Dom Kate Thompson

Uśmiechnęłam się dysząc lekko.- Kocham cię.- przytuliłam się do niego.- No to co, ugotujesz coś dobrego?- zapytałam, robiąc słodką minę. Niestety, Eric gotował lepiej ode mnie, więc wolałam żeby to on coś przygotował.

- Okey , już , już...- powiedziałem ale nawet się nie ruszyłem żeby, choćby nie wiem co, nie chciałem dzisiaj się z nim widzieć.... Ale w końcu tyle znaczył dla Kate musiałem się po starać....

Będzie bardzo fajnie.- powiedziałam, patrząc mu w oczy. Potem westchnęłam.- Idę wziąć prysznic.- stwierdziłam smutno. Miałam ochotę przytulać się do niego jeszcze przez kilka dni, miesięcy, albo i lat. Niechętnie puściłam go i poszłam do łazienki.

Chwilę po stałem , a potem zabrałem sie za gotowanie. Przygotowałem jak wcześniej mówiłem coś orientalnego, pogwizdywałem radośnie, chodź do śmiechu mi nie było.

Szedłem powoli, uśmiechając sie, bo czułem że ten dzień bedzie bardzo udanym. w ogródku u Kate zauważyłem 2 psy, zdziwiłem się lekko ale moich uszu doszło pogwizdywanie, postanowiłem przetestować tego nowego jak umiałem najlepiej. w Sekundzie moja twarz stężała, wygladałem srogo, wręcz wrogo i nie przychylnie, stanąłem przed drzwiami i zapukałem do drzwi....

Zamarłem jak nigdy wcześniej, podejrzewałem że Kate zaraz Zejdzie ale wolałem pierwszy otworzyć Sastre drzwi. Gdy tylko to zrobiłem i zobaczyłem jego twarz zamarłem , wygladał jak by chciał sie na mnie rzucić, albo zabić mnie.- Jestem...jestem...jestem.... Eric..- w końcu wydukałem , wyciagnąłem rękę do niego.

Wygladał na Starszego ode mnie,. Jego mina zbiłą mnie z tropu, wygladał na przestraszonego, uścisnąłem jego rękę- Sastre- powiedziałem zimnym głosem- moge wejść czy bedziemy rozmawiać na potwórzu- lekko złajałem Erica. W duchu śmiałem sie, ale na zewnątrz. Wiedziałem że Kate moze mieć do mnie pretensje , ale cóż mogła go samego nie zostawiać.

- Nie skąd, prosze- powiedziałem pewniej , lekko się uśmiechnąłem. pierwsza minuta była dla mnie koszmarem, serce biło mi jak zwariowane, miałem nadzieję że Kate zaraz zejdzie....

Wzięłam prysznic, ubrałam dżinsy i zieloną tunikę. Gdy tylko usłyszałam głos Sastre zbiegłam na dół.- Hej.- uśmiechnęłam się do niego i pocałowałam w policzek.- Widzę że poznałeś już Erica...- spojrzałam na twarz ukochanego. Wyglądała strasznie, słyszałam też bicie jego serca. Uniosłam brew, a potem przeniosłam wzrok na Sastre. Zachichotałam cicho.

Przytuliłem ją do siebie- Tak poznałem Erica..- przerwałem, do niej się uśmiechnąłem , ale od razu wzrok wbiłem w Erica, moje oczy były żłe na niego - Przepraszam ze tak późno przychodze ale musiałem chwileczkę odpoczać.- powiedziałem radośnie, patrzac na Kate.

Przeszył mnie ciarki gdy zobaczyłem wzrok Sastre,ominąłem ich i wszedłęm do kuchni, dokończyć, kolacje. Wziąłem głeboki wdech i oparłem się o blat, gdybym mógł zdezerterować zrobiłbym to natychmiast..

Uśmiechnęłam się.- Rozumiem. Eric świetnie gotuje, przygotował dla nas kolacje.- powiedziałam wesoło i pociągnęłam Sastre w stronę jadalni.

Szedłem za nia, uśmiechając się, nawet żal mi sie stało że tak go potraktowałem ale musiałem grać jeśli nie wytrzyma i mi się odgryzie albo będę widzieć coś w jego oczach znaczy że rzeczywiście zależy mu na niej.- No nie powiem ładnie pachnie- odparłem wchodzec za Kate...

Proszę, usiądź.- Wskazałam mu krzesło przy stole. Sama poszłam do kuchni i pocałowałam Erica w policzek.- No widzisz Kotku, Sastre to bardzo fajny wilk.- powiedziałam i wyciągnęłam talerze z szafki.

popatrzyłem na Kate jakby była pijana, lekko się uśmiechnąłem- na chwilę idę do sypialnii- powiedziałem wyminąłem ją i szybkimi ruchami wbiegłem na góre, w sypialni ciągle stała butelka z wódka, szybko odkreciłem ją i wybiłem łyka. po tym szybko wskoczyłem do łazienki przepłukałem usta. w wolnym tempie wróciłem do Kate, miałem nadzieję że się nie zorientuje co zrobiłem..

Zdziwiłam się, ale poszłam z powrotem do jadalni. Rozłożyłam talerze i usiadłam przy stole.- Sastre, a co u ciebie słychać? Coś nowego?- zapytałam wesoło.

- No cóz, czekam na cud i na to że wreszcie wampiry odczepią się od naszych terenów ale to chyba moje pobłażliwe życzenie- dodałem, usmiechnąłem sie do Kate.

wyciagnąłem kurczaka, i wszystkie przystawki zaniosłem na stół, nie patrzyłem na Sastre.... skupiłem się na jedzeniu...gdy wszystko podałem usiadłem na miejscu. Honorowe miejsce zajął Sastre...

No tak... Wampiry... pełno ich się tutaj kręci...- westchnęłam cicho.- Cały nasz park już śmierdzi.- stwierdziłam i zaczęłam jeść.- Smacznego.- uśmiechnęłam się do nich.

Apetyt spadł mi do zera ale żeby grać dobrze swoją rolę- Smacznego - burknąłem i zacząłem jeść...

- Smacznego- powiedziałem dość ciepło, nagle wpadło mi do głowy pewne pytanie- skoro jestescie tacy szczęśliwi to mam pytanie...- przerwałem, napiecie rosło- Kiedy ślub??- spytałem nie wionnie patrząc na nich....

Popatrzyłem na Sastre jak bym miał go zaraz zabić. Przełknąłem cicho ślinke...popatrzyłem na Kate...

Zaczęłam się dusić kawałkiem jedzenia. Po chwili doszłam do siebie. Popatrzyłam na Erica.- W ogóle nie planujemy ślubu. Mam nadzieję że Eric ma takie same poglądy jak ja, jeśli o to chodzi. Nie rozmawialiśmy o tym, dobrze jest tak jak jest...- wydukałam.

Nic nie odpowiedziałem na słowa Kate, jadłem dalej, wzrok wbiłem w talerz, po 20 sekundach uśmiechnąłem się do Sastre i Kate, i znowu wróciłem do zajadania się.

Popatrzyłem na nich i zrozumiałem swoja gafe, Eric i moze chciał slubu ale nie powiedział o tym Kate, a Kate chciała być wiecznie wolna, podniosłem brwi- Przepraszam- powiedziałem było to bardziej skierowane do Erica niż do nich obojga..

Spojrzałam zdziwiona na Erica.- Aha....- mruknęłam. Przecież ślub dla mnie nie wchodził w ogóle w grę, a Eric... Westchnęłam cicho.

- Sastre czy lubisz mecze??- spytałem po chwili przerwy, ta cisza była tak mecząca że musiałem ją przerwać, nie patrzyłem na Kate.

Uwielbiam- powiedziałem, w moim głosie już nie było zimna lecz przyjacielski ton. Zdziwiłem sie trochę reakcją Kate, przecież musiała powiedzieć Ericowi o swoim narzeczonym....uśmiechnąłem się przyjaźnie...

A słyszałeś że w chicago bulls mają byc przetasowania, ten ostatni mecz daje wiele do życzenia- powiedziałem swobotnie mieliśmy temat do gadania., Kate jakby zamurowało

Westchnęłam. Byłam pewna że szybko nie skończą gadać o meczach. Skończyłam jeść i posprzątałam talerze.

Porozumiewawczo wymieniłem spojrzenie z Ericiem- Jedzienie było znakomite ale prawdę mówiąc jeszcze się nie przestawiłem..- zewnąłem- co to C.B. to fakt musze zrobić jakieś przetasowania..- powiedziałem, wstałem uścisknąłem dłoń Ericowi- Musze lecieć, wybaczcie że tak krutko moze kiedyś zostanę na meczu..- uśmiechnąłem się. Potem podszedłem do Kate, pocałowałem w policzek- Pa mała dozobaczenia ...- powiedziałem i ulotniłem się w mgnieniu oka...

Uśmiechnęłam się.- Pa Sastre.- pożegnałam się z nim. "Kiedy wreszcie przestaną do mnie mówić mała?!" pomyślałam i zachichotałam. Podeszłam do Erica i pocałowałam go czule.- Nie było tak źle.- stwierdziłam.

Gdy Sastre zniknął , poczułem sie jak bym dostał w twarz od Kate, ale tak dosłownie, posprzątałem po Sastrem i sobie ze stołu. - nie nie było- powiedziałem, odwróciłem sie na pięcie i poszedłem do sypialni gdzie stała wódka.

Westchnęłam i poszłam za nim.- Coś się stało?- zapytałam.

nie dlaczego??- odpowiedziałem pytaniem na pytanie, wszedłem do sypialni i chwyciłem za butelkę przy łóżku, nie patrzyłem na Kate, lekko trzęsły mi się ręcę..

Eric, nie jestem ślepa...- oparłam się o ścianę i skrzyżowałam ręce- Kotku, powiesz mi o co chodzi?- zapytałam cicho.

- O nic!- krzyknąłem i wyszedłem z sypialni, nie ogladnąłem się za nią, wybiegłem przed dom, furia kierowałam mnie do ogrodu, tam siadłem na trawie i wypiłem całą zawartość butelki...

Prychnęłam i położyłam się na łóżku. Do uszu włożyłam słuchawki i włączyłam mp3. Leżałam i myślałam o co mu może chodzić.

wstałem odszedłem do jej ulubionego drzewa i pięscią zrobiłem w nim dziurę...zabolało mnie to co powiedziała i to bardzo.... nie wiedziałem jak mam sie zachowac..

Westchnęłam. Powoli wstałam i zeszłam na dół. Stanęłam w drzwiach i oparłam się o futrynę. Zauważyłam dziurę w drzewie.- To moje ulubione drzewo...- mruknęłam, ale teraz to nie ono było dla mnie ważne.

nic nie powiedziałem siadłem przed drzewem oparłem sie o nie i patrzyłem w gwiazdy... butelkę wyrzuciłem tak że rozbiłe sie za płotem, moja twarz stała się nieodgadniona..

Eric... ja naprawdę nie wiem o co ci chodzi...- powiedziałam cicho. Wzrok wlepiłam w podłogę.- Nie możemy normalnie pogadać?

Sorry ale jesli stwierdzasz fakt zamiast porozmawiać ze mną to nie moja winna, chyba mam prawo zachowywać sie tak co?!- spytałem z szyderczym uśmiechem, bolało mnie to że tak postepuje ale ona nie liczyła sie chyba z moimi uczuciami ....

Stwierdzasz fakt?? No to powiedz co ty o tym sądzisz...- powiedziałam lekko zdenerwowana.