystkie swoje ciuchy spakowałem, do torby.. . * Mogła powiedziec ze nie wie a nie odpowiadac za mnie..... czyli to czego obawiałem się właśnie sie sprawdziło*- pomyślałem i łzy popłyneły mi po policzkach, szybko je starłem. zbiegłem na dół- Oddaje Klucze od twojego domu.. - powiedziałem grobowym głosem..

Westchnęłam tylko. Wstałam i szybko wyszłam z domu. Skoczyłam z tarasu i zmieniłam się w wilka. Pobiegłam przed siebie.

położyłem kluczyki na ławie, wyszedłem z domu i udałem sie na stację metra z Frotką i Plutem..

Weszłam do ogródka. Wszystko było takie dziwnie smutne, szare. Przez tą pogodę, byłam cała mokra. Otworzyłam drzwi i powlokłam się do łazienki. Wzięłam prysznic, ubrałam się w dżinsy i zielony sweter. Zeszłam na dół. Spojrzałam w stronę kuchni, ale wiedziałam, że i tak nic nie dam rady zjeść. Poszłam do salonu. Leżały tam klucze. Warknęłam i cisnęłam nimi o ścianę. Założyłam mój ulubiony płaszcz i glany. Wzięłam torbę z książkami i wyszłam z domu.

Weszliśmy powoli do domu. Zamknęłam drzwi i wyjęłam berettę 92 z kieszeni, rzucając ją na komodę.- To co, zrobić coś do jedzenia?- Zapytałam, ruszając w stronę kuchni. Otworzyłam lodówkę i westchnęłam.- Jest pusto. Zupełnie pusto. Skoczę szybko do sklepu. Za niedługo wrócę.- Pocałowałam Erica w policzek i wyszłam. Ruszyłam w stronę sklepu.

Przez cały ten czas nie wiele się zmieniło, nie licząc zniknięcia prawie wszystkich wilków, łącznie z Ericem. Sprawa była wyjątkowo trudna, wszystko potoczyło się nie tak, jak powinno... Kate została w mieście, chociaż jedna przedstawicielka sfory, lecz wyszła z formy- jedyną rozrywką było siedzenie i oglądanie telewizji, pierwszy raz poczuła, jak bardzo brak jej było wilkołaka, ukrywającego się gdzieś w Ameryce Południowej, nie dającego znaku życia. Ten dzień wyglądał zupełnie tak samo jak cała reszta- nieruszanie się z łóżka do popołudnia, dopiero później zeszła na dół, włączyła jedną ze swoich ulubionych płyt i usiadła fotelu, zastygając na kolejne kilkanaście minut.