Dom Kate Thompson

Dom był nieduży. Leżał w malutkim ogródku. Był bardzo zadbany. Wszędzie rosły kwiaty. Dom miał ciemno żółte ściany z zewnątrz. Na prawo od wejścia znajduje się mały salon. 2 duże sofy, telewizor, mały stolik. Po lewej kuchnia- piękna i jasna w ciemnym odcieniu drewna. Stoi tam też stół wraz z krzesłami. Na przeciwko drzwi wejściowych znajdują się schody. Na górze jest łazienka, i sypialnia. W sypialni na środku stoi wielkie łóżko. Na przeciwko szafa z przesuwanymi drzwiami. Cały dom jest niewielki, ale ślicznie urządzony.

Weszłam do domu. Pierwsze co zrobiłam, to poszłam wziąć prysznic. Potem przebrałam się w spódnicę w kwiaty i bluzkę. Uczesałam się i poszłam rozpakować wszystkie moje rzeczy. Posprzątałam w domu i położyłam się na łóżku. Chwilę tak odpoczywałam, potem założyłam buty, i poszłam do Rida i Sastrego.

Przyszłam razem z Ridem i Sastre.- No i jak- podoba się wam mój dom? Zapytałam otwierając drzwi.

ładny, milusi, milusiński....- powiedziałem cichym głosem ale słyszalnym dla Rida i Kate

Przy twoim... moj to jakas rudera... ehh
Usmiechnalem sie rozgladajac sie po domu.

Roześmiałam się i pomogłam położyć Sastre na kanapie.- Lepiej odpoczywaj.- powiedziałam mu- Chcecie coś do picia?- zapytałam.

jeśli masz to sok.- powiedziałem i rozglądnąłem się - nie ma co masz gust do takich rzeczy

Oh, dzięki.- Poszłam do kuchni- A tobie coś podać, Rid?

Moze... cole... jesli masz...
Usmiechnalem sie pytajaco.

Nalałam sok i colę, i poszłam do salonu.- Proszę bardzo- powiedziałam, podając im szklanki. Włączyłam jakąś płytę, i usiadłam na kanapie.- Sastre, i jak noga? Boli?

no nie wiem jak nie pytacie to nie myślę o niej więc nie boli ale....- ból przeszył noge- Ałaaaa....no właśnie.....- powiedziałem przezzaciśnięte zeby - dzięki za sok - dodałem szybko

Siedzialem w milczeniu i przysluchiwalem sie rozmowie towarzyszy...

Nasz gospodarzu- zwróciłem się do Katte- opowiedz coś więcej o sobie?- powiedziałem i napiłem się soku- Np dlaczego odeszłaś od tamtej grupy co??- spytałem nieśmiało

Pokłóciłam się z tamtą sforą. Wiesz... ponieważ mieszkaliśmy w dość dużym mieście, więc w nocy często działaliśmy jak stróże prawa. Pomagaliśmy napadniętym itd. Pewnej nocy znaleźliśmy jakąś parę. Dziewczyna miała podbite oko. Moja sfora stwierdziła że to na pewno jej chłopak jest temu winien. Ja od początku wiedziałam że to nie on. I tak się zaczęło.. Potem kłóciliśmy się o jeszcze inne bzdety. A ja miałam ich już dość. Postanowiłam odejść. To był impuls. 2 dni temu, w nocy postanowiłam że przyjadę do Nowego Jorku. No więc pojechałam.- uśmiechnęłam się.- A wy?

słyszycie??- zapytałem szybko- Ktoś jeszcze jest tutaj.

Popatrzyłam na niego- Gdzie? Jesteś pewien?- zapytałam i odruchowo stanęłam przy oknie.

600 lat praktyki więc tak jestem pewny- i szybko zacząłem skakać na jednej nodze do drzwi i otwierać: -szybko

Ryk był coraz głośniejszy, z pewnością był wilkołaka. Dochodził od strony Samotnego drzewa w parku.

Sastre! No przecież sobie coś zrobisz!- krzyknęłam, a potem pobiegłam za nim.

Sastre chyba ma racje... - slyszycie wycie??
Zapytalem podchodzac do nich.

Wpadłam do domu, jeszcze jako wilk. Pobiegłam do sypialni, zmieniłam się w postać człowieka, i wygrzebałam ubranie z szafy. Potem, w dżinsach i zielonej bluzce zbiegłam na dół. "Hm.. Gdzie oni są? Wydaje mi się że biegli za mną." pomyślałam.

znalałem swoje spodnie na rzepy
Uf całe
szybko zmieniłem się w człowieka i i je ubrałem buty też znalazłem
*dobrze że ich nie wiąże*
i zapukałem do drzwi:
[i]Kate to ja mogę bo zaraz padnę- powiedziałem było mi ciężko

Wchodź- otworzyłam drzwi.

*Fajnie wygląda* walem się w głowę i wszedłem
Dzięki jesteeś wielka- powiedziałem i puściłem jej oko

Uśmiechnęłam się- A teraz masz leżeć na kanapie i się nie ruszać. I tak przez jakieś 2 dni. Bo cię przywiążę!- zaśmiałam się- Przecież ta noga i żebro są złamane! A ty ot tak biegasz sobie jako wilk...

no cóż wilcze zadania ponad wszystko tego się nauczyłem przez 600 lat, a tak wogóle to poczekam sobie trochę odpocznę i mykam do siebie- powiedziałem ale cicho miałem nadzieję że mi nie pozwoli, chciałem ich poznać

Roześmiałam się- Dopóki nie wyzdrowiejesz, zostajesz u mnie. Mam przynieść linę? Jak chcesz mogę cię przywiązać..- uśmiechnęłam się.

o nieeeee- z granym przerażeniem powiedziałem- ale musze dzisiaj do domu no Wiesz 600 lat temu inaczej mnie uczono, nie moge przebywac w domu nie zamężnej kobiety a po drugie moje wilcze żadzee .....Tfu nie nie będę o tym mówić jestem mężczyzną ty kobietą nie nie nie to nie najlepszy pomysł- powiedziałem szybko jak najszybciej

Sastre... Mamy XXI w. Możesz spokojnie tu zostać. Mam w końcu wolną kanapę. A ty jesteś chory. Zresztą o czym my mówimy... i tak cię nie wypuszczę.- uśmiechnęłam się wyszczerzając białe ząbki.

panno Kate ja i tak pójdę czy to się tobie podoba czy nie tylko odpocznę- powiedziałem głosem opanowanym i spojrzałem jej prosto w oczy- nie wązne czy mamy XXi Czy XXII wiek ja jestem starym wilkiem to siedzi głęboko we mnie, no chyba że Rid się pojawi no to w tedy może zostane- powiedziałem powoli niepewnie
*Brawo łamiesz 1 z zasad*

Sastre... no proszę cię.- popatrzyłam mu w oczy- dopiero cię poznałam, a ty już chcesz mi gdzieś zwiać? Poza tym powinieneś duuużo odpoczywać. A nie chcesz chyba siedzieć w domu sam, prawda?- starałam się go przekonać. "Teraz trzeba się nim zająć, dopóki z jego nogą nie będzie wszystko ok".

no fakt w takim domu jak mój to trochę głupio siedzieć samemu, ale zrozummnie zostałem wychowany w takej obyczajowości to dla mnie krępujące nawet to że teraz gadamy sami.- powiedziałem nieśmiało- dobrze zostane ale naprawdę to strasznie mnie krepuje......- urwałem bo zaczerwieniłem się

Zauważyłam że zaczął się czerwienić- No cóż... Mogę się domyśleć, że to dla ciebie krępujące. Wiem coś o tym- w mojej byłej sforze byłam jedyną kobietą, a prawie cały czas spędzaliśmy ze sobą czas. Ale dzięki temu się już przyzwyczaiłam- wtedy traktowali mnie po prostu jak faceta.- uśmiechnęłam się.- Skoro ma ci to pomóc, to mam nadzieję że Rid przyjdzie jeszcze dzisiaj. A teraz proszę cię, leż na kanapie i odpoczywaj. Wiesz jak się martwię, o tą twoją nogę?- powiedziałam, i usiadłam na fotelu.

błagam nie zamartwiaj się tak o tą noge to nic, szybko się zrasta. Będzie dobrze i znowu puściłem do niej oko- a to ciekawe byłaś jedyną Dziewczyna w sforze i pozwolili ci od tak odejść??- zdziwiłem się wiedziałem od ojca że jak w sforze mało było kobiet to za wszelką cenę je zatrzymywali.

Tak naprawdę to w sumie uciekłam. Bo wiesz... oni nie wiedzą gdzie ani dlaczego odeszłam.- zaczerwieniłam się- Odeszłam od nich rok temu, potem przez cały czas się ukrywałam- byłam tak zła, że nie chciałam ich widzieć na oczy. Wiem, że mnie szukali, bo pytali o mnie moją znajomą. Próbowałam się przyjaźnić z ludźmi, miałam przyjaciółkę, która była człowiekiem. Nie było łatwo, ale mnie nie znaleźli. Potem stwierdziłam że najlepiej będzie jak jednak wyjadę z miasta. No i przyjechałam tutaj.- powiedziałam.- A twoja rodzina, to też wilkołaki?

600 lat temu mój ojciec był kupcem w angli, żyło się wmiarę dobrze, napewno nie głodowaliśmy , ale nic nie wiedziałem o tym że jestem Bestią w ludzkiej skórze, przed 18 urodzinami ojciec wyjawił mi tajemnice i zwiałem z domu niestety to było przed pierwszą przemianą. wędrowałem przez rok potem Załąpałem się na statek do noiwego świata, No ten cały kolumb. Niestety zapomniałem o przemianie i wybiłem prawie całą załogę.... potem nic nie pamietam a potem byłem na brzegu i zacząłem swoją wędrówkę- westchnąłem ciężko

Przynajmniej tobie powiedział ojciec. Moi rodzice zmarli, gdy miałam 6 lat. Wychowywałam się w domu dziecka. Potem, tuż po 18 urodzinach przeżyłam swoją pierwszą przemianę. Wiesz jaki to był dla mnie szok... ale miałam szczęście- nie zabiłam nikogo. No a moja dawna sfora sama mnie znalazła. Wtedy wytłumaczyli mi wszystko o wilkołakach. Ale teraz nawet się z tego cieszę. Przyzwyczaiłam się do przemian, i posiadania futra.- uśmiechnęłam się.

nie ma co to brawda tylko przez to że jestem wilkiem nie mogę oglądać żadnych filmów przyrodniczych, chyba rozumiesz dlaczego a zwłasza o wilkach....- urwałem bo rumieniec na mojej twarzy palił ogniem- to daje wkość
* błagam zrozum*

Sastre... ty się coraz bardziej rumienisz...- zastanowiłam się "co ja takiego powiedziałam?" pomyślałam.- Wszystko ok?- zapytałam. Teraz ja też trochę się zarumieniłam.

tak tylko i te moje......- odczekałem chwilę- żądze widzisz 600 lat to długi szmat czasu a ja unikam ludzi obu płci. To straszne wylewam się przed tobą a ty jesteś kobietą matko , już nic nie powiem - lepiej ty cos powiedz i nie czerwień się tak

Zaśmiałam się- Przepraszam, postaram się nie rumienić. Ale to wszystko tylko dlatego że jestem kobietą?- "Nie myślałam że płeć może dla kogoś stanowić problem..."- Yyyy... Jaką ostatnio książkę czytałeś?

Wywiad z wampirem wiem dziwny wybór ale zawsze można dowiedzieć sie o tym......- sprzywiłem się z niesmakiem- potworach........ a ty??

Wywiad z wampirem?! Ja właśnie czytam "Wampira Lestata".- Uśmiechnęłam się- No to mamy podobny gust.

A to ciekawe.......no wolałbym cos o wilkołakach ale te książki traktuje jak podręczniki , może nie skrupulatne ale zawsze to coś?- powiedziałem i lekko się uśmiechnąłem

Ja nawet lubię książki o wampirach. Wiesz... tak na prawdę to najchętniej bym z nimi nie walczyła. Śmierdzą okropnie, ale większość z nich jest raczej miła.- Uśmiechnęłam się.- A jakiej muzyki słuchasz?- zapytałam.