Dom Curai Torres

Mały aczkolwiek przytulny dom ze sporym ogrodem. Dom posiada: piwnicę, parter, piętro, strych. Piwnica rozciąga się pod całym ogrodem. Można tam znaleźć wszystko. Na parterze znajduje się kuchnia, jadalnia i mała łazienka. Na piętrze jest wielki salon i duża łazienka. Na strychu znajduje się pokój Curai. Kuchnia jest dość mała. Ściany są białe, a podłoga biało-niebieska. Oczywiście znajduje się tam lodówka, kuchenka, szafki, zmywarka i śmietnik. Obok jest duża jadalnia. Cała pokryta jest drewnem. Stoi w niej ogromny stół przy którym stoi trzynaście krzeseł. Sześć po bokach i jedno (największe) na szczycie. W łazience jest kibelek i umywalka przy której wiszą ręczniki. W salonie znajduje się duża kanapa i dwa fotele. przed kanapą stoi stół. Na przeciwko stołu jest telewizor. Ogólnie salon także jest drewniany jednak rozłożony jest biały dywan. Strych pomalowany jest w ciemne kolory. Można odczuć w nim smutek. Łóżko jest duże najczęściej z czarną pościelą. Obok jest małe łóżeczko na którym napisane jest "Bunny". Jest tam duża szafa, toaletka, dwa puchate fotele, biurko i regał z książkami. Ogród podobny jest do 'tajemniczego ogrodu'. Jednak jest tym po a nie przed.

Dziewczynka weszła do domu i zamknęła drzwi na klucz. Powoli zaczęła kierować się ku swojemu pokojowi. Położyła Bunny w łóżeczku a sama usiadła na swoim.
- Wiesz, Bunny... Boję się być wampirem. - szepnęła. - Ale faktycznie... w grupie raźniej. - uśmiechnęła się lekko. Odkąd tu się pojawiła stać ją tylko na malutki uśmiech. Podeszła do okna i otworzyła je na oścież. Wychyliła przez nie głowę. Wiatr delikatnie głaskał jej policzki. Zamknęła oczy. Stała tak dość długo kiedy nagle poczuła na swoim ramieniu dotyk. Gwałtownie odwróciła się i ujrzała wampira. Nie byle jakiego. Był to ten który ją ugryzł.
- Czego tu chcesz! -krzyknęła ze łzami w oczach. Jednak wampira już nie było. - Może mi się przewidziało... - szepnęła i położyła się na łóżku. Zamknęła oczy i zasnęła.

Obudziła się. Szybko wybiegła z domu zostawiając Bunny.

Podbiegła do drzwi i otworzyła je. Weszła do środka i wpadła do kuchni. Usiadła na krześle i spojrzała za mamą.

-Już idę, idę...
Powiedziałam do dziewczynki i udałam się za nią do kuchni, zostawiając bagaże (dokładnie to jedną torbę xD) w przedpokoju.
-No to... Ładny ten twój dom...
Przyznałam siadając na jednym z krzeseł.

- To był prezent... Mamo chcesz się czegoś napić? - zapytała i (po raz pierwszy) uśmiechnęła się (jak normalny człowiek).

-Nie będę Cię pytać o coś mocniejszego... Może wody?

- Dobrze. - dziewczynka wstała z krzesła i wyciągnęła kubek. Nalała do niego wody i podała mamie. - Proszę.

-Dziękuję.
Powiedziałam i pocałowałam ją w czoło. Rozejrzałam się po kuchni.
-Sam tu mieszkałaś?
Zapytałam z zainteresowaniem.

- Tak. Ale skąd wiedziałaś gdzie mnie szukać? - spytała po chwili namysłu. Świat jest tak ogromny a jej matka wiedziała, że właśnie tu może ją znaleźć.

-Nie wiedziałam...
Przyznałam a moją twarz wykrzywił grymas bólu.
-Szukałam Cię na całym świecie...To było ostatnie miejsce gdzie mnie nie było... więc.. Postanowiłam tu przyjechać. Liczyłam na cud...

- Aha... - dziewczynka spojrzała w oczy mamy. - Mamo... Pamiętasz Bunny?! - na kolanach mamy wylądował mały króliczek.

-Jej!
Krzyknęłam a na mojej twarzy zagościł uśmiech.
-Jeszcze ją amsz...
Szepnęłam.

- Zawsze miałam. Była ze mną na pierwszym polowaniu. - powiedziała dumnie.

-Zupełnie zapomniałam, że ..Ty... Też...
Znów spochmurniałam. Kiedy usłyszałam o polowaniu moje oczy zrobiły się czarne. Daaawno nie polowałam.
-E... Curaio... Masz może woreczki z krwią?
Zapytałam nieśmiało.

Dziewczynka podeszła do lodówki i otworzyła ją. Wyjęła jeden woreczek i podała mamie.
- Proszę.

Wzięłam woreczek od córki i całą zawartość wlałam do szklanki, gdzie poprzednio znajdowała się woda. Wypiłam wszystko w mgnieniu oka i oblizałam sobie górną wargę.Uśmiechnęłam się do Curaii.
-To na co masz ochotę?
Zapytałam.

- Hmm... Nie wiem. - wzruszyła ramionami. - A może chcesz posłuchać jak gram na skrzypcach? - zapytała.

-Oooch...Oczywiście!
Ucieszyłam się.

Dziewczynka poszła do swojego pokoju po czym wróciła do kuchni ze skrzypcami. Zaczęła na nich grać wolną piosenkę.

Patrzyłam na córeczkę.
*och, jak cudownie...*
Pomyślałam. Kiedy skończyła, klasnęłam w ręce z zachwytu.[/b]

- Ta piosenka jest dla Ciebie. - powiedziała i odłożyła skrzypce na stół. - Jestem zmęczona. - powiedziała i poszła na górę.

// gonią xp