Główna aleja

Wzdłuż niej najłatwiej znależc jakąś miła ławeczke do posiedzenia, albo kupic lody czy wate cukrową

spacerował po parku rozmyślając. Był głodny, dlatego usiadł na ławce i obmyślał kogo dzisiaj szukac. Lubił stawiac sobie wyzwania chociażby i najgłupsze.

Eufrazja była nowa . Nie znała tu nikogo . Nudziło jej się w domu, więc poszła na spacer .

-Może wybiorę się na polowanie - rozmyślała .
Nagle poczuła zapach innego wampira . Podniosła wzrok i zobaczyła bardzo interesującego mężczyznę , który patrzył na nią z zaciekawieniem .
Eufrazja podeszła bliżej :
-Hej ! - zagadała - Jak masz na imię ?

Spacerowała teraz główną Alejką. Stan był na tyle upierdliwy , że nie zgodził się aby poszła tam sama.
Szli więc w milczeniu.
Ciemność była piękna. Latarnie miejskie oświetlały cudnie park.
Zatrzymali się przy ławce.
Wiesz już co zamierzam zrobić?
zaśmiał się.
Wiem.
Odparła cicho.
I nie zamierzasz wrzeszczeć i się szamotać ?
Jakoś nie mam nastroju ...
Ujął jej twarz w dłonie.
Ile razy mam Ci jeszcze tłumaczyć , że nie jesteś idiotką?
Milczała.
Jej oczy były ciemne i puste.
pocałował ją.
Ane była w transie i nie obchodziło ją co się teraz dzieje. Mimo , że jej ciało było w parku myślami była na pamiętnej uliczce.
Schwycił ją za rękę i pociągnął za sobą.
Nie sądzisz , że powinniśmy już wracać?
Tak .
Odparła bez namysłu. Jego roześmiane oczy . Stan dopiął swego.
jednak on i tak nie obchodził teraz Ane. Liczyły się tylko wspomnienia. krzyki i lamenty. Krew i ciało walające się po chodniku ...

Przebiegłam główną aleją. Jak na złość w pobliżu nie było nikogo... dosłownie.... nawet żywego ducha... Było ciemno, jednak w oddali ujrzałam jarzące się kolorowo światła... Fontanna, moze tam kogoś znajdę...
Pobiegłam w stronę kolorowych migawek. Już nie płakałam. Teraz wzbierała we mnie złość. Na siebie, na Santiego, na Louisa, na siebie... na siebie... Biegłam co sił do światełek.

Szła główną aleją. Najedzona, przesycona zapachem ostatniej ofiary. Oglądała zabrane mu rzeczy: zegarek, przeglądała portfel . Od razu po polowaniu poczuła się lepiej. Uchodziła bardziej za człowieka. Zobaczyła żebraków przy końcu alei. Oddała im całą kasę z portfela, ale zegarek założyła na rękę. Nie miała pomysłu na resztę dnia.

Wyciągła Dana z baru. Był już nieźle podchmielony. Znudził się jej, chociaż był przystojny, nawet bardzo jak na człowieka . Nawet przez myśl jej nie przeszło, żeby zrobić z niego wampira. Był dobrym człowiekiem, więc odprowadziła go do jego domu. Nieudolnie próbował ją pocałować na pożegnanie. Odepchnęła go i poszła do domu. Ale istoty ludzkie są żałosne... jak łatwo i szybko można zmienić zdanie o nich....

Alice szła aleją. Była głodna i musiała zapolować. Szukała jakiegoś człowieka, którego nie byłoby jej żal. Znalazła. Wiedziała że to był człowiek, który zabił już 2 osoby. Więc zaczęła działać. Podeszła do faceta i złapała go tak, aby nie mógł nic powiedzieć.- Zabiłeś 2 osoby, pamiętasz jeszcze?! No to skoro była zbrodnia to musi być i kara!- warknęła i wbiła mu się w szyję. Piła powoli, choć to było sadystyczne. Kiedy się już najadła rzuciła zwłoki o ziemię i kopnęła z całej siły. Nie cierpiała takich ludzi. Nie miała więc litości. Wolnym krokiem szła w stronę kamienicy.

Josette znalazła maskę Elvisa. Schowały się za drzewem. Akurat na horyzoncie pojawiła się grupa skinów. Wyskoczyły z za drzewa.

-Chcecie się zabawić- Eudoksja udawała ruchy Michaela- no co Wy na to chłopcy?

Pedały, brać ich.

-Josette na to mamy zabawę. Nogi za pas.

Eudoksja z Josette przyspieszyły i zostawiły daleko za sobą skinów. Zawróciły i wpadły w jedną z alejek, tak aby znaleźć się za napastnikami.

-Hello. Tutaj kochasie- twarz Eudoksji, ukrytą pod maską, rozświetlał uśmiech- Josette bawimy się dalej.

Złapały skinów i jednego po drugim odsysały z krwi.

-Jasne, że żyje. Co teraz? Bo mi się nudzi.

-No hello. A może zawody- biegamy po drzewach? O tej porze chyba nie czają się tuu jacyś śmiertelnicy, więc można szaleć

Josette chętnie przystała na propozycję Eudoksji.

-Do biegu, gotów, start!

Chodziła aleją, szukając ofiary. Usiadła na ławce. Obok przysiadł się jakiś facet. - Cześć, jestem Adam.- powiedział przysuwając się do niej. Była już bardzo głodna.- Cześć.- Posłała mu śliczny uśmiech.- Może się przejdziemy?- zgodził się od razu. Szli rozmawiając. Wreszcie, kiedy nie widzieli ich żadni ludzie dotknęła jego szyi, i ugryzła go. Wypiła całą krew, a jego ustawiła na ławce tak, aby wszyscy myśleli że to jakiś pijak. Potem pobiegła w przeciwną stronę.

usiadłam na ławce . nie mogłam znieść tych wszystkich myśli w piwnicy Lys . potrzebowałam posiedzieć w smaotności . gdy tak " odprężałam się " zobaczyłam mężczyznę , który badawczo mi sie przyglądał . uśmiechnęłąm się do niego zachęcająco . mężczyzna szybkim krokiem podszedł i usiadł koło mnie na ławce .
- Hej . Jak masz na imię ? - spytał.
- Witaj . Eufrazja . wiesz chyba musisz zniknąć z tego świata na nieokręslony czas . - uśmiecnęłąm się krzywo , poczym nachyliłam się i wbiłam kły w jego ciepłą i miękką szyje .. po " obiedzie " posprzątałam po sobie chowając ciało w krzakach ..
* no odrazu lepiej * - pomyślałam , poczym skierowałam się z powrotem do kamienicy . chociaż nie miałam na to ochoty .

pierwszy raz widziałem jak je kogoś ,była piękna.patrzyłem na nią zwysokiego cisu na którego się wydrapałem:
*Przepraszam Jestem idiotą* pomyślałem a potem odwróciłem się i zacząłem przeskakiwać z drzewa na drzewa:
*Przecież jej nie powiem że jeśli coś złego ma się wydarzyć mam za cenę życia ochronić Księzniczkę Jasmin, do tego celu zostałem spłodzony przez Mego ojca Maxa....ona nie może o tym nigdy się dowiedzieć bo to ona jest tą za którą pragnę oddać życie* myslałem uciekając, czując sie prawie jak ptak

Do Central parku doszlismy stosunkowo szybko.
I jak ci sie podoba.
Wszedzie otaczala nas zielen, nie bylo widac zywego ducha...

Jest spokojnie, ale dokoła unosi się smród kundli
Powiedziałem, gdyż ten zapach drażnił mój nos

Masz bardzo dobry wech.. dla mnie jest to prawie nie wyczuwalne.
Wzielam gleboki wdech...
Rzeczywiscie, byly tu...
Ja lubie te okolice... jest tu spokojnie i cicho...

W takim razie, może i ja ją polubię
Popatrzyłem jej w oczy i uśmiechnąłem się
Nie potrafiłem sobie wyjaśnić co tak bardzo mnie w niej pociągało

Dobrze, ze nie jestem czlowiekiem, bo pewnie cala bylabym czerwona
Opowiedz mi troche o sobie...
Spojrzalam na niego niesmialo.

Nagle odwróciłem wzrok
O mnie?
Zapytałem ironicznie
Nie ma o czym opowiadać. Jestem tylko jednym z wielu wampirów, który w dodatku jest alkoholikiem
Odpowiedziałem patrząc w ziemie

Przechylilam glowe, tak aby moc spojrzec mi w oczy. Usmiechnelam sie.
Nie ma tego zlego, co by na dobre nie wyszlo... Moze... gdybys nie byl taki jaki jestes... nie przyjechalbys tutaj i nie moglabym teraz spacerowac tu z toba...
Usmiechnelam sie szczerze...

Może
Odparłem, patrząc jej głęboko w oczy

Speszylam sie...mial takie przenikliwe spojrzenie. Przez chwile szlismy w ciszy...
Napewno nie zdradzisz mi nic na swoj temat??
Mowiac wpatrywalam sie w swoje stopy, jak zawstydzone dziecko...
glupia
pomyslalam karcac swoje zachowanie
Jak ty wygladasz...a do tego jeszcze to zachowanie...

A chcesz usłyszeć całą prawdę?
Zadałem pytanie, skrycie licząc na odpowiedź nie

zartujesz...
Spojrzalam na niego jak na wariata.
Zaraz zje mnie ciekawosc... Jestes.. taki tajemniczy....
Znow poczulam, ze gdybym byla czlowiekiem od razu splynela bym rumiencem.

Wypiwszy zbyt dużą ilość jakże szlachetnego trunku jakim jest piwo, postanowiłem się przewietrzyć, a może przy okazji spotkać kogoś interesującego. Może Cress... Skarciłem się. O czym to ja myśle. Jestem debilem ona jest wampirem przecież.
Co tu tak... śmierdzi? Popatrzyłem się w dół i zauważyłem dwójke nic nie świadomych wampirów. Wyglądali jak para... obrzydliwe. Smród tego mężczyzny naprawde mnie irytował. Wpadłem na iście szatański pomysł w jaki mógłbym się przedstawić... hehehe. Rozpiąłem rozporek i zacząłem oddawać mocz wprost na głowe tego śmierdziela. Wzdychając w niebo głosy z rozkoszy jaką poczułem opróżniając swój pęcherz. "Co za ulga..." - powiedziałem na głos.

Pamiętasz ten pistolet?
Odsłoniłem płaszcz na prawym boku
Potem podniosłem palcem jej głowę i popatrzyłem jej w oczy
To ostatnia rzecz jaka została mi po mojej rodzinie
Powiedziałem niepewnie
Cała moja rodzina została rozszarpana, przez śmierdzące wilkołaki
Patrzyłem jak wydrapują mojej siostrze oczy i jak rozdzierają moją matkę
Od tamtej poty poprzysięgałem im zemstę... Więc tropie je jednego po drugim i zabijam
Wiedziałem, że nie powinienem tego mówić... odwróciłem się i zacząłem biec... uciekać

Poczułem na głowie urynę w dodatku wilkołaka...
chwyciłem do ręki pistolet i oddałem dwa pewne strzały w jego kierunku
Giń kundlu
Wykrzyczałem

Och.. to straszne... nawet nie wiem co powiedziec...
Ugh...co to...!? odskoczylam dwa kroki do tylu
Spojrzalam w gore i...
Wilkolak... wydalam z siebie cichy... wstrzasniety szept... obrzydliwy...
przestraszylam sie... pomimoswojego dlugiego (jak sadze) zycia... ni mialam bezposredniego spotkania z zadnym osobnikiem tego gatunku, a po opowiesci Andrew... moj strach byl tym wiekszy...

Lys, uciekaj! Zajmę się tym psem
Zawołałem w jej stronę i oddałem 2 kolejne strzały

Poczułem swąd prochu, zeskoczyłem z drzewa i uciekłem krzycząc - Teraz lepiej pachniesz, nie musisz mi dziękować, a ta fikuśna broń wsadź se wiesz gdzie.. Wydałem z siebie ryk, któremu towarzyszył histeryczny śmiech.

Świetnie teraz cuchnę kundlem
Spojrzałem w stronę Lys
Biegnij do domu, ja postaram się go złapać
Powiedziałem i ruszyłem w ślad za wilkołakiem

Przez chwile stalam, opetana strachem.
Dopiero po chwili dotarly domnie slowa Andrew.
Uwazaj na siebie... krzyknelam za nim.
Potem posluchalam go i pobieglam w strone domu.
Po chwili juz bylam przy kamienicy.

Krazylam wkolo miejsca, w ktorym sie rozstalismy.... Okropny odor kindli rosprzestrzenil sie tu tak bardzo, ze ciezko bylo mi wyczuc, wktora strone udal sie Andrew...
Gdzie ty jestes!? krzyknelam zrospaczona...
Nie wybacze sobie jesli cos mu sie stanie...
Bladzilam po parku tropiac Andrew.

Po kilku godzinach mialam juz dosc lazenia po parku... wiedzialam, ze i tak nic nie wskuram, poza tym zapachy, ktore wczesniej przyprawialy mnie o mdlosci, wywietrzaly juz calkowicie, albo mozeto moj nos juz sie do nich przyzwyczail.
Postanowilam wrocic do kamienicy... nie widzialam innej opcji.

weszła do parku i usiadła na jednej z ławek. Szczerze powiedziawszy miała ochotę pomyślec, ale obserwowanie ludzi wracających z pracy bardziej ja zafascynowało

Spacer rowna sie central park... nie widzialam innej mozliwosci. Wlasciwie CP byl edynym miejscem w miescie tak idealnym na spacery.
Szlam powoli po glownej alei. Wiatr rozwiewal mi deliktnie wlosy, gladzil twarz.
Kierowalam sie w strone fontanny, mojego ulubionego miejsca do przesiadywania.

Kiedy nie ma sie gdzie isc... zawsze wraca sie do tego samego miejsca. Dla mnie takim miejscm byl park. Gdy nie wiedzialam co ze soba zrobic, szlam wlasnie do parku. Teraz bylo tak samo.
Wedrowalam wiec powoli waskimi alejkami, majac nadzieje, ze moze kogos wreszcie spotkam.

Przespacerowalam sie kilkarazy tam i z powrotem po alei, o dziwo zajelo mi to cala noc. park noca wygladal przeslicznie, to pewnie dlatego chcialo mi sie tam tyle chodzic.
Przypomnialam sobie o dostawie mebli.
Lepiej wroce do domu... w koncu czeka tam na mnie moj nowy gabinecik...
Usmiechnelam sie do siebie i rozpoczelam powolny marsz w strone kamienicy.

Szła Aleją, nie zwracając uwagi na nic. Szła i śpiewała:
...A my z wiecznego niepokoju
z przelotów wiatru,z garści cienia
z brzóz przedwieczornych
które stoją nad cichą rzeką zamyślenia...

Przeszła przez całą aleję. Odleciała tak, aby nikt się nie spostrzegł.

Alice postanowiła, że to tutaj zapoluje. Miała szczęście- znalazła jakiegoś mężczyznę. Szybko skoczyła, i wypiła z niego krew, rzucając zwłoki na ławkę. Postanowiła jeszcze pospacerować.

dotarłam do CP . nie wiedziałam , że to obszar pijawek . biegnąc zauważyłam wapira . zatrzymałam się i przeciągle warknęłam .

Zauważyła wilkołaka. Od razu przygotowała się do walki. Warknęła głośno.