Pomost na jeziorze

-to najwyraźniej właśnie spotkałaś - odparłem mając na myśli siebie . Nie wiem dlaczego, ale podszedłem do wampirzycy siadając obok niej -po twoim zachowaniu sądzę, że straciłaś kogoś bliskiego. I tan cała sytuacja miała miejsce z wilkołakami - przechyliłem głowę delikatnie w bok.

Oooo, psycholog się znalazł.- Mruknęłam, opuszczając głowę i przymykając oczy. Nie miało to zabrzmieć aż tak złośliwie jak zabrzmiało, ale na pewno nie miałam ochoty zdradzać szczegółów, ani mówić czy ma racje. Z resztą teraz potrzebowałam psychiatry i jakiś silnych pigułek dla wariatów, a nie analizy.- Tak?- Zmierzyłam go wzrokiem.- Jakoś nie chce mi się wierzyć, że spotkałam.- Stwierdziłam cicho.

-jak chcesz -mruknąłem. Podniosłem się z pomostu otrzepując spodnie i ruszyłem w głąb parku. Po samochód przyjdę innym razem.

Nie chcę.- Szepnęłam. Miałam na myśli całą tą rozmowę. Bo czułam już, jakby to wyglądało. Temat zszedłby na wilkołaki. W końcu zaczęłabym ryczeć, a szlochanie publiczne nie jest w moim stylu. Wzruszyłam ramionami. Już miałam coś powiedzieć na temat samochodów w parku, a tym bardziej wampirzych samochodów w wilczym parku ale ugryzłam się jak najmocniej tylko umiałam w język. Au... Jęknęłam w myślach. Westchnęłam, myśląc że od dzisiaj mogę mówić że moją dodatkową mocą jest natychmiastowe zrażanie do siebie wszystkich żyjących istot. Pokręciłam głową i wróciłam do bezsensownego gapienia się na jezioro.

No co ?! Przecież nie mógł jej tak zostawić. Wampirzyca wyglądała tak , jakby zaraz chciała się utopić w wodzie , na którą się tak usilnie gapiła. Nie chciałem mieć nikogo na sumieniu. Podszedłem do samochodu otwierając bagażnik. Wyjąłem z niego butelkę czystej i wróciłem do dziewczyny. Z powrotem usiadłem obok niej i bez słowa podałem jej butelkę.

Spojrzałam na niego pytająco, z lekko opadniętą szczęką.- Dzięki...?- Zmarszczyłam brwi, nie do końca z tego zadowolona. Skoro zrobił coś takiego, to znaczy że naprawdę wyglądałam bardzo bardzo źle.Westchnęłam i wzięłam od niego butelkę.- Alice.- Przedstawiłam się cicho odginając głowę do tyłu, dalej opierając się o barierkę.

-Alan (dŻewo XD) - skinąłem głową. - pij , pomoże ci - podsunąłem jej bliżej butelkę.

Przygryzłam wargę i otwarłam butelkę. Upiłam trochę z gwinta.- A może masz jeszcze gdzieś papierosy?- Zapytałam, marszcząc brwi i jednocześnie ciesząc się że nie grozi mi tutaj spotkanie przyjaciółek. Ane wkurzyłaby się na mnie za picie, a Ełi za palenie. Chociaż z drugiej strony bez nich już dawno bym się pogrążyła.- Pomoże aż nie wytrzeźwieję.- Stwierdziłam. A już było ze mną o wiele lepiej, a teraz znowu siedzę z butelką czystej.- Zaraz, zaraz.... widziałam cię na imprezie!- Przypomniało mi się, patrząc na jego twarz.

Pokiwałem głową wyjmując z kieszeni kurtki paczkę papierosów i zapalniczkę - zgadza się.. wtedy wydałaś się być bardziej .. miła ?

Zaśmiałam się biorąc od niego papierosa i zapalając go. Zaciągnęłam się.- Taaa... z reguły staram się być miła.- Przyznałam szczerze, wydychając z ust dym.- Przepraszam, miałam kiepski dzień... tydzień.- Poprawiłam po chwili.- Ale naprawdę mnie zdenerwowałeś.- Próbowałam się jakoś usprawiedliwić.

Uśmiechnąłem się lekko - to chyba źle trafiłem - wziąłem od Alice butelkę i pociągnąłem z niej sporego łyka. - zdenerwowałem cię tym , że stałem sobie spokojnie na pomoście ? -uniosłem wysoko brwi w zdziwieniu.l

Uniosłam kącik ust w lekkim uśmiechu.- Tak, tym, że tu jesteś. Tym że swoim zapachem zabijasz ich zapach. Jego zapach. On nie lubił wampirzego smrodu.- Szepnęłam, starając się utrzymać uśmiech na twarzy.- Od dawna tu mieszkasz? Nigdy cię nie widziałam, a w tym mieście znam prawie wszystkie wampiry.- Zapytałam z ciekawością w głosie, przypatrując się mu.

-może od tygodnia.. albo dwóch - zastanowiłem się. - czyli miałem racje mówiąc , że straciłaś kogoś bliskiego -spuściłem wzrok przepatrując się wodzie - przykro mi -powiedziałem szczerze.

Przechyliłam w bok głowę.- Nie, nie jest ci przykro. Nie masz pojęcia o tym kto to był, w głębi ducha cieszysz się ze swojego życia, a moje nic cię nie interesuję. Mam rację?- Zapytałam, marszcząc brwi. Po raz kolejny zaciągnęłam się.- Tak myślałam, to dlatego się nie znamy. I jak podoba ci się miasto?- Czyli standardowe pytanie. Wzięłam od niego butelkę i upiłam spory łyk.

-tak , masz rację. Nie jest mi przykro. -westchnąłem - szczerze mówiąc jak dla mnie jest tu za dużo wampirów.. ale można się przyzwyczaić -z powrotem przechwyciłem butelkę upijając łyk.

Kiwnęłam głową, słysząc to. Nie lubiłam takich teksów, wymawianych tylko przez grzeczność.-Za dużo wampirów? Chyba pierwszy raz słyszę, żeby ktoś na to narzekał.- Przyznałam szczerze, szukając takiej osoby w pamięci.- Wiesz, przynajmniej nikt nie czuje się samotny, można znaleźć przyjaciół, znajomych. Wielu krwiopijców właśnie tego szuka.- Stwierdziłam, obserwując jezioro.

-może i masz rację, ale przecież nie każdemu chodzi o to , żeby mieć pełno znajomych -odparłem - wolę mieć kilku dobrych przyjaciół , niż wielu fałszywych. - uśmiechnąłem się lekko - a ty ? od kiedy tu mieszkasz ? -spytałem.

Zastanowiłam się chwilę.- W sumie to prawie od roku.- Powiedziałam, sama się dziwiąc że już tyle minęło. Można chyba powiedzieć że ten rok zleciał bardzo szybko i w ciągu niego działo się więcej niż w ciągu paru poprzednich lat. Pierwsza miłość, pierwsze studia, pierwsza praca, pierwsze mieszkanie z prawdziwego zdarzenia....- Jeszcze lepiej mieć wielu dobrych.- Uśmiechnęłam się.- Przez wiele lat byłam samotniczką, dopóki tu nie trafiłam. I mogę powiedzieć że zmarnowałam wiele lat, podróżując w samotności.- Przyznałam, przejmując butelkę.- A jaka jest twoja historia? Dlaczego przyjechałeś akurat tutaj?

-tak naprawdę , to nie mam pojęcia -zmarszczyłem brwi. Nie zastanawiałem się nad tym - może chciałem zapomnieć, uciec ? -uśmiechnąłem się lekko - nie mam pojęcia

Zaśmiałam się.- Wsiadłeś w byle jaki samolot czy autobus i po prostu przyjechałeś? Ciężko mi w to uwierzyć.- Przyznałam.- Co zapomnieć? Przed czym uciekałeś?- Starałam się pociągnąć go za język, ale nie liczyłam że od razu tak po prostu wszystko mi powie. Upiłam kolejnego łyka i podałam mu butelkę. Spojrzałam w górę. Długo nie obserwowałam już gwiazd i księżyca, choć kiedyś było to moim ulubionym zajęciem.

-no to musisz mi uwierzyć , bo właśnie tak było - uśmiechnąłem się - wybacz, ale nie znamy się na tyle , żeby mógł opowiadać o tak osobistych sprawach - ponownie się uśmiechnąłem. Spojrzałem na wampirzyce , chyba na dzisiaj miała już dość alkoholu.

Skrzywiłam się.- No tak, w sumie niczego innego się nie spodziewałam.- Przyznałam, przeczesując sobie palcami włosy.- I tak ci nie wierzę. Na pewno nie trafiłeś tu przypadkiem. Musiał być powód, dla którego akurat tu przyjechałeś.- Stwierdziłam zupełnie pewna tego, co powiedziałam. Nawet kiedy podróżowałam, zawsze wiedziałam gdzie chcę jechać i dlaczego, żadnego miasta nie odwiedziłam przypadkiem.

-do dobra .. - powiedziałem zrezygnowany - ukrywałam się przed pewnym facetem, który dąży do tego , żeby moje wyniki badań nie ujrzały światła dziennego.. -powiedziałem na jednym tchu - przyjechałem do Nowego Jorku , bo właśnie tutaj jest największe skupisko wampirów, więc tutaj mnie tak szybko nie znajdzie . - wziąłem od wampirzycy butelkę i pociągnąłem z niej sporego łyka. -no a przy okazji dokończę badania. -wyjaśniłem . -zadowolona z takiej odpowiedzi ? -spytałem z lekkim uśmiechem.

Uśmiechnęłam się.- Bardzo zadowolona.- Zmarszczyłam brwi.-Ty wiesz że nawet nie spodziewałam się, że się złamiesz?- Zapytałam wesoło.- A co badasz?- Zapytałam zaciekawiona jego wypowiedzią.

-historię Elżbiety Batory -wyjaśniłem spuszczając nogi z pomostu tak , że prawie dotykały gładkiej tafli wody - mam dowody na to , że Elżbieta Batory naprawdę była psychicznie chora, a cała historia nie jest spiskiem Habsburgów. -spojrzałem na dziewczynę - pewnie słyszałaś o hrabinie Elżbiecie Batory ? -spytałem.

Kiwnęłam głową.- Niestety, słyszałam o Krwawej Hrabinie.- Stwierdziłam, przypominając sobie wszystko na jej temat.- To zła kobieta była. Dziwi mnie tylko, że ktoś jeszcze interesuje się jej historią. Może i faktycznie była psychicznie chora, ale nie wydaje mi się żeby to było teraz ważne.- Stwierdziłam, biorąc od niego butelkę czystej. Upiłam trochę i postawiłam ją na pomoście.

-dla mnie to jest ważne - powiedziałem patrząc gdzieś w dal - jestem spokrewniony z rodem Batorych - prychnąłem , upijając z butelki kolejnego dużego łyka.

Aaaaa, no chyba że tak.- Kiwnęłam głową. Siedziałam oparta o barierkę, z lekko przekrzywioną głową i patrzyłam na horyzont. Jedną rękę podłożyłam sobie pod głowę.- Szczerze mówiąc, to lubię takie krwawe legendy, jak ta o Elżbiecie Batory.- Stwierdziłam, choć nie byłam pewna czy mogę to nazwać legendą. Nie wiedziałam czy jej historia jest gdzieś spisana od początku do końca, czy można w to wierzyć. A takie historie z życia ludzi były o wiele ciekawsze, niż te wszystkie o bitwach czy wojnach.

-powiem ci , że ja też. Ale i tak najbardziej lubię tą o Elżbiecie. Być może dlatego , że jest prawdziwa... -zamyśliłem się - no dobra wampirzyco , chyba masz na dzisiaj dosyć -uśmiechnąłem się przyjaźnie wskazując na prawie pustą butelkę. - chodź , odprowadzę cię do domu -podniosłem Alice z pomostu.

Nieeee mam!- Jęknęłam jak dziecko.- Nie chcę iść do domu. Nie chcę siedzieć tam sama.- Przyznałam, robiąc naburmuszoną minę. To siedzenie w domu mnie powoli dobijało, miałam tam za dużo czasu na myślenie o swoim marnym życiu.

-masz dość - uśmiechnąłem się - możesz przyjść do mnie. Daje ci gwarancje nietykalności -pokazałem jej język.

Nie mam.- Powtórzyłam z uporem, ale wstałam z pomostu.- Nie. Nie chcę ci się aż tak narzucać. Poza tym wiesz, to nie w moim stylu, najpierw zrobiłam ci awanturę, a potem mam liczyć na twoją pomoc? Nieee...- Pokręciłam głową z uśmiechem.

-daj spokój - poprowadziłem ją w stronę auta - ja tez siedzę całymi dniami w domu i nie mam do kogo gęby otworzyć - pomyślałem o Ignis, ale przecież ... ona mnie olała. Westchnąłem cicho - proszę - otworzyłem wampirzycy drzwi samochodu.

Przygryzłam wargę.- Noo dobra.- Powiedziałam przeciągle.- Ale jak będziesz miał mnie dość to od razu mnie wywalisz, okej?- Zapytałam wsiadając do samochodu. Lekko kręciło mi się w głowie, ale jakoś się trzymałam.

-możesz być tego pewna -uśmiechnąłem się i usiadłem na miejscu kierowcy. Ruszyłem w stronę Moon Street.