Charlotte Rodriguez

krótko opisz ;D

Duza willa z garazem posiadala wysoki zywoplot. W ogrodzie rosla swiezo scieta trawa i duzo rozno kolorowych kwiatow. Sciany domu byly koloru jasnego bezu, duze okna przez ktore wpadalo swiatlo i mahoniowe drzwi wejsciowe.

Za drzwiami znajdowal sie korytarz ze scianami w kolorze jasnej maliny. Po lewej stronie stala szawka z lustrem na kurtki i buty. Na prawo byly drzwi prowadzace do duzego salonu. Jasne sciany wspaniale kontrastowaly z ciemnymi zaslonami. Ciemne meble, a na nich rozne ksiazki i pamiatki. Na srodku stala biala sofa a po bokach dwa fotele(tego samego koloru co sofa) i drewniany stol, na przeciwko telewizor. Na scianie miedzy oknami stala wieza, a obok pulka z plytami. Sciany zdobily jeszcze pare obrazow. Na przeciwko salonu byla pracownia, pomieszczenie bylo male znajdowalo sie tam biurko z laptopem, a pod scianami pare pulek z roznymi przyborami do malowania, bloki, linijki...
Na dole byla jeszcze kuchnia wylozona kafelkami w bezowo-brazowe wzorki. Okragly stol, cztery krzesla, szafki, lodowka...
Na nastepnym pietrze byly dwa pokoje, jeden nie uzywany, a drugi byl sypialnia, pomalowana na fiolkowy kolor. Satynowa posciel zdobila duze lozko z baldachimem, ktore znajdowywalo sie na srodku pokoju. Obok mala szawka, a na niej telefon. Po prawej stronie od drzwi byla szafa z pulkami na rozne rzeczy i toaletka z lustrem ze starym zdobieniem. Nastepna sciana byla zaslonieta roznymi plakatami z mapami i ciekawymi miejscami. Po lewej stronie od drzwi stalo biurko, pulka z ksiazkami i radio, a obok kolejne drzwi prowadzace do kolejnego pomieszczenia zrobionego na szafe na ciuchy.
Obok pokoju byla lazienka z blekitno-bialymi kafelkami. Wanna i prysznic byly po prawej stronie. Obok stala mala pralka i kosz na brudne ciuchy. Po drugiej stronie byla toaleta i umywalka.
Strych.

Szła za Charlott. Miała takie zwinne ruchy jak kot.
Weszły do pięknego ogrodu gdzie Emily zaparło dech. Było tam tak pięknie, kolorowo...
-Piękny ogród. Chciałabym, aby mój choć w calu przypominał ten...
Powiedziała do wampirzycy z zachwytem.

-dziekuje-usmiechnela sie idac w kierunku domu-reke do kwiatow mam po mojej mamie...Gdy jeszcze bylam czlowiekiem gdy tylko moglam razem z nia siedzialam w ogrodzie i dbalysmy o kwiaty.
-prosze-powiedzila otwierajac drzwi.

Weszła do domu. Był równie piękny i zadbany jak ogród.
Zdjęła płaszcz oraz szalik, któy potem włożyła do rękawa płaszcza.
-Wow nieźle sobie mieszkasz. Mieszkasz tu sama?
Zapytała wpatrując się w nią.

Wziela od Emily plaszcz i powiesila go. Weszly do salonu.
-tak mieszkam sama-odpowiedziala i znikla, aby po chwili przyjsc z tequila w reku.
-masz ochote?-zapytala stawiajac przed wampirzyca butelke

-A orgyginalna? Z Mexyku?
Zapytała uśmiechając się 'złowieszczo'.
Usiadła na kanapie.

-no ba! sama przywozilam-usmiechnela sie cwanie.
-no to co, pijemy?

-Jasne
Powiedziała oblizując kła.

Charlotte polala tequile. Po kwadransie butelka byla pusta. Rozlozyla sie wygodniej na sofie i popatrzyla przez chwile na swojego goscia.
-a jak to bylo z Toba? Chodzi mi czy urodzilas sie wampirem czy ktos Cie przemienil-zapytala, w duchu zastanawiajac sie czy jej nie urazila.

-Widzisz... To jest tak. Moja mama to wampira, a ojciec to człowiek. Na razie mam 15 lat i jestem pół człowiekiem, pół wampirem. Kiedy jednak skończę 18 lat, będe już na zawsze wampirem.
Uśmiechnęła się do Charlotte.
-Nie doskwiera Ci to, że jesteś sama?

-ach rozumiem-zamyslila sie-hehe a ja juz na zawsze pozostane 17-latka.
Usmiechnela sie.
-tak wlasciwie to juz sie przyzwyczailam do samotnosc, juz az tak bardzo nie zwracam na to uwagi, chociaz nie powiem na pewno jest milo miec kogos u swojego boku...zwlaszcza kiedy bedzie sie zylo przez cala wiecznosc...-zamilkla na chwile-a Ty? masz kogos?

-Hmmm...
Na chwilę zamilkła obmyślając odpowiedź.
-Nie do końca... Znasz może Laurenta Vampiro? To jakoś zaczyna się między nami...Ale to nic pewnego.
Zamilkła. Czekała aż Charlotte podejmie jakiś temat. Nagle zapytała:
-Jak można do Ciebie krócej mówić niż Charlotte?

-chyba tak, cos mi swita te imie-odpowiedziala.
Na jej twarzy pojawil sie nikly usmiech, postanowila nie drazyc dalej tego tematu.
-mozesz mi mowic Charlo
Zastanowila sie nad jakims milym tematem do rozmowy i nagle wpadla na pomysl.
-bylas ostatnio na jakis wakacjach? wycieczka czy cos takiego?-usmiechnela sie.

-Hmm...Przybyłam tu ze Szkocji, więc małą wycieczkę miałam
Uśmiechnęła się do Charlo.
-Hmm... A co wiąże się z tym skrótem 'Charlo' :> ??
Zapytała wampirzycę.

-tak na mnie wolala mama w dziecinstwie-usmiechnela sie-mile wspomienia z tym 'Charlo' mam
-hmmm...Szkocja-rozmarzyla sie-teraz mam duzo czasu wiec moze sie tam kiedys wybiore

-Ogólnie nie polecam...
Powiedziała z niesmakiem.
-Jeśli jednak będę się wybierać do rodzinnego domu to serdecznie zapraszam Masz może jeszcze jakiś alkohol?
Mówiąc to najpierw spojrzała na pusty kieliszek po tequili, a potem na Charlo.

-hehe dziekuje za zaproszenie-usmiechnela sie-a co do alkoholu, mam jeszcze-usmiechnela sie cwanie-na co masz ochote?-zapytala wstajac.

-Mhm...
Zamyśliła się na chwilę po czym powiedziała ze smakiem:
-Winko?

Usmiechnela sie.
-Hmm dawno nie pilam wina...-powiedziala myslac kiedy ostatnio je pila. Wyszla z salonu i znowu wrocila po kilku sekundach z butelka czerwonego wina.
-no to zdrowie-powiedziala unoszac kieliszek do gory.

Uśmiechnęła się szeroko i poszła w ślady Charlo i również wzniosła kieliszek. Upiła łyk.
-Stare... Z którego roku?
Zapytała towarzyszkę spoglądając na nią, i uśmiechnęła się, jakby nie do niej tylko do kieliszka.

Charlotte zastanowila sie przez chwile jakby liczac w myslach starosc wina.
-z jakies 100 lat, dwadziescia lat po mojej przemianie kupilam wino no i tak stalo-usmiechnela sie.
-smakuje Ci?

-Mhm... Bardzo dobre
Uśmiechnęła się miło. Charlo była dla Emi tajemnicą, którą ta pragnęła odkryć.
-Mam pytanie... Jaki masz dar?
Zapytała nieśmiało.

-moge pozbawic kazda istote, chociaz jeszcze nie probowalam na wilkolakach, wszystkich zmyslow, znajduja sie wtedy w takiej ''czarnej otchlani'' i nic nie moga zrobic-zastanowila sie chwile-przydaje sie bardzo w czasie obrony jesli mam do czynienia z osobnikiem ktory rowniez potrafi sie bronic.
Zaczela podobac jej sie ta rozmowa, wyczula ze sie robi coraz ciekawsza.
-a Ty?-zapytala byla bardzo ciekawa.

-Ach... Ja? Nie zbyt oryginalny jest mój dar...Czytam w myślach...Mam prośbę... Nie pozbywaj mnie zmysłów ok?

Zasmiala sie.
-nie ma sprawy Zreszta nie mam powodu-powiedziala spokojnie-a co do Twojego daru, to zawsze mi sie do czytanie w myslach podobalo, jak to jest? Czytasz w myslach tylko osobom ktorym chcesz czy nie?

-Na szczęście mogę sobie wybierać swoje "ofiary"!
Roześmiała się głośno.
-Hmm...
Em zaczęła nieśmiało:
-Masz może fortepian?

Rowniez zaczela sie smiac.
Zrobila zapraszajacy gest reka i wyszla z salonu, przeszly przez przedpokoj i weszly do pokoju gdzie stal fortepian przykryty przescieradlem. Szybkim ruchem reki zdjela go.
-dawno nie uzywany-powiedziala-prosze-usmiechnela sie po chwili

Uśmiechnęła się do Charlo i cicho zasiadła za klawiaturą fortepianu.
Zaczęła grać smutną i mlancholijną melodię. Łzy po jej policzkach zaczęły spływać strumieniami.
Grała i patrzyła na Charlotte, która przyglądała się jej z zadumą.
Melodia dobiegała końca aż w końcu Emily przestałą grać, jednak nie wstała z krzesła. Znów zaczęła gorzko płakać.

Przygladala sie Emily z zaduma. Odchrzaknela, bo w gardle poczula jakas dziwna gule.
-wiesz...-zaczela nie pewnie-...nie jestem dobra w pocieszaniu, ale widze ze cos Cie gnebi i jesli chcesz mozesz sie wygadac...-powiedziala i po chwili namyslu dodala-nie placz juz-chciala dodac jej otuchy, wiec usmiechnela sie.

Nawet nie zauważyła kiedy łzy zaczęły spływać po jej policzkach.
-Uhm...Wybacz.... Wiesz co? Może ja jednak pójdę...?
Odrzekła smutno.

Wiedziala ze cos ja gnebilo, jednak do niczego jej nie chciala zmuszac.
-nic nie szkodzi-usmiechnela sie blado-do zobaczenia, wpadnij jeszcze kiedys do mnie-pozegnala sie odprowadzajac Emily do drzwi.

-Widzisz...Miło się z Tobą gawędzi, jednak no...nie mam humoru...
Powiedziała nadal smutnym tonem do Charlo, po czym uściskała ją i wyszła. Zanim jednak zamknęła drzwi powiedziała:
-Ech....Może teraz to Ty wpadnij do mnie?
Zdobyła się na nikły uśmiech i ruszyła, lekko kołysząc biodrami.

Usmiechnela sie i ucieszyla na to zaproszenie.
-dzieki, na pewno wpadne, jednak nie dzisiaj-powiedziala i ostatecznie pomachala juz Emily na pozegnanie.

Zeszla po schodach na dol do pracowni. Wyciagnela blok i pedzle i wyszla do ogrodu z zamiarem namalowania czegos.

Weszla do domu i poszla sie wykapac. Bylo juz pozno, a musiala pozalatwiac jeszcze pare spraw i isc do pracy.

Weszla z zakupami do domu. Wypakowala nowa komode i zaczela przestawiac meble, a pozniej zrobila generalny porzadek.