Dom Sofii Boutelli

Opisz wygląd domu.

Nic nadzwyczajnego.
Salon pomalowany na zieleń, z ogromną sofą i plazmą na ścianie.
Kuchnia urządzona nowocześnie, z wszystkimi potrzebnymi dla niej rzeczami i urządzeniami Pośrodku wielki stół z sześcioma krzesłami.
Sypialnia wyłożona dywanem z Algierii, łóżko z baldachimem, w ścianach, które są w kolorze jasnego fioletu, wmurowane są akwaria z różnymi rybami.
Łazienka wyłożona kafelkami, wanna, wc i pozłacana umywalka z małym lustrem.

Wszedł na dzielnicę wilkołaków. Wiedział, ze w każdej chwili może stoczyć walkę, lecz to go nie obchodziło. Musiał wyjaśnić zajście w parku z Sofią. Odnalazł właściwy domu i zadwonił na dzwonek przy drzwiach.

Zaskoczona, pobiegła do drzwi i otworzyła je. Jeszcze bardziej była, kiedy to kogo tam ujrzała, zaskoczyło ją pozytywnie.
- Cedric? Co ty tutaj robisz? - spytała. - Nie powinieneś przebywać na swoim wydzielonym terytorium?- dodała, opierając się zadziornie o próg drzwi.

Zarechotał i odpowiedział.
- Nie... widzisz- zaczął nieśmiało. - Chciałem wyjaśnić tamto coś w parku... - przybliżył się do niej i tylko dwa, trzy cm dzieliło ich od pocałunku.

Odsunęła się i uniosła brew.
- Nie uwiedziesz chyba wilczycy... nasz zapach was odstrasza... Co do tamtego... nie tłumacz się. Chciałes pogadać, tyle... - spojrzała na niego. - Nikomu nie powiem. - zaśmiała się.

-Nie o to chodzi. - z powrotem przybliżył się.
- Jesteś ok. Polubiłem cię. Nawet bardzo... - pocałował ją w policzek, zsuwając się na szyję...

Zdziwiona, uniosła jego brodę i wpiła mu się w usta. Nie mogła się powstrzymać od pocałowania go w usta.

Całował ją najpierw pomału, potem dalej przyspieszając wszedł z nią na rękach do jej domu. Swoim językiem wodził po jej szyi, potem rozebrał ją.

.

Czuła się jak w siódmym niebie. Nigdy nie robiła tego z wampirem, nawet z przypasowanym do niej partnerem. Była wręcz dziewicą. Teraz czuła się bardzo dobrze, czuła, ze moment przemiany w prawdziwą kobietę nadszedł. Rozpięła spodnie wampira i pocałowała go w brzuch. Potem była już tylko sama rozkosz... CENZURA

Obudziła się dosyć wcześnie, musi dbać o kondycję.
Nałożyła na siebie sportowe ubranie i adidasy i wyszła ukradkiem z domu, nie budząc Cedrica.
" Tak słodko śpi, szkoda go budzić... "

Weszła z powrotem do domu, kierujac się w stronę sypialni. Uśmiechała się szeroko, w końcu- znalazła szczęście.
Przeszła przez próg i omało co by nie zemdlała. Cedrica nie było w pokoju. Myślała, ze jej zaraz serce pęknie. Ale co mogło się stać?!!! Rzuciła się biegiem do szafy i ubrała się w czyste rzeczy. Poprawiła włosy i wychodząc, zakluczyła drzwii. Zmierzała ku domowi ukochanego, ryzykując życie, bo prezcież jest wampirem, mieszka w dzielnicy, gdzie one rządzą i żyją wiecznością.