Little Amsterdam

Eudoksja przypatrywała się z zaciekawieniem na zabawę Josette i Alice. "Ale jazda będzie"- uśmiechnęła się do swoich myśli i wyszła na parkiet trochę potańczyć. Przyłączył się do niej jakiś facet, w sumie nie zwracała na niego uwagi. Była zajęta tańcem.

Allice wydawało się podejrzane że Eudoksja tak sama tańczy. -pewno chce kogoś wykorzystać- pomyślała. Zastanawiała się, czy Eudoksja chciałaby uprawiać sex.

Eudoksja popatrzyła kątem oka na Alice. "Jak chcesz to zaraz Ciebie wykorzystam" Dalej tańczyła.

Allice zastanawiała się , czy widziała kiedyś Eudoksje nago. Hmm nie - pomyślała. Czas to zmienić! - wstała od stolika, w końcu byli w tolerancyjnej holenderskiej knajpce i podeszła pewnym krokiem do Eudoksji i zdarła z niej sukienkę. Założyła ręce. - Kurcze, Eudoksja, musiałaś założyć bieliznę? 1/5 ludzi nie zwracała na nie uwagi. 4/5 tak.

-Osz Ty!

Eudoksja rzuciła się na Alice i zaczęła się z nią całować. Słyszała krzyki ich "publiczności": rozbierzcie się! Eudoksja pokazała im środkowego palca, po czym odwróciła się od Alice. "No co się tak na mnie patrzysz?! Nie trzeba było ze mną zaczynać". I po prostu się ubrała i tańczyła dalej.

Allice stała oszołomiona. Hmmm podobało jej się Popatrzała na Eudoksje i buchnęła śmiechem. Dalej w rękach trzymała cały tył jej sukienki. Więc Eudoksja wymachiwała teraz tyłkiem w majtach do ludzi w barze. Allice wróciła cała uchichrana do Josette i dokończyła drinka

Eudoksja zauważyła swój błąd. Poszła po torebkę i wyjęła z niej spodenki w kratkę i czarny podkoszulek (doświadczenie nauczyło ją nosić przy sobie ciuszki na przebranie). Jak się już przebrała usiadła obok Alice i Josette.

-Nudno tutaj jest.

Wypiła drinka i zamówiła kolejnego.

Musimy rozruszać towarzystwo - Josette dopiła drinka. Jak zwykle po blue Helenie miała poczucie euforii.

Eudoksja wskoczyła na parkiet razem z Josette i Alice. Zaczęły tańczyć w rytm piosenki. Wciągały w taniec kolejne osoby, za chwile prawie wszyscy tańczyli.

-No tak lepiej.

Allice zrobiło się słabo. -Idę na cmentarz- powiedziała i wyszła

Weszłysmy do LA- No i fajna knajpka- powiedziałam uśmiechając się szeroko, zapach knajpy był przyjemny- to co zamawiamy.

Przygryzłam wargę. Nie mogłam dzisiaj odpłynąć.- Poproszę.. sok pomarańczowy.- uśmiechnęłam się do kelnera.- A ty co zamawiasz?- zapytałam Jas.

jesze 2 ciasteczka i kawa- powiedziałam uśmiechając się do kelnera.

Wyszczerzyłam zęby w uśmiechu. Miałam nadzieję, że wyglądał on przekonująco. Kelner przyniósł zamówienie. Napiłam się soku.- A wiesz może co tam u Alexa? Ostatnio w ogóle go nie widziałam... muszę w końcu do niego zadzwonić.

No masz - podsunełam jedno ciasteczko- no ma przechlapane bo cos sie dzieje między nim a Ełi, i chyba nie jest dobrze.... on jest taki zdezorientowany ...

Przełknęłam ślinę na widok ciastka.- Yyyy...- złapałam się za brzuch.- Wiesz, ja nie dam rady go zjeść. Wszędzie mam lody..- powiedziałam przepraszającym tonem.- Eh... to nie dobrze. Mam nadzieję że się z nim niedługo zobaczę. Pewnie kiepsko się czuje...- powiedziałam powoli. Posmutniałam, kiedy usłyszałam, że nie wszystko jest u niego dobrze.

Wiesz Alice, mnie też to martwi ale to jego życie, boje się że może zrobić głupotę-* Taką jaka ja chcę zrobić*- Ale wierzę że się podniesie z tego to mądry chłopak, dostał po dupie od życia nie słusznie, a teraz gdy znalazł Ełi znowu coś sie psuje.

Czemu wydaje mi się że wszyscy wokół mnie chcą zrobić jakąś głupotę...- mruknęłam sama do siebie.- Mam nadzieję że wszystko mu się ułoży.- powiedziałam powoli.

Mądry jest głupoty nie zrobi, @00 lat dopiero żyje, nie to co ja , jak edzie tak stary jak ja to mu pozwole na głupstwa- powiedziałam spóściłam wzrok* Lepiej graj, Jasmin ty to potrafisz*

Czułam się, jakbym zaraz miała się rozpłakać. Mój organizm reagował tak na stres. Ale powstrzymałam się. Popatrzyłam na nią.- To jest niezależne od wieku. Nikt nie powinien robić żadnych głupstw. Rany z czasem się zabliźniają. A każdy z nas ma osoby które zawsze go mogą wspierać, które go kochają, którym na nas zależy. Nie warto ich aż tak ranić. Bo potem nie ma już nic. A to by było głupie- popełnić jakąś głupotę, a potem jej żałować. Świat jest niesprawiedliwy, ale powinniśmy walczyć. A każdy z nas ma swojego anioła stróża na ziemi, który nie pozwoli popełnić nam jakiegoś wielkiego błędu. Czasami powinniśmy zaufać takiemu aniołowi.- powiedziałam cicho. Mówiłam ogólnikami, ale dobrze wiedziałam że zrozumiała o co mi chodzi.

potem nie ma nic, Alice i tutaj się nie zgodzę, ja myślę że tam cos jest-* Ze tam czekają na mnie*-wierzę że jest aniół stróż na ziemi, ale czasem jest ból którego nie da się zapomnieć, a rany czasem się nie zabliźniają. Ale Alex to duży chłopak tylko czasem mu po głowie chodzą dziwne rzeczy.- zmieniłam temat, wiedziałam ze domyśla sie że chcę sie zabić, ale musiałam dalej grać i ją przekonać-Alice czasem zdarza się cos co przekreśla wszystko, ale trzeba wierzyć że tam jest coś i że ktoś tamna ciebie czeka.- napiłam się kawy.

Uśmiechnęłam się.- Na prawdę wierzysz że śmierć ma sens?- zapytałam, nie owijając w bawełnę.- Bo ja myślę że nie. Co może tam być? Jeżeli jest tam bóg, no to mamy problem. Zabiłyśmy już tylu ludzi, jesteśmy dziećmi szatana, więc to chyba jasne że trafimy od razu do piekła. Smażąc się, będziemy patrzeć, jak nasi szczęśliwi bliscy, fruwają na chmurkach.- podkreśliłam słowo bliscy.- Jas, dla mnie to nie ma sensu. Mam przyjaciół, ale nikogo więcej. Jestem sama na Ziemi, ale cieszę się że żyję. Bo tutaj mogę robić wszystko, na co mam ochotę, a po śmierci nie będzie dla mnie nic. Nikt nie będzie na mnie czekał w piekle, no chyba że diabeł. Myślisz że twoje życie po śmierci będzie inne? Uwierz mi, trzymam za to kciuki.- powiedziałam zdenerwowana. Byłam zła na siebie, że mogło ją to zaboleć. Napiłam się soku.- A czasami rany bolą, ale nie zapominaj, że nie jesteś sama. Zapomniałaś już o Olivierze?- zapytałam cicho.

Wiesz co myślę że Oliver mnie znienawidzi za to że poroniłam dzieci, kazał mi być ostroznym a ja co wyleciałąm za Nessi nawet na droge nie popatrzyłąm... i co nie ma dzieci. Alice moje postrzeżenie jest inne , mysle żee ja trafię do czyśca jak większość tych ugryzionych, bo to nie nasza winna że jesteśmy potworami... ale mozemy być lepsi, ty zostaniesz lekarką i będziesz ratowac życie to idzie na twoje konto...

Jas, nie wiem, ja widzę to inaczej.- powiedziałam smutno. Napiłam się soku.- Ale uwierz mi, twoja śmierć to nie jest dobre rozwiązanie. Chcesz mi powiedzieć że nie masz dla kogo żyć? A Olivier pewnie dalej będzie cię kochał, nie wierzę że mógłby cię znienawidzić.

Alice mówię co wiem, teraz go nie ma ale jak wróci to lepiej żeby mnie nie było w tym mieście lub na tym globie, a zresztą nie mówiłam o sobie tylko hipotetycznie Alice- powiedziałam zła na siebie.

Taaak, oczywiście że nie mówiłaś o sobie.- powiedziałam ironicznie.- To nie ty przecież chcesz się zabić.- westchnęłam.- Założę się że Olivier ci to wybaczy.

Alice czy ty coś sygerujesz... jak możesz- nerwy zebrały we mnie, wstałam- chyba na tym skończymy nasza rozmowe- powiedziałam łzy staneły mi w oczach, wybiegłam z LA i pobiegłam nad jezioro.

Westchnęłam. Wiedziałam, że w końcu się wkurzy. Wiedziałam też że czuła, że ja to wiem. Byłam zła na siebie, ale musiałam jej to powiedzieć. Była mi zbyt bliska żeby ją okłamywać. Zapłaciłam i poszłam za nią. Miałam nadzieję że mnie nie zauważy.

Chyba by się przydało zbierać. Chodźmy do mnie- Josette dopiła drinka i wyszła razem z Eudoksją.

Weszliśmy do LA. Usiadłam przy stoliku przy oknie. Podszedł do nas kelner.- To co zamawiamy?- zapytałam Erica.

Specjalność zakładu i dla mnie piwo a ty??- spytałem KAte, powąchałem powietrze, wyczułem wampiry.

No to ja poproszę ciastko i sok pomarańczowy.- uśmiechnęłam się do kelnera. Spojrzałam na Erica.- Postanowiłam zapisać się na studia. Jak myślisz, to dobry pomysł?

no pewnie, bedę cię odpierać ze studiów żeby żaden facet ciebie nie p[oderwał- powiedziałem i pogłaskałem jej policzek.

Uśmiechnęłam się.- Skarbie, o mnie się nie martw. Przy tobie żaden student nie ma szans.- powiedziałam wesoło. Kelner przyniósł nasze zamówienie. Zaczęłam jeść ciastko.

popatrzyłem niepewnie na ciastko- okey-- spróbowałem, smakowało dziwnie...

Zjadłam kolejny kawałek. Nie było nawet złe.- Zastanawiam się tylko nad kierunkiem. Wybiorę albo prawo albo astrologię. - powiedziałam powoli.

- no no, bedziesz albo prawnikiem albo astrologiem, choć nie mam pojęcia kto to jest.- powiedziałme z nad piwa.

Uśmiechnęłam się.- Chyba jednak prawnikiem... Ten kierunek chyba jednak bardziej mnie interesuje.- powiedziałam wesoło. Po zjedzeniu ciastka czułam się dziwnie.

Zjadłem kawałek ciastak, nie smakowało mi zbytnio ale z piwem wywołało u mnie napad smiechu, aż łzy mi popłyneły.- Kate kocham cię- powiedziałem

Roześmiałam się.- Ja też cię kocham. Ty też tak dziwnie się czujesz?- zapytałam. Usta same wykrzywiały mi się w uśmiech.

No- powiedziałem siadłem bliżej kate, nie wiem dlaczego ale naglezacząłem bardzo namiętnie pieścić jej szyję ustami, moja ręka była na jej udzie.oO

Cały czas chciało mi się śmiać. Pocałowałam go w policzek. Zauważyłam że staruszka pijąca herbatę się na nas gapi, więc zdjęłam rękę Erica z mojego uda.

kawałeczek ciastak zrobił ze mnie jakiegośmaniaka, całowałem dalej szyje Kate, za nami siedziała dziewczyna, młoda, puściła mi oko, popatrzyłem na nią, potem zamknąłem oczy cały czas pieściłem szyję Kate
* Eric co ty robisz??* spytałem siebie w myślach.

Kotku, bądź grzeczny.- mruknęłam mu do ucha i odsunęłam się kawałek. Babcia dalej piorunowała nas wzrokiem. Cały czas uśmiechałam się od ucha do ucha.

Dlaczego??- spytałem i siadłem blisko KAte- Nie podobam ci się??- spytałem ją szepcząc jej do ucha po czym dyskretnie polizałem płatek.