Kanały pod Moon Street

Dzieki bardzo dobrze rozwiniętej sieci kanalizacji oraz starym ruiną spiżarni stanowią one idealne schronienie.

Z latwoscia otworzyla klape i weszla do kanalow.
Moon street... sama nazwa smierdzi pijawkami...
Wskoczyla do kanalu i zasunela za soba klape. Ruszyla przed siebie.

Po chwili szybkiego marszu znalazlam wyjscie.

Klape unioslam pyskiem iwyskoczylam na ulice. Puscilam sie biegiem do domu.

otowrzyłem klapę od kanałów . wskoczyłem do środka i szybkim krokiem przeszedłem ok 3 km . uniosłem klapę i wyszedłem na Moon Street .

odsunęłam klapę i weszłam do kanalizacji . rzuciłam torbę na ziemię i usiadłam przy niej . - fuujj ... co za smród ! - zmarszczyłam nos , który wypalał mi nozdrza .

poszedłem za nią w kanałach spowrotem przenieniłem się, podszedłem tak że chwyciłem ją za ręke i wręc brutalnie przyciagnąłem ją do siebie:
Kocham cię a tym mnie zostawiasz to boli bardziej niż żebra które mam połamane... - powiedizałem głosem nieznałem tego głosu.......

- nie zostawiłam cię . poprostu dałam ci wolną rękę .. i tak nie dbasz o moje uczucia ... - spuściłam głowe .

kto nie dba o czyje, chciałem zebyś była koło mnie jak sie obudzę.... dręczą mnie koszmary ale jak ty jesteś obok to śni e o tobie, ale co tam...idziesz sobie......- impuls zadziałał i nie dokończyłem tylko mocno ją pocałowałem wa wargi- dzisiaj chciałem tylko zebyś była przy mnie.....- powiedziałem po chwili dysząc....

- przepraszam - spuściłam wzrok .
* i tak wiem swoje !! *

A teraz oddam si e w pani rece pani doktor i bede słuchac tego co mówisz....i też przepraszam.........- powiedziałem szczerze...- no niestety przedziesz musiała znieść mój widok, bo jestem nagi, ale mam nadzieję że nie będzie aż taki zły....- powiedziałem i puściłem jej oko- wracamy do domu moja panno....

- skoro tak mówisz .. - uśmiechnęłam sie i cmoknęłam go w policzek . - pierwszą rzeczą , jaką pani doktor rozkarze będzie pójście do łózka ... - uśmiechnęłam się i złapłam go jedną ręką w pasie .

pani doktor jest straszna ale przynajmniej nie kuje igłami.....- powiedziałem i wyciągłem ją z kanałów- w takim miejscu taka pi ękność straszne rzeczyt dziją się...........

otworzyłam klapę i wskoczyłam do środka . szłam dosyć długo . gdy znalazłam się pod moon street , wyszłam na ulicę . rozejrzałam się do okoła siebie . wciągnęłam i wypuściłam powietrze wydając przy tym świst . - fuujj . - zmarszczyłam nos i poszłam przed siebie .

poszedłem za nią byłem pewien że coś wymysli.......

wskoczyłem do kanałów i puściłem się biegiem . po 10 min biegu wciągnąłem powietrze . - to tutaj - powiedziałem sam do siebie . otworzyłem klapę i wyszedłem przed domem Jas .

Akira szedł wzdłuż kanału... tutaj zawlekł swoją ofiarę - starego ćpuna, który przez przypadek mu sie napatoczył. Jak zdążył wywęszyć szedł na "złoty strzał" tak wiec i tak chciał umrzeć. Co za różnica czy jako zjedzony czy zaćpany? Jego zdaniem i tak sprawił mu 'szlachetniejszą' śmierć. Oblizał kąciki ust z krwi. Nie była ona za smaczna, ale ten ekstra dodatek - heroina, działała elektryzująco i dodawała takiego kopa. Ciekawy smaczek...

Kiedy nie masz ochoty przechodzić środkiem ulicy w biały dzień... to przejdź pod nią... Kanały były jednym z niewielu miejsc, gdzie ludzie nie zachodzili ani na chwilę. Chcąc wydostać się z Moon Street niezauważony, odsunął sobie klapę i wskoczył do kanałów. Szedł jak to wampir... z dość dużą prędkością. Właśnie dotarł do miejsca które go interesowało i już miał wychodzić kiedy jego nozdrzy doszedł zapach wampira. Interesujące... cofnął się o kilka kroków i wszedł w jakiś zakręt... po kilku minutach odnalazł go. Stanął za jego plecami i przyglądał się co robi.

Najpierw poczuł ten zimny, martwy zapach wampira. A potem dopiero szelest szybkich kroków. Wciągnął energicznie powietrze w nozdrza i odwrócił sie, patrząc szkarłatnymi oczami na postać przed nim.
- Witam - powiedział zniekształconym, japońskim akcentem i przekrzywił z zainteresowaniem głowę na bok.

Dokładnie w tym samym momencie co wampir James również przekrzywił głowę w, dokładnie tak jakby był lustrzanym odbiciem wampira. Wpatrywał się niego nie mrugając, nie oddychając i nie poruszając się, czyli tak jak to zazwyczaj robiły wampiry. Dopiero po kilku sekundach James odpowiedział mu chłodnym niskim głosem - witaj - mówił wyniośle i dumnie. Sama jego postawa, spojrzenie wskazywały, że nie jest zwykłym ulicznym wampirem.

Czyżby arystokracja się trafiła? Uśmiechnął się złośliwie, nie obnażając kłów. Coś mu mówiło, że ten wampir nie za ciepło traktuje wilkołaki... Jego twarz była bez wyrazu. Tylko ten półuśmieszek i jarzące się rubinowe ślepia najedzonego drapieżcy. Moze na wampiry nie działały chemiczne pierwiastki tak jak na ludzi, ale i on odczuwał lekkie skutki heroiny.
- Spacer po kanałach? - zapytał, przekrzywiając głowę na drugą stronę, nie spuszczając wampira z oka.

James automatycznie kopiował jego ruchy... jakby ucząc się jego strategii "bycia". Robił to z przyzwyczajenia...
w ten sposób bronił się przed niespodziewanymi ruchami... przed nagłym atakiem. Jego ciemno-szmaragdowe oczy lustrowały wampira z nieukrywanym zaciekawieniem, aczkolwiek i to nie uwłaczało jego dostojności.
Z rozkoszą - odpowiedział tym samym chłodnym i dumnym głosem co wcześniej.
Akira był to trzeci wampir jakiego miał możliwość spotkać od momentu przebudzenia... nic więc dziwnego, że zachowywał dystans... Zmieniły się czasy... zmieniły się również istoty w owych czasach żyjące...

Bez najmniejszego cienia poczucia jakiegokolwiek zagrożenia odwrócił się od krwiopijcy i ruszył wolnym jak na wampira krokiem. 'Spacerkiem' jak by to nazwali śmiertelnicy. Jego instynkt łowczy mówił mu, że raczej ten wampir go nie zaatakuje, a i nie ma sie czego obawiać, a więc 'spuścił gardę'.
- Nowicjusz czy weteran? - zapytał z lekkim uśmiechem. - Wegetarianin czy... nomad?
Chciał wiedzieć "na czym stoi" i czego można odczekiwać od tego, najprawdopodobniej arystokratycznego, pobratymca.

Z niezwykłą dostojnością, bardzo powoli, nawet jak na człowieka... ruszył za wampirem. Nie odczuwał potrzeby do pośpiechu... miał przecież całą wieczność. Nie zastanawiając się ani chwili odpowiedział na zadane mu pytanie.
Raczej weteran... i ... ani jeden ani drugi... - jego słowa potoczyły się echem po kanale. Choć nie był zwyczajny do spacerów w takich miejscach... raczej rzadko zdarzało mu się podróżować pod ziemią... jednak towarzyszył krwiopijcy. Dlaczego... kto wie... być może był ciekaw... koniec końców nie miał okazji rozmawiać z całkiem obcym mu wampiREM. - Jesteś, wampirem w pełnej krasie... czy jedynie... tworem istot wyższych jakimi są prawdziwi nieśmiertelni?? - spytał patrząc wprost przed siebie.